[Fic naruto] short story sakura

"โฮ๊... ที่นี่คือ เกาะโอกินาวาหรอเนี่ยครั้งแรกเลยนะที่มา" เท็นเท็นพอลงมาจากเรือชมทัศนียภาพของเกาะ ชายหาดสีขาวทรายละเอียดแสนจะนุ่มเท้าทอดยาวสุดตาไล้สิ่งปลูกสร้างขีดขวางสายตา

"ใช่ฉันก็มาที่นี่ครั้งแรกเหมือนกันสวยมากเลย" ฮินาตะเดินขึ้นไปบนโขดหินแล้วพูด

"ปะ..เราไปที่พักกันก่อนดีกว่า" คาคาชิเดินนำไป

"ค่ะ/ครับ" เหล่าเด็กๆ เดินตาม

"ครูค่ะ มีที่ไหนน่าไปบ้างละค่ะ" ซากุระเดินมาขนาบข้าง

"ที่นี่เป็นที่เที่ยวแบบธรรมชาติด้านหลังมีเครื่องเล่นแอดเลนเจอร์ ส่วนใจกลางมีบ่อน้ำร้อนสึกิ"

"บ่อน้ำร้อนที่เขาบอกว่าอยู่กลางเกาะและเห็นดวงจันทร์ตอนแช่ตลอดเวลาเปรียบเสมือนแช่แสงจันทร์นะหรอ"

"อืม ใช่แล้วว่ากันว่าทำให้ผิวขาวสวยน่าสัมผัสอีกด้วย" คาคาชิตอบตามปกติเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น

"แล้วมันเป็นบ่อรวมหรือบ่อแยกละค่ะ" เท็นเท็นแทรกขึ้นมา

"บ่อแยกสิ พวกเธอเป็นผู้หญิงจะให้ไปแช่รวมกับพวกผู้ชายได้ไง" คาคาชิยังคงพูดปกติ 'คงจะทำบ่อยละสิถึงไม่ระเวงว่าพวกเราจะรู้เรื่องนั้นเลยสินะ' เท็นเท็นคิดในใจ

"เราจะพักกันที่นี่ จับคู่พัก จับกันเองนะฉันไม่ยุ่งส่วนนี่กุญแจเอาไป" คาคาชิยื่นกุญแจให้กับเด็กทั้ง 12 คน 6 ดอก

"แล้วครูจะไปไหนหรอค่ะ" ฮินาตะถาม

"ฉันก็ไปพักบ้างหละสิปล่อยให้พวกเธอเที่ยวกันเองน่าจะดีกว่าตอนเที่ยงจะมาดูความเรียบร้อยอีกทีนะ" คาคาชิเดินไปอีกทาง ส่วนคิบะ เนจิ ลี ชิโนะ ชิกามารุและโจจิต่างแยกกันไปพัก เหลือพวกซากุระ

"นารูโตะนายแอบตามครูไปว่าเขาพักที่ไหน จะได้เริ่มแผนได้" เท็นเท็นสั่ง

"อื่มได้ ฮินาตะฝากของไปเก็บด้วยนะ" นารูโตะส่งกระเป๋าให้

"จ๊ะ ระวังตัวด้วยนะ" นารูโตะเดินตามคาคาชิไปห่างๆ

"ส่วนซากุระกับฮินาตะพอนารูโตะส่งสัญญาว่าเขาพักที่ไหนพวกเธอพาครูไปให้ห่างจากที่นี่ ฉันกับอิโนะจะเข้าไปหาตัวยาและกล้อง พวกแกพยายามยื้อไว้ให้นานๆ นะโว๊ย" เท็นเท็นทวนแผนอีกครั้ง พวกเขากะจะหาหลักฐานเพื่อเอาผิด

"รู้แล้วน่า ไว้ใจฉัน 2 คนได้เลยฉันจะดูแลฮินาตะเอง" ซากุระบอกอย่างหนักแน่น

"ฉันว่าที่น่าห่วงคือเธอนะซากุระ" ซาสึเกะบอกเพราะเป็นห่วงความปลอดภัยของเธอ

"ไม่ต้องเป็นห่วงฉันหรอฉันดูแลตัวเองได้" ซากุระมั่นใจถึงเพื่อนของเธอจะบอกว่าคาคาชิไม่ดียังไง แต่กับเธอไม่ได้คิดแบบนั้นเพราะที่ผ่านมาเขาไม่เคยลุ่มล้ามกับเธอเลยกลับกันเขาคอยดูแลเธอด้วยซ้ำ

"นารูโตะรู้แล้วว่าเขาพักที่ไหน รอให้ครูมาหาพวกเราก่อนส่วนซาสึเกะนายค่อยดูซากุระกับฮินาตะด้วยอย่าให้คาดสายตานะ" เท็นเท็นกำชับซาสึเกะ

