[Fic naruto] short story sakura

9.0

เขียนโดย Amhentai

วันที่ 3 ตุลาคม พ.ศ. 2556 เวลา 17.36 น.

  43 chapter
  185 วิจารณ์
  289.44K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 15 พฤศจิกายน พ.ศ. 2557 23.08 น. โดย เจ้าของเรื่องสั้น

แชร์เรื่องสั้น Share Share Share

 

14) เพราะรัก ตอนจบ

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

"โฮ๊... ที่นี่คือ เกาะโอกินาวาหรอเนี่ยครั้งแรกเลยนะที่มา" เท็นเท็นพอลงมาจากเรือชมทัศนียภาพของเกาะ ชายหาดสีขาวทรายละเอียดแสนจะนุ่มเท้าทอดยาวสุดตาไล้สิ่งปลูกสร้างขีดขวางสายตา

"ใช่ฉันก็มาที่นี่ครั้งแรกเหมือนกันสวยมากเลย" ฮินาตะเดินขึ้นไปบนโขดหินแล้วพูด

"ปะ..เราไปที่พักกันก่อนดีกว่า" คาคาชิเดินนำไป

"ค่ะ/ครับ" เหล่าเด็กๆ เดินตาม

"ครูค่ะ มีที่ไหนน่าไปบ้างละค่ะ" ซากุระเดินมาขนาบข้าง

"ที่นี่เป็นที่เที่ยวแบบธรรมชาติด้านหลังมีเครื่องเล่นแอดเลนเจอร์ ส่วนใจกลางมีบ่อน้ำร้อนสึกิ"

"บ่อน้ำร้อนที่เขาบอกว่าอยู่กลางเกาะและเห็นดวงจันทร์ตอนแช่ตลอดเวลาเปรียบเสมือนแช่แสงจันทร์นะหรอ"

"อืม ใช่แล้วว่ากันว่าทำให้ผิวขาวสวยน่าสัมผัสอีกด้วย" คาคาชิตอบตามปกติเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น

"แล้วมันเป็นบ่อรวมหรือบ่อแยกละค่ะ" เท็นเท็นแทรกขึ้นมา

"บ่อแยกสิ พวกเธอเป็นผู้หญิงจะให้ไปแช่รวมกับพวกผู้ชายได้ไง" คาคาชิยังคงพูดปกติ 'คงจะทำบ่อยละสิถึงไม่ระเวงว่าพวกเราจะรู้เรื่องนั้นเลยสินะ' เท็นเท็นคิดในใจ

"เราจะพักกันที่นี่ จับคู่พัก จับกันเองนะฉันไม่ยุ่งส่วนนี่กุญแจเอาไป" คาคาชิยื่นกุญแจให้กับเด็กทั้ง 12 คน 6 ดอก

"แล้วครูจะไปไหนหรอค่ะ" ฮินาตะถาม

"ฉันก็ไปพักบ้างหละสิปล่อยให้พวกเธอเที่ยวกันเองน่าจะดีกว่าตอนเที่ยงจะมาดูความเรียบร้อยอีกทีนะ" คาคาชิเดินไปอีกทาง ส่วนคิบะ เนจิ ลี ชิโนะ ชิกามารุและโจจิต่างแยกกันไปพัก เหลือพวกซากุระ

"นารูโตะนายแอบตามครูไปว่าเขาพักที่ไหน จะได้เริ่มแผนได้" เท็นเท็นสั่ง

"อื่มได้ ฮินาตะฝากของไปเก็บด้วยนะ" นารูโตะส่งกระเป๋าให้

"จ๊ะ ระวังตัวด้วยนะ" นารูโตะเดินตามคาคาชิไปห่างๆ

"ส่วนซากุระกับฮินาตะพอนารูโตะส่งสัญญาว่าเขาพักที่ไหนพวกเธอพาครูไปให้ห่างจากที่นี่ ฉันกับอิโนะจะเข้าไปหาตัวยาและกล้อง พวกแกพยายามยื้อไว้ให้นานๆ นะโว๊ย" เท็นเท็นทวนแผนอีกครั้ง พวกเขากะจะหาหลักฐานเพื่อเอาผิด

"รู้แล้วน่า ไว้ใจฉัน 2 คนได้เลยฉันจะดูแลฮินาตะเอง" ซากุระบอกอย่างหนักแน่น

"ฉันว่าที่น่าห่วงคือเธอนะซากุระ" ซาสึเกะบอกเพราะเป็นห่วงความปลอดภัยของเธอ

"ไม่ต้องเป็นห่วงฉันหรอฉันดูแลตัวเองได้" ซากุระมั่นใจถึงเพื่อนของเธอจะบอกว่าคาคาชิไม่ดียังไง แต่กับเธอไม่ได้คิดแบบนั้นเพราะที่ผ่านมาเขาไม่เคยลุ่มล้ามกับเธอเลยกลับกันเขาคอยดูแลเธอด้วยซ้ำ

