รักจอมวุ่น น้องสาวรุ่นที่สิบกับนายหัวเป็ด

          ณ  สวนสนุกนามิโมริ 

สึโนะ:อ้วกกก

ฮิบาริ:บอกแล้วว่าอย่าเล่นรถไฟเหาะ/ลูบหลังให้สึโนะ

สึโนะ:ฉันไม่เป็นระ....อ้วกกก

ฮิบาริ:เอ้านี่น้ำ

สึโนะ:ขอบใจ  ฉันดีขึ้นแล้วหน่ะ  ไปเล่นกันต่อเถอะ/จูงมือ(ลาก)ฮิบาริไป

ฮิบาริ:หึ สวนสนุกมันไม่หนีเธอไปไหนหรอก

สึโนะ:นั้นเขาเรียกว่าบ้านผีสิงใช่ไหม

ฮิบาริ:ใช่  เธอแน่ใจเหรอว่าจะเข้าไป

สึโนะ:มันแน่อยู่แล้ว /จูงมือฮิบาริเข้าไป

          ภายในบ้านผีสิง  บรรยากาศทั้งมืด  และเย็นนน  มีเสียงต่างๆมากมาย  ไม่ว่าจะเป็นเสียงกรี๊ดหวีดสยอง  ผีต่างๆนานามากมาย  เสียงเคาะโลง(สงสัยมาเยี่ยม  เขามีมารยาท)  เสียงเพลงชวนสยอง  แต่แค่นี้เหรอจะทำให้คนอย่างสึโนะ..........

"กรี๊ดดดดดดดดดด"  (ซากุ//ขอเปลี่ยนคำพูด)

ฮิบาริ:เธอจะกรี๊ดทำไม

สึโนะ:กะ ก็มันน่ากลัวอ่ะ/เกาะแขนฮิบาริไว้แน่น

ฮิบาริ:เธอจะกลัวได้ยังไง....ในเมื่อเธอเล่นหลับตาตั้งแต่เข้ามาแล้ว

สึโนะ:แล้วมันมืดไหม

ฮิบาริ:ไม่มืด(ซ่ะที่ไหน)

สึโนะ:อือ/ลืมตา

ฮิบาริ:ฉันโกหก  ความจริงมันมืด

สึโนะ:กรี๊ดดดด  ไม่น่ะ  พ่อค่ะ แม่ค่ะ  ฮึก  พี่ค่ะช่วยหนูด้วย  ฮือ/ทรุดนั่งกับพื้น

               "กินเข้าไปสิย่ะ"                    

               "ฮึก  มะ ไม่กิน"

               "ไม่กินก็ไม่ต้องกิน"

               "ปะ ปล่อยหนูไปเถอะน่ะ ฮือ"

               "ปล่อยไม่ได้หรอจร๊  อยู่ในนี้ไปเถอะยัยคุณหนู  แกกลัวความมืดสิน่ะ งั้นฉันจะช่วยปิดให้ก็ได้น่ะจร๊ ฮาๆๆ"

               "ไม่  ฮึก  อย่าทิ้งหนูไว้คนเดี๋ยวน่ะ ฮึก ใครก็ได้ช่วยหนูด้วย ฮือ  ไม่เอาแล้ว" 

สึโนะ:ไม่เอาแล้ว  กลัว  ฮึก  ฮือ  ไม่เอาอย่างนี้ ไม่ ฮึก

ฮิบาริ:เป็นอะไรไป  ฉันขอโทษ/ก้มลงนั่งข้างสึโนะ  และกอดไว้แนบอกพร้อมลูบหัว

สึโนะ:อย่า ฮึก ทิ้งฉันไป ฮึก ไหนน่ะ

ฮิบาริ:อย่าร้องน่ะ  ฉันอยู่ตรงนี้แล้ว  ยืนไหวไหม/ลูบหัวสึโนะ

สึโนะ: มะ ไม่ไหว

ฮิบาริ:งั้นขึ้นหลังฉัน

สึโนะ:อืม/ขี่หลังฮิบาริ

ฮิบาริ:กลัวความมืดสิน่ะ งั้นหลับตา

สึโนะ:ม่ะ ไม่ได้กลัวซักหน่อย

ฮิบาริ:ยังมาปากแข็ง  หลับตาซ่ะ  "เชื่อใจฉันสิ"  

     ตึก ตัก ตึก ตัก ตึก ตัก

สึโนะ:อืม/หลับตา

          สึโนะTalk

          ทำไมแค่เขาพูดว่า  เชื่อใจฉันสิ  หัวใจฉันมันถึงได้เต้นแรงขนาดนี้น่ะ  หยุดเต้นเดี๋ยวนี้หน่ะ(ซากุ//เอ่อ สึโนะถ้าหยุดเต้นก็ตายสิ   สึโนะ//แกนั้นแหละที่จะตาย)  ยัยสึโนะ เธอเป็นอะไรเนี๊ยะ  แถมหน้าแดงอีกต่างหาก  อร๊ายยยย ฉันเป็นโรคหัวใจป่าวเนี๊ยะะะะ

