[นิยาย] {Fic Naruto}ซีรีย์รักที่ทรมาน
เขียนโดย 
PhingYanchan
วันที่ 7 มีนาคม พ.ศ. 2559 เวลา 17.55 น.
แก้ไขเมื่อ 13 มีนาคม พ.ศ. 2560 01.01 น. โดย เจ้าของเรื่องสั้น
32) 4ปีผ่านไป
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
4 ปีผ่านไป....
Writer talk
เมื่อเวลาผ่านไปเร็วเหมือนกับโกหก การเรียนของสาวผมสวยสีดอกซากุระผ่านไปแล้ว4ปี เธอเริ่มเข้ามหาวิทยาลัย เธอยังคงอยู่ที่โคโนฮะ เพื่อเข้ามหาวิยาลัยที่นั่นต่อ การสอบผ่านไปอย่างราบรื่น
"ซากุระ? ซากุระ? ยัยเถิก!" สาวผมบอล์นทองเรียกร่างบางที่นั่งเหม่ออยู่ริมขอบหน้าต่าง
"ห๊ะ! อะไรๆใครเรียก?!"
"ช่วงนี้เหม่อบ่อยจังนะ เป็นอะไรรึเปล่าแก?"
"แค่...เครียดนิดหน่อยน่ะ เรื่องติงต๊องอ่ะแกไม่ต้องห่วงหรอก"
"ดีเนอะ สอบเข้ามหาวิทยาลัยโคโนฮะได้กันหมดทุกคนเลย"
"แหงอยู่แล้วป้ะ? โรงเรียนมัธยมก็ชื่อโคโนฮะแล้วจะสอบเข้ามหาลัยโคโนฮะไม่ได้เนี่ยนะ? หลักสูตรสอนมาก็ทำให้สอบเข้ามหาลัยนี้ด้วยซ้ำ"
"เอาเหอะแก แต่แกจะไม่ได้เจออาจารย์คาคาชิแล้วเพราะว่าอาจารย์สอนแค่มัธยม~"
"บ้าเปล่าแก! เรื่องส่วนตัวก็ส่วนตัวสิจะปนกับเรียนทำไม?"
"โทษๆ ไปกินข้าวกัน"
"ขอไปเอาหนังสือก่อนนะ"
"เออก็ได้ๆ ฉันรอที่ร้านประจำนะ"
"อืม...แล้วพวกนั้นอ่ะ?"
"อ๋อเดี๋ยวก็ตามมาเองแหละ" หลังจากที่ทั้งคู่คุยกันก็แยกย้ายไปที่ที่พูดกันไว้
"ถ้ามหาลัยมันใหญ่ขนาดนี้นะ...โหย!แล้วจะหาหนังสือเจอมั้ยวะ?" ร่างบางบ่นพึมพำกับมหาลัยที่ใหญ่โตเหมือนเมืองใหญ่เมืิองหนึ่งเพราะคณะที่เข้ากันนั้นจะเป็นคณะบริหารธุรกิจทั้งนั้น รวมถึงพวกของนารูโตะเองก็ด้วยที่เข้าคณะบริหารธุรกิจ
"ซากุระจัง? มาทำอะไรที่ห้องสมุดหรอคะ?"
"อ้าว! ฮินาตะ ฉันกำลังหาหนังสือเรื่องคณะน่ะวานช่วยหาให้หน่อยสิ"
"อันนี้รึเปล่าคะ?" สาวผมน้ำเงินยื่นหนังสือให้ร่างบาง
"ใช่! ขอบคุณมากๆเลยนะ"
"คุณซากุระจะเจอกับอาจารย์คาคาชิอีกรึเปล่านะ?(^_^?)"
"ฮินาตะ~ เล่นอะไรเนี่ย? โห่!แกมีแฟนออกหน้าออกตาหนิ แกก็ชอบทำตัวแอบๆซ่อนๆเหมือนไม่ใช่แฟนไอนารูโตะยังอย่างนั้น"
"เปล่าหนิคะ แค่อยากอยู่คนเดียวบ้าง"
"งอนนารูโตะแน่ๆเลย"
"ไม่ใช่นะคะ!"
"เอาล่ะไม่แกล้งแล้ว ไปกินข้าวกันเหอะ"
"......."
19:53
ก่อนที่จะมีเรียนต้องมีรับน้องใหม่แน่นอน ร่างบางอ่อนเปรี้ยเพลียแรง เดินเข้าคฤหาสน์อย่างเคยชิน
"เฮ่อ~ กลับมาแล้วค่ะ~" ร่างบางพูดทักทายก่อนจะหมดแรง
"ซากุระ?! ทำไมหมดสภาพแบบนี้ล่ะ?" ร่างสูงวิ่งไปรับเธอก่อนถามที่มาที่ไป
"ก็รุ่นพี่น่ะสิคะ ให้เล่นอ่ะไรก็ไม่รู้จับฉลากบ้าๆบอๆจากนั้นก็สั่งขึ้นไปปีนต้นไม้แล้วก็กระโดดลงมายังไม่พอ! ยังโดนขี้โคลนเหนียวๆที่ล้างออกยากๆมาละเลงหน้าฉันอีก!"
"555 มันเป็นประสบการณ์อย่าไปคิดมาก แล้วทำไมไม่บอกให้ฉันไปรับ?"
"รุ่นพี่มาส่งค่ะแต่เล่นจนฉันแขนแทบหัก เรื่องนี้ฉันจะบ้าตาย!"
