[นิยาย] {Fic Naruto}ซีรีย์รักที่ทรมาน

Kakashi talk

 21:33

 ผมทำตามคำขอของเธอ ผมเป็นติวเตอร์ให้เธอชั่วคราวติวกี่ครั้งสายตาของเธอก็เริ่มที่จะคล้อยหลับลง เธอพยายามนั่งฟังผมพูดต่อไปเรื่อยๆ ยอมเถอะสาวน้อย~

  "หาว~~ zzZZ~"

  "ง่วงแล้วล่ะสิซากุระ?"

  "ใครกันที่ง่วง~ ฉันไม่ได้ง่วงนะ" ตาปรือขนาดนี้ไม่เรียกว่าง่วงหรอ?

  "นอนได้แล้วคนดี มหาลัยให้เข้าเรียน9-10โมงก็จริงแต่เธอต้องไปคว้าความรู้อีกมากมายเลยนะซากุระ"

  "แต่ฉันก็อ่านของพี่จนครบแล้วนะ 20-40เล่มนั่นน่ะ"

  "ใครบอกว่าครบฉันมีเป็น100เล่ม เธอยังขาดอีกตั้ง60เล่มเชียวนะ"

  "ห๊ะ!! ขาดอีก60เล่ม!!  ทำไมพี่มีเยอะจัง?"

  "นี่แหละที่ทำให้ฉันจบแบบข้ามชั้นมาได้ที่บอกว่า100เล่มนั่นแค่วิชาเดียวนะ แล้วเธอไม่คิดหรอว่าวิชา เคมี,ชีวะ,ฟิสิกส์,คณิต,อังกฤษ,ญี่ปุ่น แล้วก็อีกต่างๆนานา มันจะกี่เล่ม?" หนังสือที่ผมให้เธออ่านคือกฎหมายแล้วก็วิชาบริหาร ถามว่ากฎหมายอ่านทำไม?เพราะเธอต้องทำงานควบคู่กับผมด้วย

  "นั่นคือสิ่งที่พี่ผ่านมางั้นหรอ? ทำไมถึงขยันและเรียนเก่งขนาดนี้นะ?"

  "ทั้งหมดที่ฉันเคยอ่านก็รวมๆแล้ว...700กว่าเล่ม"

  "ถ้าสอบผ่าน อาจารย์เขาจะพิจรณามั้ยคะ?"

  "แล้วแต่ความสามารถของบุคคล คนอย่างฉันข้ามชั้นมาได้เพราะหัวทึบเกินไปนี่แหละ" 

  "555~ งั้นเอาไว้แค่นี้ก่อนก็ได้ค่ะ ฉันง่วงแล้ว"

  "นอนเถอะ ปั๊กคุงไม่ได้มานอนด้วยนะจะหลับได้เปล่า?" ซากุระติดปั๊กคุงมากถึงกับขั้นต้องอุ้มมานอนด้วยตลอด แม้จะผ่านไปสี่ปีเธอก็ยังจะนอนกับมัน

  "มันอยู่ไหนอ่ะ?"

  "อยู่ที่ห้องของพ่อน่ะ นอนซะ จะได้ตื่นมาสดชื่นแล้วก็...ฝันดีนะครับ"

  "ฝันดีค่ะ หาว~" อยู่นานๆไป เธอก็สวยขึ้นโตขึ้นส่วนผมก็จะย่างเข้าวัยกลางคนเรื่อยๆแล้ว เฮ่อ~

 

....

 

  "พ่อครับ หลับรึยังครับ?" ผมเดินไปที่ห้องของพ่อแล้วถาม

  "ยัง มีอะไร?"

  "เรื่อง...ตัดหุ้นน่ะครับ ผมตัดสินใจไม่ได้" ข้อตกลงทำขึ้นมาเพื่อให้ซากุระตกเป็นเป้าหมาย ให้คิดกี่ีทีคงเลือกลำบากจริงๆ

  "แกเป็นCEOของบริษัทไปแล้ว ตัดสินใจแน่วแน่และที่สำคัญต้องมีความรับผิดชอบ-"

  "และมีอำนาจเหนือกว่าศัตรู....ผมท่องจนสมองพูดได้คำเดียวแล้วมั้งพ่อ"

  "แล้วคิดไม่ออกงั้นหรอ? แน่ใจนะว่าท่องจนสมองจำได้จริงๆ?"

