[นิยาย] {Fic Naruto}ซีรีย์รักที่ทรมาน

Kakashi talk
 21:33
 ผมทำตามคำขอของเธอ ผมเป็นติวเตอร์ให้เธอชั่วคราวติวกี่ครั้งสายตาของเธอก็เริ่มที่จะคล้อยหลับลง เธอพยายามนั่งฟังผมพูดต่อไปเรื่อยๆ ยอมเถอะสาวน้อย~
  "หาว~~ zzZZ~"
  "ง่วงแล้วล่ะสิซากุระ?"
  "ใครกันที่ง่วง~ ฉันไม่ได้ง่วงนะ" ตาปรือขนาดนี้ไม่เรียกว่าง่วงหรอ?
  "นอนได้แล้วคนดี มหาลัยให้เข้าเรียน9-10โมงก็จริงแต่เธอต้องไปคว้าความรู้อีกมากมายเลยนะซากุระ"
  "แต่ฉันก็อ่านของพี่จนครบแล้วนะ 20-40เล่มนั่นน่ะ"
  "ใครบอกว่าครบฉันมีเป็น100เล่ม เธอยังขาดอีกตั้ง60เล่มเชียวนะ"
  "ห๊ะ!! ขาดอีก60เล่ม!!  ทำไมพี่มีเยอะจัง?"
  "นี่แหละที่ทำให้ฉันจบแบบข้ามชั้นมาได้ที่บอกว่า100เล่มนั่นแค่วิชาเดียวนะ แล้วเธอไม่คิดหรอว่าวิชา เคมี,ชีวะ,ฟิสิกส์,คณิต,อังกฤษ,ญี่ปุ่น แล้วก็อีกต่างๆนานา มันจะกี่เล่ม?" หนังสือที่ผมให้เธออ่านคือกฎหมายแล้วก็วิชาบริหาร ถามว่ากฎหมายอ่านทำไม?เพราะเธอต้องทำงานควบคู่กับผมด้วย
  "นั่นคือสิ่งที่พี่ผ่านมางั้นหรอ? ทำไมถึงขยันและเรียนเก่งขนาดนี้นะ?"
  "ทั้งหมดที่ฉันเคยอ่านก็รวมๆแล้ว...700กว่าเล่ม"
  "ถ้าสอบผ่าน อาจารย์เขาจะพิจรณามั้ยคะ?"
  "แล้วแต่ความสามารถของบุคคล คนอย่างฉันข้ามชั้นมาได้เพราะหัวทึบเกินไปนี่แหละ" 
  "555~ งั้นเอาไว้แค่นี้ก่อนก็ได้ค่ะ ฉันง่วงแล้ว"
  "นอนเถอะ ปั๊กคุงไม่ได้มานอนด้วยนะจะหลับได้เปล่า?" ซากุระติดปั๊กคุงมากถึงกับขั้นต้องอุ้มมานอนด้วยตลอด แม้จะผ่านไปสี่ปีเธอก็ยังจะนอนกับมัน
  "มันอยู่ไหนอ่ะ?"
  "อยู่ที่ห้องของพ่อน่ะ นอนซะ จะได้ตื่นมาสดชื่นแล้วก็...ฝันดีนะครับ"
  "ฝันดีค่ะ หาว~" อยู่นานๆไป เธอก็สวยขึ้นโตขึ้นส่วนผมก็จะย่างเข้าวัยกลางคนเรื่อยๆแล้ว เฮ่อ~
 
....
 