"นารูโตะรู้แล้วว่าเขาพักที่ไหน รอให้ครูมาหาพวกเราก่อนส่วนซาสึเกะนายค่อยดูซากุระกับฮินาตะด้วยอย่าให้คาดสายตานะ" เท็นเท็นกำชับซาสึเกะ

"รู้แล้วน่า" ซาสึเกะตอบปัดๆ

"ดูอย่างเดียวอย่าทำอะไรมากเกินไปเดี๋ยวเสียแผน เข้าใจใช่ไหม" ซากุระกำชับบ้าง

"เออน่าพูดมากจริง" ซาสึเกะหงุดหงิดขึ้นมาเขาไม่ชอบให้ใครสั่ง

"แค่นี้บ่นหรอ" ซากุระมองหน้าอย่างเอาเรื่อง แต่ซาสึเกะทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้เดินแคะหูเข้าไปในบ้านหลังแรก

"อย่าหนีนะคุยกันให้รู้เรื่องก่อน" ซากุระเดินตามไป

"นี่ทั้งสองคนอย่านานนะฉันให้ถึงเที่ยงนะโว๊ยรีบๆ กันด้วยละ กลับไปโคโนฮะพวกแกจะทั้งวันฉันก็ไม่ว่าหรอก แต่วันนี้ไม่ได้นะโว๊ย" เท็นเท็นตะโกนไล่หลังไป

"โธ่!..เซ็ง เร็วเข้าซากุระเหลือแค่ 5 ชั่วโมงเองเดี๋ยวไม่พอ" ซาสึเกะหันกลับมาบ่นใส่เท็นเท็นก่อนจะหันมาหาซากุระที่เดินตามมาติดๆ

"อะไรของนายว๊ายยยย!!!" ซาสึเกะอุ้มซากุระขึ้นมาก่อนจะพาเข้าไปในบ้านพัก

"เฮ้อออ ดูซาสึเกะมันทำ แผนจะเสียไหมเนี่ย" เท็นเท็นพูดกับอิโนะและฮินาตะที่มองทั้งคู่แล้วหัวเราะ

 

เวลาเที่ยง

 

"จับคู่กันเรียบร้อยแล้วใช่ไหม เราจะอยู่ที่นี่หนึ่งคืนนะเที่ยวกันให้เต็มที่ไปเลยเป็นครั้งสุดท้ายแล้วที่เราจะอยู่ด้วยกัน"

"พูดอย่างกับว่าจะไม่ได้เจอกันอีกแล้วงั้นแหละ" คิบะพูดขึ้นมา

"ก็มันจริงนิปีสุดท้ายของพวกเธอแล้วต่อไปต่างคนก็ต่างทำในสิ่งที่ต้องการคงไม่ได้มาสนุกด้วยกันอย่างนี้แล้ว พอเข้ามหาลัยการใช้ชีวิตก็จะเปลี่ยนไปและที่สำคัญหาเพื่อนแท้แทบไม่ได้" คาคาชิบอกกับเหล่าเด็กๆ

"พูดซะไม่อยากจบเลย" คิบะแทรกขึ้นมา

"เอาน่าพวกเธอเที่ยวกันให้หนุกดีกว่า พวกเธอเที่ยวกันเองเลยนะฉันไปหละ" คาคาชิพูดจบก็เดินออกไป

"ดะ..เดี๋ยวค่ะครูจะไปไหนหรอค่ะ" ซากุระถามขึ้นมา

"ไปหาซื้อของฝากนะ"

"ไปด้วยได้ไหมค่ะ" คาคาชิมองอย่างสงสัย

"ไปกับผู้ใหญ่ไม่หนุกหรอ"

"พอดีฮินาตะ เอ่อ..." ซากุระพยายามหาข้ออ้าง

"ฉันอยากได้..เอ่อ..." ฮินาตะเองก็คิดไม่ทัน

"อะไรของพวกเธอคิดอะไรอยู่?" คาคาชิเริ่มสงสัย

"อะ..เอ่อ..พอดีว่าฮิ...นาตะเขา...อยากได้..เอ่อ..อ๋อ สร้อยนะครับ แต่ผมไม่ได้เอาบัตรมาเงินในกระเป๋าที่มีอยู่ไม่พอนะครับ เธอเลยอยากจะไปดูไว้ก่อนนะครับผมเองรู้สึกปวดหัว...เอ่อ..เมาเรือนะครับเลยพาเธอไปไม่ได้" นารูโตะเห็นทั้งคู่งึกงักก็ช่วย

"แค่นี้เองไปด้วยกันก็ได้ เดี๋ยวฉันพาไปดูเองรู้จักร้านอยู่จะจ้องก็ได้" คาคาชิยิ้มออกมาเมื่อรู้เหตุผล