  "พ่อต้องการที่จะสื่ออะไรครับ?"

  "ตีความหมายเอาเองเถอะ เพราะเรื่องนี้ฉันช่วยแกคิดแล้ว ถ้าฉันยังเป็นประธานฉันจะเซ็นยอมรับข้อเสนอ"

  "..!!!! นี่! พ่อจะให้ซากุระไปเสี่ยงเพื่อบริษัทงั้นหรอ?! มันเสี่ยงเกินไปนะ!"

  "แล้วจะทำยังไง? พนันเสี่ยงดีกว่ายอมก้มหัวให้คู่แข่ง!"

  "อ่ะ...คือ..." มันจะบ้าอำนาจเกินไปแล้ว!

  "นิสัยเหมือนแม่ไม่มีผิด! ชิ! ได้แต่คร้านเรื่องงานการ อยากเห็นคนรักปลอดภัย,อยากเห็นคนรักมีความสุข หึๆ ลองมองโลกความเป็นจริงหน่อยเซ่!"

  "เป็นเพราะ....เพราะบริษัทบ้าๆนี่ใช่มั้ยที่ทำให้พ่อเปลี่ยนจากหน้ามือเป็นหลังมือน่ะ!? บ้าอำนาจไม่พอยังจะส่งคนที่ผมรักไปตายเอาดาบหน้าน่ะ!!! แล้วก็ชอบเอาผมไปเปรียบเทียบกับแม่...ใช่น่ะสิก็พ่อเป็นคนบ้าอำนาจนี่หน่า!" ผมไม่เคยโมโหพ่อขนาดนี้มาก่อน เนตรวงแหวนครอบงำตาของผมจนเปลี่ยนเป็นอีกเนตร

  "...!! คาคาชิ... ลูกคิดออกหรือยัง?" พ่อของผมตัวกระตุกเล็กน้อยที่เห็นผมเบิ่งเนตร ก่อนที่ท่านจะปรับน้ำเสียงให้อ่อนโยนแล้วกลับมาเป็นพ่อที่ผมเคยรู้จัก

  "ห๊ะ? อะไรของพ่อ!?"

  "...เอากลับไปคิดซะ ฉันช่วยได้แค่นี้"

  "???"

  "ฉันง่วงแล้ว ออกไปซะ"

  "...."

  ผมเดินออกมาจากห้องส่วนลูกตายังคงเป็นเหมือนเดิมอยู่ ส่วนที่ผมงงคือพ่อยุให้ผมโมโหแล้วเบิ่งเนตรขึ้นมาแล้วก็ไล่ผมออกไป

  "อะไรวะ?"

  "อย่าบอกนะว่าพ่อจะ...ให้ใช้ความลับของลูกตานี่?!"

  "ต้องไปคุยกับมันอีกแล้วหรอ?~~ ไอโอบิโตะ~" ผมหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาแล้วโทรหามัน

(...ฮัลโหล~ โทรมาซะดึกเชียว~)

  "ฉันอยากรู้เรื่องเนตร พรุ่งนี้เจอกันที่ร้านกาแฟประจำ ถามสดตอบสด เข้าใจมั้ย?"

(อาๆ ก็ได้~)

 

  วันเสาร์

  09:20

  ผมยังคงนั่งรอต่อไปที่ร้านกาแฟ นั่งทำงานแล้วก็นั่งคิดคำถามที่จะถามโอบิโตะ นัดตอน10โมง ผมมารอมันประมาณ15นาทีแล้ว 

  "อืม...คิดไม่ออกแหะ?" นั่งคิดนานอย่างกับจะสร้างสูตรระเบิดนิวเคลียร์แบบใหม่(-_-*)

 

  ตืด~…(เสียงเรียกเข้า)

  "โอบิโตะ?...ฮัลโหล?"

(เห้ย! นัดเวลาอื่นก่อนดิตอนนี้โคตรยุ่ง)

  "เฮ่อ~ ก็ได้ๆ"

(แต๊งกิ้ว โห้ย~ทำอยู่ๆ เร่งจังเลย-...)

 

  "อะไรวะ? ปวดหัวขมับจะแตกยังจะมาเจอเรื่องอย่างนี้อีก"

  

  ตืด~…(เสียงเรียกเข้า)

  "ฮัลโหล?"

 (คุณคือ ฮาตาเคะ คาคาชิ หรือเปล่าครับ?!)

