รักจอมวุ่น น้องสาวรุ่นที่สิบกับนายหัวเป็ด

      08:00 น. เช้าวันจันทร์อันสดใส  อีกวันนึงที่ต้องไป รร. (ซากุ//เฮ้อ  เบื่อแทน)

               ร่างบางนอนขดตัวอยู่ใต้ผ้าห่ม  บนเตียงนอนหนานุ่ม  ควานหาความอบอุ่น  และสัมผัสกับความอบอุ่นของร่างสูง  ร่างบางจึงซุกแนบอกร่างสูง  คล้ายลูกนกที่ซุกอกแม่  ทำให้ร่างสูงรู้สึกตัวและยกยิ้มกับท่าทางที่เหมือนเด็กของร่างบาง  ยกมือขึ้นลูบหัวร่างบางอย่างอ่อนโยน

สึโนะ:อืออ  หนาวว /ค่อยๆลืมตา แล้วพยายามยกหัวขึ้น

???  :นอนต่อเถอะ  เธอไม่สบายอยู่น่ะ/กดหัวสึโนะแนบอก

สึโนะ:นะ นายเป็นใคร/ถามเสียงเบา 

???  :คนที่เธอเรียกว่าหัวเป็ดไง

สึโนะ:นะ นายหัวเป็ด  นี่ฉันอยู่ที่ไหน/พูดเบา  และแหบ

ฮิบาริ:บ้านฉันเอง  นอนเถอะ เดี๋ยวฉันไปเอาผ้ากับน้ำมาเช็ดตัวให้/ลุกขึ้น ห่มผ้าให้สึโนะ แล้วเดินออกไป

สึโนะ:ขอบใจน่ะ

               ไม่นานนักฮิบาริก็เข้ามาพร้อมผ้าและน้ำ  ร่างสูงบรรจงเช็ดตัวให้ร่างบางอย่างแผ่วเบา  ร่างบางส่งเสียงเบาเบา

สึโนะ:อืออ หนาวว

               ร่างสูงเช็ดตัวร่างบางจนเสร็จ  แล้วห่มผ้าให้เธอ  เมื่อเขาจะเดินออกไปร่างบางก็ละเมอพูดขึ้นทำให้เขาต้องหยุด

สึโนะ:ฮึก ฮือ  แม่ค่ะ  พ่อค่ะ  พี่ค่ะ/ละเมอพร้อมร้องไห้

ฮิบาริ:อดีตของเธอมันเป็นยังไงกันน่ะ/เดินมานั่งบนเตียงข้างสึโนะ พร้อมเช็ดน้ำตาให้ แล้วลูบหัว

สึโนะ:ฮืออ อือ /ค่อยๆหยุดร้องและยิ้มบางๆ

ฮิบาริ:หึ ขนาดนอนยังน่ารักเลย/ล้มตัวลงนอนข้างสึโนะ  แล้วกอดร่างบางแนบอกตัวเอง

               12:00  น.

               สึโนะTalk

               อือออ  อุ่นจัง  เบียดอีกเบียดอีกๆ   หายปวดหัวแล้ว  แถมโลกไม่หมุนแล้วด้วย  ต้องขอบคุณนายหัวเป็ดน่ะเนี๊ยะที่ช่วยเราไว้  ไม่งั้นได้เป็นปอดบวมตายอยู่เหมือนหมาแน่สึโนะ  แต่เอ๊ะ เดี๋ยวๆๆๆ  ย้อนกลับไปเมื่อกี้แป๊ป  อะ....เอ่อ  เราเบียดอะไรอยู่อ่ะ  คงจะไม่ใช่อย่างที่คิดน่ะ  ค่อยๆ  ชะเง้อดู  ค่อยๆ

