เพื่อนนะ

          ระหว่างที่ไคกำลังบึ่งมอเตอร์ไซด์คู่ใจกลับบ้าน
มุมตึกร้างแห่งหนึ่งเขาได้สังเกตเห็นวัยรุ่นชาย
กำลังวิวาทกันอยู่มีชายคนหนึ่งถูกลุม เขาจะไม่เข้าไปยุ่งเลย
ถ้ายูนิฟอร์มไม่ใช่เซย์ริน
          " สี่ต่อหนึ่งหมาหมู่ชัดๆ "   ไคเลี้ยวจอดรถแล้วรีบ
ตรงไปยังที่เกิดเหตุทันที ก่อนเดินเข้าไปเขาเตะกระป๋องโค้ก
เข้าไปกลางวงเป็นบ่งบอกว่ามีผู้มาเยือนใหม่เข้าไปกลางวงเป็นบ่งบอกว่ามีผู้มาเยือนใหม่
          " ใครว่ะ! บังอาจนักสงสัยต้องส่งไปเยี่ยมบ้านเก่า
สักหน่อยแล้ว "   หนึ่งในสี่คนเอ่ยออกมาอย่างดุดัน
 
          " หึ ถ้าคิดว่าหมาหมู่อย่างพวกแกทำได้ก็ลองดู "
          " คะ...ไคแห่งเซย์รินนี่...หยึ่ยฝากไว้ก่อนเถอะ "
ชายทั้งสี่รีบออกไปจากที่ตรงนี้
          " เป็นไรมั้ย "  ไคถามหนุ่มสถาบันเดียวกับตน
          " ขอบคุณครับท่านไค "
          " เดียวฉันพาไปโรงพยาบาล "   ชายหนุ่มฟังไคแต่โดยดี
ใบหน้าของเขาพกช้ำแต่โชคยังดีที่ไม่มีส่วนใดของร่างกาย
แตกหัก ไคมีชื่อเสียงในหมู่อันธพาลเพราะพ่อของเขา
เป็นมาเฟียแต่มีจิตใจใฝ่คุณธรรมไม่ยุ่งเกี่ยวกับ
สิ่งที่ผิดกฎหมายผู้มีอำนาจจึงเกรงใจพ่อไคมาก
ส่วนไคเป็นคณะกรรมการคุมกฎแต่ก็ช่วยดูแลความสงบ
ของเมือง บ่อยครั้งจึงมีพวกอันธพาลมาหาเรื่องเขา
แต่ก็อย่างที่เห็นไม่มีต่อสู้แบบตัวต่อตัวกลับเขาได้
          " กลับมาแล้วครับ "
         " อ้าวไควันนี้กลับช้านะ "   หญิงผู้เป็นแม่เดินออกมาจากครัว
          " วันนี้แวะนิดๆหน่อยๆน่ะครับ "
          " แหม..มารุโกะจังติดต่อมาน่ะบอกว่าอยากคุยกับพี่ชาย "
มารุโกะเป็นน้องสาวของไคตอนนี้ศึกษาในช่วงช้ันมัธยมตอนต้น
ที่สวิสเซอร์แลนด์
          " แล้วมารุโกะจะกลับมาตอนไหนล่ะครับ "
          " ปีใหม่นี้คงไม่ได้กลับเห็นบอกว่าจะกลับช่วงปิดเทอมน่ะ
ว้า...อีกตั้งสองเดือน "   แม่ของไคพูดจาอย่างร่าเริงผิดกับไค
ที่พูดจาขรึม ( ขี้เก็ก )
          " แล้วพ่อยังไม่กลับหรอครับ "
          " รายนั้นโทรมารายงานแล้วเห็นบอกว่ามีประชุม
กับบริษัทของพ่อเรียวเค้าน่ะ "   บริษัทของพ่อไคเป็นบรษัท
เกี่ยวกับการบินและเครือข่ายโทรศัพท์เคลื่อนที่
โดยถือหุ้นกับบริษัทพ่อของเรียวเพราะพวกเขาเป็นบริษัท
ที่มีรูปแบบเหมือนกัน
         " อีกหนึ่งเดือนก็สิ้นปีแล้ว มีสาวควงไปเที่ยวรึยังล่ะไค "
          " ไม่มีครับ "
          " งั้นไปเที่ยวกับแม่มั้ย "
          " ไม่ดีกว่าเดี๋ยวพ่อหึง แม่ยิ่งเหมือนพี่สาวเอาะๆอยู่ "
          " แหม...ลูกก็พูดเกินไป "   แม่ของไคบิดไปบิดมา
          " แม่ครับกลิ่นอะไรไหม้ๆ "
          " ว้าย!...ตายแล้วแกงกะหรี่ "   ผู้เป็นแม่รีบวิ่งเข้าไปในครัว
          " เฮ้อ...เย็นนี้ได้กินบะหมี่อีกแน่เลย เออจริงสิอัมอยู่บ้าน
คนเดียววันๆหนึ่งกินอะไรล่ะน่ะ...คงไม่ใช่กินแต่บะหมี่หรอกนะ "
แล้วก็เดินเข้าบ้านของตัวเองไป พูดถึงบ้านมาเฟียญี่ปุ่น
บ้านก็ประมาณคฤหาสน์โบราณมีสวนประมาณนั้น
แต่บ้านของไคผสมผสานแบบตะสันตกนิดนึง