รักจอมวุ่น น้องสาวรุ่นที่สิบกับนายหัวเป็ด

(ซากุ//ขอโทษน่ะค่ะที่เมื่อวานไม่ได้มาอัพ  พอดีเมื่อวานไปสอบมาน่ะค่ะ  ต้องขอโทษจิงจิงน่ะค่ะ//โค้งงามๆ)

               19:30 ณ สวนสนุกนามิโมริ

สึโนะ:ไปเล่นอะไรต่อดีอ่ะ  นึกไม่ออก  นี่นายหัวเป็ดไปเล่นอะไรต่อดี/สะกิดท่านฮิ

ฮิบาริ:เลิกเรียกฉันว่านายหัวเป็ดก่อน  แล้วฉันจะพาไปดูอะไร ที่เธอต้องชอบแน่

สึโนะ:ฮิบาริกรุณาพาดิฉันไปด้วยน่ะค่ะ(ประชด)

ฮิบาริ:ไม่ได้ให้เรียกว่าฮิบาริ

สึโนะ:แล้วจะให้เรียกว่าอะไร

ฮิบาริ:ป่าป๊า

สึโนะ:ป่ะ..ไอบ้า  ฉันไม่เรียกหรอก

ฮิบาริ:แล้วอย่าแทนตัวเองว่าฉันด้วย  ให้แทนว่าม่าม๊า

สึโนะ:ตาบ้า ปัญญาอ่อนรึป่าว/หน้าแดง

ฮิบาริ:หึ งั้นกลับ

สึโนะ:ดะ เดี๋ยว นายหะ...ป๊า...ช่วยพาฉะ....ม๊าไปเล่นต่อได้ไหม/หน้าแดง

ฮิบาริ:อะไรน่ะ

สึโนะ:ป๊าช่วยพาม๊าไปเล่นต่อได้หมะ...ไหม

ฮิบาริ:ม๊ารออยู่ตรงนี้แป๊ปนึง  เดี๋ยวป๊ามา

สึโนะ:ย่ะ

ฮิบาริ:หึ/เดินไป

          19:50 น.

ฮิบาริ:มาแล้ว

สึโนะ:ฉะ..ม๊ารอป๊าจนรากจะงอกอยู่แล้วเนี๊ยะ  สวนสนุกจะปิดแล้วมั้ง/กอดอกหันหลังให้ท่านฮิ

ฮิบาริ:สวนสนุกนี้ปิดตอน สี่ทุ่มหน่ะ ไม่ต้องห่วงหรอก  

สึโนะ:งั้นก็เล่นได้แปปนึงหน่ะสิ  เสียดายจัง

ฮิบาริ:แต่ถ้าป๊ายังไม่อยากให้ปิด มันก็ไม่มีสิทธิ์ปิด  ถ้าบังอาจปิดจะขย้ำให้แหลก  

สึโนะ:คนไรว่ะ โหดเป็นบ้า/พูดเบาๆ

ฮิบาริ:ไปกันเถอะ/จูงมือสึโนะ

สึโนะ:อืม/ก้มมองมือที่ท่านฮิจับ  แล้วหน้าแดง

               สึโนะTalk

               ตาบ้าจะจับมือทำไม  แล้วทำไมหน้าเรามันร้อนอย่างนี้  หรือจะเป็นไข้ ไม่หน่ะ  แล้วทำไมหัวใจฉันมันเต้นแรงกันฟ่ะ  โอ้ยยยย  หงุดหงิดเป็นบ้า  อย่างนี้ต้องไปตรวจหน่อยแล้ว  จะเป็นโรคร้ายแรงไรป่าวเนี๊ยะ  เกิดมาไม่เคยเจออาการอย่างนี้เลย  เราจะตายไหมเนี๊ยะ

               สึโนะEnd

ฮิบาริ:ถึงแล้ว 

สึโนะ:ว้าว  นี่ป๊ามันคืออะไรเหรอ

ฮิบาริ:ชิงช้าสวรรค์ไง  ไปนั่งกันม๊า  ป๊าจองที่พิเศษไว้ให้แล้ว 

สึโนะ:อืม  ไปกันเถอะ/จับมือท่านฮิวิ่ง

               ฮิบาริยื่นบัตรให้พนักงาน  และทั้งสองก็เข้าไปนั่งในชิงช้า

(ตัวชิงช้า)