  "ใช่ครับ ไม่ทราบเอาเบอร์ของซากุระมาได้ยังไงครับ?"

 (คือเรื่องมันเป็นอย่างนี้น่ะครับ! คือ ซากุระเนี่ยช่วงนี้เข้ามาใช้บริการจากห้องสมุดหลายรอบ วันนี้เธอไม่ได้ลงไปทานข้าวมื้อกลางวันด้วย ไม่ทราบว่าก่อนออกจากบ้านเธอได้ทานข้าวเช้ามาด้วยเปล่าครับ!)

  "ซากุระเป็นอะไรไป?! คือ..ขอโทษด้วยครับ ผม...ผมไม่ทราบครับ ตอนนี้ผมออกมาทำงานแล้วอาการของเธอเป็นยังไงบ้าง?"

 (อาการดูแล้วท่าทางจะอาเจียนอยู่หลายครั้งบางทีแค่ลุกหน้าก็มืดไปเลยครับ ทางมหาลัยก็กำลังปฐมพยาบาลเบื้องต้นให้อยู่ครับ ทางที่ดีคุณน่าจะมาด้วย)

 

.....

 

   ณ มหาลัยโคโนฮะ

 

  ผมขับรถมาที่มหาลัยแล้วรีบลงมา ก่อนจะก้าวขาออกไปให้เร็วที่สุดเพื่อไปหาซากุระ

  "ห๊า~/ว้าว~" 

  "...." อะไรวะ?

  "นั่นรุ่นพี่ที่จบไปแล้วหนิแก!~เห้ย! หล่อกระชากใจ~"

  "ก็ว่างั้นแหละแก แต่เขาว่ากันว่าไม่มีผู้หญิงคนไหนสยบใจเย็นชาของเขาได้หรอกนะ!" ก็เป็นซากุระไงที่สยบได้

  "พี่คะ...คือ...พี่ชื่ออะไรหรอคะ?"

  "คือต้องขอตัวก่อนน่ะครับ"

  "แต่ว่าฉันอยากรู้จริงๆนิคะ"

  "ขอโทษนะครับ คือผมมีเรื่องต้องไปทำ"

  "ขอเวลาแค่5-10นาทีเองนะคะ"

  "เห้ย! ไอพวกชะนีน่ะหลบไป!!" คิดว่าจะไม่รอดละ พวกอิโนะมาทัน

  "เธอเกี่ยวอะไรด้วยล่ะยะ"

  "ครูคะรีบไปดูก่อนเถอะค่ะ มันจะตายละมั้งคะ" มันใช่เวลาพูดเล่นๆมั้ย?อิโนะ!

  "จะบ้าหรออิโนะ!" พูดอะไรเป็นลางไม่ดี

  "เอาเถอะเดี๋ยวพวกฉันจะกันพวกชะนีเอง รีบไปเถอะ ยัยเถิกอยู่ห้องพยาบาล!" เทมาริกันพวกผู้หญิงที่จะเข้ามาหาผม

  "รีบไปเถอะค่ะอาจารย์!" ฮินาตะเองก็มาด้วย

  "ฝากด้วยนะ"

 

    ห้องพยาบาล

 

  "ซากุระ?!"

  "ขอโทษนะคะ เมื่อสักครู่มีคนมารับนักศึกษาหญิงผมชมพูไปก่อนแล้วน่ะค่ะ"

  "ใคร?!"

  "ผู้ชายที่จบจากมหาลัยนี้น่ะค่ะ เขาบอกว่าเป็นแฟนของเธอ"

  "ห๊ะ! แฟน?! ขอโทษนะครับเมื่อสักครู่ยังมีคนโทรมาหาผมว่าเธออยู่ที่นี่และที่สำคัญเพื่อนของเธอก็บอกผมด้วยว่าเธออยู่ที่นี่" แฟนหมายความว่าไง?

  "แต่ดิฉันยืนยันได้ว่าก่อนที่คุณจะมาที่นี่ไม่นาน นักศึกษาหญิงคนนั้นมีแฟนของเธอมารับ"

  "แฟนของเธอกำลังยืนคุยกับคุณอยู่ จะว่ายังไงครับ?"

