silver rabbit R.1 รักร้ายยัยไอดอลวัยเรียน
เขียนโดย 
Bloodlas
วันที่ 28 มีนาคม พ.ศ. 2561 เวลา 18.19 น.
แก้ไขเมื่อ 13 ตุลาคม พ.ศ. 2561 19.01 น. โดย เจ้าของเรื่องสั้น
3) อาหารของกระต่าย
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความตอนเราสองคนอยู่ที่ย่านการค้าที่มีอาหารขายมากมายคนพลุกพล่านเลยล่ะ ฉันต้องใส่หมวกแก็บกับแว่นแฟร์ชั่นปลอมตัวนิดหน่อย ส่วนพี่ยูซากิก็แต่งตัวแนวเดิมชุดแขนยาวกางเกงลัดรูปนิดๆ รองเท้าส้นตึกคล้ายรองเท้าทหารเดินข้างๆตลอดเวลา แต่เธอก็แวะร้านของกินตลอดเวลาด้วย ตอนนี้เราสองคนมานั่งพักกันที่ร้านกาแฟร้านนึง
"ใมเธอจะสั่งอะไร"
"ขอชากับเค้กช็อคโกเล็ด"
"วันนี้สนุกรึป่าววันนี้ อึดอัดที่มีฉันรึป่าว"
"ก็ไม่นะก็แค่รู้สึกเหมือนมีพี่สาวเท่านั้น"
"งั้นหลอ อดทนหน่อยล่ะกัน"
"ไม่เป็นอะไรหลอกค่ะ ยังก็ขอรบกวนต่อจากเนี่ยด้วยละพี่ ยู ซา กิ"
หลังจากนั้นพนักก็ของมาเสิร์ฟ ของชากับเค้ก่ให้ใมส่วนยูซากิเป็นกาแฟดำทันที ที่ยูซากิจิบกาแฟสีหน้าของเธอกลับมีความสุขมากกว่าปกติ จนทำเอาใมมองตา ปิบ...ปิบ
หน้าตองพี่ยูซากิ เธอดูมีความสุขมากกว่าปกติ มันเป็นการแสดงหรืออะไรกันแน่ หรือเป็นตัวตนจริง ๆ ของเธอกันแน่น่ะ
"เธอไม่กินรึไงใม เดียวก็ชืดหมด"
"แค่สงสัย หน้าตาพี่ยูซากิตอนกินกาทำไมมัน"
"นั้นสินะจะบอกให้รู้ ฉันชอบกินกาแฟที่สุดเลยล่ะนะ"
"อ่าหะ (*_*)"
สองสาวลุกออกจากร้านกาแฟ แต่ในเงาหลังเสาร์ไฟฟ้านั้นได้มีเงาคน คนนึงที่กำลังแอบเดินตามเธอสองคนอยู่ ทั้งสองสาวคุยกันแบบไม่รู้ตัว
"ใม ฉันจะเข้าห้องน้ำไปรอ ฉันตรงนั้นน่ะ"
"ได้สิ รีบไปรีบมาน่ะ"
คงต้องเดินวนแถวนี้รอเธอซักพัก ไปหาอะไรากินเล่น
อึย ! !
ไครมาจับก้นเรา พอหันกลับไปเจอผู้ชายคนนึงใส่หมวกแก็บ เสื้อแขนยาวแว่นตาดำ
ช้วยด้วยๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
ฉันตะโกนสุดเสียงจนคนรอบข้าง หันมามองเป็นตาเดียว แต่คนที่มาลวนลามฉันหยิบมีดออกมาจนคนรอบข้าง
ชั่วอึดใจที่คนโรคจิตที่ลวนลามใม กำลังจะพุ่งข้าร้ายม ก็มีเงาของผู้หญิงอีกคนโผล่มา จับคนโรคจิตนั้นทุ้มและบิดข้อมือปลดอาวุธแล้วกดตัวเค้าลงกับพื้น
"เป็นอะไรไหมใม"
"ไม่เป็นอะไร แค่ตกใจนิดหน่อย"
"งั้นก็ดี แล้ว"
หลังจากนั้นตำรวจก็มาพี่ยูซากิ ก็ส่งตัวคนร้ายไปและพาฉันกลับบ้านทันทีเพราะตอนที่คนพุ่งเข้ามาละเธอเรียกชื่อทำให้คนแถวนั้นรู้ความจริงก็เลยต้องรีบออกมาก่อนเกิดความวุ่นวาย
"ใมเธอใจ เย็นเอามาก ๆ เลยสินะ"