"รู้แล้วน่า" ซาสึเกะตอบปัดๆ

"ดูอย่างเดียวอย่าทำอะไรมากเกินไปเดี๋ยวเสียแผน เข้าใจใช่ไหม" ซากุระกำชับบ้าง

"เออน่าพูดมากจริง" ซาสึเกะหงุดหงิดขึ้นมาเขาไม่ชอบให้ใครสั่ง

"แค่นี้บ่นหรอ" ซากุระมองหน้าอย่างเอาเรื่อง แต่ซาสึเกะทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้เดินแคะหูเข้าไปในบ้านหลังแรก

"อย่าหนีนะคุยกันให้รู้เรื่องก่อน" ซากุระเดินตามไป

"นี่ทั้งสองคนอย่านานนะฉันให้ถึงเที่ยงนะโว๊ยรีบๆ กันด้วยละ กลับไปโคโนฮะพวกแกจะทั้งวันฉันก็ไม่ว่าหรอก แต่วันนี้ไม่ได้นะโว๊ย" เท็นเท็นตะโกนไล่หลังไป

"โธ่!..เซ็ง เร็วเข้าซากุระเหลือแค่ 5 ชั่วโมงเองเดี๋ยวไม่พอ" ซาสึเกะหันกลับมาบ่นใส่เท็นเท็นก่อนจะหันมาหาซากุระที่เดินตามมาติดๆ

"อะไรของนายว๊ายยยย!!!" ซาสึเกะอุ้มซากุระขึ้นมาก่อนจะพาเข้าไปในบ้านพัก

"เฮ้อออ ดูซาสึเกะมันทำ แผนจะเสียไหมเนี่ย" เท็นเท็นพูดกับอิโนะและฮินาตะที่มองทั้งคู่แล้วหัวเราะ

 

เวลาเที่ยง

 

"จับคู่กันเรียบร้อยแล้วใช่ไหม เราจะอยู่ที่นี่หนึ่งคืนนะเที่ยวกันให้เต็มที่ไปเลยเป็นครั้งสุดท้ายแล้วที่เราจะอยู่ด้วยกัน"

"พูดอย่างกับว่าจะไม่ได้เจอกันอีกแล้วงั้นแหละ" คิบะพูดขึ้นมา

"ก็มันจริงนิปีสุดท้ายของพวกเธอแล้วต่อไปต่างคนก็ต่างทำในสิ่งที่ต้องการคงไม่ได้มาสนุกด้วยกันอย่างนี้แล้ว พอเข้ามหาลัยการใช้ชีวิตก็จะเปลี่ยนไปและที่สำคัญหาเพื่อนแท้แทบไม่ได้" คาคาชิบอกกับเหล่าเด็กๆ

"พูดซะไม่อยากจบเลย" คิบะแทรกขึ้นมา

"เอาน่าพวกเธอเที่ยวกันให้หนุกดีกว่า พวกเธอเที่ยวกันเองเลยนะฉันไปหละ" คาคาชิพูดจบก็เดินออกไป

"ดะ..เดี๋ยวค่ะครูจะไปไหนหรอค่ะ" ซากุระถามขึ้นมา

"ไปหาซื้อของฝากนะ"

"ไปด้วยได้ไหมค่ะ" คาคาชิมองอย่างสงสัย

"ไปกับผู้ใหญ่ไม่หนุกหรอ"

"พอดีฮินาตะ เอ่อ..." ซากุระพยายามหาข้ออ้าง

"ฉันอยากได้..เอ่อ..." ฮินาตะเองก็คิดไม่ทัน

"อะไรของพวกเธอคิดอะไรอยู่?" คาคาชิเริ่มสงสัย

"อะ..เอ่อ..พอดีว่าฮิ...นาตะเขา...อยากได้..เอ่อ..อ๋อ สร้อยนะครับ แต่ผมไม่ได้เอาบัตรมาเงินในกระเป๋าที่มีอยู่ไม่พอนะครับ เธอเลยอยากจะไปดูไว้ก่อนนะครับผมเองรู้สึกปวดหัว...เอ่อ..เมาเรือนะครับเลยพาเธอไปไม่ได้" นารูโตะเห็นทั้งคู่งึกงักก็ช่วย

"แค่นี้เองไปด้วยกันก็ได้ เดี๋ยวฉันพาไปดูเองรู้จักร้านอยู่จะจ้องก็ได้" คาคาชิยิ้มออกมาเมื่อรู้เหตุผล

"งั้นพวกหนูของไปด้วยนะค่ะ" ฮินาตะตอบก่อนที่คาคาชิจะเดินออกไป

"ฟู่" นารูโตะพ่นลมออกมาอย่างโลงอกฮินาตะกับซากุระหันมาขอบคุณก่อนจะเดินตามไป

"O.K. พวกนั้นไปกันแล้ว เท็นเท็น อิโนะ พวกเราก็ไปกันบ้างดีกว่า" นารูโตะหันไปทาง 2 สาวก่อนทั้งหมดจะมุ่งหน้าไปที่บ้านพักของคาคาชิ