          สึโนะEnd

ฮิบาริ:ลืมตาได้

สึโนะ:ออกมาข้างนอกแล้วใช่ไหม

ฮิบาริ:ใช่  ลืมตาสิ

สึโนะ:เอ่ออ /หน้าแดง

          ตอนนี้แก้มของทั้งสองคนอยู่ติดกัน  เพราะยัยสึโนะหลอกแต๊ะอั๋งท่านฮิของฉัน(ซากุ//แอ็ก/สลบคาเท้าสึโนะ)ไม่ใช่  เพราะสึโนะดันเอาหน้าไปตั้งไว้บนไหล่ซ้ายของท่านฮิจากด้านหลัง  สภาพคงนึกกันออกใช่ป่ะ

ฮิบาริทำไมเหรอ/หันมาหาสึโนะ

          จุ๊บ  ดันโดนแก้มสึโนะ

สึโนะ:นะ นะ นะ นะ นาย  ตาย/กระโดดจากหลังท่านฮิ  แล้วไล่ตีท่านฮิ

ฮิบาริ:ไม่ได้ตั้งใจน่ะ/วิ่งหนี

???:ฮิบาริๆๆ/เกาะไหล่ฮิบาริ

ฮิบาริ:หือ/หยุดวิ่ง

สึโนะ:อ่ะ นายจะหยุดวิ่งทะ.....ว้าวน่าร๊าก นกใครเหรอ นกใครๆๆๆ  ฉันขอได้ไหม น่ะๆๆๆ

ฮิบาริ:นกฉันเอง  ฮิเบิร์ด

สึโนะ:ขอน่ะๆๆ

ฮิบาริ:นี่มันนกฉัน ฉันไม่ให้หรอก  แต่ถ้าขอจับคงได้/ยื่นฮิเบิร์ดให้สึโนะ

สึโนะ:ว้าววว  น่าร๊ากจัง  ฮิเบิร์ดน่ารักๆๆ/เอาฮิเบิร์ดถูกับแก้มตัวเอง

ฮิบาริ:นกน่ารัก   แล้วเจ้าของหล่ะ

สึโนะ:มะ ไม่น่ารักย่ะ/หน้าแดง

ฮิเบิร์ด:น่ารักๆๆๆ

สึโนะ:ว้าว  พูดได้ด้วย  อยากได้อ่ะๆๆๆ

ฮิบาริ:ฉันไม่ให้หรอก  แต่ถ้าอยากเลี้ยงเจ้านี่  เธอก็...........

สึโนะ:ก็อะไร/คิด  ลางร้ายมาแล้ว

ฮิบาริ:เธอก็เป็นแม่ให้เจ้านี่สิ

สึโนะ:ตกลงๆๆๆๆๆๆ

ฮิบาริ:เดี๋ยวฉันเป็นพ่อเอง

สึโนะ:ตกลง  ฉันเป็นแม่  นายเป็นพะ.......ห่ะ  เดี๋ยว 

ฮิบาริ:เธอตกลงแล้ว  แต่ถ้าเธอไม่รักษาคำพูด  ถือว่าเธอยอมแพ้ฉันน่ะ

สึโนะ:คะ คนอย่างฉันรักษาคำพูดอยู่แล้วเฟ้ย

ฮิเบิร์ด:ป่าป๊า  ม่าม๊า/บินเกาะไหล่สึโนะ

สึโนะ:น่าร๊ากจังเลย  ลูกแม่/ลูบหัวฮิเบิร์ด

ฮิบาริ:พ่อก็น่ารักน่ะ

สึโนะ:ชิ  ไปหาอะไรกินดีกว่า  ไปลูกแม่/เดินไป ทิ้งท่านฮิไว้

ฮิบาริ:หึ  น่ารักแฮะ

สึโนะ:ลูกดูสิ  ไม่รู้ป๊าเป็นอะไร  ยืนพูดอยู่คนเดียว/ตะโกนให้ท่านฮิได้ยิน

ฮิบาริ:ก็ม๊าเดินเร็วนิ

สึโนะ:นะ นายเรียกฉันว่าอะไรน่ะ/หน้าแดง

ฮิบาริ:ม๊าไง

สึโนะ:ชิ/เดินหนีไป

ฮิบาริ:หึ/เดินตามไป

(Zzz  อ่ะ ตอนต่อไปยังอยู่ในสวนสนุกเหมือนเดิม สึโนะ  ท่านฮิ  และลูกฮิเบิร์ดจะเล่นอะไรกันน่ะต้องติดตามชม)