รักจอมวุ่น น้องสาวรุ่นที่สิบกับนายหัวเป็ด

(ซากุ//ขอโทษน่ะค่ะที่เมื่อวานไม่ได้มาอัพ  พอดีเมื่อวานไปสอบมาน่ะค่ะ  ต้องขอโทษจิงจิงน่ะค่ะ//โค้งงามๆ)
               19:30 ณ สวนสนุกนามิโมริ
สึโนะ:ไปเล่นอะไรต่อดีอ่ะ  นึกไม่ออก  นี่นายหัวเป็ดไปเล่นอะไรต่อดี/สะกิดท่านฮิ
ฮิบาริ:เลิกเรียกฉันว่านายหัวเป็ดก่อน  แล้วฉันจะพาไปดูอะไร ที่เธอต้องชอบแน่
สึโนะ:ฮิบาริกรุณาพาดิฉันไปด้วยน่ะค่ะ(ประชด)
ฮิบาริ:ไม่ได้ให้เรียกว่าฮิบาริ
สึโนะ:แล้วจะให้เรียกว่าอะไร
ฮิบาริ:ป่าป๊า
สึโนะ:ป่ะ..ไอบ้า  ฉันไม่เรียกหรอก
ฮิบาริ:แล้วอย่าแทนตัวเองว่าฉันด้วย  ให้แทนว่าม่าม๊า
สึโนะ:ตาบ้า ปัญญาอ่อนรึป่าว/หน้าแดง
ฮิบาริ:หึ งั้นกลับ
สึโนะ:ดะ เดี๋ยว นายหะ...ป๊า...ช่วยพาฉะ....ม๊าไปเล่นต่อได้ไหม/หน้าแดง
ฮิบาริ:อะไรน่ะ
สึโนะ:ป๊าช่วยพาม๊าไปเล่นต่อได้หมะ...ไหม
ฮิบาริ:ม๊ารออยู่ตรงนี้แป๊ปนึง  เดี๋ยวป๊ามา
สึโนะ:ย่ะ
ฮิบาริ:หึ/เดินไป
          19:50 น.
ฮิบาริ:มาแล้ว
สึโนะ:ฉะ..ม๊ารอป๊าจนรากจะงอกอยู่แล้วเนี๊ยะ  สวนสนุกจะปิดแล้วมั้ง/กอดอกหันหลังให้ท่านฮิ
ฮิบาริ:สวนสนุกนี้ปิดตอน สี่ทุ่มหน่ะ ไม่ต้องห่วงหรอก  
สึโนะ:งั้นก็เล่นได้แปปนึงหน่ะสิ  เสียดายจัง
ฮิบาริ:แต่ถ้าป๊ายังไม่อยากให้ปิด มันก็ไม่มีสิทธิ์ปิด  ถ้าบังอาจปิดจะขย้ำให้แหลก  
สึโนะ:คนไรว่ะ โหดเป็นบ้า/พูดเบาๆ
ฮิบาริ:ไปกันเถอะ/จูงมือสึโนะ
สึโนะ:อืม/ก้มมองมือที่ท่านฮิจับ  แล้วหน้าแดง
               สึโนะTalk
               ตาบ้าจะจับมือทำไม  แล้วทำไมหน้าเรามันร้อนอย่างนี้  หรือจะเป็นไข้ ไม่หน่ะ  แล้วทำไมหัวใจฉันมันเต้นแรงกันฟ่ะ  โอ้ยยยย  หงุดหงิดเป็นบ้า  อย่างนี้ต้องไปตรวจหน่อยแล้ว  จะเป็นโรคร้ายแรงไรป่าวเนี๊ยะ  เกิดมาไม่เคยเจออาการอย่างนี้เลย  เราจะตายไหมเนี๊ยะ
               สึโนะEnd
ฮิบาริ:ถึงแล้ว 
สึโนะ:ว้าว  นี่ป๊ามันคืออะไรเหรอ
ฮิบาริ:ชิงช้าสวรรค์ไง  ไปนั่งกันม๊า  ป๊าจองที่พิเศษไว้ให้แล้ว 