"นารูโตะนายเฝ้าไว้นะฉันกับอิโนะจะเข้าไปหาเอง" เท็นเท็นหันมาสั่งก่อนจะเข้าไปหาหลักฐานที่ว่า

 

ตัดมาทางซากุระ

 

"เห็นนารูโตะบอกว่าอยากได้สร้อยหรอ" คาคาชิถามฮินาตะส่วนซากุระของไปเข้าห้องน้ำ

"อะ..เอ่อ..ค่ะ มันสวยดีนะค่ะ" ฮินาตะตอบ

"งั้นเลือกดูสิร้านนี้มีแต่สวยๆ ชอบอันไหนก็บอกแล้วกัน" คาคาชิพูดพรางเดินดูเครื่องประดับในร้าน ฮินาตะเดินดูแต่อยู่ๆ เธอก็รู้สึกมีอะไรบางอย่างมาถูกคอ

"อ๊ะ!? คะ..ครูคะ.คาคาชิ" คาคาชิเอาสร้อยเส้นหนึ่งสวมให้เธอ

"ฉันว่าเหมาะกับเธอดี" คาคาชิใส่สร้อยให้เสร็จก็ยิ้มให้เธอเขินอายเล็กน้อยเพราะคนตรงหน้าอ่อนโยนกับเธอมาก

"อ๋อ ค่ะ" ฮินาตะจับสร้อยขึ้นมาดู

"ผมเอาอันนี้ครับ" คาคาชิหันไปบอกกับคนขาย

"ดะ..เดี๋ยวค่ะ" ฮินาตะรีบขัดเพราะราคามันสูงเอามากๆ

"อะไร" คาคาชิหันมา

"มันแพงมากเลยนะค่ะ ฉันมีเงินไม่มากพอใช้คืนทีหลังหรอค่ะเอาเส้นอื่นดีกว่า" ฮินาตะถอดสร้อยที่คอออกมา

"ไม่เป็นไรฉันให้ นี่ครับ" คาคาชิหันไปส่งบัตรให้พนักงาน

"ขอบคุณมากนะค่ะ" ฮินาตะกล่าว คาคาชิเอามือไล้แก้มฮินาตะส่งสายตาอ่อนโยนไปให้

"เล็กน้อยนะอย่าคิดมาก" คาคาชิพูดก่อนจะเดินออกมาจากร้าน

 

"ทุ่มดีเหมือนกันแห๊ะ" ซาสึเกะที่แอบดูอยู่พูดออกมาเบาๆ

"อ่ะ น้ำฉันซื้อมาให้" ซากุระเดินมาจากด้านหลัง

"อืมขอบใจ เธอไปหาฮินาตะเหอ ระวังด้วยละ" ซาสึเกะเตือนด้วยความเป็นห่วงอีกครั้ง

"อืมฉันระวังอยู่แล้ว ขอบใจน่ะ" ซากุระหอมแก้มซาสึเกะก่อนเดินกลับไปหาคาคาชิกับฮินาตะ

 

ตัดมาทางพวกเท็นเท็น

 

"ห๊ะ!? นะ..นี่มันอะไรกัน" เท็นเท็นหยิบของบางอย่างขึ้นมาดู

"มีอะไรเท็นเท็นเจอแล้วหรอ" อิโนะเดินมาหาเพื่อนสาว

"แกดูเองแล้วกัน" เท็นยื่นให้อิโนะดู

"นี่มันซากุระนิ" อิโนะเปิดดูอัมบัมรูปแต่มันออกจะเก่าหน่อยๆ

"ไม่ใช่ซากุระแต่เป็นภรรยาอาจารย์คาคาชิต่างหาก" เท็นส่งไดอารีให้อ่าน

 

'วันนี้ผมเจอผู้หญิงคนหนึ่ง เธอเหมือนคุณมาก ผมคิดถึงคุณมากรู้ไหมเมื่อไหร่ผมจะลืมคุณได้นะ มานามิ

วันนี้เธอคนนั้นซุมซามอีกแล้วเหมือนคุณมากจริงๆ ผมเรียกมาสั่งงานตอนเธอกำลังคุยกับเพื่อนเธอเดินชนโต๊ะเก้าอี้ตลกดี ผมไม่คิดเลยว่าจะมีคนอย่างคุณบนโลกใบนี้อีก'

 

