What the Love like Hell รักร้ายหลอมใจ นายเจ้าชายโลกันต์
เขียนโดย Killolat
วันที่ 9 ตุลาคม พ.ศ. 2567 เวลา 15.01 น.
แก้ไขเมื่อ 17 พฤศจิกายน พ.ศ. 2567 12.06 น. โดย เจ้าของนิยาย
16) ~หลอกหลอน~
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
อัพเดทชีวิตรันทดสไตล์คนมีเสนียด ผู้ทิ้ง เพื่อนเท ล่าสุดมี FC ตามแอดเฟรนด์ถึงหน้าห้อง
ก๊อก ก๊อก ก๊อก
เคาะไปแจ้ผีเวง หวยออกงวดหน้าก็ไม่เปิด!
หัดดูป้าข้างห้องเป็นตัวอย่างตำบักหุ้งดังกว่าอี๊ก
ป๊อกๆๆๆ
บอกเลยรุ่นเนี้ยรัวทั้งคืน ทรงพลังดั่งเฟอรารี่ที่ไม่เคยคิดเบรก~
ทุกโคนน สงสัยอ๊ะป่าว ว่าไอ้ผีตัวนี้เดี๊ยนได้แต่ใดมา
สตอรี่มีอยู่แว้ กาลครั้งหนึ่งไม่นาน 3 วันก่อน หลังจากโยเลี้ยงดินเนอร์แต๊งกิ้ว ฉันตัดสินใจเป็น ผอ. ต่อเพื่อรอคืนกำไร…Reason รองคือหว้าเหว้ อยาก
รีเทิร์นซัมวัน
ว่างจัด ไอ้เราก็คันเก่ง เลยหาเหาใส่หัวจ้างรถตักไปบึ้มโบถส์ผีแม่ชีหวังบิ้วท์คาเฟ่สายหวาน
โฮะๆ…ได้ของแถมกลับบ้านตามระเบียบ ToT
ก๊อก ก๊อก ก๊อก
ป๊อกๆๆๆๆ
หล่อนประท้วงทำไมก่อน ฉันเวรคืนตามขนบนิมนต์พระพรมน้ำมนต์ + ปลูกศาลโมเดิร์นให้แล้วไง!
ถ้าม้าลายตัวเล็กไปหรือน้ำแดงไม่อร่อย เข้าฝันศรีสมรโลด T^T
ตั้งเดือนหน้ากว่าจะคอมพลีสแผนมูฟป้าจี๊ดออกจากศรีธัญญ่า เพราะระบบราชการทำงานแบบเต่าคลาน
ดีตรงเรฟจากส่องตาแมวเมื่อคืนจบตามสูตร เก่งมาจากไหนก็แพ้ Working hours ผีเดอะนันกลองชุดประจำการ 6 โมงถึงตี 5
ฉันอยากรู้เหมือนกัน ถ้าเจ้าของห้อง Unwelcome นอกจากปั่นประสาท แกจะทำอะไรได้!
ก๊อก ก๊อก ก๊อก ก๊อก ก๊อก ก๊อก
ป๊อกๆๆๆๆๆๆๆ
…
.
-5.01 น.-
Door ป๊อกๆ ปาปาย่าก๊อกๆ เอิ่ม…นอนน้อย เอาเป็นว่ามัน replay in my head!
เชอรี่จะไม่ทน! >0< สายสิญจน์ เกลือ กางเขน ไม่สลด เดี๋ยวแกเจอ My Ex ขลังสุดในสามโลก!
แต่ก่อนอื่นขอเคลียร์ป้าข้างห้องแป๊บ
ก๊อกๆๆ ก๊อกๆๆ ก๊อกๆๆ
ขณะที่เดี๊ยนเคาะสเต็ปชะชะช่า เมดสาววัยคะนองเข็นรถคลีนเนอร์ผ่านทางก็แวะหยุดพูดสอด
“เอ่อ…ขอยาดเจ๋อนะคะ ห้องนี้ไม่มีคนอยู่ 3 เดือนแล้วค่ะ”
“ว๊อททท!?! O[]o”
นางเปิดประตูเพื่อทำความสะอาด เผยให้เห็นสภาพห้องฝุ่นคลุ้งแผ่ออร่ารกร้างวังเวงจิต
จังหวะนั้นขนแขนสแตนด์อัพ นับถอยหลัง ตุลา กันยา สิงหา
…แล้วตำบังหุ้งแซ่บที่สวบไปคืออิหยัง!?