"งั้นพวกหนูของไปด้วยนะค่ะ" ฮินาตะตอบก่อนที่คาคาชิจะเดินออกไป

"ฟู่" นารูโตะพ่นลมออกมาอย่างโลงอกฮินาตะกับซากุระหันมาขอบคุณก่อนจะเดินตามไป

"O.K. พวกนั้นไปกันแล้ว เท็นเท็น อิโนะ พวกเราก็ไปกันบ้างดีกว่า" นารูโตะหันไปทาง 2 สาวก่อนทั้งหมดจะมุ่งหน้าไปที่บ้านพักของคาคาชิ

"นารูโตะนายเฝ้าไว้นะฉันกับอิโนะจะเข้าไปหาเอง" เท็นเท็นหันมาสั่งก่อนจะเข้าไปหาหลักฐานที่ว่า

 

ตัดมาทางซากุระ

 

"เห็นนารูโตะบอกว่าอยากได้สร้อยหรอ" คาคาชิถามฮินาตะส่วนซากุระของไปเข้าห้องน้ำ

"อะ..เอ่อ..ค่ะ มันสวยดีนะค่ะ" ฮินาตะตอบ

"งั้นเลือกดูสิร้านนี้มีแต่สวยๆ ชอบอันไหนก็บอกแล้วกัน" คาคาชิพูดพรางเดินดูเครื่องประดับในร้าน ฮินาตะเดินดูแต่อยู่ๆ เธอก็รู้สึกมีอะไรบางอย่างมาถูกคอ

"อ๊ะ!? คะ..ครูคะ.คาคาชิ" คาคาชิเอาสร้อยเส้นหนึ่งสวมให้เธอ

"ฉันว่าเหมาะกับเธอดี" คาคาชิใส่สร้อยให้เสร็จก็ยิ้มให้เธอเขินอายเล็กน้อยเพราะคนตรงหน้าอ่อนโยนกับเธอมาก

"อ๋อ ค่ะ" ฮินาตะจับสร้อยขึ้นมาดู

"ผมเอาอันนี้ครับ" คาคาชิหันไปบอกกับคนขาย

"ดะ..เดี๋ยวค่ะ" ฮินาตะรีบขัดเพราะราคามันสูงเอามากๆ

"อะไร" คาคาชิหันมา

"มันแพงมากเลยนะค่ะ ฉันมีเงินไม่มากพอใช้คืนทีหลังหรอค่ะเอาเส้นอื่นดีกว่า" ฮินาตะถอดสร้อยที่คอออกมา

"ไม่เป็นไรฉันให้ นี่ครับ" คาคาชิหันไปส่งบัตรให้พนักงาน

"ขอบคุณมากนะค่ะ" ฮินาตะกล่าว คาคาชิเอามือไล้แก้มฮินาตะส่งสายตาอ่อนโยนไปให้

"เล็กน้อยนะอย่าคิดมาก" คาคาชิพูดก่อนจะเดินออกมาจากร้าน

 

"ทุ่มดีเหมือนกันแห๊ะ" ซาสึเกะที่แอบดูอยู่พูดออกมาเบาๆ

"อ่ะ น้ำฉันซื้อมาให้" ซากุระเดินมาจากด้านหลัง

"อืมขอบใจ เธอไปหาฮินาตะเหอ ระวังด้วยละ" ซาสึเกะเตือนด้วยความเป็นห่วงอีกครั้ง

"อืมฉันระวังอยู่แล้ว ขอบใจน่ะ" ซากุระหอมแก้มซาสึเกะก่อนเดินกลับไปหาคาคาชิกับฮินาตะ

 

ตัดมาทางพวกเท็นเท็น

 

"ห๊ะ!? นะ..นี่มันอะไรกัน" เท็นเท็นหยิบของบางอย่างขึ้นมาดู

"มีอะไรเท็นเท็นเจอแล้วหรอ" อิโนะเดินมาหาเพื่อนสาว

"แกดูเองแล้วกัน" เท็นยื่นให้อิโนะดู

"นี่มันซากุระนิ" อิโนะเปิดดูอัมบัมรูปแต่มันออกจะเก่าหน่อยๆ

"ไม่ใช่ซากุระแต่เป็นภรรยาอาจารย์คาคาชิต่างหาก" เท็นส่งไดอารีให้อ่าน

 

'วันนี้ผมเจอผู้หญิงคนหนึ่ง เธอเหมือนคุณมาก ผมคิดถึงคุณมากรู้ไหมเมื่อไหร่ผมจะลืมคุณได้นะ มานามิ

วันนี้เธอคนนั้นซุมซามอีกแล้วเหมือนคุณมากจริงๆ ผมเรียกมาสั่งงานตอนเธอกำลังคุยกับเพื่อนเธอเดินชนโต๊ะเก้าอี้ตลกดี ผมไม่คิดเลยว่าจะมีคนอย่างคุณบนโลกใบนี้อีก'

 