"ก็นะมันไม่แปลกหลอก เพราะเจอมาค่อนข้างบ่อย"
"งั้นหลอประสบการณ์สินะ"
"ก็คงงั้นและมั้ง โชคดีที่พี่ยูซากิกลับมาทัน"
"ฉันรู้ตัวก่อนหน้าแล้วว่ามีคนตามมา เลยแยกตัวบอกว่าไปห้องน้ำน่ะ"
"อย่างนนี้ นี่เองสินะให้หนูเป็นตัวล่อ"
"ไม่ตังใจให้เป็นแบบนั้น แค่จะอ้อมไปดัดหลังมันน่ะ"
"ค่ะ ๆ ทราบแล้วค่ะ"
"เหอ เดียวฉันไปข้างนอกแปบ"
ยูซากิที่เดินออกจากห้องไป บรรยากาศในห้องก็มืดมนต์และเงียบลงทันทีใมก็นั่งเงียบอยู่โต๊ะหนังสือ
นี้เรากำลังโกรธอยู่หลอ โกรธที่เธอไม่บอกเราว่ามีคนตามมาหรือว่าโกรธทีเธอใช่เราเป้นตัวล่อกันน่ะ หรือโกรธที่เธอทำเรื่องทั้งหมดแล้วไม่ขอโทษเรากันน่ะคงต้องคุยกันหน่อยล่ะ
ตกเย็น
ใมที่นั่งอยู่ในห้องกำลังอ่านหนังสือก็ได้ยินเสียงคนเปิดประตูห้องเข้ามานั้นคทอยูซากิ ที่เมากลับมา
แย่จริงกลิ่นเหล้าเหม็นหึ่งเลย แต่ปากเธอกลับพูดแค่ว่า "วันนี้ฉันทำงานพลาดอีกแล้วๆ" หรือว่านี้เธอเมาแบบเพราะคิดมากเรื่องที่พูดออกไปจนไปกินเหล้าเมาแบบงเป็นคนคิดมากสินะ คงต้องพยุงเธอไปนอนที่เตียงนอนก่อน
สาวน้อยม.ปลาย ใมที่พยุงบอดี้กาดตัวเองที่เมาไปที่เตียงนอนแล้วตัวเองก็เดินเข้าห้องน้ำไปเอาผ้าชุบน้ำ มาเช็ดหน้าของยูซากิ
เธอสร่างเมาเมื่อไหร่ คงต้องคุยกันจริง ๆ จัง ๆ หน่อยแล้วเพราะอีกสามวันเราต้องออกไปทำงานต่างสถานที่แล้ว ต้องปรับความเข้าใจกันก่อน
เช้าวันต่อมา
วันนี้วันอาทิตย์สินะ อ่าวแล้วพี่ยุซากิไปไหน คงต้องโทรตามมาคุยแล้ว
ตืด....ตืด..... ตืดดด
"หะโหล มีอะไรใม"
"กลับมาที่ห้องเราเดียวนี้เลยมีเรื่องต้องคุยกัน"
"มีอะไรรีบรึป่าว ฉันไม่ว่าง"
"มีแน่ค่ะพี่ยูซากิ นี้คือคำสั่งกลับมาเดียวนี้"
"รับทราบค่ะเจ้านาย"
45นาทีผ่านไป
ฉันที่นั่งหงุดหงิดรอพี่ยูซากิอยู่เธอก็เปิดประตูเดินเข้าห้องมานั่งลงที่เตียงแบบไม่พอใจ
"มีอะไรว่ามาสิ คุณเจ้านาย"
"เรามีเรื่องต้องตกลงกัน"
"เรื่องอะไรที่ต้องคุยกัน"
"หลังจากนี้เราต้องอยู่ด้วยกัน เราต้องมีกฎ"
"ว่ามาสิ"
"เราสองคนต้องไม่มีอะไรปิดบังกัน ไม่ว่าเรื่องนั้นจะเลวร้ายแค่ไหนก็ตาม"
"แล้วไงต่อว่ามาสิ"
"ฉันมีเรื่องอะไรก็ตามจะบอกพี่ยูซากิทั้งหมด ส่วนพี่ก็ไม่ว่าสถาการ์ณฉันจะแย่แค่ไหนขอแค่บอกฉันมาตามตรงพอ"
"ได้ๆ เอาตามนั้น"
"และอีกอย่าง เลิกหลบหน้าด้วย เราต้องอยู่ด้วยกันอีกซักพัก"
"โทษทีละกัน"
ติดตามตอนต่อไป
คำยืนยันของเจ้าของเรื่องสั้น
✓ เรื่องนี้ฉันแต่งขึ้นเอง
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