กรี๊ดด!!!! ผีหลอกซ้ำซ้อนอยู่ไม่ได้แว้วว T[]T~
.
-7.05 น.-
(ณ โถงทางเดินเซนต์อคาเดมี)
ไอแอมเชอรี่ ชื่อนี้การันตีสู้ชีวิต 1000%
มีมิชชั่นแน่วแน่ว่าต้องเคลมไอ้หัวแดงก่อนตะวันตกดิน
“แม็กม่า…แม็กม่า! แม็กม๊าา!!!”
“โว้ยย รำคาญ! ตามติดเป็นเหาฉลามอยู่ได้!!!”
“ก็นายเมินฉันเน้!”
หมับ!
“เฮือก…!”
ร่างสูงสะดุ้งโหยงเพราะถูกพุ่งกอดหลัง
“ฉันผิดเองที่ไม่รู้ว่าชอบนาย…กลับมาเป็นเหมือนเดิมเถอะนะ”
“…”
“คะ คนเค้าอุตส่าห์ง้อ อย่าเล่นตัวได้ป้ะ! >\\\<”
ถึงขั้นยอมขึ้นหิ้งนางเอกหน้าด้านรุกเร็ว 5G
พลีสๆ~ ใจอ่อนที ไม่อยากสวดมนต์อะโลน ToT
“ทำสมองหล่นหายตอนสำส่อนเหรอ?”
ปากแซ่บด่าทอตะคอกไล่เหมียนหมา เขาแกะมือฉันออกอย่างไร้เยื่อใย
“ต้องให้พูดกรอกหัวกลวงๆ ซักกี่ครั้ง! เลิกกันแล้ว! อย่ามายุ่งกับฉัน!”
ม่ายยย ท่ามกลางสายตาทานกำนัลอายคูณสอง ฉันจะแพ้ไม่ได้! >*<
“โอ๊ย~”
ฉันแกล้งสะดุดฝุ่นก้นจ้ำพื้น โพสท่าพ้อยขายั่วถกกระโปรงขึ้นนิดๆ ใส่จริตมาริลีนมอนโร
บอกเลยว่าเซ็กซี่ขยี้ใจจนหนุ่มๆ น้ำลายไหล ทำเอาไอ้แฟนเก่าหันขวับกลับมามองด้วยอาการหึงสุดขีด
“ลุก!”
“ไม่!”
พูดละก้มนมหกเพิ่มอีกดอก
“อุ้ยๆ เจ็บขาจุง~”
ชุดซีทรูแดงเดือดเหมือนหัวนายมันใช้คุ้มสมราคาดีจริงจริ๊ง
“เฮ้ย!!! ใครมอง***ตาย”
ไทยมุงวงแตกป๊อดกันใหญ่ หมอนั่นแค่ขู่ฆ่าเอ๊ง
แหม่ๆ ใช่ว่าทุกคนจะมีภูมิต้านทานหมาบ้าแบบฉันเนอะ
แม็กม่าจิ๊ปากหงุดหงิดทรุดตัวดึงกระโปรงลงให้
ฮุๆ I won แบบนอนมา ชัดเจนนายยังแคร์ ^.^
“ยิ้มไรวะ อย่าหลอน! แค่ไม่อยากเห็นของอุจาดตา -*-”
“ทีตัวเองปลดกระดุมโชว์นม…”
“ห๋าา!”
ทำเป็นกดเสียงเข้มเอาเรื่อง
เป็นถึง ผอ. ทำไมฉันจะไม่รู้ This is a สาเหตุที่นายต้องขัดส้วม รองจากตื้บคน ด่าครู และทำลายข้าวของ
“ได้ยินชัดแล้วนี่ ไอ้แว้นหัวปาปริก้า ปากตลาด เห่าเก่ง ถ่อยสถุลอย่างนาย โชคดีแค่ไหนที่มีฉัน! ส่วนเรื่องยัยเอวาไอด้อนแคร์ ฉันอร่อยกว่าล้านเท่า
แป๊บๆ นายก็ลืม เรารีเทิร์น…อุ๊บส์! -x-”
มือใหญ่ปิดปากแน่น ก่อนสาด Bad point ใส่
“ฟังนะ! ฉันบ้านจน เกลียดเด็ก เกลียดสัตว์ ขี้เหนียว ขี้หึง ใจร้อน ขวานผ่าซาก ซาดิสม์ อริเยอะ มูมมาม ซกมก ห้องรก กกน.ม้วนเป็นเลข 8 ชอบแก้
ผ้านอนกรน อาบน้ำวันเว้นวัน ในเครื่องมีคลิปเด็ดสาวเจเปน!”
เฮอะ คิดว่าแค่นี้จะสะพรึง? No-way! ป๋าเลวร้ายกว่านายเยอะ!
แต่ดูทรงมันรั้น คงต้องเปลี่ยนกลยุทธ์ - -^
ฉันงัดมือตานั่นออกโรลเพลย์นางพจมานเชิดใส่ชายกลาง
“เอาจริงไม่อยากคบนายหร๊อก บัดช่วงนี้ดวงตกผีหลอก uou”
“แล้วหน้าฉันเหมือนพระเครื่องรึไง?”
แม็กม่ากัดฟันกรอดตอบเสียงเหี้ยมรอดไรฟัน
เอ้า ฉุนไรเบอร์นั้นอ่ะ หรืออยากให้คบหรา?
เอาใจยากปุยมุ้ย -*-
“ไหนบอกอยากเป็นยาม ^0^”
“บูลลี่อ่อ?”
“ป๊าวว แค่จะจ้างเฝ้าประตู…จุ๊ๆๆ ห้ามเซย์โน! ฉันไม่ไปไหนทั้งนั้น นายนอนไหนฉันนอนนั่น! Do you understand?”
.
พักเที่ยงฉันยังตามตอแยต้อยๆ
“คืนนี้นอนไหนจ้ะ บ้านนาย ห้องฉัน หอชายก็ดีนะ รูมเมทหล่อมะ ว่าจะพรีบันนี่เกิร์ลไปเมคเฟร…อุ๊บส์ -x-”
คราวนี้ปากถูกปิดผนึกด้วยลูกชิ้น
วรั้ยๆ ผู้ชายป้อน ^w^~
อี๊ทสิเคอะรอไร!
งั่มๆ
แม็กม่าเท้าคางมองโล่งใจที่ฉันเงียบได้ซักที
“ไม่ไปไหนทั้งนั้นแหละ”
น้ำเสียงอ่อนโยนและนัยน์ตาดาร์กช็อกฯ จ้องประสาน
ตึกตัก…ตึกตัก…
จังหวะตกหลุมร๊ากก เป็นอย่างเน้~
“ฉันไม่นอนกับเธอ”
ชะอ้าว -[]-
ย่อมด้ายยย…ในเมื่อนายบังคับให้ฉันรว้าย!
ตึง!
ฉันทุบโต๊ะชี้หน้าขู่กรรโชกฉอดๆๆ
“วันนี้ฉันต้องได้! ต่อให้ฆ่าคนตาย โปะยา กักขัง ล่ามโซ่ แบล็คเมล์หรือใช้เงินฟาดหัวใครก็ไม่สน!!!”
“อิป้าภัยสังคม!”
“เออ! แล้วนายจะทำไม!?”
“เฮ้อ”
แม็กม่าขมวดคิ้ว ถอนหายใจเอือมระอา
สมองลิงคงเริ่มเรียนรู้ว่าต่อต้านไปก็เปล่าประโยชน์
“กี่วัน?”
“1 เดือน”
หมับ!
มือหยาบพุ่งบีบคอฉับพลัน ทำเอาฉันสำลักน้ำลาย
“แค่กๆ!”
หนุ่มโฉดยื่นหน้าเข้ามาใกล้กระตุกยิ้มร้ายศักรินทร์ดาวโจร
ขนลุกพรึบเมื่อสัมผัสถึงน้ำเสียงเย็นวาบและสายตาอำมหิต
“เอาสิ…ถ้าว้อนนัก ฉันจะทำให้เธอทรมานเหมือนตกนรกทั้งเป็น”
.
-17.30 น.-
(ณ คอนโดฉันเอง)
หมาเมินตลอดทาง แม็กม่าเงียบกริบเลี่ยงสบตา ปั้นหน้าบูดเป็นตูดลิง
ด้อนวอรี่~ พอฉันชอบนายจะทำอะไรก็ตัลล้ากก ขนาดโดนบีบคอยังแอบเสว
วี๊ดว๊าย~ อยู่ก่อนแต่งสยิวกิ้ว o>\\<o จับกดท่าไหนดีน้าา
…
กระตู้วู้ลั้นลาไปเถ๊อะ หารู้ไม่ว่าความกวนติงกำลังจะบังเกิด…
มาถึงพ่องทิ้งเป๋าเป้ทางผีผ่านละนอนท่าบุดดามันตรงนั้น
“เบบี๋…เอาของเก็บในตู้สิ เหลือที่ตั้งเยอะแยะ ^^;”
“…”
ปากอมเหรียญหรอวะ
คือจะออกห้องทีฉันต้องข้ามศพนายว่าซ่าน -*-
“อาบน้ำมั้ย? หิวอ๊ะป่าว?”
“…”
ไอ้หัวแดงไถมือถือไม่สนใจ
อะจร้าๆ พ่อโดมผู้จองหอง
“รอแป๊บนะ มีเซอร์ไพรส์~ ^3<”
ส่งจุ๊บเสร็จฉันรีบแจ้นเข้าห้องน้ำ ขัดสีฉวีวรรณเตรียมใส่ชุดเผด็จศึก
ตู้วหูว เรดแซนตี้สุดเซะซี่ เกาะอกเฟอร์พร้อมถุงน่องตาข่าย
นายไม่รอดแน่แม็กม่า!
ก๊อก ก๊อก ก๊อก
Sh*t ลืมผี =-= รมณ์บ่จอย! กขค.เจรงๆ!
“คร้าบๆ~”
ก๊อก ก๊อก ก๊อก
อิ๊บอ๋าย! ไอ้บื้อนั่นขานรับ
ฉันรีบพุ่งตัวออกจากห้องน้ำทันที
“กรี๊ดดด! ห้ามเปิดประตู๊!!!~”
แกร๊ก
พรึ่บ!
ไฟดับมืดตื๋อ Last picture คือแม็กม่ามองฉันแก้มแดงแป้ด
คงฟินกว่านี้…ถ้าไม่มีผีแม่ชียืนฉีกยิ้มหน้าประตู!
ขาฉันสั่นพั่บๆ พยายามคลานหาจุดเซฟโซน
“ฮืออ!~ แม็กม่านายอยู่หนายย ToT”
หมับ!
“…”
มือสัมผัสโดนซัมติง ซึ่งไม่แน่ใจว่าคนหรือผี
ฟุดฟิดๆ
จมูกไม่ได้กลิ่นเพราะร้องไห้ฟูมฟาย
อืม…อุ่นๆ นุ่มๆ แข็งๆ
“ระ…โรคจิต! อย่าจับที่แปลกๆ ดิว๊ะ!!!”
เสียงตะคอกแสนหวาน ชงให้มั่นใจล้านเปอร์เซ็น
หมับ!
“แม็กม่าๆๆ!”
“เฮ้ยๆ! เอานมเธอออกไป๊”
“อร๊าย~”
“ขะ ขอโทษ…ฉันมองไม่เห็น”
เรายื้อยุดฉุดกระชากจนมาจบที่ท่าคร่อม ฉันกลัวเกาะไม่ปล่อย ในขณะที่เขาพยายามผลักออกเลยเผลอโดนจุดต้องห้าม ผมกระเซิง เสื้อผ้าขาดหลุด
ลุ่ย…ถ้าไฟเปิดตอนนี้ นายได้เจอเด็ดกว่าสาวเจเปนแน่
ตึกตักๆๆ
ใจเราเต้นแรงเซมๆ…ลมหายใจร้อนหอบถี่ขึ้นเรื่อยๆ
“ตัวเธอ…หอมจัง…”
ชอบแบบออร์แกนิคสินะ -\\- เพราะผีขัดจังหวะ ฉันเลยไม่ทันได้แต่งหน้าฉีดน้ำหอม
กรี๊ดด~ ว่าแต่ผีไปไหนแล้ว?? >0<
“อ๊าา”
เสียงครางตอบสนองเจ้ามือซนที่ลูบไล้ตามท่อนขา…
เสวก็เสว! กลัวก็กลัว! เอาไงดีวะเนี๊ย!?
ริมฝีปากร้อนฉ่าพรมจูบจนประกบเข้ากับปาก
“อุ๊บส์”
ช่างเถอะ ผีมันมีทุกที่แหละ…
สะเออะหลอกหลอนผิดเวลา ยืนดูนกกระจอกกินน้ำไปนะแกร๊!
“ฮ้าา…”
ฉันกดหัวเค้าให้นัวแน่นกว่าเดิม มือข้างนึงใจดีช่วยถอดเข็มขัด
“…รักฉันมั้ย?”
ร่างกายยิ่งเร่าร้อน เมื่อแม็กม่าตอบด้วยเสียงหอบกระเส่า
“รัก…แทบบ้า”
(จบตอน)
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้ฉันแต่งขึ้นเอง
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