"ยังมีอีกน่ะอิโนะเดี๋ยวฉันอ่านให้ฟัง วันนี้มีเด็กที่โรงเรียนมาให้ผมอัพเกรดให้ แต่ผมไม่เล่นด้วยและสอนเธอกลับไป เธอก็หาว่าผมว่าเป็นพวกอ่อนต่อโลกก่อนเธอจะเข้ามาประปากจูบผมเธอพ่นอะไรเข้ามาในปากผมก็ไม่รู้ หลังจากนั้นผมรู้สึกอยากมากและผมก็ห้ามใจตัวเองไม่ได้ ผมทำผิดในฐานะครูที่มีอะไรกับนักเรียน แต่ผมก็ไม่ได้เพิ่มให้เธอหรอนะและหลังจากนั้นเธอบอกว่าจะเอาเรื่องนี้ไปบอกคนอื่น ผมคงกลายเป็นครูไม่ดีในสายตาของนักเรียนที่รู้เรื่องนี้แล้วหละ มานามิ" เท็นเท็นอ่านให้ฟังจนจบ

"อย่าบอกนะว่าเด็กคนนั้นคือ น้องเธอคนนั้นนะ" อิโนะถาม

"แล้วที่เขาทำกับฮินาตะละ" เท็นเท็นถาม

"นี่ไงยาที่ว่า เอ๊ะ!? อะไร" อิโนะหยิบสมุดไดอารีที่ขวดยาทับอยู่มาอ่าน

 

'ยาตัวนี้เป็นยาแบบเดี๋ยวกับที่ผมโดน ตอนแรกแค่อยากทดสอบ ไม่คิดว่าจะลงเอ๋ยแบบนี้ ถ้าฮินาตะต้องการให้ผมรับผิดชอบผมก็จะรับ คุณอย่าโกรธผมน่ะผมยังรักคุณเสมอ'

 

"งั้นเราก็เข้าใจผิดหรอ แต่เขาก็ทำกับฮินาตะไปแล้ว เอาไงต่อดีละพออ่านแบบนี้แล้วทำอะไรไม่ถูกเลยเห๊ะ" อิโนะหันไปถามเท็นเท็น

"เอ่อ... เอาพวกนี้ไปก่อนแล้วกันให้เขาดูแล้วค่อยว่ากันยังไงเขาก็ยังผิดในฐานะครู" เท็นเท็นดึงสติกลับมาอีกครั้งก่อนพวกเขาจะเก็บของและพากันออกมา

 

ตัดมาที่ซากุระ

 

"เย็นมากแล้วกลับที่พักกันดีกว่า" คาคาชิหลังจากพา 2 สาวเดินเล่นดูนั่นดูนี่มากซักพักใหญ่

"เอ่อ... อย่าพึ่งรีบกลับดีกว่าค่ะ ฉันว่าเราไปหาอะไรกินดีกว่า" ซากุระยังคงยื้ออยู่

"อือ.. อยากกินอะไรละ ยังไม่อิ่มอีกหรอ" คาคาชิถาม 2 สาวหลังจากที่พาไปกินข้าวมาแล้ว

"ขนมหวานไงค่ะ เรายังไม่กินขนมหวานเลย" ฮินาตตะแก้สถานะการณ์

"อื่ม..ก็ได้ฉันจะพาไปกิน Red Tart Sweet Potato ทาร์ตมันม่วงแล้วกันของขึ้นชื่อของที่นี่เลยหละ" คาคาชิพูดเสร็จก็พาไปที่ร้านทันทีเข้าไปได้ซักพักซากุระก็เดินเลี่ยงไปอีกทางแอบแว๊บไปหาซาสึเกะ

"เท็นเท็นทำสำเร็จแล้วน่ะ กลับได้เลย" ซาสึเกะบอกกับซากุระทันทีที่เธอเดินมาถึง

"นี่ฉันเอามาให้ อร่อยดีนะเผื่อนายจะชอบ" ซากุระยื่น Red Tart Sweet Potato ทาร์ตมันม่วงให้

"ขอบใจแว๊บมาหาฉันบ่อยๆ อย่างนี้เดี๋ยวก็สงสัยหรอ"

"ไม่กินหรออร่อยน่ะ" ซากุระไม่สนที่คนตรงหน้าบ่นเธอรู้ที่เขาบ่นเพราะห่วง

"ไม่หละ ฉันว่าไม่มีอะไรอร่อยไปกว่าตัวเธอแล้วหละ" ซาสึเกะพูดพรางเอามือลูบไล้แขนที่เธอยื่นขนมมาให้ไปมา

"พอเลยนายฉันเอาขนมมาให้กินก็กินขนมไปไม่ใช่กินฉัน" ซากุระหมั่นใส้จับขนมยัดปากก่อนจะเดินกลับไปหาคาคาชิและฮินาตะ