               สึโนะEnd

สึโนะ:ว้ายยยยยยยย  ตาบ้า/ถีบท่านฮิตกเตียง

ฮิบาริ:ทำอะไรของเธอเนี๊ยะ/ตื่นขึ้นมา

สึโนะ:นายทำอะไรฉัน

ฮิบาริ:ก็เธอบ่นหนาว  ฉันก็เลยช่วยไง/มานั่งบนเตียง

สึโนะ:ตาบ้าๆๆๆ  นายคงไม่ทำนอกเหนือจากนั้นใช่ไหม

ฮิบาริ:หึ  ก็อยากน่ะ แต่สงสารคนไข้  กลัวจะเหนื่อยจนไม่มีแรงลุก

สึโนะ:ไอหัวเป็ดบ้าาาาา/หน้าแดง  ปาหมอนใส่ท่านฮิ

ฮิบาริ:หึ/กระโจนใส่สึโนะ แล้วขึ้นคร่อม พร้อมรวบแขนสึโนะไว้ 

สึโนะ:ปล่อยฉันน่ะ ปล่อยๆๆๆ /ดิ้น

ฮิบาริ:อ้าว ก็คิดว่าม๊าอยากออกกำลังกายตอนเช้า  ไหนไข้ลดหรือยัง/เอาหน้าผากตัวเองแนบหน้าผากสึโนะ

สึโนะ:ไอบ้า ปล่อยน่ะๆๆๆ/ดิ้นและดิ้น

ฮิบาริ:หึ  ไข้ลดลงแล้วหนิ

               ฟอดดดดดด

สึโนะ:นะ นะ นะ นายยย  กล้าหอมแก้มฉันเหรอออ/กระแทกเข่าใส่ท้องท่านฮิเต็มแรง

ฮิบาริ: จุก/นอนกุมท้อง

สึโนะ:ฉันไม่หลงกลนายหรอกย่ะ/กอดอกหันหน้าไปอีกทาง

ฮิบาริ:/เงียบ

สึโนะ:/คิด ทำไมเงียบไป/หันหลังไปดู

ฮิบาริ:/สลบไปแล้ว

สึโนะ:นี่นาย  นายหัวเป็ดตื่นสิ  ตื่นมาน่ะ  ไม่ตลกน่ะย่ะ ตื่นสิ/ตรงเข้าไปเขย่าท่านฮิ

ฮิบาริ:/เงียบบบ

สึโนะ:ตื่นสิตาบ้า  ตื่นขึ้นมา อย่าเป็นอะไรไปน่ะ/พูดเสียงสั่น  น้ำตาเริ่มซึม 

ฮิบาริ:/เงียบบบ

สึโนะ:ป๊าตื่นขึ้นมาสิ  ม๊าขอโทษ ตื่นขึ้นมาสิ/กอดฮิบาริ

ฮิบาริ:หึ ป๊าล้อเล่น

สึโนะ:ไอบ้า  นี่นายกล้าเล่นกับความรู้สึกฉันเหรอไง  ไอบ้าๆๆๆ/ตีอกท่านฮิแบบรวนและแรง

ฮิบาริ:โอ๋ๆๆ  ม๊าอย่าโกรธป๊าน่ะ  คืนดีกันน่ะ ป๊าขอโทษ/รวบมือสึโนะ  และดึงเธอเข้ามากอด

สึโนะ:รู้ไหมฉันเป็นห่วงนายแค่ไหนหน่ะตาบ้า/น้ำตาไหล

ฮิบาริ:ม๊าอย่าร้องน่ะ นี่ไงป๊าไม่เป็นอะไรแล้ว/เช็ดน้ำตาให้สึโนะ

สึโนะ:ฮือ  ตาบ้า/หยุดร้อง

ฮิบาริ:ไปกินข้าวกันเถอะม๊า/อุ้มสึโนะลงจากเตียงด้วยท่าอุ้มเจ้าสาว

สึโนะ:ว้ายย ตาบ้า ไม่ต้องอุ้มก็ได้  ฉันแค่เป็นไข้ ไม่ได้เป็นง้อยซ่ะหน่อย

ฮิบาริ:ก็เป็นห่วง

สึโนะ:อืม/ก้มหน้า หน้าแดงเหมือนมะเขือฝักยาว(สึโนะ//เอ่อ ยัยซากุมันคือมะเขืออะไรย่ะ  ซากุ//มะเขือลูกผสมไง  พ่อเป็นมะเขือเทศ  แม่เป็นถั่วฝักยาว)