  "พ่อครับ หลับรึยังครับ?" ผมเดินไปที่ห้องของพ่อแล้วถาม
  "ยัง มีอะไร?"
  "เรื่อง...ตัดหุ้นน่ะครับ ผมตัดสินใจไม่ได้" ข้อตกลงทำขึ้นมาเพื่อให้ซากุระตกเป็นเป้าหมาย ให้คิดกี่ีทีคงเลือกลำบากจริงๆ
  "แกเป็นCEOของบริษัทไปแล้ว ตัดสินใจแน่วแน่และที่สำคัญต้องมีความรับผิดชอบ-"
  "และมีอำนาจเหนือกว่าศัตรู....ผมท่องจนสมองพูดได้คำเดียวแล้วมั้งพ่อ"
  "แล้วคิดไม่ออกงั้นหรอ? แน่ใจนะว่าท่องจนสมองจำได้จริงๆ?"
  "พ่อต้องการที่จะสื่ออะไรครับ?"
  "ตีความหมายเอาเองเถอะ เพราะเรื่องนี้ฉันช่วยแกคิดแล้ว ถ้าฉันยังเป็นประธานฉันจะเซ็นยอมรับข้อเสนอ"
  "..!!!! นี่! พ่อจะให้ซากุระไปเสี่ยงเพื่อบริษัทงั้นหรอ?! มันเสี่ยงเกินไปนะ!"
  "แล้วจะทำยังไง? พนันเสี่ยงดีกว่ายอมก้มหัวให้คู่แข่ง!"
  "อ่ะ...คือ..." มันจะบ้าอำนาจเกินไปแล้ว!
  "นิสัยเหมือนแม่ไม่มีผิด! ชิ! ได้แต่คร้านเรื่องงานการ อยากเห็นคนรักปลอดภัย,อยากเห็นคนรักมีความสุข หึๆ ลองมองโลกความเป็นจริงหน่อยเซ่!"
  "เป็นเพราะ....เพราะบริษัทบ้าๆนี่ใช่มั้ยที่ทำให้พ่อเปลี่ยนจากหน้ามือเป็นหลังมือน่ะ!? บ้าอำนาจไม่พอยังจะส่งคนที่ผมรักไปตายเอาดาบหน้าน่ะ!!! แล้วก็ชอบเอาผมไปเปรียบเทียบกับแม่...ใช่น่ะสิก็พ่อเป็นคนบ้าอำนาจนี่หน่า!" ผมไม่เคยโมโหพ่อขนาดนี้มาก่อน เนตรวงแหวนครอบงำตาของผมจนเปลี่ยนเป็นอีกเนตร
  "...!! คาคาชิ... ลูกคิดออกหรือยัง?" พ่อของผมตัวกระตุกเล็กน้อยที่เห็นผมเบิ่งเนตร ก่อนที่ท่านจะปรับน้ำเสียงให้อ่อนโยนแล้วกลับมาเป็นพ่อที่ผมเคยรู้จัก
  "ห๊ะ? อะไรของพ่อ!?"
  "...เอากลับไปคิดซะ ฉันช่วยได้แค่นี้"
  "???"
  "ฉันง่วงแล้ว ออกไปซะ"
  "...."
  ผมเดินออกมาจากห้องส่วนลูกตายังคงเป็นเหมือนเดิมอยู่ ส่วนที่ผมงงคือพ่อยุให้ผมโมโหแล้วเบิ่งเนตรขึ้นมาแล้วก็ไล่ผมออกไป
  "อะไรวะ?"
  "อย่าบอกนะว่าพ่อจะ...ให้ใช้ความลับของลูกตานี่?!"
  "ต้องไปคุยกับมันอีกแล้วหรอ?~~ ไอโอบิโตะ~" ผมหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาแล้วโทรหามัน
(...ฮัลโหล~ โทรมาซะดึกเชียว~)
  "ฉันอยากรู้เรื่องเนตร พรุ่งนี้เจอกันที่ร้านกาแฟประจำ ถามสดตอบสด เข้าใจมั้ย?"
(อาๆ ก็ได้~)
 
  วันเสาร์
  09:20
  ผมยังคงนั่งรอต่อไปที่ร้านกาแฟ นั่งทำงานแล้วก็นั่งคิดคำถามที่จะถามโอบิโตะ นัดตอน10โมง ผมมารอมันประมาณ15นาทีแล้ว 
  "อืม...คิดไม่ออกแหะ?" นั่งคิดนานอย่างกับจะสร้างสูตรระเบิดนิวเคลียร์แบบใหม่(-_-*)
 
  ตืด~…(เสียงเรียกเข้า)
  "โอบิโตะ?...ฮัลโหล?"
(เห้ย! นัดเวลาอื่นก่อนดิตอนนี้โคตรยุ่ง)
  "เฮ่อ~ ก็ได้ๆ"
(แต๊งกิ้ว โห้ย~ทำอยู่ๆ เร่งจังเลย-...)
 