"เป็นอะไรซากุระทำหน้าอย่างกับทะเลาะกับใครมางั้นแหละ" คาคาชิถามหลังซากุระเดินมา

"เปล่าค่ะไม่มีอะไรค่ะ" ซากุระบอกก่อนจะเดินมาข้างฮินาตะ

"ซากุระจังเป็นไรค่ะ" ฮินาตะกระซิบถาม

"เปล่าเท็นเท็นทำสำเร็จแล้วกลับกันได้แล้ว" ซากุระกระซิบตอบฮินาตะพยักหน้ารับ

"แล้วไปคิดว่าทะเลาะกับซาสึเกะซะอีก" คาคาชิพูดต่อทำเอาซากุระและฮินาตะตึงไปเลยที่เดียว

"เอ่อ..ซาสึเกะไม่ได้มาซะหน่อย" ซากุระปฏิเสธ

"ฉันรู้ตั้งนานแล้วแอบอยู่ตรงนั้นไง สงสัยจะหวงเธอมากเลยละสิถึงตามติดอย่างนี้" คาคาชิชี้ไปทางซาสึเกะที่ทำท่าซื้อของอยู่

"เอ่อ...คะ..คือ..ว่า" ซากุระอึ้งพูดไม่ถูก

"ฉันไม่รู้หรอว่าพวกเธอกำลังคิดทำอะไร พวกเธอคงรู้สิ่งที่ฉันทำกับฮินาตะแล้วสินะ ให้ฉันรับผิดชอบก็ได้ฉันเต็มใจ" คาคาชิหน้าเศร้าลงเล็กน้อย

"งั้นหนูของถามได้ไหมค่ะ" ฮินาตะแทรกขึ้นมา

"ได้สิ" คาคาชิตอบ

"ทำไมถึงทำแบบนั้นกับหนู" ฮินาตะถามตรงๆ

"ได้สิไปหาที่นั่งคุยกันดีกว่าซากุระไปพาซาสึเกะมาด้วยก็ได้" ซากุระพยักหน้าเดินไปพาซาสึเกะมาก่อนที่คาคาชิจะพาไปลานน้ำพุที่นั่งพัก

"ว่ามาสิเรื่องแก้ตัวของนายนะคาคาชิฉันจะฟังอยากรู้ว่าคำแก้ตัวของนายจะเป็นยังไง" ซาสึเกะพูดพรางนั่งลงข้างๆ ซากุระ

"นินายฟังก่อนสิค่อยตัดสิ" ซากุระดุทำเอาซาสึเกะหน้าจ๋อยเล็กน้อย

"เมื่อประมาณ 20 ปีที่แล้วฉันมาเที่ยวที่นี้และเจอกับผู้หญิงคนหนึ่งเธอทั้งสวยน่ารัก แต่ซุ่มซ่ามไปหน่อย แต่ก็น่ารักมากเลยหละฉันตกหลุมรักเธอแต่แรกพบและย้ายมาเรียนที่นี่เพราะเธอเลยนะ เธอชื่อ มานามิ" คาคาชิส่งรูปให้ดู

"เหมือนซากุระมาก" ฮินาตะพูดออกมา

"หลังจากนั้น 3 ปีฉันก็ขอเธอแต่งงาน เรารักกันมากและในที่สุดเธอก็ตั้งท้องลูกของเรา ตอนนั้นฉันดีใจมากเลย แต่ก่อนที่เธอจะคลอด 2 เดือนเกิดอุบัติเหตุรถที่พาเธอไปหาหมอเกิดพลิกคว้ำจนเธอกับลูกในท้อง...เอ่อ..." คาคาชิหยุดพูดเงยหน้ามองท้องฟ้าเพื่อให้น้ำตาที่ไหลออกมากลับที่เดิม

"แล้วเกี่ยวอะไรไม่เห็นเข้าใจ" ซาสึเกะถามเสียงอ่อนลงกว่าเดิมมาก

"พอดีมีเรื่องเกิดขึ้นเล็กน้อยฉันโดนเด็กที่โรงเรียนวางยานะเพื่อนฉันเอาตัวยาที่ฉันโดนมาให้ ฉันเลยกะจะลองหน่อย ไม่คิดเหมือนกันว่าจะเป็นแบบนั้น" คาคาชิให้เหตุผล

"แล้วจะลองไปทำไม" ซาสึเกะยังสงสัย

"เอ่อ..เรื่องนั้น..." คาคาชิเกาหัวเล็กน้อย

"มีอะไรหรอค่ะ" ซากุระถามย้ำอีกครั้ง

"ตอนแรกฉันเห็นเธอแล้วนึกถึงภรรยาฉันนะเลยอยาก..เอ่อ...ครอบครองตัวเธอ แต่คิดไปคิดมาฉันไม่อยากทำร้ายเธอ ฉันทำร้ายคนที่ฉันรักไม่ได้และไม่มีวันทำเด็ดขาด" คาคาชิพูดมองซากุระ แต่เขาเห็นภาพใครบางคนทับซ้อนอยู่ แล้วยิ้มให้คนๆ นั้น

"เมีย!!ฉันอย่าจ้องแบบนี้" ซาสึเกะเห็นคาคาชิส่งยิ้มแบบอ่อนโยนให้ซากุระก็คว้าเธอไปกอด

