[Fic naruto] short story sakura

          หลังจากทั้ง 3 กลับเข้ามาในบ้านพักเท็นเท็นก็รีบพาฮินาตะกับซากุระขึ้นไปบนห้องนอนทันที
          "เท็นเท็น แกเป็นอะไรวะทำท่าทางแปลกๆ เจอฮินาตะแล้วก็น่าจะสบายใจได้แล้วสิ" ซากุระถามขณะอยู่ในห้องของซากุระโดยอิโนะยังคงนอนอยู่
          "นั่นสิค่ะ เราไปนอนกันดีกว่านะค่ะเท็นเท็น ดูสิอิโนะจังยังหลับอยู่เลยรบกวนเปล่าๆ" ฮินาตะทำท่าสงสัยเล็กน้อย
          "ฉันมีเรื่องต้องเครียกับเธอฮินาตะ คิดว่าเธอจะปิดฉันได้หรอ เรื่องรอยที่คอ" เท็นเท็นจับตัวฮินาตะพร้อมลูดซิบเสื้อออกเผยให้เห็นหน้าอกของเธอยังคงมีรอยแดงอยู่ทั่ว
          "ฮินาตะนี่มัน... อย่าบอกนะว่าเธอกับอาจารย์คาคาชิ เอ่อ..." ซากุระถามหน้าตาตกใจเล็กน้อย
          "เอ่อ... คือ..." ฮินาตะทำท่ากระอักกระอ่วม
          "ห้าววว เสียงดังอะไรกันเนี่ย คนจะนอน" อิโนะตื่นมาพร้อมบ่นมองดูเหล่าเพื่นอสีหน้าเคร่งเครียดโดยเฉพาะฮินาตะ
          "เธอตื่นมาก็ดีอิโนะ มานี่เลย" เท็นเท็นลากอิโนะมาปลายเตียงฮินาตะยืนอยู่ซากุระนั่งที่เก้าอี้ข้างๆ ฮินาตะ
          "เอ่อ... ฮึด คือ... มันเป็นความผิดฉันเองค่ะ ถ้าฉันอดกลั้นมากกว่านี้มันคงไม่เกิดเรื่องขึ้นหรอ" ฮินาตะกลั้นหายใจบอกออกไปพวกเธอสนิทกันมากไม่มีเรื่องปิดบังกันอยู่แล้ว
          "ฉันว่าแล้วเชียวววว" เท็นเท็นพูดไล่หลังมาทุกคนหันไปมองเป็นตาเดียว
          "แกหมายความว่าไง ทำอย่างกับแกรู้ว่า อาจารย์คาคาชิจะ...เอ่อ...กับฮินาตะอย่างนั้นแหละ" อิโนะถามด้วยความสงสัย
          "ฉันมีรุ่นน้องอยู่ที่โรงเรียนนะ เธอหน้าตาดีมาจัดว่าสวยเลยละ แถมเรียบร้อย น่ารัก แต่เธอโดนอาจารย์คาคาชิหลอกไปมีอะไรด้วย น้องเขาเลยมาปรึกษาฉันเพราะเราเป็นญาติสนิทกัน" เท็นเท็นบอกสิ่งที่ตนรู้ทั้งหมด
          "แต่ฉันเป็น..เอ่อ คะ..คนเริ่มนะค่ะ" ฮินาตะแย่งขึ้นมาก่อนน้ำใสๆ จะไหลออกจากตา
          "เธอช่วยเรารายละเอียดให้ฟังก่อนได้ไหมแล้วค่อยสรุปอีกที" เท็นเท็นเข้ามาปลอบเพราะฮินาตะเริ่มจะร้องไหออกมา ฮิาตะเล่าให้ฟังทั้งหมดตั้งแต่เข้าไปในบ้านพักจนออกมาเจอกับพวกซากุระ