  "อะไรวะ? ปวดหัวขมับจะแตกยังจะมาเจอเรื่องอย่างนี้อีก"
  
  ตืด~…(เสียงเรียกเข้า)
  "ฮัลโหล?"
 (คุณคือ ฮาตาเคะ คาคาชิ หรือเปล่าครับ?!)
  "ใช่ครับ ไม่ทราบเอาเบอร์ของซากุระมาได้ยังไงครับ?"
 (คือเรื่องมันเป็นอย่างนี้น่ะครับ! คือ ซากุระเนี่ยช่วงนี้เข้ามาใช้บริการจากห้องสมุดหลายรอบ วันนี้เธอไม่ได้ลงไปทานข้าวมื้อกลางวันด้วย ไม่ทราบว่าก่อนออกจากบ้านเธอได้ทานข้าวเช้ามาด้วยเปล่าครับ!)
  "ซากุระเป็นอะไรไป?! คือ..ขอโทษด้วยครับ ผม...ผมไม่ทราบครับ ตอนนี้ผมออกมาทำงานแล้วอาการของเธอเป็นยังไงบ้าง?"
 (อาการดูแล้วท่าทางจะอาเจียนอยู่หลายครั้งบางทีแค่ลุกหน้าก็มืดไปเลยครับ ทางมหาลัยก็กำลังปฐมพยาบาลเบื้องต้นให้อยู่ครับ ทางที่ดีคุณน่าจะมาด้วย)
 
.....
 
   ณ มหาลัยโคโนฮะ
 
  ผมขับรถมาที่มหาลัยแล้วรีบลงมา ก่อนจะก้าวขาออกไปให้เร็วที่สุดเพื่อไปหาซากุระ
  "ห๊า~/ว้าว~" 
  "...." อะไรวะ?
  "นั่นรุ่นพี่ที่จบไปแล้วหนิแก!~เห้ย! หล่อกระชากใจ~"
  "ก็ว่างั้นแหละแก แต่เขาว่ากันว่าไม่มีผู้หญิงคนไหนสยบใจเย็นชาของเขาได้หรอกนะ!" ก็เป็นซากุระไงที่สยบได้
  "พี่คะ...คือ...พี่ชื่ออะไรหรอคะ?"
  "คือต้องขอตัวก่อนน่ะครับ"
  "แต่ว่าฉันอยากรู้จริงๆนิคะ"
  "ขอโทษนะครับ คือผมมีเรื่องต้องไปทำ"
  "ขอเวลาแค่5-10นาทีเองนะคะ"
  "เห้ย! ไอพวกชะนีน่ะหลบไป!!" คิดว่าจะไม่รอดละ พวกอิโนะมาทัน
  "เธอเกี่ยวอะไรด้วยล่ะยะ"
  "ครูคะรีบไปดูก่อนเถอะค่ะ มันจะตายละมั้งคะ" มันใช่เวลาพูดเล่นๆมั้ย?อิโนะ!
  "จะบ้าหรออิโนะ!" พูดอะไรเป็นลางไม่ดี
  "เอาเถอะเดี๋ยวพวกฉันจะกันพวกชะนีเอง รีบไปเถอะ ยัยเถิกอยู่ห้องพยาบาล!" เทมาริกันพวกผู้หญิงที่จะเข้ามาหาผม
  "รีบไปเถอะค่ะอาจารย์!" ฮินาตะเองก็มาด้วย
  "ฝากด้วยนะ"
 