"จะว่าไปแล้วตอนนั้นนายพูดแบบนั้นกับฉันทำไมเรื่องซากุระ" ซาสึเกะถามต่อ

"ก็ฉันเห็นนายคอยกันท่าผู้ชายที่เข้าใกล้ซากุระ แถมยังทะเลาะกันจนฉันรำคาญเลยกระตุ้นให้เธอ 2 คนลงเอ๋ยกันก็เท่านั้นไม่มีอะไรมาก ดูเหมือนจะได้ผลด้วยสิ" คาคาชิพูดมองศิษย์ทั้ง 2

"ถึงว่าทำไมถึงชวนพวกฉันคุยตั้งนานเพราะต้องการให้ 2 คนอยู่ด้วยกันนี่เอง" ฮินาตะพูดขึ้นมาเล่นเอาทั้ง 2 หน้าแดงกันเลย

"ฉันขอโทษเธอด้วยนะฮินาตะจะให้ฉันรับผิดชอบก็ได้นะ" คาคาชิพูดอีกครั้ง

"ไม่เป็นไรค่ะ ฉันไม่โกรธหรอ" ฮินาตะส่งยิ้มให้

"งั้นเรากลับกันดีกว่าดึกมากแล้ว" คาคาชิพาทุกคนกลับมาที่บ้านพักก็เจอ อิโนะ นารูโตะและเท็นเท็นรออยู่ในบ้านของฮินาตะพร้อมสิ่งที่พวกเขากามาได้จากในห้องของคาคาชิ

"ทุกคนค่ะ ฉันไม่เอาเรื่องอาจารย์แล้วหละค่ะ ที่เขาทำแค่อารมณ์ชั่ววูบเท่านั้นฉันไม่ถือค่ะ" ฮินาตะรีบบอกเหล่าเพื่อนที่รออยู่ทันทีก่อนเธอจะเล่าเรื่องให้ฟังทั้งหมดจากที่จะเอาผิดเป็นสงสารชายตรงหน้าขึ้นมา

"ฉันจะออกจากการเป็นครู" อยู่ๆ คาคาชิก็พูดขึ้นมาทำเอาทุกคนหันมามอง

"พวกฉันเข้าใจแล้วครูเป็นครูที่ดีระดับหนึ่งอย่าทำอีกก็พอไม่ต้องถึงกับออกจากการเป็นครูก็ได้นิค่ะ" ฮินาตะพูดคนอื่นๆ ก็พยักหน้าตาม

"ไม่ได้หรอฉันอยากรับผิดชอบสิ่งที่ทำ และนี่ก็เป็นอีกสิ่งที่ฉันควรทำ" คาคาชิเดินมาอยู่ด้านหลังเท็นเท็นก่อนจะโอบกอดเธอจากด้านหลังเท็นเท็นตกใจพยายามผลักตัวออกจากอ้อมกอดของคาคาชิแต่ไม่เป็นผลเลยยืนเฉยๆ คาคาชิเอาหน้าซุกที่ซอกคอของเท็นเท็น

"ยะ..อย่าบะ..บอกนะว่าเท็นเท็นก็..." นารูโตะพูด

"เท็นเท็นต่างจากทั้ง 2 คนคนแรกฉันไม่เต็มใจ คนที่ 2 อารมณ์พาไป ส่วนเธอเท็นเท็น เพราะเธอดื้อ ทำตัวไม่น่ารัก ชอบว่าชอบแซวฉันทั้งๆ ที่ฉันเป็นอาจารย์ ไม่เคยเรียบร้อยเหมือนผู้หญิง ต่างจากมานามิกับซากุระโดยสิ้นเชิง และนั้นทำให้ฉันอยากปราบพยศเธอ และเธอทำให้ฉันคิดได้ว่าคนรักน่ะไม่มีใครแทนที่ใครได้ ถ้าเป็นแบบนั้นคนเราคงมีรักใหม่ไม่ได้ ฉันรักเธอนะเท็นเท็น รักที่เธอเป็นเธอรวมทั้งลูกของเราด้วย" คาคาชิพูดพรางเอามือลูบหน้าท้องน้อยของเท็นเท็น การกระทำและคำพูดทำเอาทุกคนอึ้งกันเลยที่เดียว

"เท็นเท็น ไม่เบานิ" ซากุระแซว

"ใช่ๆ ชอบบอกว่าไม่ชอบพวกผู้ชายอย่างนู้นอย่างนี้เล่นพ่อม่ายเลยนะ" นารูโตะเองก็แซว

"...(-/////////-)...เงียบไปเลยพวกนาย" เท็นเท็นยืนหน้าแดงอายพวกเพื่อนๆ ก่อนยกมือปิดหน้าด้วยความอาย

"หึๆ" คาคาชิหัวเราะเพราะหญิงที่เขากอดอยู่ทำตัวน่ารักเหมือนผู้หญิง

"หัวเราะอะไรไม่ทราบค่ะ" เท็นเท็นหันหน้าไปมอง

"ฉันชอบตอนเธออายน่ารักดี" คำพูดของคาคาชิเล่นเอาเท็นเท็นเขินอายหนักขึ้นไปอีก

"ยะ..หยุดพูดไปเลยน่ะอาจารย์"

"ก็มันจริงนิ โอ๊ย!! หยุดพูดแล้วก็ได้" เท็นเท็นหยิกที่แขนไปหนึ่งที แต่เขาก็ยังกอดอยู่อย่างนั้น

"ถึงว่าตอนนั้นเท็นเท็นโมโหน่าดูเลย ตอนที่เห็นรอยที่คอ หึงครูคาคาชินี่เอง" ฮินาตะพูดตามที่คิด

"มะ..ไม่ชะ.ใช่น่ะ" เท็นเท็นพูดตะกุกตะกัก

"จะว่าไปก็ใช่นะตอนหาของในห้องนะ ดูเท็นเท็นจะรู้ว่าครูคาคาชิเก็บอะไรไว้ตรงไหนเพราะพวกผู้ชายมักทำตามความเคยชินของตัวเอง" อิโนะให้เหตุผลสนับสนุน

"หยุดพูดเลยนะ!!!!" เท็นเท็นตะโกนออกมาเพราะความอาย

"เท็นเท็นฉันมีเรื่องจะถาม" อยู่ๆ คาคาชิก็พูดขึ้นมา

"........" เท็นเท็นเงียบแต่หันมอง

"เธอรังเกลียดครูแก่ๆ พ่อม่ายคนนี้หรือเปล่า" คาคาชิมองหน้า

"........" เท็นเท็นยังคงเงียบ

"ถ้าไม่หละก็... แต่งงานกับฉันนะ" คำพูดนั้นทำเอาเท็นเท็นตกใจตาโต แต่ยังเงียบอยู่

"อย่าคิดมากไปเลยเจ๊ รับๆ ไปเหอ เพราะนอกจากครูแล้วคงไม่มีผู้ชายคนไหนกล้าเสี่ยงตายกับเธอหรอ" นารูโตะพูดออกมา

"ใช่ค่ะเท็นเท็น แบบนี้หายากน่ะค่ะ" ฮินาตะบอก

"ยังไงหรอ? ฮินาตะ" ซากุระถาม

"เอ่อ..ก็...(-////////////-)...ผะ..ผู้ชะ..ชายเต็มภาคภูมิอย่างนี้ แบบชายเหนือชายนะค่ะฉันยัง..เอ่อ..ไม่เคยเจอทั้ง...เอ่อ...ใหญ่และยาวอย่างนี้เลย" ฮินาตะพูดทำเอานารูโตะหันมามอง

 

ควับ

 

"นี่ๆ หมายความว่าไง นอกจากครูคาคาชิแล้วยังมีอีกหรอ" นารูโตะถาม

"ปะ..เปล่านะ..ไม่ได้เป็นอย่างนั้น" ฮินาตะตอบพรางกอกตาไปมา จนนารูโตจ้องเขม็ง

"นี่เท็นเท็นฉันว่าอย่าปฏิเสธเลย ถ้าเธอปฏิเสธฉันว่าเสร็จยัยฮินาตะแน่เลยวะ ฮ่าๆๆๆ" ซากุระแซวอีกรอบ

"อะ..เอ่อ.. ครูรู้ไหมฉันน่ะแอบชอบครูมานานมากเลยตั้งแต่ ม.2 แล้วนะค่ะ แต่ครูชอบบอกว่าฉันเป็นทอมอยู่ตลอด ชอบกวนประสาทฉันให้ฉันโมโห พออยู่นอกโรงเรียนก็ชอบตามมากวนฉันบอกคนโน้นคนนี้ว่าฉันเป็นทอม ฉันดีใจนะที่ครูบอกรักฉันนะ ตกลงก็ได้ค่ะ ฉันจะแต่งงานกับคุณค่ะ" เท็นเท็นส่งยิ้มให้พร้อมหอมแก้มคาคาชิไปหนึ่งที

"ขอบคุณน่ะ" คาคาชิพูดออกมาจากใจกระชับอ้อมกอดแน่นขึ้นไปอีก

"แต่... ห้ามไปยุ่งกับผู้หญิงคนอื่นนอกจากฉันน่ะ" เท็นเท็นทำหน้าดุใส่

"ครับ" คาคาชิขานรับ

"เอ่อ.. ขอขัดอีกรอบน่ะ" นารูโตะแทรกขึ้นมาอีกครั้ง

"อะไรละ" เท็นเท็นถาม

"เธอกับครูไปทำเจ้าตัวเล็กในท้องกันตอนไหน"