"ไปอาบน้ำสระผมเถอะ เหม็นไปหมดเลย"
"เฮ่อ! เข้าใจแล้วค่ะ"
การคบหาดูใจนั้นก็ผ่านไป4ปีเช่นกัน 4ปีที่ผ่านมาทั้งคู่รักกันดี แต่เวลาที่ผ่านไปดูเหมือนแค่ก้อนหินมันไม่ขยับไปไหนเลยแต่ทั้งคู่ใช้ชีวิตอย่างสุขสบาย จนร่างบางลืมเรื่องของซาสึเกะไปสักพัก แต่ร่างสูงไม่มีวันลืมอย่างแน่นอนเพราะเรื่องนี้เกี่ยวกับบริษัทและคนรักของเขาด้วยเช่นกัน
เสียงเรียกเข้าของคาคาชิก็ดังขึ้น
"เดี๋ยวฉันโทรกลับไป ตอนนี้ไม่ว่างคุย" เสียงของคนที่โทรมาหาเขายังไม่ได้เอ่ยถามสักคำ
"คุยกับใครหรอคะ?"
"อ๋อเปล่า ไม่มีอะไรเพื่อนฉันโทรมาน่ะ"
"งั้นหรอคะ?"
"ไปเถอะ เดี๋ยวฉันจะจับเธอกินนะถ้ายังไม่ไป"
"ฉันไม่ใช่เด็กๆแล้วนะ"
"แล้วเธอคิดว่าฉันจะไม่ทำอะไรเธอเหมืิอนตอนที่เธอยังอยู่ ม.5หรอ?"
"จะทำอะไรฉัน?!"
"อยากรู้ก็ลองไม่ไปอาบน้ำสิ~" ร่างสูงยืนพิงประตูแล้วทำหน้าเจ้าเล่ห์มองหน้าร่างบาง
"ไปแล้วๆ น่ากลัวจุงเบยอ่ะ~" ร่างบางพูดกวนเล็กน้อยก่อนจะเข้าห้องของเธอไป
ห้องที่เธอพักตอนนี้คือห้องของแม่คาคาชิ ทุกอย่างที่อยู่ในห้องไม่ได้ทำขึ้นมาใหม่แต่ยังคงความเป็นห้องเดิมอยู่ ที่เพิ่มเติมคือของของซากุระ
"หืม~ ผมหอมมาก~" ร่างบางจับช่อผมของตัวเองมาหนึ่งช่อแล้วสูดกลิ่นหอม
"ซากุระ ขอเข้าไปหน่อยได้มั้ยอ่ะ ฉันลืมของไว้ที่ห้องเธอน่ะ" ร่างบางได้ยินของร่างสูงจึงคิดสนุกขึ้นมา
"ลืมของไว้ที่ห้องของฉันอย่างนั้นหรอ~" นั่นก็คือการหว่านเสน่ห์
"ชะ...ใช่"
"เข้ามาหาเองสิ~ เผื่อมันเป็นของสำคัญ~"
"จะดีหรอ?"
"เข้ามาสิคะ~ ไม่เมื่อยหรอยืนอยู่ตรงนั้น?~" ซากุระยืนพิงขอบประตู ชุดที่เธอใส่ก็เป็นชุดนอนบางๆเท่านั้นพร้อมกับผ้าคลุมที่บางพอกัน
"เห้ย! คือ....เธอทำไมไม่ใส่ชุดให้เรียบร้อยก่อนจะมา..."
"...อะไรคะ?"
"เธอก็รู้แล้วไม่ใช่หรอว่าฉัน...เป็นคนยังไง?"
"ฉันรู้ จะหาของไม่ใช่หรอคะ?"
"งั้นฉันจะรีบๆหานะ เธอจะได้นอน"
"ไม่ต้องรีบก็ได้~"
แกร็ก!! (เสียงล็อคประตู)
"ห๊ะ!! นี่เธอทำอะไรน่ะ?"ร่างสูงพยายามที่จะไม่มองร่างบางเขารีบวิ่งไปเก็บของที่ตัวเองลืม
"ฉันเปล่าทำสักหน่อย~"
"เธอน่ากลัวกว่าที่ฉันคิด!"
"ก็...เอาอย่างนี้ดีกว่า"
"อะไรของเธอ?"
"ช่วยติวหนังสือเล่มนี้กับฉัน ถ้าพี่ติวดีฉันจะให้ผ่านแต่ถ้าไม่ดีล่ะก็....."
"ก็อะไร?!"
"โดนทำโทษน่ะสิ"
"บะ..แบบไหน?"
"เดี๋ยวก็รู้~"
"ขนลุกจัง~"
"นี่พี่ก็เริ่มแล้วนะ~"
"ก็อย่าทำตัวแบบนี้สิครับคนสวย~"
"หืม?~ ฉันทำอะไร?~"
"เรามาเริ่มติวหนังสือที่เธอว่ากันดีกว่า~ก่อนที่ฉันจะไม่ได้ออกจากห้องนี้"
"เริ่มเลยสิ ฉันรอพี่อยู่นะ~"
Writer จบEp.นี้อย่างลวกๆเพราะไรท์ยุ่งมาก~ ขอจบแค่นี้แล้วไปต่อที่Ep.33นะคะ บาย~~~
คำยืนยันของเจ้าของเรื่องสั้น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