สึโนะ:ว้าวกว้างจัง  คงจองยากใช่ไหมป๊า  ก็ที่พิเศษนิ

ฮิบาริ:ไม่ยากหรอก

               ย้อนไป  20  นาทีที่แล้ว

ฮิบาริ:ซื้อบัตรชิงช้าสวรรค์ที่นั่งพิเศษ

พนักงาน:แต่มันเต็มแล้วครับ

ฮิบาริ:ถ้าไม่อยากโดนขย้ำ  ส่งบัตรมา /ยกทอนฟา

พนักงาน:คะ ครับ /ยื่นบัตรให้

ฮิบาริ:บอกคนที่จองมันก่อนด้วย  ว่าถ้าไม่อยากโดนขย้ำ  อย่ามานั่งที่ของฉันให้ฉันเห็น

พนักงาน:คะ ครับ/สลบ

(ซากุ//อ๋อ  ปล้นนี่เอง   ท่านฮิ//อยากตายเหรอยัยสัตว์กินพืช)

สึโนะ:ว้าว  ชิงช้าเคลื่อนแล้ว  /ลุกขึ้น แล้วยืนขึ้นมองวิว

ฮิบาริ:ชอบใช่มั๊ย/เดินไปยืนใกล้สึโนะ

สึโนะ:อืม  ชอบมากเลยหล่ะ

               ผ่านไปซักพัก  ชิงช้าก็หยุดลง  เพื่อให้คนนั่งได้ชมวิวจากที่สูงสุด  แสงไฟมากมายส่งแสงตามอาคาร  และตึกต่างๆ  มองดูคล้ายแสงจากหิ่งห้อย  แสงไฟจากอาคาร   ฉายกระทบกับพื้นน้ำ  แต่บนฟ้าก็ยังมีดาว  ภาพทั้งหมดชวนให้หลงใหลได้อย่างไม่ยาก  สึโนะมองภาพนั้นอย่างต้องมนตร์สะกด  ไม่นานนักสึโนะก็สัมผัสได้ถึงความเย็นที่อยู่บริเวณคอ  จึงจะหันมองข้างหลัง  แต่หากฮิบาริได้ห้ามไว้ก่อน

ฮิบาริ:อย่าพึ่งหันมา  ฉันกำลังใส่ให้เธออยู่

สึโนะ:อะ อะไร

ฮิบาริ:ดูที่คอสิ/โน้มคอลงมากระซิบข้างหูสึโนะ

สึโนะ:สร้อยเป็ด  น่ารักจัง  นายให้ฉันเหรอ

ฮิบาริ:ใช่  ฉันให้เธอ  เธอจะได้นึกถึงฉันตอนมองมันไง

สึโนะ: ขอบใจน่ะ/ยิ้มและหันไปถามท่านฮิ          

             ฟอดดด  แต่ดันโดนท่านฮิขโมยหอมแก้ม

สึโนะ:นะ นี่ นาย /จับแก้มตัวเองและชี้หน้าท่านฮิ

ฮิบาริ:อย่าโกรธสิ  ฉันไม่ได้ตั้งใจก็เธอหันมาเอง/ (ซากุ//แต่เมื่อกี้ดังฟอดเลยน่ะค่ะท่านฮิ)

สึโนะ:ไม่เชื่อย่ะ  ตายซ่ะเถอะนายยยยย/วิ่งตีท่านฮิ

ฮิบาริ:หึ ใจเย็นเย็นสิม๊า  อยากได้อีกก็ไม่บอกป๊า/จับแขนสึโนะไว้ได้  แล้วเปลี่ยนมาโอบเอว