"เอ่อ... ระ..เรื่องนั้น" เท็นเท็นอ้ำอึ้ง

"ฉันเล่าเอง ตอนนั้นปิดเทอมช่วง ม.5 นะ ฉันไปหาเท็นเท็นที่บ้านแม่เขาไปต่างจังหวัด 3 วัน ฝากให้ฉันคอยไปดูให้น่ะ แต่เราเถียงกันนิดหน่อยเรื่องผู้นำครอบครัวทำไมถึงเป็นผู้ชาย ไม่เป็นผู้หญิงฉันก็เลยบอกด้วยร่างกายน่ะเท็นเท็นถึงหยุดดื้อหยุดเถียง เป็นการปราบพยศที่ดีมากเลยว่าไหมซาสึเกะ" คาคาชิหันไปถามซาสึเกะ

"หึๆ ตอนปราบก็เชื่อฟังเราดีหรอ แต่พอปราบเสร็จนี่สิ คนที่เชื่อฟังเป็นฝ่ายเราทุกทีที่ขัดใจก็ประชดด้วยการไปใกล้คนอื่นพอเราทำบ้างก็งอนและเลยเถิดจนเราต้องเป็นฝ่ายง้อทุกทีสรุปคือคนที่โดนปราบจริงๆ คือเรา" ซาสึเกะพูดพรางเหลือบมองซากุระถึงเธอกับเขาจะกัดกันเธอตลอดเวลาพอหนักๆ เข้าเธอก็มักไปอยู่ใกล้ๆ ผู้ชายคนอื่นตอนนั้นขนาดเขายังไม่ปราบพยศเธอ ตอนนี้ปราบแล้วแค่นึกภาพต่อจากนี้ซาสึเกะก็กลืนน้ำลายฝืดๆ ลงคออย่างยากลำบากแล้ว

"ต่อจากนี้นายเหนื่อยแน่ ตามหึงหวงฉันให้ทันนะ ฮึๆๆๆ" ซากุระส่งยิ้มสุดเจ้าเล่ห์ให้

"ถึงว่าหลังๆ มานี่เท็นเท็นกับครูคาคาชิดูสนิทกันจนผิดปกติ แต่ว่าน่ะ ปิดเทอมช่วง ม.5 มานี่มันก็ปีกว่าๆ แล้ว แล้วทำไมเจ้าตัวเล็กพึ่งมาละ?" อิโนะถามบ้าง

"ก็ปราบแทบทุกวันตอนนั้นฉันให้เท็นเท็นกินยาคุมน่ะ แต่เมื่อเดือน 2 เดือนมานี่ฉันไม่ให้กินนะ เพราะช่วงหลังๆ มีผู้ชายมาติดยัยนี่หลายคนในฐานะสามีก็ต้องหวงภรรยาเป็นธรรมดา และสิ่งเดี๋ยวที่จะยืนยันความเป็นเจ้าของผู้หญิงที่ตนชอบได้ก็ต้องมีสายใยสัมพันธ์ถูกไหม" คาคาชิพูดพรางลูบหน้าท้องด้วยความอ่อนโยนก่อนจะหยิบแหวนในกระเป๋าเสื้อมาสวมให้เท็นเท็น

"โอ๊โฮ๊เพร็ชเม็ดเล็กไปไหม" ฮินาตะแซวบ้างพรางจับสร้อยคอตัวเองโชว์ให้เท็นเท็นดูที่เล็กว่าของเท็นเท็นมาก

"ฮินาตะไปเอามาจากไหน" นารูโตะถามเพราะตนไม่เคยซื้อให้ฮินาตะเหลือบมองคาคาชิเป็นการบอกผ่าน เท็นเท็นมองหน้าอย่างไม่ค่อยพอใจเท่าไหร่

"แหมของขวัญปลอบใจน่ะ อย่าคิดมาก" คาคาชิกอดเท็นเท็นอยู่แล้วพูด

"ทีกับฉันครั้งแรกไม่เห็นมีอะไรปลอบเลย" เท็นเท็นพูดอย่างงอนๆ

"อ้าวในท้องคนนึ่งยังไม่พออีกหรอ" คาคาชิจับเท็นเท็นหันหน้ามาแล้วพูดก่อนจะคุกเข่ากับพื้นกอดเธอหน้าเขาอยู่ระดับเดียวกับหน้าท้องก่อนจะจูบเบาๆ ทุกคนจะพากันหัวเราะชอบใจ แต่นี้ไปคงจะมีแต่สิ่งดีเข้ามาในชีวิตของแต่ละคน

 

~~~~~~~~~~จบแล้วจ๊า~~~~~~~~~~

 

(จบมันดื้อๆ อีกสักเรื่องแล้วกันฮ่าๆๆๆๆ:ใกล้จะบ้าแล้วฉัน:ไรท์เตอร์)