          "เรื่องมันก็เป็นแบบนี้" ฮินาตะเล่าให้ฟังหมดแล้ว
          "ฉันว่าเธอน่าจะถูกวางยานะ" ซากุระให้ความคิดเห็น
          "จะใช่หรอวะ ฉันเคยได้ยินนะว่า ถ้าถูกวางยาตอนยาออกฤทธิ์จะจำตอนนั้นไม่ได้รู้ตัวอีกทีก็เสร็จไปแล้ว แต่ฮินาตะรู้ตัวอยู่ตลอดเลยนะ" อิโนะแย่ง
          "แล้วถ้าเป็นยาแบบใหม่ละ" เท็นเท็นเอาขวดยาออกมาจากกระเป๋าของตนยื่นให้ดู
          "แกไปได้มาจากไหนวะ" ซากุระถามมองขวดยา ก่อนจะเปิดออกมาดม เทลงพื้นเล็กน้อย มันไม่มีสีและกลิ่น
          "คิบะมันเอามาให้ดูนะมันบอกว่าเป็นห่วงกลัวว่าพวกเราจะโดนวางยา ยานี้เป็นแบบใหม่เป็นยาปลุกเซ็กและมียากล่อมประสาทผสมอยู่ด้วยแต่เป็นแบบอ่อนๆ คนโดนจะรู้สึกเหมือนว่าเป็นความต้องการของตนเอง และยังจำเรื่องราวทั้งหมดได้รวมทั้งความรู้สึกที่มีด้วย เป็นยาที่ร้ายมากๆ สำหรับสาวๆ น้องฉันก็โดนยาตัวนี้นี่แหละที่สำคัญเขาจะอัดวีดีโอไว้ด้วยกันไม่ให้บอกใคร" เท็นตอบกอดฮินาตะไว้ตอนนี้ฮินาตะร้องไหออกมาอย่างหนักเพราะรู้แล้วว่าตนโดนหลอก
          "แล้วเราจะเอาไง ฮินาตะอีก ถ้าไอ้ตัณหานั้นมันอัดวีดีโอไว้หรือเปล่าก็ไม่รู้ ถ้าอัดไว้แล้วมันเอาไปแบ็กเมนขึ้นมาฮินาตะไม่ซวยไปมากกว่านี้หรอ" อิโนะมองฮินาตะที่ร้องไหด้วยความสงสาร
          "งั้นเราวางแผนจัดการไอ้ตัณหานั้นกัน เพื่อไม่ให้มันไปทำกับรุ่นน้องของเราได้อีกต้องเอาให้ออกจากการเป็นครูได้ยิ่งดี" ซากุระพูดพร้อมคิดหาวิธี
          "ค่ะฉันเอาด้วย" ฮินาตะตอบทุกคนหันไปมอง
          "ฮินาตะ" ทุกคนพูดพร้อมกันถึงเธอจะดูอ่อนแอแต่เธอก็เข้มแข็งในระดับหนึ่ง
          "แค่ครั้งเดียวฉันไม่คิดมากหรอค่ะ เรามาช่วยกันเอาผิดเขาดีกว่า" ฮินาตะบอกอย่างหนักแน่น พร้อมปาดน้ำตาออก
          "แล้วจะบอกนารูโตะไหมฮินาตะ" ซากุระถามถึงแฟนหนุ่มของฮินาตะ
          "ไม่ต้องหรอ ฉันรู้แล้ว" นารูโตะเปิดประตูเดินเข้ามา
          "นะ..นะ.นารูโตะคุง ฉะ..ฉะ.ฉันขอ.."