"ยังมีอีกน่ะอิโนะเดี๋ยวฉันอ่านให้ฟัง วันนี้มีเด็กที่โรงเรียนมาให้ผมอัพเกรดให้ แต่ผมไม่เล่นด้วยและสอนเธอกลับไป เธอก็หาว่าผมว่าเป็นพวกอ่อนต่อโลกก่อนเธอจะเข้ามาประปากจูบผมเธอพ่นอะไรเข้ามาในปากผมก็ไม่รู้ หลังจากนั้นผมรู้สึกอยากมากและผมก็ห้ามใจตัวเองไม่ได้ ผมทำผิดในฐานะครูที่มีอะไรกับนักเรียน แต่ผมก็ไม่ได้เพิ่มให้เธอหรอนะและหลังจากนั้นเธอบอกว่าจะเอาเรื่องนี้ไปบอกคนอื่น ผมคงกลายเป็นครูไม่ดีในสายตาของนักเรียนที่รู้เรื่องนี้แล้วหละ มานามิ" เท็นเท็นอ่านให้ฟังจนจบ

"อย่าบอกนะว่าเด็กคนนั้นคือ น้องเธอคนนั้นนะ" อิโนะถาม

"แล้วที่เขาทำกับฮินาตะละ" เท็นเท็นถาม

"นี่ไงยาที่ว่า เอ๊ะ!? อะไร" อิโนะหยิบสมุดไดอารีที่ขวดยาทับอยู่มาอ่าน

 

'ยาตัวนี้เป็นยาแบบเดี๋ยวกับที่ผมโดน ตอนแรกแค่อยากทดสอบ ไม่คิดว่าจะลงเอ๋ยแบบนี้ ถ้าฮินาตะต้องการให้ผมรับผิดชอบผมก็จะรับ คุณอย่าโกรธผมน่ะผมยังรักคุณเสมอ'

 

"งั้นเราก็เข้าใจผิดหรอ แต่เขาก็ทำกับฮินาตะไปแล้ว เอาไงต่อดีละพออ่านแบบนี้แล้วทำอะไรไม่ถูกเลยเห๊ะ" อิโนะหันไปถามเท็นเท็น

"เอ่อ... เอาพวกนี้ไปก่อนแล้วกันให้เขาดูแล้วค่อยว่ากันยังไงเขาก็ยังผิดในฐานะครู" เท็นเท็นดึงสติกลับมาอีกครั้งก่อนพวกเขาจะเก็บของและพากันออกมา

 

ตัดมาที่ซากุระ

 

"เย็นมากแล้วกลับที่พักกันดีกว่า" คาคาชิหลังจากพา 2 สาวเดินเล่นดูนั่นดูนี่มากซักพักใหญ่

"เอ่อ... อย่าพึ่งรีบกลับดีกว่าค่ะ ฉันว่าเราไปหาอะไรกินดีกว่า" ซากุระยังคงยื้ออยู่

"อือ.. อยากกินอะไรละ ยังไม่อิ่มอีกหรอ" คาคาชิถาม 2 สาวหลังจากที่พาไปกินข้าวมาแล้ว

"ขนมหวานไงค่ะ เรายังไม่กินขนมหวานเลย" ฮินาตตะแก้สถานะการณ์

"อื่ม..ก็ได้ฉันจะพาไปกิน Red Tart Sweet Potato ทาร์ตมันม่วงแล้วกันของขึ้นชื่อของที่นี่เลยหละ" คาคาชิพูดเสร็จก็พาไปที่ร้านทันทีเข้าไปได้ซักพักซากุระก็เดินเลี่ยงไปอีกทางแอบแว๊บไปหาซาสึเกะ

"เท็นเท็นทำสำเร็จแล้วน่ะ กลับได้เลย" ซาสึเกะบอกกับซากุระทันทีที่เธอเดินมาถึง

"นี่ฉันเอามาให้ อร่อยดีนะเผื่อนายจะชอบ" ซากุระยื่น Red Tart Sweet Potato ทาร์ตมันม่วงให้

"ขอบใจแว๊บมาหาฉันบ่อยๆ อย่างนี้เดี๋ยวก็สงสัยหรอ"

"ไม่กินหรออร่อยน่ะ" ซากุระไม่สนที่คนตรงหน้าบ่นเธอรู้ที่เขาบ่นเพราะห่วง

"ไม่หละ ฉันว่าไม่มีอะไรอร่อยไปกว่าตัวเธอแล้วหละ" ซาสึเกะพูดพรางเอามือลูบไล้แขนที่เธอยื่นขนมมาให้ไปมา

"พอเลยนายฉันเอาขนมมาให้กินก็กินขนมไปไม่ใช่กินฉัน" ซากุระหมั่นใส้จับขนมยัดปากก่อนจะเดินกลับไปหาคาคาชิและฮินาตะ

