รักจอมวุ่น น้องสาวรุ่นที่สิบกับนายหัวเป็ด
เขียนโดย Blacksakura
วันที่ 4 กันยายน พ.ศ. 2557 เวลา 21.39 น.
แก้ไขเมื่อ 6 กันยายน พ.ศ. 2557 18.44 น. โดย เจ้าของเรื่องสั้น
12) ดูแลคนป่วย(มั้ง) กับ ตะเกียบหรรษา
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ08:00 น. เช้าวันจันทร์อันสดใส อีกวันนึงที่ต้องไป รร. (ซากุ//เฮ้อ เบื่อแทน)
ร่างบางนอนขดตัวอยู่ใต้ผ้าห่ม บนเตียงนอนหนานุ่ม ควานหาความอบอุ่น และสัมผัสกับความอบอุ่นของร่างสูง ร่างบางจึงซุกแนบอกร่างสูง คล้ายลูกนกที่ซุกอกแม่ ทำให้ร่างสูงรู้สึกตัวและยกยิ้มกับท่าทางที่เหมือนเด็กของร่างบาง ยกมือขึ้นลูบหัวร่างบางอย่างอ่อนโยน
สึโนะ:อืออ หนาวว /ค่อยๆลืมตา แล้วพยายามยกหัวขึ้น
??? :นอนต่อเถอะ เธอไม่สบายอยู่น่ะ/กดหัวสึโนะแนบอก
สึโนะ:นะ นายเป็นใคร/ถามเสียงเบา
??? :คนที่เธอเรียกว่าหัวเป็ดไง
สึโนะ:นะ นายหัวเป็ด นี่ฉันอยู่ที่ไหน/พูดเบา และแหบ
ฮิบาริ:บ้านฉันเอง นอนเถอะ เดี๋ยวฉันไปเอาผ้ากับน้ำมาเช็ดตัวให้/ลุกขึ้น ห่มผ้าให้สึโนะ แล้วเดินออกไป
สึโนะ:ขอบใจน่ะ
ไม่นานนักฮิบาริก็เข้ามาพร้อมผ้าและน้ำ ร่างสูงบรรจงเช็ดตัวให้ร่างบางอย่างแผ่วเบา ร่างบางส่งเสียงเบาเบา
สึโนะ:อืออ หนาวว
ร่างสูงเช็ดตัวร่างบางจนเสร็จ แล้วห่มผ้าให้เธอ เมื่อเขาจะเดินออกไปร่างบางก็ละเมอพูดขึ้นทำให้เขาต้องหยุด
สึโนะ:ฮึก ฮือ แม่ค่ะ พ่อค่ะ พี่ค่ะ/ละเมอพร้อมร้องไห้
ฮิบาริ:อดีตของเธอมันเป็นยังไงกันน่ะ/เดินมานั่งบนเตียงข้างสึโนะ พร้อมเช็ดน้ำตาให้ แล้วลูบหัว
สึโนะ:ฮืออ อือ /ค่อยๆหยุดร้องและยิ้มบางๆ
ฮิบาริ:หึ ขนาดนอนยังน่ารักเลย/ล้มตัวลงนอนข้างสึโนะ แล้วกอดร่างบางแนบอกตัวเอง
12:00 น.