          "ไม่ต้องพูด!!" นารูโตะตะคอกออกไป ทำเอาฮินาตะกอดเท็นเท็นร้องไห้ออกมาอย่างหนัก 'เขาเกลียดฉันแล้ว เกลียดฉันแล้ว' ฮินาตะคิดในใจ
          "นารูโตะฮินาตะโดนวะ..." ซากุระพยายามอธิบายให้ฟัง
          "หยุด!! ฉันก็ไม่ได้โกรธอะไร แต่ไม่อยากฟังมันแค้น ทั้งๆ ที่ฉันอยู่ด้วยแท้ๆ กลับดูแลเธอได้ไม่ดี ปล่อยให้มันมาหาเศษหาเลยกับเธอ ฉันต่างหากที่ต้องขอโทษ" นารูโตะพูดออกไปพร้อมดึงฮินาตะมากอดไว้
          "ฮินาตะ ว่าแต่..." ซากุระทักขึ้นเมื่อเห็นว่าทุกอย่างเป็นไปด้วยดี
          "ของอาจารย์ใหญ่มะ สู้ของนารูโตะได้ปะ" ซากุระถามเบาๆ แต่ก็ได้ยินกับทั้งห้อง
          "ยัยบ้าถามอะไรไม่รู้หุบปากไปเลยเห็นไหมฮินาตะหน้าแดงแล้ว" ซาสึเกะที่เข้ามาพร้อมนารูโตะเขกหัวซากุระไปหนึ่งที
          "ฮ่า ฮ่า ฮ่า" ทุกคนหัวเราะออกมาพร้อมกัน
          "โอ๊ย!!! เจ็บนะ ฮินาตะหัวเราะได้แล้วดีใจจัง งั้นก็แสดงว่าใหญ่กว่าสินะ" ซากุระยังพูดต่อ นารูโตะหันไปมองหน้าฮินาตะเหล่ตานิดๆ
          "เอ่อ... ถึงจะใหญ่ยาวกว่าแต่ฉันรักนารูโตะนะ ไม่มีใครแทนนารูโตะคุงได้หรอก" ฮินาตะพูกแทรมปลอบใจ
          "ฮินาตะมันไม่ได้ช่วยปลอบใจได้เลยนะ" นารูโตะทำหน้าเซ็งๆ แล้วทุกคนก็เริ่มวางแผน
          "เอาแบบนี้นะตกลงไหมทุกคน" ซากุระพูด
          "ไม่!!!!!"
          "เป็นอะไรไปวะซาสึเกะ" นารูโตะหันไปถาม
          "มันอันตรายเกินไปถ้าเธอเป็นอะไรขึ้นมาฉันจะทำอย่างไง" ซาสึเกะพูดมองหน้าซากุระ
          "ไม่เป็นไรหรอกน่า ฉันก็มีนายอยู่ทั้งคนถ้าเกิดอะไรขึ้นมานายก็เข้ามาช่วยฉันก็ได้นิไม่เห็นเป็นไร" ซากุระตอบ
          "เดี๋ยวก่อนนะแกทั้ง 2 คนดูเป็นห่วงเป็นใยกันแปลกๆ ปกติเห็นกัดกันไม่ใช่หรอมันเกิดเรื่องอะไรขึ้นละเนี่ย" เท็นเท็นถามเพราะความสงสัยกับทั้งคู่ ซากุระหน้าแดงขึ้นมา
          "จะว่าไปนั้นดิวะ อย่าบอกนะว่า...." นารูโตะพูด
          "อืม อย่างที่นายคิด" ซาสึเกะตอบหน้านิ่ง
          "อะไรกันไม่เห็นเข้าใจเลย" อิโนะทำหน้าสงสัยสุดๆ
          "ก็เมื่อวานตอนที่มาถึงที่นี่อาจารย์คาคาชิพาซากุระไปนอนแล้วซาสึเกะมันก็ตามไปจำกันได้ไหมละ" นารูโตะเริ่มเล่า