  "คุณน่ะหรอจะเป็นแฟนของนักศึกษาคนนั้น ในเมื่อแฟนของเธอก็รับเธอไปแล้ว"

  "หึ! ไม่เชื่อก็ไม่เป็นไรครับ ตามใจคุณเหอะ ผมไม่อยากเสียเวลายืนยันว่าผมเป็นแฟนของเธอจริง ผมไม่อยากให้คนที่ผมรักต้องเป็นอะไรมากกว่านี้!" แฟน? ซากุระคบคนซ้อนคนหรอ? ไม่ใช่หรอกมั้ง?

  "เจอซากุระมั้ยคะ?"

  "ไม่ นักศึกษาประจำห้องพยาบาลบอกว่ามีแฟนมารับ"

  "ห้ะ? แฟน?ก็นี่ไงแฟนยืนหัวโด่อยู่เนี่ย หมายความว่าไงแฟนมารับ?"

  "หมายความว่ามีคนมาปลอมตัวเป็นแฟนของซากุระแล้วใช้ชื่อของฉันยืนยันตัวตน"

  "ห๊ะ!? ไม่จริง!"

  "ฉันพลาดเป็นครั้งที่เท่าไหร่แล้ว! ทำไมฉันถึงปกป้องเธอไม่ได้?! แล้วทำไมฉันต้องมาทำงานบ้าๆนี่!!"

 

  ปลัก! (เสียงของหมัดที่ลงแรงไปกับกำแพง)

 

  "ยึ้ย!"

  "ฉันว่าเราหาทางแก้ไขดีกว่านะ พี่..."

  "ยัยบ้าทำอะไรรุ่นพี่น่ะ?!" ผู้หญิงคนหนึ่งเดินเข้ามา

  "ผมไม่ได้เป็นอะไร ขอตัวก่อน.."

  "แน่ใจหรอคะให้ฉันช่วยมั้ยคะ?"

  "ผมบอกว่าผมไม่ได้เป็นอะไรยังไงล่ะ!!!"

  "อ๊ะ!...คุณ?..." 

  "ฉันบอกแล้วว่าอย่าไปยุ่ง"

  "ชิ!"

  "ฉันจะหาทางช่วยซากุระ พวกเธอแค่รวมพวกเพื่อนของเธอมาประชุมพร้อมกันแล้วจับตาดูอิทาจิด้วยละกัน"

  "รุ่นพี่อิทาจิ?"

  "ลางสังหรณ์น่ะ ทำตามหน้าที่ไปเถอะ"

 

Sakura  talk

  "อืม~" ฉันปรือตาขึ้นมาดูมันเป็นห้องที่ไม่คุ้นตา 

  เหตุการณ์นั้น

   พักกลางวัน

  "นี่ซากุระ ฉันมียาบำรุงสายตาน่ะ"

  "แล้วไงอ่ะ? ฮาคุ"

  "ช่วงนี้เห็นเธอไปห้องสมุดบ่อยน่ะ กลัวเธอจะทำงานไม่ไหว"

  "ขอบใจนะ"

  "กินเลยสิจะได้อ่านหนังสืิอได้ดีขึ้น"

  "ก็ได้ๆ"

  "อึก! ทำไมรู้สึกจะอ้วกทุกรอบเลยเนี่ย?"

  "ฟื้นแล้วหรอ?"

  "พี่อิทาจิ?!"

  "ฉันขอโทษซากุระแต่ฉันจำเป็น"

  "พี่เป็นคนวางเรื่องทั้งหมด!"

  "....."

  "พี่บอกฉันสิว่าต้องการอะไรเมื่อ4ปีที่แล้วพวกพี่ยังไม่สาแก่ใจอีกหรอ?!"

  "....."

  "พี่ต้องการอะไร?!!" ไม่ว่าจะกี่ครั้งหรือกี่คน คนในตระกูลนี้จะเงียบตลอด ต้องการอะไรกันแน่!

  "ฉันทำเพื่อซาสึเกะและตระกูลรวมถึงบริษัท"

  "แค่นั้นงั้นหรอ?"

  "...."

  "บอกฉันสิ!" เขาไม่ตอบฉันพร้อมเดินออกจากห้อง

  "ได้โปรดอย่าขังฉัน!!! ได้โปรด..."

  "ฉันขอโทษ...มันจำเป็นจริงๆ"

 

Writer เอาแล้วๆเป็นยังไงต่อไป เกาะเราไปสิเดี๋ยวพาไปลุ้นต่อในEp.หน้านะ