สึโนะTalk
อือออ อุ่นจัง เบียดอีกเบียดอีกๆ หายปวดหัวแล้ว แถมโลกไม่หมุนแล้วด้วย ต้องขอบคุณนายหัวเป็ดน่ะเนี๊ยะที่ช่วยเราไว้ ไม่งั้นได้เป็นปอดบวมตายอยู่เหมือนหมาแน่สึโนะ แต่เอ๊ะ เดี๋ยวๆๆๆ ย้อนกลับไปเมื่อกี้แป๊ป อะ....เอ่อ เราเบียดอะไรอยู่อ่ะ คงจะไม่ใช่อย่างที่คิดน่ะ ค่อยๆ ชะเง้อดู ค่อยๆ
สึโนะEnd
สึโนะ:ว้ายยยยยยยย ตาบ้า/ถีบท่านฮิตกเตียง
ฮิบาริ:ทำอะไรของเธอเนี๊ยะ/ตื่นขึ้นมา
สึโนะ:นายทำอะไรฉัน
ฮิบาริ:ก็เธอบ่นหนาว ฉันก็เลยช่วยไง/มานั่งบนเตียง
สึโนะ:ตาบ้าๆๆๆ นายคงไม่ทำนอกเหนือจากนั้นใช่ไหม
ฮิบาริ:หึ ก็อยากน่ะ แต่สงสารคนไข้ กลัวจะเหนื่อยจนไม่มีแรงลุก
สึโนะ:ไอหัวเป็ดบ้าาาาา/หน้าแดง ปาหมอนใส่ท่านฮิ
ฮิบาริ:หึ/กระโจนใส่สึโนะ แล้วขึ้นคร่อม พร้อมรวบแขนสึโนะไว้
สึโนะ:ปล่อยฉันน่ะ ปล่อยๆๆๆ /ดิ้น
ฮิบาริ:อ้าว ก็คิดว่าม๊าอยากออกกำลังกายตอนเช้า ไหนไข้ลดหรือยัง/เอาหน้าผากตัวเองแนบหน้าผากสึโนะ
สึโนะ:ไอบ้า ปล่อยน่ะๆๆๆ/ดิ้นและดิ้น
ฮิบาริ:หึ ไข้ลดลงแล้วหนิ
ฟอดดดดดด
สึโนะ:นะ นะ นะ นายยย กล้าหอมแก้มฉันเหรอออ/กระแทกเข่าใส่ท้องท่านฮิเต็มแรง
ฮิบาริ: จุก/นอนกุมท้อง
สึโนะ:ฉันไม่หลงกลนายหรอกย่ะ/กอดอกหันหน้าไปอีกทาง
ฮิบาริ:/เงียบ
สึโนะ:/คิด ทำไมเงียบไป/หันหลังไปดู
ฮิบาริ:/สลบไปแล้ว
สึโนะ:นี่นาย นายหัวเป็ดตื่นสิ ตื่นมาน่ะ ไม่ตลกน่ะย่ะ ตื่นสิ/ตรงเข้าไปเขย่าท่านฮิ
ฮิบาริ:/เงียบบบ
สึโนะ:ตื่นสิตาบ้า ตื่นขึ้นมา อย่าเป็นอะไรไปน่ะ/พูดเสียงสั่น น้ำตาเริ่มซึม
ฮิบาริ:/เงียบบบ
สึโนะ:ป๊าตื่นขึ้นมาสิ ม๊าขอโทษ ตื่นขึ้นมาสิ/กอดฮิบาริ
ฮิบาริ:หึ ป๊าล้อเล่น
สึโนะ:ไอบ้า นี่นายกล้าเล่นกับความรู้สึกฉันเหรอไง ไอบ้าๆๆๆ/ตีอกท่านฮิแบบรวนและแรง
ฮิบาริ:โอ๋ๆๆ ม๊าอย่าโกรธป๊าน่ะ คืนดีกันน่ะ ป๊าขอโทษ/รวบมือสึโนะ และดึงเธอเข้ามากอด
สึโนะ:รู้ไหมฉันเป็นห่วงนายแค่ไหนหน่ะตาบ้า/น้ำตาไหล
ฮิบาริ:ม๊าอย่าร้องน่ะ นี่ไงป๊าไม่เป็นอะไรแล้ว/เช็ดน้ำตาให้สึโนะ
สึโนะ:ฮือ ตาบ้า/หยุดร้อง
ฮิบาริ:ไปกินข้าวกันเถอะม๊า/อุ้มสึโนะลงจากเตียงด้วยท่าอุ้มเจ้าสาว
