[Fic naruto] short story sakura

     "เอาละนักเรียนลงมาจากรถกันได้แล้ว" ชายร่างสูง ผมสีเงินเรียกเหล่าศิษย์ให้ลงมาจากรถบัส วันนี้ทางโรงเรียนจัดทัศนะศึกษาที่เกาะโอคินะวะ เอาจริงๆ ก็พามาเที่ยวก่อนจบนั้นแหละ เพราะเป็นสัปดาห์สุดท้ายแล้วอาจารย์ใหญ่เลยพามาเที่ยวเป็นเวลา 3 วัน 2 คืน

     "ห้าววว ถึงแล้วหรอ ยังง่วงๆ อยู่เลย" ร่างบางผมสีชมพูเดินลงมาจากรถเป็นคนแรก แต่ท่าทางเธอเหมือนละเมอมากกว่า

 

ตึก ฟึ๊บ ตุ๊บ

 

     "ระวังหน่อยสิ ซากุระ จะหลับหรือจะเดินเอาสักอย่าง" ขณะที่ร่างบางกำลังก้าวลงมาจากตัวรถด้วยอาการงัวเงียทำให้เธอก้าวพลาด ลื่นตกลงมา โชคดีที่ร่างสูงผมสีเงินรับไว้ทัน

     "หนูขออีก 5 นาทีนะค่ะแม่ แง๊บๆ" ดูเหมือนเธอจะง่วงจริงๆ ขนาดตกลงมาแล้วยังหลับต่อได้

     "เฮ้ออออ เด็กน้อยเอ๊ย จะขึ้นมหาลัยอยู่แล้วยังทำตัวแบบนี้อีก" ชายคนที่เป็นเบาะกันกระแทกบ่นใส่ร่างบาง

     "เอ๊า!! ยัยซากุระ นี่แกหลับจริงหรอเนี่ย" เพื่อนสาวที่พึ่งลงมาพร้อมแบกของร่างบางที่อยู่ตรงอกชายผมสีเงิน

     "อิโนะ ลงไปเร็วๆ สิ ไม่รู้ยัยซากุระละเมอเดินไปไหนแล้ว" เพื่อนอีกคนที่อยู่ด้านบนบ่นออกมา

     "มันมาหลับอยู่นี่ไง เท็นเท็น" อิโนะตอบเท็นๆ ตอนนี้เธอลงมาข้างล่างแล้วยืนมองสภาพเพื่อนสาวที่ยืนหลับอยู่

     "ดูยัยนี่มันทำตัว อิโนะเธอถือของให้ฉันด้วยเดี๋ยวฉันแบกยัยนี่ไปเอง" เท็นๆ เดินมาอยู่หน้าร่างสูง

     "อาจารย์คาคาชิค่ะ ขอโทษแทนยัยนี่ด้วยนะค่ะ"

     "อืมๆ ไม่เป็นไร เธอช่วยเพื่อนถือของเถอะเดี๋ยวฉันอุ้มซากุระไปในห้องให้"

     "เอ่อ..."

     "ทำตามที่ฉันบอก ซากุระตัวหนักจะตายเธอแบกไปไม่ไหวหรอก"

     "ฉันก็ว่างั้นวะ เท็นๆ ซากุระเห็นตัวมันเล็กๆ อย่างนี้นะตัวหนักจะตาย"

     "อืม งั้นก็ได้ค่ะรบกวนด้วยนะค่ะ"

     "อืม ฉันเต็มใจ"

     "หึ คิดจะกินเด็กหรือไง" เสียงดังมาจากด้านหลัง

     "ซาสึเกะ" อิโนะกับเท็นๆ เรียกคนที่พึ่งลงจากตัวรถ

     "อะไร ซาสึเกะ" คาคาชิถาม

     "ฉันถามว่าคิดจะกินเด็กหรือไง พวกหัวงู"

     "นี่นายอย่าพูดแบบนั้นสิ อาจารย์ค่ะพาซากุระเข้าห้องเถอะค่ะ มันหลับน้ำลายไหลแล้ว"

     "อืมๆ" ร่างสูงช้อนตัวร่างบางขึ้นก็จะพาเดินเขาไปในบ้านพักของรีสอร์ท

     "นินายทำไมพูดแบบนั้นกับอาจารย์คาคาชิละ"

     "หรือไม่จริง"

     "ฉันไม่เห็นเขาจะทำอย่างที่นายบอกเลย"

     "หึ"

     "เฮ้ออ นายนี่ยิ่งกว่างูเห่าอีกนะเนี่ย"

     "ทำไม"