สึโนะ:ใครบอกนาย  ปล่อยน่ะ/ดิ้น  หน้าแดง

               ฟอดดดด

ฮิบาริ:หอมชื่นใจ

สึโนะ:นะ นายปล่อยน่ะ/ดิ้น

ฮิบาริ:อยากได้อีกเหรอม๊า  เดี๋ยวป๊าจัดให้

               ฟอดดดด

สึโนะ:ปล่อยน่ะย่ะ  ตาบ้า  ปล่อยๆๆ

ฮิบาริ:อยากได้มากกว่านี้เหรอ

               ฟอดดดด

สึโนะ:ปล่อยน่ะ  ถ้าไม่ปล่อยฉันจะงอนน่ะ/ทำแก้มป่อง

ฮิบาริ:โอะๆๆ  ม๊าอย่างอนป๊าน่ะ ปล่อยแล้วก็ได้

สึโนะ:งอนแล้ว

ฮิบาริ:งั้นป๊ามีอะไรให้ม๊าดูด้วย  ม๊าต้องหายงอนแน่

สึโนะ:อะไรย่ะ/ยังหันหลังมองไปข้างนอก

ฮิบาริ:5    4     3    2    1

สึโนะ:ว้าวววววววว  สวยจัง

ฮิบาริ:ใช่ไหมหล่ะ  หายงอนหรือยัง

สึโนะ:หายก็ได้  ขอบคุณมากน่ะ  วันนีี้ฉันมีความสุขที่สุดเลย/หันมายิ้มให้

ฮิบาริ:วันนี้ฉันก็มีความสุขเหมือนกัน/เดินไปยืนข้างสึโนะ

               และทั้งสองก็ยืนมองพลุที่ส่งแสงสดใส  หัวใจของหนุ่มสาวทั้งคู่เต้นระรัว  แต่ทั้งคู่ก็ไม่อาจรู้ได้ว่ามันเป็นเพราะอะไร  ได้แต่เพียงเก็บข้อสงสัยไว้ในใจของตัวเอง  แต่คงจะมีสักวันที่ทั้งคู่จะสัมผัสได้ถึงสิ่งที่ทำให้หัวใจของทั้งคู่เป็นอย่างนี้  

               อีกด้านนึงในสวนสนุก

     มีชายหนุ่มคนนึงยืนถือกล้องส่องทางไกล  เฝ้ามองหญิงชายคู่หนึ่ง

"อีกไม่นานหรอก  เธอก็ต้องมาเป็นของฉัน  ไม่สิเธอหน่ะเป็นของฉันมานานแล้ว  รอหน่อยหน่ะ  "ผู้หญิงของฉัน"แล้วฉันจะมาทวงสัญญาของเรา"

               กลับมาอีกด้านนึง  ณ  บ้านสึนะ

ก๊อก  ก๊อก  ก๊อก

สึนะ: มาแล้วครับ  อ้าวคุณฮิบาริ  สึโนะ

ฮิบาริ:ยัยนี้หลับแล้วหน่ะ  ไหนห้องยัยนี้

สึนะ:ยะ อยู่ข้างบนครับ/นำทาง

ฮิบาริ:หึ/คิด น่ารักแฮะ/มองสึโนะที่อุ้มอยู่แล้วเดินตามสึนะไป      (ซากุ//มันหัวเราะเยีียงนี้  คงจะคิดมิดีมิร้ายกับสึโนะช่ะม่ะ  แอ็กก  /สลบคาเท้าท่านฮิอีกครั้ง)

สึนะ:นี่ครับ/เปิดประตูให้ฮิบาริ

ฮิบาริ:/เดินเข้าไปในห้องแล้ววางสึโนะบนเตียง

สึนะ:ขอบคุณที่มาส่งสึโนะน่ะครับ

ฮิบาริ:หึ  ไม่เป็นไร/เดินออกจากห้องไป

สึนะ:/เดินไปส่งฮิบาริที่ประตู

สึนะ:ไม่น่าเชื่อว่าสึโนะยังปลอดภัย  คิดว่าโดนขย้ำซ่ะแล้ว  คุณฮิบาริแปลกๆแฮะ  เหรอจะไม่สบาย

To Be Continued

(ขอโทษที่อัพช้าค่ะ  พอดีหารูปยากหน่ะค่ะ  กว่าจะหาได้เกือบเป็นลมค่ะ )