สึโนะ:อืม  ไปกันเถอะ/จับมือท่านฮิวิ่ง
               ฮิบาริยื่นบัตรให้พนักงาน  และทั้งสองก็เข้าไปนั่งในชิงช้า

(ตัวชิงช้า)
สึโนะ:ว้าวกว้างจัง  คงจองยากใช่ไหมป๊า  ก็ที่พิเศษนิ
ฮิบาริ:ไม่ยากหรอก
               ย้อนไป  20  นาทีที่แล้ว
ฮิบาริ:ซื้อบัตรชิงช้าสวรรค์ที่นั่งพิเศษ
พนักงาน:แต่มันเต็มแล้วครับ
ฮิบาริ:ถ้าไม่อยากโดนขย้ำ  ส่งบัตรมา /ยกทอนฟา
พนักงาน:คะ ครับ /ยื่นบัตรให้
ฮิบาริ:บอกคนที่จองมันก่อนด้วย  ว่าถ้าไม่อยากโดนขย้ำ  อย่ามานั่งที่ของฉันให้ฉันเห็น
พนักงาน:คะ ครับ/สลบ
(ซากุ//อ๋อ  ปล้นนี่เอง   ท่านฮิ//อยากตายเหรอยัยสัตว์กินพืช)
สึโนะ:ว้าว  ชิงช้าเคลื่อนแล้ว  /ลุกขึ้น แล้วยืนขึ้นมองวิว
ฮิบาริ:ชอบใช่มั๊ย/เดินไปยืนใกล้สึโนะ
สึโนะ:อืม  ชอบมากเลยหล่ะ
               ผ่านไปซักพัก  ชิงช้าก็หยุดลง  เพื่อให้คนนั่งได้ชมวิวจากที่สูงสุด  แสงไฟมากมายส่งแสงตามอาคาร  และตึกต่างๆ  มองดูคล้ายแสงจากหิ่งห้อย  แสงไฟจากอาคาร   ฉายกระทบกับพื้นน้ำ  แต่บนฟ้าก็ยังมีดาว  ภาพทั้งหมดชวนให้หลงใหลได้อย่างไม่ยาก  สึโนะมองภาพนั้นอย่างต้องมนตร์สะกด  ไม่นานนักสึโนะก็สัมผัสได้ถึงความเย็นที่อยู่บริเวณคอ  จึงจะหันมองข้างหลัง  แต่หากฮิบาริได้ห้ามไว้ก่อน
ฮิบาริ:อย่าพึ่งหันมา  ฉันกำลังใส่ให้เธออยู่
สึโนะ:อะ อะไร
ฮิบาริ:ดูที่คอสิ/โน้มคอลงมากระซิบข้างหูสึโนะ
สึโนะ:สร้อยเป็ด  น่ารักจัง  นายให้ฉันเหรอ

ฮิบาริ:ใช่  ฉันให้เธอ  เธอจะได้นึกถึงฉันตอนมองมันไง
สึโนะ: ขอบใจน่ะ/ยิ้มและหันไปถามท่านฮิ          
             ฟอดดด  แต่ดันโดนท่านฮิขโมยหอมแก้ม
สึโนะ:นะ นี่ นาย /จับแก้มตัวเองและชี้หน้าท่านฮิ
ฮิบาริ:อย่าโกรธสิ  ฉันไม่ได้ตั้งใจก็เธอหันมาเอง/ (ซากุ//แต่เมื่อกี้ดังฟอดเลยน่ะค่ะท่านฮิ)
สึโนะ:ไม่เชื่อย่ะ  ตายซ่ะเถอะนายยยยย/วิ่งตีท่านฮิ
ฮิบาริ:หึ ใจเย็นเย็นสิม๊า  อยากได้อีกก็ไม่บอกป๊า/จับแขนสึโนะไว้ได้  แล้วเปลี่ยนมาโอบเอว
สึโนะ:ใครบอกนาย  ปล่อยน่ะ/ดิ้น  หน้าแดง
               ฟอดดดด
ฮิบาริ:หอมชื่นใจ
สึโนะ:นะ นายปล่อยน่ะ/ดิ้น
ฮิบาริ:อยากได้อีกเหรอม๊า  เดี๋ยวป๊าจัดให้
               ฟอดดดด
สึโนะ:ปล่อยน่ะย่ะ  ตาบ้า  ปล่อยๆๆ
ฮิบาริ:อยากได้มากกว่านี้เหรอ
               ฟอดดดด
สึโนะ:ปล่อยน่ะ  ถ้าไม่ปล่อยฉันจะงอนน่ะ/ทำแก้มป่อง
ฮิบาริ:โอะๆๆ  ม๊าอย่างอนป๊าน่ะ ปล่อยแล้วก็ได้
สึโนะ:งอนแล้ว
ฮิบาริ:งั้นป๊ามีอะไรให้ม๊าดูด้วย  ม๊าต้องหายงอนแน่
สึโนะ:อะไรย่ะ/ยังหันหลังมองไปข้างนอก
ฮิบาริ:5    4     3    2    1