          "อื่มจำได้แล้วทำไม" เท็นเท็นก็ยังสงสัยอยู่ดี
          "ตอนนั้นเกือบทุ่มใช่ไหม พวกเราอยู่ด้านล่างกันหมด แต่ซาสึเกะกับซากุระอยู่ด้านบนอยู่กัน 2 ต่อ 2 คิดว่าพวกนี้ทำอะไรกันละ" นารูโตะพูด
          "แสดงว่า..." อิโนะชี้หน้าทั้ง 2 ตอนแรกหน้าซาสึเกะยังไม่ออกอาการอะไรมาแต่ตอนนี้มันแดงพอๆ กับซากุระแล้ว
          "อืม" คำเดียวที่ซาสึเกะตอบ
          "เล่ามาให้หมด" เท็นเท็นทำหน้าอยากรู้อยากเห็น
          "ก็ได้ งั้นซาสึเกะนายเล่าสิ" ซากุระโยนให้ซาสึเกะ
          "อ้าวไมไม่เล่าเองละ"
          "ขัดใจฉันหรอ" ซากุระทำหน้าเหมือนไม่พอใจ
          "ปะ..เปล่าครับ งั้นฟังนะคือเรื่องมันเป็นแบบนี้"
 
          ย้อนกลับไปเย็นเมื่อวานที่มาถึงประมาณ 6 โมงกว่าๆ เนื่องจากเป็นหน้าหนาวจึงทำให้มืดเร็ว ตอนที่คาคาชิเดินลงไป ซาสึเกะกำหมัดแน่นโกรธมากที่มันเอาซากุระมาพูดแบบนี้ เขาจึงตัดสินใจเข้าไปในห้องของซากุระเธอนั่งยิ้มหน้าแดงอยู่บนเตียง
          "หึ ดูมีความสุขจริงเลยนะ"
          "เข้ามาทำไมไม่ทราบฉันจะมีความสุขความทุกข์มันก็เรื่องของฉันนายไม่เกี่ยวออกไป" ซากุระไล่ซาสึเกะออกไปแต่เขาทำไม่รู้ไม่ชี้ยืนอยู่ที่เดิม
          "ทำไมอยู่กับฉันมันอึดอัดมากหรือไง ต้องอยู่กับไอ้ครูหัวงูนั่นถึงจะมีความสุขหรอ"
          "ก็อ่ะนะ ใครอยู่ใกล้นายมันก็ทุกข์หมดนั้นแหละ ชอบทำตัวขี้เก็ก หยิ่ง ไม่เห็นหัวคนอื่น ดูถูกคนก็เก่ง ส่วนคนที่คลั่งไคล้นายคงเพราะนายหล่อรวยเท่านั้นพวกนั้นยังไม่รู้นิสัยจริงๆ ของนายนะสิถ้ารู้คงหนีแทบไม่ทันเลยแหละ อ๋อ ส่วนอาจารย์คาคาชินะเขาดูดี สงบนิ่ง ดูเป็นกันเองไม่หยิ่ง อัธยาศัยก็ดี หน้าตาก็หล่อหน้าที่การงานก็ดี ไม่แปลกที่ฉันจะชอบ" ซากุระพูดลอยหน้าลอยตาเน้นคำสุดท้าย
          "หึ แสดงว่าเธออยู่กับฉันมันทุกข์มากเลยสินะ" ซาสึเกะถามอีกครั้งในใจแค้นกับคำพูดนั้นมาก
          "ก็ใช่สิยะ" ซากุระตอบหน้าเชิด
          "งั้นก็ดี เธอรู้อะไรไหมซากุระ ความทุกข์ของเธอมันคือความสุขของฉัน" จบคำพูดซาสึเกะก็กระโจนขึ้นมาบนเตียง
          "นี่นายจะทำอะไรฉันออกไปเดี๋ยวนี้" ซากุระดิ้นเพื่อให้หลุดจากการจับกุม
          "เห็นคาคาชิบอกว่าตัวเธอทั้งหอมทั้งหวานมันติดใจจนเลิกยุ่งกับเธอไม่ได้ฉันอยากรู้ว่าเธอจะหอมหวานแบบที่มันพูดจริงหรือเปล่าไงละ" ซาสึเกะพูดจบก็ก้มลงไซ้ซอกคอขาวๆ ของเธอ
          "นายพูดอะไรหยุดนะ หยุดสิ" ซากุระดิ้นขัดการกระทำของซาสึเกะ
          "ให้หยุดหรอ" ซาสึเกะเงยหน้ามาพูด
          "ใช่นายจะทำฉันแบบนี้ไม่ได้นะ นายทำอย่างนี้กับคนที่นายไม่รักไม่ได้นะ" ซากุระพยายามพูดเตือนสติ ซาสึเกะทำหน้านิ่งเหมือนคิดอะไรก่อนจะ
          "แต่ฉันหยุดไม่ได้" ซาสึเกะกระชากเสื้อของซากุระออกเนื้อผ้าบางส่วนบาดตัวเธอจนเธอร้องออกมาและบอกให้เขาหยุดทำ ซาสึเกะไม่สนใจคำขอของซากุระเขาก้มลงไซ้ซอกคอลงมาจนถึงเนินอกปล่อยมือจากข้อมือของซากุระเอื้อมไปปลดตะขอชั้นในแล้วถอดออกมาอย่างเร็ว อกคู่สวยอยู่ตรงหน้าแล้วซาสึเกะก้มลงขบเม้นยอดอกทันที เขาเลียลิ้นวนไปมา และดูดทำเหมือนเด็กน้อยกำลังดื่มนมจากอกของมารดา ซาสึเกะดูดเลียสลับไปมาทั้ง 2 ข้างจนมันตั้งชั้น ซากุระตอนแรกที่กระดมมือทั้งทุบทั้งตีเพื่อให้ร่างสูงหยุดการกระทำตอนนี้มือนั้นขยำขยี่ผมของซาสึเกะไปมาเพราะความเสียวซ่านที่ได้รับ ซาสึเกะไล่ลิ้นลงมาเรื่อยๆ มือที่บีบขยำหน้าอกเลื่อนลงมาปลดกางเกงของซากุระออกพร้อมชั้นในตัวจิ๋วเขาไม่รอช้าซุกหน้าลงไปกับเนินนั้นทันทีเขาวนลิ้นตรงจุดรับสัมผัสของซากุระจนเห็นเป็นรูปออกมาก่อนจะเลื่อนต่ำลงไปสอดลิ้นตวัดไปมากับช่องแคบนั้น
          "อืม อือ อ่า" ซากุระทำได้แค่ส่งเสียงออกมาพอรู้ตัวก็รีบเม้มปากทันที ซาสึเกะยังคงเล่นกับช่วงล่างของร่างบางอย่างสนุกสักพักเมื่อร่างกายของเธอพร้อมที่จะหลอมรวมกับเขาซาสึเกะเลื่อนตัวกลับขึ้นมาคร่อมร่างบางพร้อมถอดกางเกงของตนออก ก้มลงไซ้ซอกคอเธออีกครั้ง
          "ฮึดๆ นะ..นายอย่าทำยะ..อย่างนี้เลยนะถะ..ถ้านายไม่รักฉันนะ..นายก็รู้ไม่ใช่หรอว่าฉันระ..รู้สึกยังไงกับนายละ..แล้วถ้านายทำแบบนี้คนที่เจ็บที่สุดคือฉัน เพราะฉันรักนาย ฉะนั้นแล้วอย่าทำอย่างนี้กับฉันเลยนะ ฉะ..ฉันขอร้อง" ซากุระขอร้องทั้งน้ำตา ซาสึเกะก้มลงจูบซับน้ำตาให้ก่อนจะจูบเธออย่างดูดดื่มอีกครั้งพร้อมแทรกตัวเข้ามาแนบชิดขึ้นไปอีก
          "ขอโทษนะซากุระแต่ฉันหยุดตัวเองไม่ได้" พูดจะก็จับตัวตนแทรกเข้ามาในตัวเธอ
          "อ่ะ อึก จะ..เจ็บ เจ็บ หยะ..หยุด หยุดเถอะนะ" เมื่อความเป็นชายของเขาแทรกเข้ามาในร่างกายของเธอ เธอก็เกร็งตัวด้วยความเจ็บที่แล่นเข้ามา ซาสึเกะเบิกตากว้างก้มลงไปมองช่วงล่างเขาขยับตัวออกมาเล็กน้อยก็พบกับคราบเลือดติดอยู่ที่ตัวตนของเขา ซาสึเกะรู้ทันทีว่านี่คือครั้งแรกของเธอ เขากลับมามองหน้าเธอที่นอนน้ำตาไหลสีหน้าบอกว่าเจ็บมากๆ ซาสีเกะก้มไปจูบเธอก่อนจะเลื่อนลงมาเล่นกับอกของเธอจนเขารับรู้ว่าร่างเธอหายเกร็งก็เงยหน้าขึ้นมาจูบไปอีกครั้ง
          "ฉันขอโทษนะซากุระที่ทำแบบนี้คาคาชิบอกว่ามันมีอะไรกับเธอฉันทนไม่ได้เลยทำแบบนี้กับเธอขอโทษจริงๆ" พูดจบก็จูบไปอีกที
          "งะ..งั้นนะ..นายก็เอามะ..มันออกไปสิ" ซากุระมองหน้าเขาอีกครั้งแต่ครั้งนี้เธอเจอกับสายตาที่อ่อนโยนจากเขา ซาสึเกะเริ่มขยับตัวอีกครั้งก่อนจะดันมันเข้าไปทั้งหมดในครั้งเดียว
          "อ๊าาา อึก อ่า แฮ่กๆ" ซากุระสูดลมหายใจเข้าปอดเมื่อความใหญ่ยาวเข้ามาทั้งหมดเธอก็เริ่มเจ็บๆ ขึ้นมาอีกรอบ แต่คราวนี้มันมีความรู้สึกอีกอย่างแทรกเข้ามาร่วมด้วย ซาสึเกะขยับตัวช้าๆ เนิบๆ เพื่อให้เธอปรับตัว
          "ซากุระเธอรู้อะไรไหมว่า ฉันรักเธอ รักมากจนทนไม่ได้ ถ้ามีใครครอบครองเธอ ถ้าเธออยากให้ฉันหยุดก็ได้ฉันจะหยุด" ซาสึเกะขยับตัวออกมาอย่างช้าๆ
          "ยะ..อย่า อือ พะ..เพิ่ง อ่า นะ..นะ.นายรักฉันจริงๆ หรอ" ซากุระถามพร้อมขยับเอวตัวเองเล็กน้อยเมื่อความต้องการเพิ่มขึ้น
          "จริงสิ ฉันไม่โกหกเธอหรอ" ซาสึเกะกดเอวลงไปช้าๆ ซากุระขยับเอวรับ
          "ฉะ..อ่า..ฉะ..ฉันจะชะ..อืม..เชื่อนายได้หรอ อ๊า..." ซากุระถามอีกครั้ง
          "งั้นก็ให้ร่างกายของเธอและฉันตอบคำถามนั้นซึ่งกันและกันสิ แล้วก็จะรู้เอง" ซาสึเกะพูดจบก็ขยับเอวเร็วและแรงขึ้น
          "อืม... อ๊า... ฉันรักนะ..อืม..นายนะ ซะ...อ่า..ซาสึเกะ" ซาสึเกะขยับตัวแรงและเร็วทำเอาซากุระพูดแทบไม่ได้ศัพท์เลยร่างของซากุระสั่นไหวตามแรงโยกของซาสึเกะไปมาอย่างแรงจนดูน่ากลัว
          "อืม... รักเธอเหมือนกัน อ๊าา" ซาสึเกะโยกตัวแรงขึ้นไปอีกเมื่อควบคุมอารมณ์ตัวเองไม่อยู่