               สึโนะTalk

               ตาบ้าพูดอะไรมาได้ไม่อายปาก  แล้วเราจะอายทำไมเนี๊ยะ  ไอหัวใจนี้ก็เดี๋ยวแม่ป่ะเฉือนทิ้งซ่ะเลย  (ซากุ//เอาโลงแบบไหนดีสึโนะ  สึโนะ//ถามตัวเองดีกว่ายัยซากุ)  เต้นแรงเป็นบ้า  มันจะออกมาเต้นดิสโก้เหรอไง  ขืนอยู่กับตานี่นานมีหวัง  โลกนี่เกิดแผ่นดินไหวเพราะหัวใจฉันแน่  

               สึโนะEnd

               ฮิบาริ พาสึโนะมาที่โต๊ะอาหาร

สึโนะ:ไหง บ้านนายญี๊ปุ่น ญี่ปุ่นจัง

ฮิบาริ:แล้วฉันอยู่ประเทศอะไร

สึโนะ:ญี่ปุ่นไง.....นี่  นายกวนทรีนฉันเหรอ

ฮิบาริ:ไม่นิ ก็พูดเรื่องจริง

สึโนะ:ชิ ไม่เถียงกับนายแล้ว

สึโนะ:แล้วพี่สึนะ รู้หรือยังว่าฉันอยู่ที่นี้

ฮิบาริ:ฉันให้คุซาเบะไปบอกให้แล้ว

สึโนะ:แล้วนายไม่ไป รร.  เหรอ  แล้วไหนฮิเบิร์ดอ่ะ

ฮิบาริ:ถ้าฉันไม่ไป รร. แล้วใครมันจะทำไม  ส่วนฮิเบิร์ดก็บินเล่นอยู่แถวนี้นั้นแหละ

สึโนะ:สงสารฮิเบิร์ดจัง ที่มีเจ้าของอย่างนี้/พูดเบาๆ

               ไม่นานนักคุซาคาเบะก็ยกอาหารมาให้ทั้งสองคน

สึโนะ:ขอบคุณค่ะ คุณ....

คุซาคาเบะ:กระผมคุซาคาเบะครับ เชิญรับประทานให้อร่อยน่ะครับ/คำนับแล้วออกไป

ฮิบาริ:กินสิ

สึโนะ:ย่ะ /มองอาหาร

               อาหารที่คุซาเบะเสิร์ฟคือซูชิ และอาหารญี่ปุ่นต่างๆนานา  พร้อมตะเกียบวางไว้อย่างดี

ฮิบาริ:ทำไมเอาแต่จ้องจะไม่กินเหรอ

สึโนะ:อะ เอ่อ  คือแบบว่า/ก้มหน้า

ฮิบาริ:เป็นอะไรเหรอเธอแพ้อาหารญี่ปุ่น

สึโนะ:ป่าววว แต่คือ...แบบว่าาา

ฮิบาริ:แบบว่าอะไร

สึโนะ:เอ่อ คือ แบบว่า....ฉันใช้ตะเกียบไม่เป็นอ่ะ/หน้าแดง

ฮิบาริ:ก็ไม่ยอมบอก  มาฉันสอนให้  มาสิ/เรียกสึโนะให้ไปหาตััวเอง

สึโนะ:สอนยังไง/เดินไปหา

ฮิบาริ:นั่งตรงนี้/ตบที่ตักตัวเอง

สึโนะ:อะไรย่ะ  ฉันไม่นั่งหรอก

ฮิบาริ:ถ้างั้นก็ไม่ต้องกิน

สึโนะ:กะ ก็ได้/นั่งบนตักท่านฮิโดยหันหน้าเข้าหาโต๊ะ   (ซากุ//ความหิวชนะทุกอย่าง)