สึโนะ:ว้าวววววววว  สวยจัง
ฮิบาริ:ใช่ไหมหล่ะ  หายงอนหรือยัง
สึโนะ:หายก็ได้  ขอบคุณมากน่ะ  วันนีี้ฉันมีความสุขที่สุดเลย/หันมายิ้มให้
ฮิบาริ:วันนี้ฉันก็มีความสุขเหมือนกัน/เดินไปยืนข้างสึโนะ
               และทั้งสองก็ยืนมองพลุที่ส่งแสงสดใส  หัวใจของหนุ่มสาวทั้งคู่เต้นระรัว  แต่ทั้งคู่ก็ไม่อาจรู้ได้ว่ามันเป็นเพราะอะไร  ได้แต่เพียงเก็บข้อสงสัยไว้ในใจของตัวเอง  แต่คงจะมีสักวันที่ทั้งคู่จะสัมผัสได้ถึงสิ่งที่ทำให้หัวใจของทั้งคู่เป็นอย่างนี้  
               อีกด้านนึงในสวนสนุก
     มีชายหนุ่มคนนึงยืนถือกล้องส่องทางไกล  เฝ้ามองหญิงชายคู่หนึ่ง
"อีกไม่นานหรอก  เธอก็ต้องมาเป็นของฉัน  ไม่สิเธอหน่ะเป็นของฉันมานานแล้ว  รอหน่อยหน่ะ  "ผู้หญิงของฉัน"แล้วฉันจะมาทวงสัญญาของเรา"
 
               กลับมาอีกด้านนึง  ณ  บ้านสึนะ
ก๊อก  ก๊อก  ก๊อก
สึนะ: มาแล้วครับ  อ้าวคุณฮิบาริ  สึโนะ
ฮิบาริ:ยัยนี้หลับแล้วหน่ะ  ไหนห้องยัยนี้
สึนะ:ยะ อยู่ข้างบนครับ/นำทาง
ฮิบาริ:หึ/คิด น่ารักแฮะ/มองสึโนะที่อุ้มอยู่แล้วเดินตามสึนะไป      (ซากุ//มันหัวเราะเยีียงนี้  คงจะคิดมิดีมิร้ายกับสึโนะช่ะม่ะ  แอ็กก  /สลบคาเท้าท่านฮิอีกครั้ง)
สึนะ:นี่ครับ/เปิดประตูให้ฮิบาริ
ฮิบาริ:/เดินเข้าไปในห้องแล้ววางสึโนะบนเตียง
สึนะ:ขอบคุณที่มาส่งสึโนะน่ะครับ
ฮิบาริ:หึ  ไม่เป็นไร/เดินออกจากห้องไป
สึนะ:/เดินไปส่งฮิบาริที่ประตู
สึนะ:ไม่น่าเชื่อว่าสึโนะยังปลอดภัย  คิดว่าโดนขย้ำซ่ะแล้ว  คุณฮิบาริแปลกๆแฮะ  เหรอจะไม่สบาย
 
To Be Continued
 
(ขอโทษที่อัพช้าค่ะ  พอดีหารูปยากหน่ะค่ะ  กว่าจะหาได้เกือบเป็นลมค่ะ )