     "ก็งูเห่าถ้ามันจะชกมันจะแผ่แม่เบี้ยแล้วขู่ แต่นายไม่แผ่ไม่ขู่ชกอย่างเดียวเลยนะสิ"

     "หรอ" ซาสึเกะตอบก่อนจะเดินเข้าไปในบ้าน

     "เฮ้อออ เข้าบ้านดีกว่าฉัน" อิโนะเหนื่อยใจถือของเดินเข้าบ้านไป

 

ณ ด้านในห้องพัก

 

     บ้านพักหลังใหญ่ มีห้องนอนด้วยกัน 8 ห้อง กลุ่มนักเรียนที่มาทัศนะศึกษาในครั้งนี้มีแต่ชั้น ม.6 ห้อง 1 เท่านั้น จำนวน 12 คน โดยมีอาจารย์ประจำชั้นมาดูแล 1 คน

 

     "อ้า ถึงห้องนอนแล้ว" คาคาชิพาซากุระขึ้นมานอนบนบ้านชั้น 2 ว่างเธอลงบนเตียง

     "....zzzZZZ...." ซากุระหลับทำท่าทางเหมือนเด็กน้อยได้ที่นอนที่ถูกใจ เธอเอาหน้าไซ้กับหมอน คาคาชิมองภาพนั้นด้วยความเอ็นดู

     "เธอนิเวลานอนน่ารักดีเหมือนกัน" คาคาชินั่งลงข้างๆ ซากุระเอามือลูบหัวเธอเบา ก่อนจะลืมตัวก้มลงจูบเบาๆ ที่หน้าผากของซากุระ

 

พรึบ

 

     "อาจารย์คาคาชิ" ร่างบางรู้สึกตัวตื่นขึ้นมามองหน้าผู้เป็นอาจารย์

     "เอ่อ...ทะ..โทษที" คาคาชิลุกขึ้นยืนทันที

     "อือ..มะ..ไม่เป็นไรค่ะ..(-////-).." ซากุระตอบหน้าแดงถึงจะไม่ได้คิดอะไรแต่ก็เขิน

     "ฉันลงไปดูพวกข้างล่างก่อนนะ ที่ก็ดึกแล้วเธอนอนต่อเหอ" คาคาชิพูดขณะเดินมาที่ประตู

     "คะ..ค่ะ เอ่อ..ขอบคุณที่จูบ เอ๊ย!! ไม่ใช่ที่ขึ้นมาส่งน่ะค่ะ" โอ๊ยเขินจนพูดผิดพูดถูกเลยฉัน ความคิดของซากุระ

     "อะ..เอ่อ..." คาคาชิเองคงเขินพอๆ กับซากุระเขาไม่พูดอะไรแค่เอ่ออย่างเดียว

 

ปัง

 

     "โอ๊ย เป็นอะไรของเธอยัยซากุระนั่นครูนะ ยัยบะ..บ้า" เธอเอามือคล่ำที่หน้าผากเบาๆ แล้วยิ้มออกมา

 

     "เกือบอดใจไม่ได้แล้วเชียว" คาคาชิเอามือลูบริมฝีปากตัวเองแล้วยิ้ม

     "หึ ส่งกันถึงไหนละถึงได้ยิ้มหน้าบานอย่างนั้น" ซาสึเกะเดินออกมาจากมุมบรรได

     "ก็... ส่งแบบถึงสวรรค์น่ะมีอะไร" คาคาชิพูดกวนๆ หันมามองซาสึเกะ

     "เลิกยุ่งกับซากุระซะ" ซาสึเกะพูดขณะที่คาคาชิเดินผ่าน

     "จะเลิกยุ่งได้ไง ฉันติดใจ รสชาติ กลิ่นตัวของซากุระ คงจะยาก" คาคาชิพูดเอามือลูบปลายคางตัวเองทำหน้าตาเหมือนนึกอะไรบางอย่างแล้วยิ้มแบบครุกครุ่น

     "นี่นายกับซากุระ...." ซาสึเกะตกใจเล็กน้อยกับคำพูดของผู้ที่ได้ชื่อว่าเป็นอาจารย์

     "ก็นะ เด็กอย่างนายคงไม่เข้าใจเรื่อง...อย่างว่าหรอ รู้อะไรไหมซากุระนะ สุดยอดไปเลย หึ หึ หึ" คาคาชิพูดเบาข้างหู ก่อนจะเดินหัวเราะลงไปข้างล่าง ทิ้งซาสึเกะยืนกำหมัดแน่นอยู่ตรงนั้น

 

ณ ข้างล่าง

 