สึโนะ:ว้ายย ตาบ้า ไม่ต้องอุ้มก็ได้ ฉันแค่เป็นไข้ ไม่ได้เป็นง้อยซ่ะหน่อย
ฮิบาริ:ก็เป็นห่วง
สึโนะ:อืม/ก้มหน้า หน้าแดงเหมือนมะเขือฝักยาว(สึโนะ//เอ่อ ยัยซากุมันคือมะเขืออะไรย่ะ ซากุ//มะเขือลูกผสมไง พ่อเป็นมะเขือเทศ แม่เป็นถั่วฝักยาว)
สึโนะTalk
ตาบ้าพูดอะไรมาได้ไม่อายปาก แล้วเราจะอายทำไมเนี๊ยะ ไอหัวใจนี้ก็เดี๋ยวแม่ป่ะเฉือนทิ้งซ่ะเลย (ซากุ//เอาโลงแบบไหนดีสึโนะ สึโนะ//ถามตัวเองดีกว่ายัยซากุ) เต้นแรงเป็นบ้า มันจะออกมาเต้นดิสโก้เหรอไง ขืนอยู่กับตานี่นานมีหวัง โลกนี่เกิดแผ่นดินไหวเพราะหัวใจฉันแน่
สึโนะEnd
ฮิบาริ พาสึโนะมาที่โต๊ะอาหาร
สึโนะ:ไหง บ้านนายญี๊ปุ่น ญี่ปุ่นจัง
ฮิบาริ:แล้วฉันอยู่ประเทศอะไร
สึโนะ:ญี่ปุ่นไง.....นี่ นายกวนทรีนฉันเหรอ
ฮิบาริ:ไม่นิ ก็พูดเรื่องจริง
สึโนะ:ชิ ไม่เถียงกับนายแล้ว
สึโนะ:แล้วพี่สึนะ รู้หรือยังว่าฉันอยู่ที่นี้
ฮิบาริ:ฉันให้คุซาเบะไปบอกให้แล้ว
สึโนะ:แล้วนายไม่ไป รร. เหรอ แล้วไหนฮิเบิร์ดอ่ะ
ฮิบาริ:ถ้าฉันไม่ไป รร. แล้วใครมันจะทำไม ส่วนฮิเบิร์ดก็บินเล่นอยู่แถวนี้นั้นแหละ
สึโนะ:สงสารฮิเบิร์ดจัง ที่มีเจ้าของอย่างนี้/พูดเบาๆ
ไม่นานนักคุซาคาเบะก็ยกอาหารมาให้ทั้งสองคน
สึโนะ:ขอบคุณค่ะ คุณ....
คุซาคาเบะ:กระผมคุซาคาเบะครับ เชิญรับประทานให้อร่อยน่ะครับ/คำนับแล้วออกไป
ฮิบาริ:กินสิ
สึโนะ:ย่ะ /มองอาหาร
อาหารที่คุซาเบะเสิร์ฟคือซูชิ และอาหารญี่ปุ่นต่างๆนานา พร้อมตะเกียบวางไว้อย่างดี
ฮิบาริ:ทำไมเอาแต่จ้องจะไม่กินเหรอ
สึโนะ:อะ เอ่อ คือแบบว่า/ก้มหน้า
ฮิบาริ:เป็นอะไรเหรอเธอแพ้อาหารญี่ปุ่น
สึโนะ:ป่าววว แต่คือ...แบบว่าาา
ฮิบาริ:แบบว่าอะไร
สึโนะ:เอ่อ คือ แบบว่า....ฉันใช้ตะเกียบไม่เป็นอ่ะ/หน้าแดง
ฮิบาริ:ก็ไม่ยอมบอก มาฉันสอนให้ มาสิ/เรียกสึโนะให้ไปหาตััวเอง
สึโนะ:สอนยังไง/เดินไปหา
ฮิบาริ:นั่งตรงนี้/ตบที่ตักตัวเอง
สึโนะ:อะไรย่ะ ฉันไม่นั่งหรอก
ฮิบาริ:ถ้างั้นก็ไม่ต้องกิน
สึโนะ:กะ ก็ได้/นั่งบนตักท่านฮิโดยหันหน้าเข้าหาโต๊ะ (ซากุ//ความหิวชนะทุกอย่าง)
ฮิบาริ:หยิบตะเกียบขึ้นมา/พูดใกล้หูสึโนะ
