เพื่อนนะ

          ระหว่างที่ไคกำลังบึ่งมอเตอร์ไซด์คู่ใจกลับบ้าน

มุมตึกร้างแห่งหนึ่งเขาได้สังเกตเห็นวัยรุ่นชาย

กำลังวิวาทกันอยู่มีชายคนหนึ่งถูกลุม เขาจะไม่เข้าไปยุ่งเลย

ถ้ายูนิฟอร์มไม่ใช่เซย์ริน

          " สี่ต่อหนึ่งหมาหมู่ชัดๆ "   ไคเลี้ยวจอดรถแล้วรีบ

ตรงไปยังที่เกิดเหตุทันที ก่อนเดินเข้าไปเขาเตะกระป๋องโค้ก

เข้าไปกลางวงเป็นบ่งบอกว่ามีผู้มาเยือนใหม่เข้าไปกลางวงเป็นบ่งบอกว่ามีผู้มาเยือนใหม่

          " ใครว่ะ! บังอาจนักสงสัยต้องส่งไปเยี่ยมบ้านเก่า

สักหน่อยแล้ว "   หนึ่งในสี่คนเอ่ยออกมาอย่างดุดัน

          " หึ ถ้าคิดว่าหมาหมู่อย่างพวกแกทำได้ก็ลองดู "

          " คะ...ไคแห่งเซย์รินนี่...หยึ่ยฝากไว้ก่อนเถอะ "

ชายทั้งสี่รีบออกไปจากที่ตรงนี้

          " เป็นไรมั้ย "  ไคถามหนุ่มสถาบันเดียวกับตน

          " ขอบคุณครับท่านไค "

          " เดียวฉันพาไปโรงพยาบาล "   ชายหนุ่มฟังไคแต่โดยดี

ใบหน้าของเขาพกช้ำแต่โชคยังดีที่ไม่มีส่วนใดของร่างกาย

แตกหัก ไคมีชื่อเสียงในหมู่อันธพาลเพราะพ่อของเขา

เป็นมาเฟียแต่มีจิตใจใฝ่คุณธรรมไม่ยุ่งเกี่ยวกับ

สิ่งที่ผิดกฎหมายผู้มีอำนาจจึงเกรงใจพ่อไคมาก

ส่วนไคเป็นคณะกรรมการคุมกฎแต่ก็ช่วยดูแลความสงบ

ของเมือง บ่อยครั้งจึงมีพวกอันธพาลมาหาเรื่องเขา

แต่ก็อย่างที่เห็นไม่มีต่อสู้แบบตัวต่อตัวกลับเขาได้

          " กลับมาแล้วครับ "

         " อ้าวไควันนี้กลับช้านะ "   หญิงผู้เป็นแม่เดินออกมาจากครัว

          " วันนี้แวะนิดๆหน่อยๆน่ะครับ "

          " แหม..มารุโกะจังติดต่อมาน่ะบอกว่าอยากคุยกับพี่ชาย "

มารุโกะเป็นน้องสาวของไคตอนนี้ศึกษาในช่วงช้ันมัธยมตอนต้น

ที่สวิสเซอร์แลนด์

          " แล้วมารุโกะจะกลับมาตอนไหนล่ะครับ "

          " ปีใหม่นี้คงไม่ได้กลับเห็นบอกว่าจะกลับช่วงปิดเทอมน่ะ

ว้า...อีกตั้งสองเดือน "   แม่ของไคพูดจาอย่างร่าเริงผิดกับไค

ที่พูดจาขรึม ( ขี้เก็ก )

          " แล้วพ่อยังไม่กลับหรอครับ "

          " รายนั้นโทรมารายงานแล้วเห็นบอกว่ามีประชุม

กับบริษัทของพ่อเรียวเค้าน่ะ "   บริษัทของพ่อไคเป็นบรษัท

เกี่ยวกับการบินและเครือข่ายโทรศัพท์เคลื่อนที่

โดยถือหุ้นกับบริษัทพ่อของเรียวเพราะพวกเขาเป็นบริษัท

ที่มีรูปแบบเหมือนกัน

         " อีกหนึ่งเดือนก็สิ้นปีแล้ว มีสาวควงไปเที่ยวรึยังล่ะไค "

          " ไม่มีครับ "

          " งั้นไปเที่ยวกับแม่มั้ย "

          " ไม่ดีกว่าเดี๋ยวพ่อหึง แม่ยิ่งเหมือนพี่สาวเอาะๆอยู่ "

          " แหม...ลูกก็พูดเกินไป "   แม่ของไคบิดไปบิดมา

          " แม่ครับกลิ่นอะไรไหม้ๆ "

          " ว้าย!...ตายแล้วแกงกะหรี่ "   ผู้เป็นแม่รีบวิ่งเข้าไปในครัว

          " เฮ้อ...เย็นนี้ได้กินบะหมี่อีกแน่เลย เออจริงสิอัมอยู่บ้าน

คนเดียววันๆหนึ่งกินอะไรล่ะน่ะ...คงไม่ใช่กินแต่บะหมี่หรอกนะ "

แล้วก็เดินเข้าบ้านของตัวเองไป พูดถึงบ้านมาเฟียญี่ปุ่น

บ้านก็ประมาณคฤหาสน์โบราณมีสวนประมาณนั้น

แต่บ้านของไคผสมผสานแบบตะสันตกนิดนึง