"เป็นอะไรซากุระทำหน้าอย่างกับทะเลาะกับใครมางั้นแหละ" คาคาชิถามหลังซากุระเดินมา

"เปล่าค่ะไม่มีอะไรค่ะ" ซากุระบอกก่อนจะเดินมาข้างฮินาตะ

"ซากุระจังเป็นไรค่ะ" ฮินาตะกระซิบถาม

"เปล่าเท็นเท็นทำสำเร็จแล้วกลับกันได้แล้ว" ซากุระกระซิบตอบฮินาตะพยักหน้ารับ

"แล้วไปคิดว่าทะเลาะกับซาสึเกะซะอีก" คาคาชิพูดต่อทำเอาซากุระและฮินาตะตึงไปเลยที่เดียว

"เอ่อ..ซาสึเกะไม่ได้มาซะหน่อย" ซากุระปฏิเสธ

"ฉันรู้ตั้งนานแล้วแอบอยู่ตรงนั้นไง สงสัยจะหวงเธอมากเลยละสิถึงตามติดอย่างนี้" คาคาชิชี้ไปทางซาสึเกะที่ทำท่าซื้อของอยู่

"เอ่อ...คะ..คือ..ว่า" ซากุระอึ้งพูดไม่ถูก

"ฉันไม่รู้หรอว่าพวกเธอกำลังคิดทำอะไร พวกเธอคงรู้สิ่งที่ฉันทำกับฮินาตะแล้วสินะ ให้ฉันรับผิดชอบก็ได้ฉันเต็มใจ" คาคาชิหน้าเศร้าลงเล็กน้อย

"งั้นหนูของถามได้ไหมค่ะ" ฮินาตะแทรกขึ้นมา

"ได้สิ" คาคาชิตอบ

"ทำไมถึงทำแบบนั้นกับหนู" ฮินาตะถามตรงๆ

"ได้สิไปหาที่นั่งคุยกันดีกว่าซากุระไปพาซาสึเกะมาด้วยก็ได้" ซากุระพยักหน้าเดินไปพาซาสึเกะมาก่อนที่คาคาชิจะพาไปลานน้ำพุที่นั่งพัก

"ว่ามาสิเรื่องแก้ตัวของนายนะคาคาชิฉันจะฟังอยากรู้ว่าคำแก้ตัวของนายจะเป็นยังไง" ซาสึเกะพูดพรางนั่งลงข้างๆ ซากุระ

"นินายฟังก่อนสิค่อยตัดสิ" ซากุระดุทำเอาซาสึเกะหน้าจ๋อยเล็กน้อย

"เมื่อประมาณ 20 ปีที่แล้วฉันมาเที่ยวที่นี้และเจอกับผู้หญิงคนหนึ่งเธอทั้งสวยน่ารัก แต่ซุ่มซ่ามไปหน่อย แต่ก็น่ารักมากเลยหละฉันตกหลุมรักเธอแต่แรกพบและย้ายมาเรียนที่นี่เพราะเธอเลยนะ เธอชื่อ มานามิ" คาคาชิส่งรูปให้ดู

"เหมือนซากุระมาก" ฮินาตะพูดออกมา

"หลังจากนั้น 3 ปีฉันก็ขอเธอแต่งงาน เรารักกันมากและในที่สุดเธอก็ตั้งท้องลูกของเรา ตอนนั้นฉันดีใจมากเลย แต่ก่อนที่เธอจะคลอด 2 เดือนเกิดอุบัติเหตุรถที่พาเธอไปหาหมอเกิดพลิกคว้ำจนเธอกับลูกในท้อง...เอ่อ..." คาคาชิหยุดพูดเงยหน้ามองท้องฟ้าเพื่อให้น้ำตาที่ไหลออกมากลับที่เดิม

"แล้วเกี่ยวอะไรไม่เห็นเข้าใจ" ซาสึเกะถามเสียงอ่อนลงกว่าเดิมมาก

"พอดีมีเรื่องเกิดขึ้นเล็กน้อยฉันโดนเด็กที่โรงเรียนวางยานะเพื่อนฉันเอาตัวยาที่ฉันโดนมาให้ ฉันเลยกะจะลองหน่อย ไม่คิดเหมือนกันว่าจะเป็นแบบนั้น" คาคาชิให้เหตุผล

"แล้วจะลองไปทำไม" ซาสึเกะยังสงสัย

"เอ่อ..เรื่องนั้น..." คาคาชิเกาหัวเล็กน้อย

"มีอะไรหรอค่ะ" ซากุระถามย้ำอีกครั้ง

"ตอนแรกฉันเห็นเธอแล้วนึกถึงภรรยาฉันนะเลยอยาก..เอ่อ...ครอบครองตัวเธอ แต่คิดไปคิดมาฉันไม่อยากทำร้ายเธอ ฉันทำร้ายคนที่ฉันรักไม่ได้และไม่มีวันทำเด็ดขาด" คาคาชิพูดมองซากุระ แต่เขาเห็นภาพใครบางคนทับซ้อนอยู่ แล้วยิ้มให้คนๆ นั้น