สึโนะ:อืม/ใช้มือทั้งสองข้างหยิบตะเกียบ
ฮิบาริ:ไม่ใช่อย่างนั้น จับมือเดียวอย่างนี้/จับตะเกียบใส่มือสึโนะ
สึโนะ:รู้แล้วหน่าา/หน้าแดง
ฮิบาริ:ไหนลองคีบซูชิดูสิ
สึโนะ:/พยายามคีบซูชิด้วยมือที่สัั่นอยู่ ในที่สุด...........ก็............คีบไม่ได้
ฮิบาริ:ไม่ใช่ๆ ต้องคีบอย่างนี้/เอาคางตั้งบนไหล่สึโนะ แล้วจับมือสึโนะคีบซูชิ
สึโนะ:เย้ๆๆ ทำได้แล้ว/ยิ้ม
ฮิบาริ:ทำได้เพราะฉันจับต่างหาก
สึโนะ:เดี๋ยวฉันโชว์ให้ดู/คีบซูชิ ...ผลปรากฎว่า.........หล่น
ฮิบาริ:หึ เห็นไหม
สึโนะ:หน๊อยยยย ไม่กินมันแล้ว/นั่งกอดอกหันหลังให้ฮิบาริ
ฮิบาริ:ไม่กินแน่น่ะ อั๊มม อร่อย/กินยั่ว
สึโนะ:นะ แน่ย่ะ
ฮิบาริ:ซูชิอร่อยชมัด/กินยั่วอีก
สึโนะ:อึก/กลืนน้ำลาย เริ่มชะเง้อมอง
ฮิบาริ:เอาม่ะ /คีบซูชิยื่นให้สึโนะที่หันหลังให้ตัวเองอยู่
สึโนะ:มะ ไม่ย่ะ/หันมาตอบ
ฮิบาริ:งั้นฉันกินหล่ะหน่าาา/จะเอาใส่ปากตัวเอง.........แต่
หมับ
สึโนะ:อั๊ม อะอ๋อย/งับซูชิที่ท่านฮิคีบไว้
ฮิบาริ:หึ ไหนบอกว่าจะไม่กิน
สึโนะ:ก็..คนมันหิวนี่หน่า/ก้มหน้าพูด
ฺฮิบาริ:หึ ฉันก็ไม่ได้ว่าอะไรหนิ
สึโนะ:งั้นช่วยเอาช้อนให้ฉันหน่อยได้ม่ะ
ฮิบาริ:ไม่ได้หรอก บ้านฉันไม่มีช้อน
สึโนะ:ไม่มีช้อน นี่บ้านนายไม่คิดจะสร้างช้อนเลยเหรอไง
ฮิบาริ:ก็ฉันไม่อยากสร้าง
สึโนะ:ชิ ไม่เถียงแล้ว
ฮิบาริ:ถ้าอยากกินมานี่มา/เรียกสึโนะอีกแล้ว
สึโนะ:มีอะไรอีกหล่ะ/มานั่งข้างสึโนะ
ฮิบาริ:อ้าปาก
สึโนะ:/อ้าปาก
ฮิบาริ:อั๊ม/คีบซูชิใส่ปากสึโนะ
สึโนะ:อะอ๋อย อั๊มๆๆ อึก แล้วนายไม่กินเหรอ
ฮิบาริ:ฉันกินอิ่มแล้ว/(ซากุ//มันไปกินเอาตอนไหน)
สึโนะ:เอาอีกๆๆๆ
ฮิบาริ:เอา/คีบให้อีก
สึโนะ:อั๊มๆๆ/ยิ้ม
ฮิบาริ:กินเลอะหมดแล้ว/เช็ดข้าวที่ปากสึโนะออก
สึโนะ:ขอบคุณน่ะ/ยิ้มให้ฮิบาริ
ฮิบาริ:ฉันเต็มใจอยู่แล้ว
แล้วมื้อเที่ยงก็จบไปแบบอิ่มหนำสำราญ
To be continued
(ขอลาหยุดหน่อยค่ะ ช่วงนี้ต้องทำการบ้านปิดเทอมน่ะค่ะ ยังไม่เสร็จเลยอ่ะ )
ปล.เรื่องนี้ต้องใช้ทักษะการมโนอย่างสูงค่ะ
คำยืนยันของเจ้าของเรื่องสั้น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