     "เอาละทุกคนวันนี้ไปพักผ่อนกันก่อนพรุ่งนี้เราจะไปออนเซ็นกันที่เกะโอกินาวาและก็พักที่นั้นกันด้วยเตรียมตัวกันให้พร้อมละ ฉันไปก่อนนะ" คาคาชิเดินไปตรงประตู

     "อาจารย์ค่ะ ไปไหนอะ"

     "ไปนอนไง ฉันนอนอีกหลังนึง ถัดไปจากนี่อีก 2 หลังนะ"

     "อ๋อค่ะ หลังเล็กตรงนั้นหรอ" เท็นๆ ที่อยู่ด้านนอกถามมองไปที่บ้านพักหลังเล็ก

     "ใช่มีอะไรก็ไปเรียกได้ตลอด 24 ชั่วโมงเลย ฉันจะคอยดูอยู่ห่างๆ ไม่มาวุ่นวายกับพวกเธอหรอเที่ยวกันให้สบายเลย"

     "ขอบคุณค่ะอาจารย์" อิโนะก้มหัวขอบคุณ

     "ไม่มีอะไรแล้วฉันไปก่อนนะ" คาคาชิเดินออกไปพร้อมแบกสัมภาระของตนไปด้วย

     "อาจารย์ค่ะ ฉันช่วยเองค่ะ" ฮินาตะเข้าไปช่วยถือของเพราะเห็นว่ามันมี 2 กระเป๋า

     "อืม ขอบใจ แต่ไม่เป็นไรหรอ เธอไปนอนเถอะ นี่ก็ดึกมากแล้ว" คาคาชิดึงมือที่ฮินาตะจับกระเป๋ากลับ

     "ฉันยังไม่ง่วงเท่าไหร่เลยค่ะ กะว่าจะเดินดูทะเลยามดึกก่อนค่อยไปนอนนะค่ะ" ฮินาตะบอกเพราะเธอหลับมาตลอดเกือบ 4 ชั่วโมงที่เดินทางตอนนี้ตาเธอสว่างมาก

     "งั้นช่วยหน่อยแล้วกัน อ่ะ" คาคาชิยื่นกระเป๋าอีกใบให้เพราะมันเล็กกว่า

     "อิโนะ เท็นๆ ไปด้วยกันไหม" ฮินาตะหันไปช่วนเพื่อน

     "ขอบ๊ายดีกว่าฉันง่วง จะไปดูซากุระมันหน่อย" อิโนะตอบไปหาวไป แล้วเดินขึ้นไป

     "เห้ย!! ยัยอิโนะช่วยฉันถือของก่อนดิวะ เห้ย!!!! ขอโทษนะฮินาตะ อยากไปแต่..." เท็นๆ มองสัมภาระ

     "ไม่เป็นไรค่ะ พี่เนจิค่ะ ทำตัวเป็นสุภาพบุรตรหน่อยสิค่ะ" ฮินาตะหันไปบอกพี่ชายของตน

     "มาฉันช่วย" เนจิทนสายตาอ้อนๆ ของน้องสาวไม่ไหวเลยทำตาม

     "อืม ขอบใจ แกเองก็อย่ากลับดึกละ" เท็นเอากระเป๋าให้เนจิถือแล้วพากันเดินไปบนห้อง

     "จ๊า ไปกับเถอะค่ะอาจารย์คาคาชิ" แล้วคู่อาจารย์กับศิษย์เดินออกไป

 

ณ ด้านนอก

 

     "เป็นอะไรฮึ ฮินาตะเห็นยิ้มตั้งนานแล้ว" คาคาชิถามตอนนี้เขากำลังเดินไปบ้านพักห่างออกไป 300 เมตร

     "อ๋อ ค่ะ ฉันมองทะเลนะค่ะ ชอบมองตอนดึกมันสวยดีค่ะ" ฮินาตะตอบหันหน้ามองไปยังท้องทะเลตอนยามกลางคืน คาคาชิหันมามองภาพมันก็หยุดเดินจ้องมองภาพนั้นอย่างต้องมนต์ ภาพหญิงสาวที่ใส่เสื้อกล้ามหลากสีเช่นเดียวกับกระโปรงยาวจนถึงข้อเท้า ปลิวไหวตามสายลมเส้นผมคลอเคลียร์กับใบหน้าหวาน แสงไฟอ่อนส่องเรืองร่างบางเธอสวยมาก

 

ตุบ

 

     "ขอโทษค่ะฉันเดินไปทันมอง อาจารย์เป็นอะไรไปค่ะ" ฮินาตะเดินโดยมองทะเลชนกับอกคาคาชิที่หันมามองภาพของหญิงสาวตรงหน้า