ฮิบาริ:หยิบตะเกียบขึ้นมา/พูดใกล้หูสึโนะ

สึโนะ:อืม/ใช้มือทั้งสองข้างหยิบตะเกียบ

ฮิบาริ:ไม่ใช่อย่างนั้น  จับมือเดียวอย่างนี้/จับตะเกียบใส่มือสึโนะ

สึโนะ:รู้แล้วหน่าา/หน้าแดง

ฮิบาริ:ไหนลองคีบซูชิดูสิ

สึโนะ:/พยายามคีบซูชิด้วยมือที่สัั่นอยู่  ในที่สุด...........ก็............คีบไม่ได้

ฮิบาริ:ไม่ใช่ๆ  ต้องคีบอย่างนี้/เอาคางตั้งบนไหล่สึโนะ แล้วจับมือสึโนะคีบซูชิ

สึโนะ:เย้ๆๆ  ทำได้แล้ว/ยิ้ม

ฮิบาริ:ทำได้เพราะฉันจับต่างหาก

สึโนะ:เดี๋ยวฉันโชว์ให้ดู/คีบซูชิ  ...ผลปรากฎว่า.........หล่น

ฮิบาริ:หึ  เห็นไหม

สึโนะ:หน๊อยยยย  ไม่กินมันแล้ว/นั่งกอดอกหันหลังให้ฮิบาริ

ฮิบาริ:ไม่กินแน่น่ะ  อั๊มม  อร่อย/กินยั่ว

สึโนะ:นะ แน่ย่ะ

ฮิบาริ:ซูชิอร่อยชมัด/กินยั่วอีก

สึโนะ:อึก/กลืนน้ำลาย เริ่มชะเง้อมอง

ฮิบาริ:เอาม่ะ /คีบซูชิยื่นให้สึโนะที่หันหลังให้ตัวเองอยู่

สึโนะ:มะ ไม่ย่ะ/หันมาตอบ

ฮิบาริ:งั้นฉันกินหล่ะหน่าาา/จะเอาใส่ปากตัวเอง.........แต่

               หมับ

สึโนะ:อั๊ม อะอ๋อย/งับซูชิที่ท่านฮิคีบไว้

ฮิบาริ:หึ  ไหนบอกว่าจะไม่กิน

สึโนะ:ก็..คนมันหิวนี่หน่า/ก้มหน้าพูด

ฺฮิบาริ:หึ  ฉันก็ไม่ได้ว่าอะไรหนิ

สึโนะ:งั้นช่วยเอาช้อนให้ฉันหน่อยได้ม่ะ

ฮิบาริ:ไม่ได้หรอก  บ้านฉันไม่มีช้อน

สึโนะ:ไม่มีช้อน นี่บ้านนายไม่คิดจะสร้างช้อนเลยเหรอไง

ฮิบาริ:ก็ฉันไม่อยากสร้าง

สึโนะ:ชิ ไม่เถียงแล้ว

ฮิบาริ:ถ้าอยากกินมานี่มา/เรียกสึโนะอีกแล้ว

สึโนะ:มีอะไรอีกหล่ะ/มานั่งข้างสึโนะ

ฮิบาริ:อ้าปาก

สึโนะ:/อ้าปาก

ฮิบาริ:อั๊ม/คีบซูชิใส่ปากสึโนะ

สึโนะ:อะอ๋อย อั๊มๆๆ  อึก แล้วนายไม่กินเหรอ  

ฮิบาริ:ฉันกินอิ่มแล้ว/(ซากุ//มันไปกินเอาตอนไหน)

สึโนะ:เอาอีกๆๆๆ

ฮิบาริ:เอา/คีบให้อีก

สึโนะ:อั๊มๆๆ/ยิ้ม

ฮิบาริ:กินเลอะหมดแล้ว/เช็ดข้าวที่ปากสึโนะออก

สึโนะ:ขอบคุณน่ะ/ยิ้มให้ฮิบาริ

ฮิบาริ:ฉันเต็มใจอยู่แล้ว

               แล้วมื้อเที่ยงก็จบไปแบบอิ่มหนำสำราญ  

To be continued 

(ขอลาหยุดหน่อยค่ะ ช่วงนี้ต้องทำการบ้านปิดเทอมน่ะค่ะ  ยังไม่เสร็จเลยอ่ะ )

ปล.เรื่องนี้ต้องใช้ทักษะการมโนอย่างสูงค่ะ