"เมีย!!ฉันอย่าจ้องแบบนี้" ซาสึเกะเห็นคาคาชิส่งยิ้มแบบอ่อนโยนให้ซากุระก็คว้าเธอไปกอด

"จะว่าไปแล้วตอนนั้นนายพูดแบบนั้นกับฉันทำไมเรื่องซากุระ" ซาสึเกะถามต่อ

"ก็ฉันเห็นนายคอยกันท่าผู้ชายที่เข้าใกล้ซากุระ แถมยังทะเลาะกันจนฉันรำคาญเลยกระตุ้นให้เธอ 2 คนลงเอ๋ยกันก็เท่านั้นไม่มีอะไรมาก ดูเหมือนจะได้ผลด้วยสิ" คาคาชิพูดมองศิษย์ทั้ง 2

"ถึงว่าทำไมถึงชวนพวกฉันคุยตั้งนานเพราะต้องการให้ 2 คนอยู่ด้วยกันนี่เอง" ฮินาตะพูดขึ้นมาเล่นเอาทั้ง 2 หน้าแดงกันเลย

"ฉันขอโทษเธอด้วยนะฮินาตะจะให้ฉันรับผิดชอบก็ได้นะ" คาคาชิพูดอีกครั้ง

"ไม่เป็นไรค่ะ ฉันไม่โกรธหรอ" ฮินาตะส่งยิ้มให้

"งั้นเรากลับกันดีกว่าดึกมากแล้ว" คาคาชิพาทุกคนกลับมาที่บ้านพักก็เจอ อิโนะ นารูโตะและเท็นเท็นรออยู่ในบ้านของฮินาตะพร้อมสิ่งที่พวกเขากามาได้จากในห้องของคาคาชิ

"ทุกคนค่ะ ฉันไม่เอาเรื่องอาจาย์แล้วหละค่ะ ที่เขาทำแค่อารมณ์ชั่ววูบเท่านั้นฉันไม่ถือค่ะ" ฮินาตะรีบบอกเหล่าเพื่อนที่รออยู่ทันทีก่อนเธอจะเล่าเรื่องให้ฟังทั้งหมดจากที่จะเอาผิดเป็นสงสารชายตรงหน้าขึ้นมา

"ฉันจะออกจากการเป็นครู" อยู่ๆ คาคาชิก็พูดขึ้นมาทำเอาทุกคนหันมามอง

"พวกฉันเข้าใจแล้วครูเป็นครูที่ดีระดับหนึ่งอย่าทำอีกก็พอไม่ต้องถึงกับออกจากการเป็นครูก็ได้นิค่ะ" ฮินาตะพูดคนอื่นๆ ก็พยักหน้าตาม

"ไม่ได้หรอฉันอยากรับผิดชอบสิ่งที่ทำ และนี่ก็เป็นอีกสิ่งที่ฉันควรทำ" คาคาชิเดินมาอยู่ด้านหลังเท็นเท็นก่อนจะโอบกอดเธอจากด้านหลังเท็นเท็นตกใจพยายามผลักตัวออกจากอ้อมกอดของคาคาชิแต่ไม่เป็นผลเลยยืนเฉยๆ คาคาชิเอาหน้าซุกที่ซอกคอของเท็นเท็น

"ยะ..อย่าบะ..บอกนะว่าเท็นเท็นก็..." นารูโตะพูด

"เท็นเท็นต่างจากทั้ง 2 คนคนแรกฉันไม่เต็มใจ คนที่ 2 อารมณ์พาไป ส่วนเธอเท็นเท็น เพราะเธอดื้อ ทำตัวไม่น่ารัก ชอบว่าชอบแซวฉันทั้งๆ ที่ฉันเป็นอาจารย์ ไม่เคยเรียบร้อยเหมือนผู้หญิง ต่างจากมานามิกับซากุระโดยสิ้นเชิง และนั้นทำให้ฉันอยากปราบพยศเธอ และเธอทำให้ฉันคิดได้ว่าคนรักน่ะไม่มีใครแทนที่ใครได้ ถ้าเป็นแบบนั้นคนเราคงมีรักใหม่ไม่ได้ ฉันรักเธอนะเท็นเท็น รักที่เธอเป็นเธอรวมทั้งลูกของเราด้วย" คาคาชิพูดพรางเอามือลูบหน้าท้องน้อยของเท็นเท็น การกระทำและคำพูดทำเอาทุกคนอึ้งกันเลยที่เดียว

"เท็นเท็น ไม่เบานิ" ซากุระแซว

"ใช่ๆ ชอบบอกว่าไม่ชอบพวกผู้ชายอย่างนู้นอย่างนี้เล่นพ่อม่ายเลยนะ" นารูโตะเองก็แซว

"...(-/////////-)...เงียบไปเลยพวกนาย" เท็นเท็นยืนหน้าแดงอายพวกเพื่อนๆ ก่อนยกมือปิดหน้าด้วยความอาย