     "อะ..เอ่อ.ไม่มีอะไร ถึงแล้วนะ นี่ไง" คาคาชิ ชี้ไปทางประตูบ้าน

     "อ๋อ นี่ค่ะ" ฮินาตะยื่นกระเป๋าที่ถือไปให้ แต่คาคาชิหันไปไขกุญแจแล้วเดินเข้าไป เธอจึงต้องเดินตามเข้าไปอย่างเลี่ยงไม่ได้ เธอเอากระเป๋าวางบนโต๊ะตรงโซฟา

     "อะนี่ค่าเหนื่อย" คาคาชิยื่นขวดน้ำส้มให้ขวดหนึ่ง

     "ค่ะ?" ฮินาตะสงสัยเล็กน้อยแต่ก็รับมา

     "ฉันว่าเธอเหมาะกับน้ำส้ม เดินไป ดื่มไป มองทะเลไป คงจะมีความสุขหน้าดู" คาคาชิให้เหตุผล

     "ค่ะ ขอบคุณนะค่ะ" ฮินาตะรับมาแล้วดื่มไปหนึ่งอึก เพียงแค่ดื่มไม่ถึง 5 วิ ก็เกิดอาการผิดแปลกกับเธอ เธอรู้สึกร้อนๆ ตามตัวใจเต้นรัวเร็วๆ เธอเอามือลูบตามลำตัวไปมาจากลำคอลงมาหน้าอกผ่านเลยไปที่หว่างขาสัมผัสมันผ่านกระโปรงโดยไม่อายว่ากำลังมีคนยืนมองอยู่

     "เป็นอะไร ฮินาตะ ทำไมทำตัวแปลกๆ แบบนี้ละ" คาคาชิเดินมานั่งปลายเตียง

     "อะ..เอ่อ.. นะ..หนูระ.รู้สึกแปลกๆ ค่ะ อาจะ..จารย์" เธอบอกเสียงสั่น มือวนเวียนอยู่ตรงหน้าอก

     "งั้นก็ทำสิ่งที่เธอต้องการสิฮินาตะ" คาคาชิมองร่างบางที่ทนความต้องการของตัวเองแทบไม่ไหวยืนบิดไปมาส่งเพียงสายตาร้อนๆ มาให้ตน

     "งะ..งั้นอะ..อาจารย์ชะ..ช่วยฉันด้วย" ฮินาตะแทบจะวิ่งเข้ามานั่งคร่อมร่างของคาคาชิที่นั่งอยู่ปลายเตียงเธอนั่งบนหน้าขาหันหน้าเข้าหาผู้เป็นอาจารย์

     "ช่วยอะไร ฉันเป็นอาจารย์ของเธอนะ รู้ไหมมันผิด" คาคาชิกระซิบข้างหูพร้อมงบใบหูขาวและเลียมันไปทีนึง มือค่อยๆ ลูบไล้ตามแผ่นหลังเพื่อเพิ่มความต้องการของตัวเธอ

     "นะ..หนูไม่ไหวแล้ว ช่วยหนูด้วยน่ะค่ะ ขอร้อง" ฮินาตะพูดหน้าแทบติดกับหน้าของคาคาชิมองตาเขาเพื่อบอกว่าเธอต้องการอะไร

     "ได้สิฉันจะช่วยเธอเอง" ฮินาตะทาบริมฝีปากลงมาจูบอย่างดูดดื่มแล้วพลักคาคาชิลงนอนกับเตียงแล้วบทเพลงรักสุดเร้าร้อนก็เริ่มขึ้น

 

ณ ห้องของเท็นๆ

 

     "ทำไมฮินาตะยังไม่มาอีกวะ นี่มันจะ เที่ยงคืนแล้วนะ" เท็นๆ หงุดหงิดเพราะเพื่อนสาวออกไปเดินเล่นจะ 4 ชั่วโมงแล้ว

     "แกก็รู้ว่าฮินาตะชอบทะเลตอนกลางคืนมากแค่ไหน คราวที่แล้วมันหลับอยู่บนชายหาดหน้าบ้านฉันเลยนะ" ซากุระยิ้มเมื่อนึกถึงตอนที่เพื่อนสาวนั่งมองทะเลจนหลับ หลังจากนั้นน้ำทะเลขึ้นจนเพื่อนสาวเกือบจมน้ำตายดีที่เธอมาเห็นก่อน

     "ชักห่วงๆ แล้วละ ไม่รู้จะเป็นเหมือนครั้งก่อนหรือเปล่า เกิดนอนจมน้ำตามขึ้นมาทำไงวะ ไปดูกัน" ทั้งคู่เดินมาตรงชายหาด