          "อ๊าา...ซาสึ อ๊า..เกะ ฉะ...อืม..ฉันจะมะ...อ๊าาา.ไม่ไหวแล้ว อ๊าาาาาาา" ร่างบางเกร็งกระตุกอย่างแรงมือเรียวจิกเล็บกับแผ่นหลังของซาสึเกะอย่างแรงจนมีเลือดซึมออกมา
          "ถะ...ถ้าเธอรัดฉะ...ฉันแรงขนาดนี้ อืม...ฉันก็ทนไม่ไหวเหมือนกัน อึก อ่าาาา" ร่างสูงเกร็งกระตุกพร้อมปลดปล่อยน้ำขาวขุ่นไปในตัวเธอก่อนจะซบหน้ากับอกของเธออย่างหมดแรงยังคงแช่ตัวตนไว้ในตัวเธอ สักพักซาสึเกะก็เงยหน้ามาจูบอย่างดูดดื่มอีกครั้ง
          "นะ..นี่นายพะ..พอแล้วนะ" ซากุระพูดเพราะเธอสัมผัสถึงความแข็งของตัวตนเขาอีกครั้ง
          "ทำไมละ ฉันยังอยากกับเธออยู่นะ" ซาสึเกะไซ้ซอกคอเธอไปมาเพื่อเพิ่มความต้องการในตัวเธอ
          "เดี๋ยวพวกอิโนะขึ้นมาก็ยุ่งหรอก นะนาย" ซากุระจับหน้าซาสึเกะให้หันมามองตาเธอ
          "ดีสิพวกนั้นจะได้รู้ว่าเราเป็นอะไรกัน" ซาสึเกะพูดก่อนจะก้มลงจูบเธออีกครั้งแล้วค่อยๆ ถอนตัวตนออกมาจากตัวเธออย่างเสียดาย
          "งั้นฉันก็เป็นแฟนนายแล้วสินะ" ซากุระพูดอย่างยิ้มๆ ก่อนจะลุกขึ้นนั่ง
          "ใครบอกว่าเราเป็นแฟนกัน"
          "ก็นายบอกว่านายรักฉันนิ อย่าบอกนะแค่จะหลอกฟันฉันเท่านั้นนะ" ซากุระเริ่มกังวลขึ้นมาเบิกตากว้างเล็กน้อย
          "เธอเป็นเมียฉันต่างหาก ฮึ๊บ" ซาสึเกะตอบพร้อมหอมแก้มไปอีกรอบแล้วลุกขึ้นไปแต่งตัว
          "อีตาบ้า รีบออกไปได้แล้ว พวกนั้นสงสัยกันแย่แล้วมั้งว่านายหายไปไหน"
          "จะกลัวทำไมก็บอกพวกนั้นไปตามตรงสิว่าเราทำอะไรกัน" ซาสึเกะเข้ามาหอมแก้มเธออีกครั้งก่อนจะเดินออกไป ซากุระก็รีบจัดการกับตัวเองทันที
 
กลับมาปัจจุบัน
 
          "เรื่องมันก็เป็นแบบนั้แหละ" ซาสึเกะเล่าให้ฟังหมดทุกอย่าง แต่ยังคงหน้านิ่งไม่เปลี่ยน
          "ไม่น่าเชื่อเลยว่าแค่ 2 ชั่วโมงครึ่งพวกนายจะ.....กันได้" เท็นเท็นแซว
          "ช่างเรื่องพวกฉันเถอะตกลงตามนั้นนะ เริ่มพรุ่งนี้แล้วกัน อย่าพึ่งบอกคนอื่นละรู้มากเดี๋ยวแผนแตก" ซากุระกำชับ
          "แต่ว่า.." ซาสึเกะแย้ง
          "ไม่มีแต่" ซาหุระยื่นคำขาด
          "งั้นก็ได้ แต่ถ้ามันทำอะไรมากเกินฉันเข้าไปอัดมันแน่" ซาสึเกะยอมทำตาม