"หึๆ" คาคาชิหัวเราะเพราะหญิงที่เขากอดอยู่ทำตัวน่ารักเหมือนผู้หญิง

"หัวเราะอะไรไม่ทราบค่ะ" เท็นเท็นหันหน้าไปมอง

"ฉันชอบตอนเธออายน่ารักดี" คำพูดของคาคาชิเล่นเอาเท็นเท็นเขินอายหนักขึ้นไปอีก

"ยะ..หยุดพูดไปเลยน่ะอาจารย์"

"ก็มันจริงนิ โอ๊ย!! หยุดพูดแล้วก็ได้" เท็นเท็นหยิกที่แขนไปหนึ่งที แต่เขาก็ยังกอดอยู่อย่างนั้น

"ถึงว่าตอนนั้นเท็นเท็นโมโหน่าดูเลย ตอนที่เห็นรอยที่คอ หึงครูคาคาชินี่เอง" ฮินาตะพูดตามที่คิด

"มะ..ไม่ชะ.ใช่น่ะ" เท็นเท็นพูดตะกุกตะกัก

"จะว่าไปก็ใช่นะตอนหาของในห้องนะ ดูเท็นเท็นจะรู้ว่าครูคาคาชิเก็บอะไรไว้ตรงไหนเพราะพวกผู้ชายมักทำตามความเคยชินของตัวเอง" อิโนะให้เหตุผลสนับสนุน

"หยุดพูดเลยนะ!!!!" เท็นเท็นตะโกนออกมาเพราะความอาย

"เท็นเท็นฉันมีเรื่อจะถาม" อยู่ๆ คาคาชิก็พูดขึ้นมา

"........" เท็นเท็นเงียบแต่หันมอง

"เธอรังเกลียดครูแก่ๆ พ่อม่ายคนนี้หรือเปล่า" คาคาชิมองหน้า

"........" เท็นเท็นยังคงเงียบ

"ถ้าไม่หละก็... แต่งงานกับฉันนะ" คำพูดนั้นทำเอาเท็นเท็นตกใจตาโต แต่ยังเงียบอยู่

"อย่าคิดมากไปเลยเจ๊ รับๆ ไปเหอ เพราะนอกจากครูแล้วคงไม่มีผู้ชายคนไหนกล้าเสี่ยงตายกับเธอหรอ" นารูโตะพูดออกมา

"ใช่ค่ะเท็นเท็น แบบนี้หายากน่ะค่ะ" ฮินาตะบอก

"ยังไงหรอ? ฮินาตะ" ซากุระถาม

"เอ่อ..ก็...(-////////////-)...ผะ..ผู้ชะ..ชายเต็มภาคภูมิอย่างนี้ แบบชายเหนือชายนะค่ะฉันยัง..เอ่อ..ไม่เคยเจอทั้ง...เอ่อ...ใหญ่และยาวอย่างนี้เลย" ฮินาตะพูดทำเอานารูโตะหันมามอง

 

ควับ

 

"นี่ๆ หมายความว่าไง นอกจากครูคาคาชิแล้วยังมีอีกหรอ" นารูโตะถาม

"ปะ..เปล่านะ..ไม่ได้เป็นอย่างนั้น" ฮินาตะตอบพรางกอกตาไปมา จนนารูโตจ้องเขม็ง

"นี่เท็นเท็นฉันว่าอย่าปฏิเสธเลย ถ้าเธอปฏิเสธฉันว่าเสร็จยัยฮินาตะแน่เลยวะ ฮ่าๆๆๆ" ซากุระแซวอีกรอบ

"อะ..เอ่อ.. ครูรู้ไหมฉันน่ะแอบชอบครูมานานมากเลยตั้งแต่ ม.2 แล้วนะค่ะ แต่ครูชอบบอกว่าฉันเป็นทอมอยู่ตลอด ชอบกวนประสาทฉันให้ฉันโมโห พออยู่นอกโรงเรียนก็ชอบตามมากวนฉันบอกคนโน้นคนนี้ว่าฉันเป็นทอม ฉันดีใจนะที่ครูบอกรักฉันนะ ตกลงก็ได้ค่ะ ฉันจะแต่งงานกับคุณค่ะ" เท็นเท็นส่งยิ้มให้พร้อมหอมแก้มคาคาชิไปหนึ่งที

"ขอบคุณน่ะ" คาคาชิพูดออกมาจากใจกระชับอ้อมกอดแน่นขึ้นไปอีก

"แต่... ห้ามไปยุ่งกับผู้หญิงคนอื่นนอกจากฉันน่ะ" เท็นเท็นทำหน้าดุใส่

"ครับ" คาคาชิขานรับ

"เอ่อ.. ขอขัดอีกรอบน่ะ" นารูโตะแทรกขึ้นมาอีกครั้ง

"อะไรละ" เท็นเท็นถาม

"เธอกับครูไปทำเจ้าตัวเล็กในท้องกันตอนไหน"