     "อยู่ไหนวะเนี่ยน้ำขึ้นมาเยอซะด้วย เอาไงดีซากุระ"

     "เดินหาสิ คงอยู่แถวนี้แหละ" ทั้งคูเดินหาตรงชายหาดบริเวณนั้น

 

กลับมาที่ห้องคาคาชิ

 

     "ฮึด ฮือ ฮึด ฮื่อ" เสียงร้องไห้สะอึกสะอืนดังมาจากร่างบางที่นั่งกอดเข่าร้องไห้อยู่

     "เป็นอะไรไปละ ฮึ ร้องไห้ทำไม" คาคาชิลุกขึ้นมากอดร่างบางจากด้านหลัง

     "ฉันขอโทษค่ะอาจารย์ ฮึด ถะ..ถ้าฉันกดกลั้นมากกว่านี้ เรื่องแบบนี้คงไม่เกิดขึ้น"

     "ไม่เป็นไร ฉันเต็มใจ อย่าร้องเลยนะ เธอร้องเดี๋ยวไม่สวยนะ" คาคาชิห้อมแก้มไปทีนึง

     "ค่ะอาจารย์" เธอหยุดร้องไห้เอามือปาดน้ำตา แต่คาคาชิจับมือเธอไว้แล้วหันตัวเธอมา ก่อนจะจูบซับน้ำตาให้เธอจนใบหน้าเธอไม่มีคราบน้ำตาบนใบหน้าสวยๆ ของเธอ

     "ฉันว่าเธอน่าจะกลับได้แล้วนะ เพื่อนเธอคงตามหาเธอให้วุ่นแล้วละ" คาคาชิยังคงจูบเธอต่อไป

     "ค่ะอาจารย์" ฮินาตะเดินหยิบชุดเข้าไปในห้องน้ำ คาคาชิมองตามจนเธอเข้าห้องน้ำไปเรียบร้อย เขาล้วงมือที่ลิ้นชักข้างเตียงหยิบเอาขวดยาขึ้นมามองแล้วยิ้ม

 

10 นาทีผ่านไป

 

     "ฉันไปก่อนนะค่ะ" ฮินาตะเดินออกมาจาห้องน้ำตรงไปที่ประตู

     "เดี๋ยว กินนี่ซะก่อนสิ" คาคาชิเอายาเม็ดเล็กสีขาวให้

     "อะไรหรอค่ะ" เธอรับมา

     "ยาคุมนะ ฉันไม่อยากทำร้ายเธอไปมากกว่าหรอกน่ะ" คาคาชิพูดก่อนจะจูบเธอไปอีกที

     "ค่ะ ขอบคุณนะค่ะ" ฮินาตะกินยาไปแล้วคาคาชิบอกว่าเดี๋ยวอีกตอนเที่ยง จะให้กินอีกเม็ด คาคาชิเห็นว่าเธอกินเรียบร้อยก็กอดและจูบลาไปอีกที่ ฮินาตะก็เดินออกมา

     "หึ ยาใช้ได้ผลด้วยสิ ต่อไปก็เป็นเธอแล้วนะ ซากุระ" คาคาชิมองขวดยาแล้วยิ้ม มันเป็นยาปลุกเซ็กซ์และยากล่อมประสาทอ่อนๆ กินเข้าไปแยกไม่ได้หรอว่ามันคือการวางยาหรือความต้องการของตัวเอง

 

     "ฮินาตะ ทางนี้" ซากุระโบกมือเรียกเพื่อนสาวที่เดินอยู่

     "จ๊า ออกมาทำอะไรกันหรอ"

     "ออกมาตามหาเธอนั้นแหละ คิดว่าหลับจมน้ำตายไปแล้วนะเนี่ย"

     "เอ่อ...ขอโทษน่ะค่ะที่ทำให้เป็นห่วง คือว่า...ฉันไปนั่งดูตรงโน้นมานะค่ะ" ฮินาตะชี้ไปทางโขดหินมีต้นไม้แสงไฟรวมถึงร้านค้าที่ขายมีคนอยู่บริเวณนั้นมากพอสมควร

     "หรอ เอ๊ะ!! คอไปโดนอะไรมานะแดงๆ" เท็นๆ หันกลับมามองก็สะดุดตากับรอยแดงทั่วทั้งคอ

     "อะ...เอ่อ.. คือ ยุ่งกัดนะค่ะ ตรงนั้นยุ่งเยอะมาก" ฮินาตะโกหกออกไป

     "เธอเนี่ยน๊า รู้ว่าแพ้ยุ่งทำไมไม่ระวังเลยปะ..ไปนอนกันได้แล้ว" ซากุระเดินนำหน้าเข้าบ้านไป