    ห้องพยาบาล
 
  "ซากุระ?!"
  "ขอโทษนะคะ เมื่อสักครู่มีคนมารับนักศึกษาหญิงผมชมพูไปก่อนแล้วน่ะค่ะ"
  "ใคร?!"
  "ผู้ชายที่จบจากมหาลัยนี้น่ะค่ะ เขาบอกว่าเป็นแฟนของเธอ"
  "ห๊ะ! แฟน?! ขอโทษนะครับเมื่อสักครู่ยังมีคนโทรมาหาผมว่าเธออยู่ที่นี่และที่สำคัญเพื่อนของเธอก็บอกผมด้วยว่าเธออยู่ที่นี่" แฟนหมายความว่าไง?
  "แต่ดิฉันยืนยันได้ว่าก่อนที่คุณจะมาที่นี่ไม่นาน นักศึกษาหญิงคนนั้นมีแฟนของเธอมารับ"
  "แฟนของเธอกำลังยืนคุยกับคุณอยู่ จะว่ายังไงครับ?"
  "คุณน่ะหรอจะเป็นแฟนของนักศึกษาคนนั้น ในเมื่อแฟนของเธอก็รับเธอไปแล้ว"
  "หึ! ไม่เชื่อก็ไม่เป็นไรครับ ตามใจคุณเหอะ ผมไม่อยากเสียเวลายืนยันว่าผมเป็นแฟนของเธอจริง ผมไม่อยากให้คนที่ผมรักต้องเป็นอะไรมากกว่านี้!" แฟน? ซากุระคบคนซ้อนคนหรอ? ไม่ใช่หรอกมั้ง?
  "เจอซากุระมั้ยคะ?"
  "ไม่ นักศึกษาประจำห้องพยาบาลบอกว่ามีแฟนมารับ"
  "ห้ะ? แฟน?ก็นี่ไงแฟนยืนหัวโด่อยู่เนี่ย หมายความว่าไงแฟนมารับ?"
  "หมายความว่ามีคนมาปลอมตัวเป็นแฟนของซากุระแล้วใช้ชื่อของฉันยืนยันตัวตน"
  "ห๊ะ!? ไม่จริง!"
  "ฉันพลาดเป็นครั้งที่เท่าไหร่แล้ว! ทำไมฉันถึงปกป้องเธอไม่ได้?! แล้วทำไมฉันต้องมาทำงานบ้าๆนี่!!"
 
  ปลัก! (เสียงของหมัดที่ลงแรงไปกับกำแพง)
 
  "ยึ้ย!"
  "ฉันว่าเราหาทางแก้ไขดีกว่านะ พี่..."
  "ยัยบ้าทำอะไรรุ่นพี่น่ะ?!" ผู้หญิงคนหนึ่งเดินเข้ามา
  "ผมไม่ได้เป็นอะไร ขอตัวก่อน.."
  "แน่ใจหรอคะให้ฉันช่วยมั้ยคะ?"
  "ผมบอกว่าผมไม่ได้เป็นอะไรยังไงล่ะ!!!"
  "อ๊ะ!...คุณ?..." 
  "ฉันบอกแล้วว่าอย่าไปยุ่ง"
  "ชิ!"
  "ฉันจะหาทางช่วยซากุระ พวกเธอแค่รวมพวกเพื่อนของเธอมาประชุมพร้อมกันแล้วจับตาดูอิทาจิด้วยละกัน"
  "รุ่นพี่อิทาจิ?"
  "ลางสังหรณ์น่ะ ทำตามหน้าที่ไปเถอะ"
 
Sakura  talk
  "อืม~" ฉันปรือตาขึ้นมาดูมันเป็นห้องที่ไม่คุ้นตา 
  เหตุการณ์นั้น
   พักกลางวัน
  "นี่ซากุระ ฉันมียาบำรุงสายตาน่ะ"
  "แล้วไงอ่ะ? ฮาคุ"
  "ช่วงนี้เห็นเธอไปห้องสมุดบ่อยน่ะ กลัวเธอจะทำงานไม่ไหว"
  "ขอบใจนะ"
  "กินเลยสิจะได้อ่านหนังสืิอได้ดีขึ้น"
  "ก็ได้ๆ"
  "อึก! ทำไมรู้สึกจะอ้วกทุกรอบเลยเนี่ย?"
  "ฟื้นแล้วหรอ?"
  "พี่อิทาจิ?!"
  "ฉันขอโทษซากุระแต่ฉันจำเป็น"
  "พี่เป็นคนวางเรื่องทั้งหมด!"
  "....."
  "พี่บอกฉันสิว่าต้องการอะไรเมื่อ4ปีที่แล้วพวกพี่ยังไม่สาแก่ใจอีกหรอ?!"
  "....."
  "พี่ต้องการอะไร?!!" ไม่ว่าจะกี่ครั้งหรือกี่คน คนในตระกูลนี้จะเงียบตลอด ต้องการอะไรกันแน่!
  "ฉันทำเพื่อซาสึเกะและตระกูลรวมถึงบริษัท"
  "แค่นั้นงั้นหรอ?"
  "...."
  "บอกฉันสิ!" เขาไม่ตอบฉันพร้อมเดินออกจากห้อง
  "ได้โปรดอย่าขังฉัน!!! ได้โปรด..."
  "ฉันขอโทษ...มันจำเป็นจริงๆ"
 
Writer เอาแล้วๆเป็นยังไงต่อไป เกาะเราไปสิเดี๋ยวพาไปลุ้นต่อในEp.หน้านะ