"เอ่อ... ระ..เรื่องนั้น" เท็นเท็นอ้ำอึ้ง

"ฉันเล่าเอง ตอนนั้นปิดเทอมช่วง ม.5 นะ ฉันไปหาเท็นเท็นที่บ้านแม่เขาไปต่างจังหวัด 3 วัน ฝากให้ฉันคอยไปดูให้น่ะ แต่เราเถียงกันนิดหน่อยเรื่องผู้นำครอบครัวทำไมถึงเป็นผู้ชาย ไม่เป็นผู้หญิงฉันก็เลยบอกด้วยร่างกายน่ะเท็นเท็นถึงหยุดดื้อหยุดเถียง เป็นการปราบพยศที่ดีมากเลยว่าไหมซาสึเกะ" คาคาชิหันไปถามซาสึเกะ

"หึๆ ตอนปราบก็เชื่อฟังเราดีหรอ แต่พอปราบเสร็จนี่สิ คนที่เชื่อฟังเป็นฝ่ายเราทุกทีที่ขัดใจก็ประชดด้วยการไปใกล้คนอื่นพอเราทำบ้างก็งอนและเลยเถิดจนเราต้องเป็นฝ่ายง้อทุกทีสรุปคือคนที่โดนปราบจริงๆ คือเรา" ซาสึเกะพูดพรางเหลือบมองซากุระถึงเธอกับเขาจะกัดกันเธอตลอดเวลาพอหนักๆ เข้าเธอก็มักไปอยู่ใกล้ๆ ผู้ชายคนอื่นตอนนั้นขนาดเขายังไม่ปราบพยศเธอ ตอนนี้ปราบแล้วแค่นึกภาพต่อจากนี้ซาสึเกะก็กลืนน้ำลายฝืดๆ ลงคออย่างยากลำบากแล้ว

"ต่อจากนี้นายเหนื่อยแน่ ตามหึงหวงฉันให้ทันนะ ฮึๆๆๆ" ซากุระส่งยิ้มสุดเจ้าเล่ห์ให้

"ถึงว่าหลังๆ มานี่เท็นเท็นกับครูคาคาชิดูสนิทกันจนผิดปกติ แต่ว่าน่ะ ปิดเทอมช่วง ม.5 มานี่มันก็ปีกว่าๆ แล้ว แล้วทำไมเจ้าตัวเล็กพึ่งมาละ?" อิโนะถามบ้าง

"ก็ปราบแทบทุกวันตอนนั้นฉันให้เท็นเท็นกินยาคุมน่ะ แต่เมื่อเดือน 2 เดือนมานี่ฉันไม่ให้กินนะ เพราะช่วงหลังๆ มีผู้ชายมาติดยัยนี่หลายคนในฐานะสามีก็ต้องหวงภรรยาเป็นธรรมดา และสิ่งเดี๋ยวที่จะยืนยันความเป็นเจ้าของผู้หญิงที่ตนชอบได้ก็ต้องมีสายใยสัมพันธ์ถูกไหม" คาคาชิพูดพรางลูบหน้าท้องด้วยความอ่อนโยนก่อนจะหยิบแหวนในกระเป๋าเสื้อมาสวมให้เท็นเท็น

"โอ๊โฮ๊เพร็ชเม็ดเล็กไปไหม" ฮินาตะแซวบ้างพรางจับสร้อยคอตัวเองโชว์ให้เท็นเท็นดูที่เล็กว่าของเท็นเท็นมาก

"ฮินาตะไปเอามาจากไหน" นารูโตะถามเพราะตนไม่เคยซื้อให้ฮินาตะเหลือบมองคาคาชิเป็นการบอกผ่าน เท็นเท็นมองหน้าอย่างไม่ค่อยพอใจเท่าไหร่

"แหมของขวัญปลอบใจน่ะ อย่าคิดมาก" คาคาชิกอดเท็นเท็นอยู่แล้วพูด

"ทีกับฉันครั้งแรกไม่เห็นมีอะไรปลอบเลย" เท็นเท็นพูดอย่างงอนๆ

"อ้าวในท้องคนนึ่งยังไม่พออีกหรอ" คาคาชิจับเท็นเท็นหันหน้ามาแล้วพูดก่อนจะคุกเข่ากับพื้นกอดเธอหน้าเขาอยู่ระดับเดียวกับหน้าท้องก่อนจะจูบเบาๆ ทุกคนจะพากันหัวเราะชอบใจ แต่นี้ไปคงจะมีแต่สิ่งดีเข้ามาในชีวิตของแต่ละคน

 

~~~~~~~~~~จบแล้วจ๊า~~~~~~~~~~

 

(จบมันดื้อๆ อีกสักเรื่องแล้วกันฮ่าๆๆๆๆ:ใกล้จะบ้าแล้วฉัน:ไรท์เตอร์)

 

คำยืนยันของเจ้าของเรื่องสั้น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
8.8 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9.2 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9.0 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา