ชื่อเรื่อง ยังไม่มี

 
 
ผมตื่นมาอีกทีก็เช้าวันอาทิตย์พอลุกขึ้นมานั่งก็เห็นฮารุนอนอยู่ข้างๆผมเลยลุกไปอ่าบน้ำแล้วก็ลงมานั่งที่ห้องอาหาร
บ้านนี่เงียบมากๆ เช้าขนาดนี้ยังไม่มีใครตื่นแน่ๆ ผมก็เลยเดินเข้าไปในห้องครัวแล้วก็ต้มน้ำแล้วก็เอาหมูสับใช้ช้อนตัก
เป็นก้อนๆ แล้วก็ใส่ผงน้ำซุปญี่ปุ่นและซอสปรุงรสลงไป แล้วก็ตักข้าวที่อยู่ในตู้เย็นออกมาแล้วก็ใส่หมูลงไปเติมน้ำซุป
เข้าไปใส่พริกไทย แล้วก็ปรุงรสตามที่ชอบเสร็จ ข้าวต้มแบบง่ายๆฉบับกันตายของลูกผู้ชายอย่างเรา ผมก็ยก
ออกมานั่งกินในห้องอาหารคนเดียวกินเสร็จ ก็เอาชามไปเก็บในครัว แล้วก็เอาน้ำองุ่นออกมานั่งกินที่สวน ชมนกชมไม้
นั่งได้สักพัก
 
 
 
พ่อบ้าน-อรุณสวัสดิ์ครับคุณท่าน
ผม-อรุณสวัสดิ์ครับ ทานากะซัง
พ่อบ้าน-ตอนเช้าแบบนี้ อากาศ สดชื่นมากๆเลยนะครับคุณท่าน
ผม-สดชื่นจริงๆด้วยนะครับ ทานากะซัง จริงสิผมทำข้าวต้มเอาไว้ให้ทุกคนตอนเช้าแล้วนะครับ เอาข้าวในตู้เย็น ตักหมูใส่
ตักน้ำซุปใส่ แล้วก็ปรุงรสตามที่ตัวเองชอบได้เลยครับ
พ่อบ้าน-คุณท่านเป็นคนทำเองหรอครับ
ผม-ครับนี่ก็ใก้ลจะฤดูใบ้ไม้เปลื่ยนสีแล้วนะครับ อากาศเย็นสบายสุดๆเลยนะครับช่วงนี้ของปีผมชอบมากเลยล่ะครับ ฮ่ะๆ
พ่อบ้าน-โฮ๊ะๆๆ คุณท่านนี่ก็มีอารมณ์แบบนี้ด้วยหรอครับ ปกติจะเห็นนั่งทำงานทั้งวัน นึกว่าคุณท่านจะไม่ทันได้
สังเกตุสะอีกนะครับ
ผม-ฮ่ะๆ จริงๆถ้ามีเวลาว่างผมเองก็อยากจะไปเที่ยวเหมือนกันนะครับ
พ่อบ้าน-คุณท่าน ลาพักร้อนบ้างก็ดีนะครับ
ผม-อืมมมม นั่นสินะครับ ผมคิดว่าปีนี้ผมกับฮารุซังจะไปที่คาวากุจิโกะกันน่ะครับ ผมอยากจะพาฮารุซังไปพักผ่อนบ้าง
ครับ
พ่อบ้าน-อย่างงั้นคุณผู้หญิงต้องดีใจแน่ๆเลยนะครับคุณท่าน
ผม-นะ นั่นสินะครับ ฮ่ะๆ
ฮารุ-คุณคะ มานั่งอยู่นี่เองหรอคะ
ผม-มีอะไรหรอครับ ฮารุซัง
ฮารุ-ก็เมื่อวาน ที่รักไม่ได้ทานอะไรเลยนี่คะ ทำงานหนักไปรึป่าวคะ แบบนี้
ผม-นี่ฮารุซัง ผมอยากให้ถึงวันที่เราจะไปเที่ยวกันเร็วๆจังเลยนะครับ
ฮารุ- ที่รักคะ ฮารุมีเรื่องอยากจะคุยกับคุณหน่อยค่ะ
พ่อบ้าน-งั้นเด๋วกระผม จะไปเอาน้ำมาให้นะครับคุณผู้หญิง
ฮารุ-ขอบใจจ๊ะ
ผม-มีเรื่องอะไรหรอครับ
ฮารุ-คือเรื่องโรงแรมน่ะค่ะ
ผม-โรงแรมทำไมหรอครับ ก็ฮารุซังจองห้องแล้วไม่ใช่หรอครับ
ฮารุ-คือของพวกเราจองแล้วค่ะ แต่ของคนอื่นล่ะคะ
ผม-นี่ฮารุซังเราไปเที่ยวกัน2คนเถอะนะครับ
ฮารุ-แต่ว่า ฮารุอยากให้พวกพลอยจัง ชิโระและก็ริวไปด้วยนี่คะ
ผม-ฮารุซังอยากจะตอบแทนชิโระหรอครับ
ฮารุ-ค่ะ
ผม-อืมมม แต่มาบอกเอาตอนนี้มันจะไปทันได้ยังไงล่ะครับ โรงแรมสาขานี้มีคนจองเต็มตลอดเลยนะครับ
ฮารุ-ตะ แต่ ถ้าเกิดเราไปขอคุณพ่อ
ผม-เอ๋ แล้วเราจะทำไงกับลูกค้าที่จองไว้ละครับแบบนั้น
ฮารุ-ฮารุ จะจ่ายทั้งหมดเองค่ะ
ผม- แต่ว่ามันอาจจะทำให้ชื่อเสียงของบริษัทเราเสียได้นะครับ
ฮารุ-กะ ก็ ฮารุไม่รู้จะทำยังไงแล้วนี่ค่ะ ที่รักก็อยากจะไปให้ได้ด้วย ตั้งแต่อยู่ด้วยกันมาที่รักขอฮารุแค่ไม่กี่อย่างเอง
ปกติก็จะตามใจฮารุเสมอ ครั้งนี้ที่รักเป็นคนออกปากบอกอยากไปเองแท้ๆ ฮารุก็อยากจะทำให้ที่รักมีความสุขบ้างนี่คะ
ผม-ขอบคุณนะครับฮารุซัง เฮ้ออออ แล้วจะต้องจองกี่ห้องละครับเนี่ย
ฮารุ-3ห้องเป็นไงคะ พลอยจัง1 ชิโระกับริกะ1 ริว1
ผม-ต้องหาอีก3ห้องสินะครับ
ฮารุ-ค่ะ
ผม-งั้นเด๋วผมจะลองโทรไปปรึกษาโอคะวะซังก่อนละกันนะครับ
 
 
 
 
หลังจากนั้นผมก็โทรไปคุยกับโอคะวะซัง เกือบ2 ชม จริงๆคุยเรื่องโรงแรม แค่3นาทีเองด้วยซ้ำ ที่เหลือเรื่องรถล้วนๆ
สรุปคือโอคะวะซังเสนอ ให้ปิดตึกใหม่ทั้งตึกเพราะว่าตึกใหม่แต่ละห้องใช้พื้นที่เยอะมาก เลยทำได้ไม่กี่ห้องและ
ทางโอคะวะซังกับสึคุยะซังก็อยากให้พวกเราได้พักผ่อนแบบส่วนตัวกัน แต่ยังไงผมก็ไม่ค่อยเห็นด้วยกับวิธีนี้เท่าไหร่ ผม
เลยโทรไปถามทางโรงแรม โดยอ้างชื่อโอคะวะซัง เค้าก็เลยต้องยอมยกให้เราเพิ่มอีก3ห้องแล้วผมก็เข้าไปบอกกับทุก
คนพอมาถึงวันไปเที่ยวกัน ผมลางานวันศุกร์ เพราะงั้นเราจะไปเที่ยวกัน 3วัน เอาให้เต็มอิ่มกับคาวากุจิโกะ พอมา
ตอนเช้าวันศุกร์ ผมก็อ่าบน้ำแต่งตัวลงมาข้างล่างแล้วก็เข้าไปที่ห้องอาหาร
 
 
 
 
ฮารุ-คุณคะ มาทานข้าวเร็วๆสิคะ เราจะได้ออกไปเที่ยวกัน
ผม-ครับๆ แต่ยังไม่มีใครมาเลยไม่ใช่หรอครับ
ฮารุ-พลอยจังขึ้นไปเก็บของแล้วนะ
ผม-งั้นหรอครับ
 
 
พวกผมก็นั่งกินข้าวสักพัก พวกชิโระก็มา
 
 
ริกะ-อรุณสวัสดิ์พ่อคนบ้างานนนนน
ผม-ฮ่ะๆๆ อรุณสวัสดิ์ครับ ริกะจังนี่ทักผมแบบนี้ตลอดเลยนะครับ
ฮารุ-ริกะจัง ไม่ได้เจอกันตั้งนาน
ริกะ-ฮารุจังงงง คิดถึงมากๆ
ผม-ชิโระกับริกะจังมาทานข้าวเช้ากันก่อนสิครับ ริวยังไม่มาเลย
ชิโระ-ริวจังนี่มาช้าจังเลยนะ
ผม-เด๋วรอริวมาก่อน ค่อยมาคุยกันเรื่องเส้นทางที่จะวิ่งไปนะ
เมดอายะ-ชิโระซัง ริกะซัง ยกอาหาร มาให้แล้วค่ะ
 
 
 
แล้วพวกชิโระก็มานั่งกินสักพักไอ้ริวก็มาพอพวกเรากินข้าวกันเสร็จ ก็มา นั่งคุยกันก่อนออกเดินทาง
 
 
 
ผม-วันนี้เราจะวิ่งไปที่โกะเท็มบะ แล้วขึ้นไปทางยามานากะโกะ แล้วจะไปออกตรง คาวากุจิโกะ พอดีไปเห็นเส้นทางนี้ใน
เน็ต มันน่าจะเป็นถนนสายเก่าละมั้ง ถนนหลายช่วงเป็น แค่เลน สวนกัน มีสลับขึ้นเขาลงเขา เราจะวิ่งเลาะฟูจิซังไป แต่
ถ้าจะไปง่ายสุดก็ออกจากบ้านแล้วไปขึ้นทางด่วนสาย จูโอ พวกแกจะเอายังไง 
 
ชิโระ-ก็ไปด้วยกันนี่แหละ
ผม-งั้นก่อนถึง คาวากุจิโกะ มันจะมีร้านเนื้อย่างที่เคยกินสาขาที่ไทยอร่อยด้วยนะ เด๋วเราจะแวะกันก่อน แล้วอาจจะมี
แวะพักระหว่างทาง ไม่ต้องห่วงเรื่องเช๊คอินเพราะโทรไปเช็คอินมาแล้ว เพราะงั้นพวกเราก็ค่อยๆขับรถชมวิวกันไปเถอะ
นะ
 
 
 
พอพูดจบพวกเราก็ขับรถออกจากบ้านมา ผมเอา 33 ไป ให้ยัยพลอยนั่งด้านหลังส่วน ชิโระไปกับริกะและไอ้ริวไปคน
เดียว พวกเราขับรถมาสักพักก็มาถึงทางแยกขวาเข้าเมืองโกะเท็มบะ วิวที่เห็นก็จะอารม บ้านชนบทหน่อย เมืองไม่ได้
ใหญ่มาก พอเราขับรถผ่านเมืองมาก็เริ่มขึ้นเขาพอขึ้นเขาไปสักพักก็เริ่มเห็นวิวฟูจิซังจากทางด้านซ้าย 2ข้างทางมีแต่
ต้นไม้เต็มไปหมด มีทั้งสีเขียวสีแดงสีส้ม สีเหลือง สวยสุดๆเลยล่ะ แต่ข้อเสียคือถนนมันเล็กมากใช้ความเร็วได้ไม่ถึง70
เราก็ขับรถตามกันมาเรื่อยๆ  หลังจากลงทางด่วนมาที่คาวากุจิโกะเราก็แวะกินเนื้อย่าง พอพวกเรากินเนื้อย่างเสร็จก็ขับรถ
ตามกันมาที่โรงแรม คือเสียงรถผมกับชิโระ นี่ดังลั่นป่ามาตั้งแต่ออกบ้าน ยิ่งเข้าป่า หรือในเมืองที่มีตึกเยอะๆเสียงมันยิ่ง
ดัง คนเริ่มมองกันทั้ง2ข้างทาง ผมก็ค่อยๆ ขับมาเงียบๆ พอถึงโรงแรมพวกเราก็จอดรถกันข้างถนน ซึ่งมันเป็นที่จอด
รถของโรงแรม กว่าพวกเราจะถึงที่นี่ก็มึดพอดีหลายเรื่องตั้งแต่เช้า เพราะไหนจะรอกันตอนเช้า กินข้าวเช้า วางแผนการ
เดินทาง กว่าจะได้ออกก็เกือบเที่ยง แล้วพวกผมก็เดินเข้าไปเช็คอิน
 
 
 
พนง-เอ๋ คุณหนู ไม่ใช่หรอคะ
ฮารุ-ใช่ค่ะ
พรง-ไม่คิดว่าคุณหนูจะมาด้วย
ฮารุ-ต้องมาอยู่แล้วสิคะก็บิกคุซัง เป็นคู่หมั้นนี่คะ
พนง-เอ๋ !!
ฮารุ-แล้วกุญแจห้องที่จองไว้ล่ะคะ
พนง-ค่ะ นี่ค่ะ กุญแจทั้งหมด4ห้อง
ผม-ขอบคุณนะครับ
 
 
 
แล้วพวกเราก็แจกกุญแจให้ทุกคนเข้าไปเช๊คห้องกัน ทุกห้องของตึกใหม่ มีวิว ฟูจิซังและออนเซ็นส่วนตัวเล็กๆทุกห้อง
แต่ห้องบนสุดที่ผมได้มา เปิดประตูเข้าไป ก็จะเจอกับห้องนั่งเล่นที่มีเสือทาทามิปูอยู่ตรงกระจกด้านวิวฟูจิซังก็มีโซนนั่ง
เล่น ชมวิวฟุจิซังได้ เดินเข้ามาลึกหน่อยติดกับห้องเสื่อทาทามิ ก็จะเป็นเตียงใหญ่1เตียง ปลายเท้าหันไปทางฟูจิซัง เดิน
ลึกเข้ามาติดกับห้องนอน ก็จะ ห้องเปิดเข้าไปก็จะมีอ่างออนเซ็นส่วนตัวให้ แล้วก็ด้านในเข้าไปอีกก็จะเป็นห้องน้ำ
 
 
 
ผม-ว้าววววว วิว สวยจังเลยครับฮารุซัง วันนี้เมฆก็น้อยด้วยนะครับเห็นฟูจิซังเต็มๆตอนช่วง6โมงเย็นนี่สวยจังเลยนะครับ
ฮารุ-ที่รักคะ ตึกทีติดกับตึกใหม่จะเป็นออนเซ็น ในร่ม3ชั้น แยกชายหญิง ดูวิวได้ตลอดเลยด้วยนะคะ
ผม-ดีจริงๆเลยนะครับที่ได้มา
 
 
แล้วผมก็ล้มตัวลงนอน ดู วิวฟูจิซัง แล้วฮารุก็ลงมานอนกอดผม
 
 
ฮารุ-วิวสวยจังเลยนะคะ
ผม-สวยสุดๆเลยล่ะครับ ได้นอนดูวิวนี้ สุดยอดไปเลยนะครับ อากาศก็เย็นสบาย เฮ้อออออ
ฮารุ-ที่รักคะ พรุ้งนี้ ไว้เราไปเที่ยวกันนะ ที่นี่ มี ทั้ง สวน มีทั้ง เฮิร์บฮอล แถม มีกระเช้าขึ้นไปดูฟูจิซังด้วยนะ
ผม-ผมอยากมาเที่ยวที่นี่นานแล้วล่ะครับ ตั้งแต่ ตอนนั้น ก็พยายามหาเวลา มาเที่ยวอยู่หลายครั้งในช่วงนี้ของทุกปี
แต่ก็ไม่ค่อยมีเวลาเท่าไหร่ กว่าจะได้นอนดูวิวแบบนี้ กับสาวสวยร้านรองเท้า ใช้เวลานานมากเลยนะครับ
ฮารุ-ตอนนั้นเราเจอกันครั้งแรกที่ร้านรองเท้านี่เนอะฮิฮิ
ผม-ใช่ครับหลังจากนั้นตั้งหลายเดือนกว่าจะมีโอกาส ได้เจอกับฮารุซังอีกครั้งที่บ้านชิโระ
ฮารุ-คิดถึงจังเลยน้าาาาาาา บิกคุคุงในวันนั้น
ผม-แล้วเด๋วเราต้องลงไปกี่โมงหรอครับ
ฮารุ-อีกสักพักก็เปลี่ยนชุด ที่โรงแรมเตรียมไว้ให้แล้วก็ลงไปทานข้าวที่ห้องอาหารที่อยู่ตึกเก่าค่ะ
ผม-งั้นหรอครับ วันนี้ จะมีอะไรทานกันนะ
ฮารุ-วันนี้ ก็คงเป็นเมนู ไคเซกิชาบูละมั้งคะ
ผม-วันนี้มีเนื้อa5 สินะครับ
ฮารุ-ใช่แล้วล่ะจ๊ะ แต่ ถ้าที่รักชอบขนาดนี้ เด๋วพวกเราซื้อกลับบ้านไปด้วยดีมั้ยคะ
ผม-เอ๋ ไม่เอาหรอกครับมันแพงไปทานเนื้อปกติก็นุ่มดีอยู่แล้วครับไม่ว่าจะเนื้อนอกหรือเนื้อในประเทศญี่ปุ่นสำหรับผมอร่อยหมดทั้งนั้นแหละครับ ขอแค่ให้ผมได้นั่งทานกับฮารุ อะไรก็อร่อยครับ
 
ฮารุ-โธ่!!ที่รักคะปากหวานแบบนี้กับทุกคนไม่ได้นะคะ งั้นวันนี้ที่รักก็ทานเยอะๆเลยนะคะ เด๋วฮารุจะเลี้ยงที่รักเอง
สั่งเพิ่มได้เลยค่ะ
ผม-ดีหรอครับ
ฮารุ-ดีสิคะ
 
 
 
แล้วพวกเราก็นอนคุยกันไปเรื่อยจนถึงเวลาพวกเราก็เปลื่ยนชุดแล้วเดินลงไปข้างล่าง ทุกคนก็มานั่งรอกันแล้วพวกเราก็
เดินไปที่ห้องอาหารตึกเก่ากันเข้าไปนั่งปุ๊บ พนง ก็ค่อยทยอยขนอาหารมาอย่างละนิดอย่างละหน่อยแต่มีหลายอย่างมาก
ก็ยกมาให้ทุกคนและอันสุดที่ก็คือหม้อชาบู
 
 
 
ฮารุ-คุณคะ พูดอะไรหน่อยสิคะ
ผม-เอ๋ ทำไมล่ะครับ
ฮารุ-ก็คุณเป็นคนที่ใหญ่ที่สุดในที่นี้ นี่คะ
ผม-งะ งั้น ก็ พวกเรามาเที่ยวกันให้สนุกเถอะนะ แล้วก็ เมื่อตอนนั้นที่เราเรียนจบกันเราเคยสัญญาจะอยู่เที่ยวหลัง
เรียนจบใช่มั้ยล่ะชิโระ
ชิโระ-นี่แกยังจำได้อีกหรอ
ผม-มันก็ต้องจำได้สิวะ ถึงจะช้าไปหน่อยแต่ ก็ มาฉลองเรียนจบกันเถอะนะ
ชิโระ-เราเรียนจบกันมาหลายปีแล้วนะ เอ้าาาา คัมปายยยยยยย
ทุกคน-คัมปายยยยย
 
 
พวกเราก็ชนแก้ว ฉลองกัน วันนั้นพวกเราทั้งดื่มทั้งกินกันเต็มที่ คนที่ไม่เมา น่าจะเป็น ยัยพลอย ที่คอยดูแลพวกเรา
 
 
 
ริกะ-เน่ๆ ฮารุจางงงงง เด๋วเราไปแช่น้ำกันหน่อยมั้ย
ฮารุ-ไปสิไป พลอยจางงงงง ไปด้วยกันนะค้าาาาา
ผม-เด๋วสิครับ ฮารุซังวันนี้ต้องไปแช่น้ำกับผมนะครับ
ฮารุ-เอ๋ ปกติพวกเราก็แยกกันแช่น้ำ อยู่แล้วนี่คะ
ริกะ-งั้นพวกเราก็ไปกันเถอะ
ผม-ไม่ได้ครับๆ วันนี้ ผมจะพาฮารุซังไปแช่น้ำครับ
ชิโระ-นี่ริกะจัง เรากลับไปแช่น้ำที่ห้องกันเถอะนะ
ริกะ-เอ๋!! กะ ก็ได้ค่ะ
 
 
 
แล้วพวกเราก็เดินออกมาจากห้องอาหาร พอจะเดินกลับไปที่ห้องพัก ก็เห็นผู้หญิงตัวเล็กๆคนนึง ยืนอยู่
 
 
ผม-งั้นพวกเราแยกย้ายกลับไปแช่น้ำที่ห้องก่อนนะ พรุ้งนี้ค่อยไปแช่ที่บ่อใหม่กัน
ทุกคน-โอ้
 
 
แล้วพวกเราก็แยกย้ายขึ้นมาบนห้อง แต่ฮารุดันลืมโทรศัพท์เอาไว้ ผมก็เลยต้องลงลิฟต์เพื่อจะเดินไปเอามือถือฮารุ ที่ห้องอาหาร พอลิฟต์เปิดมาก็เห็นริว จูงมือผู้หญิงกำลังจะเดินสวนเข้ามาในลิฟต์
 
 
ริว-พะ พี่ใหญ่
ผม-หื๋อ?.......แล้วนี่แกจะพาสาวน้อยคนนี้ไปไหน
ริว-มะ ไม่ได้พาไปไหนเลยครับ พวกเราแค่คุยกัน
ผม-เฮ้อออ ไปเถอะๆ จะคิดสะว่าไม่เห็นแกละกัน
ริว-คะ ครับพี่ใหญ่
 
แล้วผมก็เดินไปเอามือถือฮารุ แล้วก็กลับมาบนห้อง ฮารุก็นอนเมาอยู่บนเตียง
 
ผม-ฮารุซังครับ ไหวมั้ยครับ
ฮารุ-ฮารุขอนอนพักก่อนนะคะ
ผม-ครับ
 
 
แล้วผมก็เดินเข้าไปอ่าบน้ำแล้วก็ไปนั่งแช่ ออนเซ็นในห้อง ดูภูเขาไปฟูจิ คือน้ำอุ่นมาก แล้วนั่งแช่ทั้งตัว อากาศเย็น
นมาก ตอนกลางคืนอุณหภูมิเหลือเลขตัวเดียว แต่พอตัวอยู่ในน้ำอุ่นแล้วมันสบายสุดๆเลยนั่งแช่ได้เป็นชมๆแน่แบบนี้
 
 
ฮารุ-ทะ ทะ ที่รักคะ
ผม-ฮารุซังมาแล้วหรอครับ มาแช่ด้วยกันสิครับ
ฮารุ-ละ ละ ละ หลัง ที่รัก
ผม-หื๋อหลังผม ?? อ๋อ ฮารุซังมาแช่น้ำก่อนสิครับ เด๋วไม่สบายนะ
 
แล้วฮารุก็ลงมานั่งแช่น้ำในอ่าง
 
 
ฮารุ-ที่รักคะ คือ
ผม-เรื่องรอยสักหรอครับ
ฮารุ-ทะ ทำไมปกติฮารุไม่เคยเห็นคะ หรือว่าคุณ
ผม-อืมมม.........มันก็พูดยากนะครับ
ฮารุ-ที่รักปิดเรื่องรอยสักกับฮารุมาตลอดเลยหรอคะ
ผม-จะว่ายังไงดีละครับ ถ้าผมบอกว่าไม่ได้ปิดมันก็เหมือนโกหก จริงๆผมอยากบอกฮารุซังมานานแล้วล่ะครับ แต่
พอถึงเวลาจริงๆแล้วผมก็ไม่กล้าวันนี้ก็เหมือนกัน ถ้าผมรู้ว่าฮารุซังยังไม่นอนหลับผมก็คงไม่ลงมาแช่น้ำหรอกนะครับ
 
ฮารุ-ทำไมละ คะ ทั้งๆที่ ฮารุก็เคยเห็นของคนอื่นมาแล้ว
ผม-ผมแค่กลัว เพราะเมื่อก่อนผมเคยถามฮารุซังไปแล้วว่าฮารุซังรู้สึกยังไงกับรอยสัก ฮารุซังก็บอกว่าไม่ชอบ ผมก็เลย
ไม่ได้บอกฮารุซังสักที
ฮารุ-...........................................ขะ ขะ ของที่รัก ยะ ยักษ์สีแดงหรอคะ
ผม-ครับ สีแดง
ฮารุ-ระ ระ หรอคะ
ผม-ขอโทษนะครับที่ปิดฮารุซังมานาน
ฮารุ-ละ ละ หลังจากนี้ ห้ามมีความลับอีกนะคะ
ผม-ครับ รู้อะไรมั้ยครับ ก่อนหน้านี้ ผมอาจจะยังไม่เห็นเป้าหมายชัดเจน แต่มาตอนนี้ ผมเห็นเป้าหมายชัดเจนเลยล่ะครับ
ฮารุ-เป้าหมายหรอคะ
ผม-นี่ฮารุถ้าพวกเรามีลูกกัน ลูกของพวกเราหน้าตาจะเป็นแบบไหนกันนะ
ฮารุ-ห๊ะ!!
ผม-และถ้าเรามีลูกกันชีวิตของพวกเราจะเป็นแบบไหนนะ
ฮารุ-บิกคุ.....ซัง พูดจริงหรอคะ
ผม-จริงสิครับ
 
แล้วฮารุก็เข้ามากอดผมแน่น มากๆ
 
ฮารุ-งะ งั้น เรามาลองกันมั้ยคะ
 
แล้วพวกเราก็จูบกันต่อหน้าวิวฟูจิซัง
 
ฮารุ-ที่รักคะ ฮารุอยากมีลูกค่ะ ฮารุอยากเห็นลูกของเรา
ผม-ได้สิครับ ดีจริงๆเลยนะครับที่ได้มาเที่ยว
ฮารุ-งะ งะ งั้น พะ พะ พวกเราเช็ดตัวกันเถอะนะ
ผม-จะขึ้นแล้วหรอครับ
ฮารุ-อะ อื้ม ที่รักก็ขึ้นมาได้แล้วนะคะ
ผม-ครับ
 
ผมก็ขึ้นมาแล้วจู่ๆฮารุก็เดินมาเช็ดตัวให้ผม
 
ผม-ดะ เด๋วสิครับ ฮารุซัง
ฮารุ-เรียกฮารุ ธรรมดาได้แล้วนะคะ
ผม-ขะ เข้าใจแล้วครับ ฮารุ ปะ ปล่อยก่อนได้มั้ยครับ
ฮารุ-ทำไมหรอคะ ภรรยาเช็ดตัวให้สามีไม่ได้หรอคะ
ผม-ตะ แต่ว่า ข้างล่าง
ฮารุ-ที่รักคะ ยืนตรงๆสิคะ ขอฮารุ ดู ยักษ์แดงอีกรอบนะคะ
ผม-คะ ครับ
 
 
แล้วผมก็ยืนหันหลังให้ฮารุ สักแปปฮารุก็เข้ามากอดผมจากข้างหลัง
 
 
ฮารุ-วันนี้ฮารุ จะไม่ยอมทนแล้วค่ะ
ผม-เอ๋ ทะ ทน อะไรหรอครับ
ฮารุ-ฮารุบอกแล้วนี่คะ ว่าฮารุอยากมีลูก เพราะงั้นวันนี้แหละ
ผม-ดะ เด๋ว ใจเย็นๆก่อนนะฮารุเราจะต้องแต่งงานแล้วก็จดทะเบียนกัน
 
ผมพูดไม่ทันจบฮารุก็ลุกเข้ามาใส่สุดท้ายก็เลยตามเลย แล้วพวกเราก็หลับไปตื่นเช้ามาผมก็ปลุกฮารุ แต่เช้านี้แตกต่าง
จากเดิมอย่างเห็นได้ชัด ฮารุตื่นมาถึงก็จับผมจูบแล้วก็กอดผมแน่นมากๆ
 
 
ผม-ฮารุนี่ก็เพิ่งจะ7โมงเช้าพวกเราออกไปขับรถเล่นกันหน่อยมั้ยครับ
ฮารุ-เอ๋ ฮารุว่าเรานอนกอดกันดูฟูจิก็ได้นี่คะ
ผม-ได้มาเที่ยวทั้งทีนะครับ พวกเราออกไปกันเถอะนะ
ฮารุ-งั้นพวกเราไปแต่งตัวกัน
ผม-ครับ
 
 
แล้วพอพวกเราแต่งตัวกันเสร็จฮารุยังไม่ทันแต่งหน้าผมก็จับมือฮารุแล้ว ลากฮารุ ไปที่รถ พอสตาร์ทรถ ผมก็เปิดกระจก
รถ แล้วก็ขับรถออกไปทางขวาของโรงแรม ตรงไปสักแปป ด้านซ้ายก็จะมีลานกว้างๆไว้ให้จอดรถผมก็ขับเข้าไปจอด
แล้วก็ลงไป ที่นั่นเหมือนจะเป็นcafe แต่พวกเรามาเช้าเกินยังไม่เปิดติดกับcafe เหมือนจะเป็นสวนดอกไม้ อะไรสักอย่าง
แล้ววิวตรงหน้าของผมก็จะเป็นทะเลสาบคะวะงุชิด้านหลังเป็นภูเข้าไฟฟูจิ แล้วก็ดันมีคนโทรมาขัดความฟินนี้
 
 
ผม-ฮัลโหล
ชิโระ-นะ นี่ พวกแก ขับรถออกไปไหนแต่เช้าวะ
ผม-แกรู้ด้วยหรอ
ชิโระ-ก็ต้องรู้สิ สตาร์ทรถที ริกะสดุ้งตื่นเลยนะ
ผม-ฮ่ะๆโทษทีๆ มันอยู่ใต้ห้องนอนพวกแกด้วยนี่นะ
ชิโระ-พวกแกรีบๆกลับล่ะ จะได้เวลาอาหารเช้าแล้ว
ผม-เด๋วก็กลับแล้วล่ะ แค่นี้นะ
ชิโระ-เออ
ฮารุ-ที่รักชิโระโทรมาทำไมหรอคะ
ผม-ชิโระบอกว่าเด๋วจะถึงเวลาอาหารเช้าแล้วครับ
ฮารุ-นั่นสิแล้วที่รักออกมาทำอะไรหรอคะ
 
 
ผมก็เลยเดินไปนั่งที่แก้มด้านหน้าของรถ
 
 
ผม-ฮารุมานั่งข้างๆผมสิครับวิวตรงนี้สวยมากเลยนะครับ
 
แล้วฮารุก็เดินมานั่งข้างผมที่แก้มรถผม
 
ฮารุ-มีอะไรหรอคะ
ผม-ดูสิ ฟูจิซังตอนเช้า สีสวยจังเลยนะครับท้องฟ้าก็สีออก ส้มๆแดงๆ อากาศก็เย็นสบาย ผมน่ะชอบที่นี่มากๆเลยล่ะ
ครับ ได้นั่งดูฟูจิซังอากาศเย็นๆแบบนี้แล้วทำให้ผมคิดอะไรได้หลายๆอย่างเลยนะครับ
ฮารุ-แล้วตอนนี้ที่รักคิดอะไรอยู่หรอคะ
ผม-อืมม..ผมกำลังคิดว่า ดีจริงๆที่พวกเราได้เจอกันดีจริงๆที่เราได้อยู่ด้วยกันดีจริงๆที่คุณเลือกผม ผมรักคุณนะครับฮารุ
 
 
พูดจบผมก็เข้าไปจูบฮารุพอผมจูบเสร็จผมก็มองไปที่หน้าฮารุหน้าฮารุตอนนี้ไม่รู้เพราะว่าแดดหรืออะไรแต่หน้าฮารุ
แดงมากๆ
 
 
ฮารุ-ทะ ทะ ทะ ทะ ที่รักคะ ทำอะไรแบบนี้คะ นี่อยู่นอกบ้านนะคะ
ผม-เอ๋ กะ ก็ตอนอยู่สนามบินเราก็จุ๊บกันนี่ครับ
ฮารุ-นะ นะ นะ นี่ ที่รักคะ!!!
 
 
ฮ่าๆเวลาฮารุอายนี่น่ารักจริงๆเลยนะ แล้วฮารุก็เดินเข้าไปนั่งในรถผมก็เลยเข้าไปนั่งในรถด้วย
 
 
ฮารุ-หลังจากนี้ ต้องรักฮารุและมีฮารุแค่คนเดียวเท่านั้นด้วยนะคะ!!!!
ผม-เอ๋!!
ฮารุ-เข้าใจมั้ยคะ ที่รัก!!
ผม-ขะ เข้าใจแล้วครับ
ฮารุ-งั้นก็กลับไปทานข้าวเช้ากันได้แล้วนะคะ
ผม-ครับๆ
 
แล้วผมก็ขับรถออกมา
 
ฮารุ-เด๋วนี้ไปทานอะไรมาคะที่รักอยู่ๆก็รุกเอารุกเอาโธ่ นอกบ้านแท้ๆยังจะมาทำแบบนี้อีก
 
ฮ่ะๆระหว่างทางกลับโรงแรม ฮารุก็บ่นมาตลอดทาง พอมาถึงปุ๊บพวกเราก็เข้าไปนั่งรอ สักพักพวกคนอื่นก็ลงมากัน
 
 
ผม-เด๋วทานข้าวเสร็จ แยกย้ายกันไปอ่าบน้ำแต่งตัวแล้วไปขึ้นกระเช้าไปดูวิวกันก่อนมั้ย
ชิโระ-ยังไงก็ได้ เพราะตั้งแต่มา ก็ ถือว่าดูฟูจิซังเต็มที่แล้วละนะ
พลอย-อยากไปค่ะ ข้างบน ก็มีร้านขายของเล็กๆ แถมด้านล่างตรงที่จอดรถ ก็มีร้าน คุกกี้ฟูจิซังขายด้วย หนูจะไปซื้อของ
ฝากให้โอคะวะซังกับสึคุยะซังค่ะ
ผม-ริวแล้วแกอะ
ริว-เอ๊ะ ผมไปด้วยครับ
ผม-แล้ว สาวน้อยเมื่อคืนไปไหนแล้วละ
ริว-คะ คือว่า ผมส่งกลับห้องไปตั้งแต่เมื่อคืนแล้วล่ะครับ
ผม-หรออ น่าจะพามาทานข้าวด้วยกันนะ
ริว-ฮ่ะๆ ไว้ผมเจอรักแท้แล้วผมจะพามาทานข้าวด้วยนะครับพี่ใหญ่
ผม-นี่แก คนเมื่อคืน ก็สวยแล้ว เรื่องมากจริงๆเลยนะ
ชิโระ-คนอย่างแกไม่เข้าใจริวจังหรอก ริวจังน่ะ เป็นพวกคาสโนว่า ตั้งแต่ไหนแต่ไรแล้ว
ผม-นะ นี่ แก...... ช่างเถอะ แกจะใช้ชีวิตยังไงมันก็เรื่องของแก ล่ะนะ แต่จะทำอะไรก็ป้องกันด้วย
ริว-คะ ครับ พี่ใหญ่
ฮารุ-นี่ๆพวกเราไปแช่น้ำ กันมั้ย
ผม-เอ๊ะ ไม่ไปเที่ยวหรอครับ
ฮารุ-ขอเวลาแปปนึงนะคะ ที่รัก
ผม-เข้าใจแล้วครับ
ริกะ-พลอยจัง งั้นพวกเราก็ขึ้นไปห้องเตรียมตัวกันเถอะนะ ปล่อยให้พวกผู้ชายบ้าๆพวกนี้อยู่ทานข้าวกันไปเถอะ
ฮารุ-ใช่แล้วละจ๊ะ พลอยจัง
พลอย-ค่ะ
 
 
 
แล้วพวกฮารุก็แยกไปทีนี้ก็เหลือ พวกเรา ก็เลยนั่งคุยกันไปเรื่อย เรื่องรถ เรื่องผู้หญิง สักพักพวกเราก็แยกย้ายขึ้นไป
อ่าบน้ำแต่งตัวแล้วลงมานั่งรอข้างล่างสักพักพวกสาวๆก็มากันพวกเราก็ขับรถออกมาไปดูวิวฟูจิยอดเขาก่อนพอไปถึงก็
โดนค่าขึ้นไปกลับคนละ900เยนพวกเราก็ซื้อตั๋วแล้วก็ขึ้นไปข้างบนข้างบนก็จะเป็นวิวที่เห็นทั้งเมืองและ
ทะเลสาบคะวะงุชิ แล้วก็ฟูจิซังแบบเต็มๆเป็นอะไรที่สุดยอดจริงๆ
 
 
 
ผม-ฮ้าาาาาาาาาา สุดยอดไปเลยเนอะ ฟูจิซังเนี่ย ใหญ่สุดๆไปเลย
ฮารุ-ฮิฮิ ที่รักคะ ทำตัวเป็นเด็กเลยนะคะ
ผม-เอ๋ พวกฮารุซังไม่รู้สึกแบบนั้นหรอครับ นี่มันสุดยอดจริงๆนะครับ
ริกะ-เฮ้อออ ก็พวกเราเคยมาแล้ว ก็เลย ไม่ได้รู้สึกว้าว เท่ากันตอนมาแรกๆหรอกนะ
ผม-งะ งะ งั้นหรอครับ
ฮารุ-ทะ ที่รัก อย่าคิดมากเลยนะคะ เด๋ว เราไปซื้อของฝากในร้านข้างล่างกันเถอะนะ
ผม-คะ ครับ
 
 
 
แล้วพวกเราก็ชมวิว ถ่ายรูปกันสักพักพวกเราก็ลงมาแล้วเข้าร้าน ขนมคุกกี้ฟูจิ เรียกได้ว่าพวกเราเหมามาทั้งหมดทุกรสที่
มีขาย เพราะผมลองชิมแล้วมันอร่อยมากๆ เป็นคุกกี้รูปภูเข้าไฟฟูจิแล้ว บนยอดเขาที่เป็นส่วนของหิมะ ทานร้านเค้าก็ใช้
เป็น พวกไวท์ช๊อค หนาๆ ราดลงไปด้านบน แล้วดันมีหลายสีอีก พวกเราก็เลยเหมากันมา กลับไปฝากเตี่ยกับแม่ด้วย
แล้วก็บ้านโอคะวะซัง และพวก พนง ที่บ้าน
 
 
 
ผม-พะ พวกเรา ซื้อกันมาเยอะไปรึป่าวนะครับ
ฮารุ-ไม่หรอกค่ะ เด๋วต้องส่งให้ท่านพ่อกับท่านแม่ด้วยนะคะ
ผม-อะ อื้ม
ริกะ-แล้วจะไปไหนกันต่อดี
ชิโระ-ใก้ลๆที่นี่มันมีสวนสนุกอยู่ไม่ใช่หรอ
ฮารุ-ดีๆ ไปที่นั่นกันเถอะ
ผม-แต่ว่าเด๋ว ตอนเย็น พวกเราต้องไปที่ พิพิธภัณฑ์กันนะ
พลอย-พี่ชายแค่แปปเดียวก็ได้นะ
ริว-นั่นสิพี่ใหญ่
ผม-ขะ เข้าใจ แล้ว
 
 
 
พวกเราก็ขับรถเข้าไปที่สวนสนุกกันพอซื้อตั๋วเสร็จพวกเราก็ดูแผนที่ แล้วก็เดินไล่เล่นไปทีล่ะเครื่องอันไหนคิวเยอะเกินก็
ไม่เข้า เล่นไปเล่นมาก็เกือบจะตอนเย็น พวกผมก็ขับรถกลับกันมาจอดรถตรงภิภิธภันฑ์ข้างๆก็จะมีทางเดินริมทะเลสาบ
แน่นอนว่าต้องมีวิวฟูจิซัง ถ้าใครชอบฟูจิซัง ที่นี่ดูได้จนเบื่อเลยล่ะแต่ด้านหน้าก่อนเข้าทางเดินจะเป็นลานกว้างๆแล้วก็มี
พวกตั้งร้านขายของกินกัน พวกเราก็แยกย้ายกันไปซื้อสิ่งที่ชอบ ผมไปก็ไปหยิบเนื้อย่างก่อนเลย 2ไม้ ปลาหมึกย่าง1
แล้วก็เอาไปนั่งกินที่ม้านั่งสักพักคนอื่นก็มาสรุปแล้วทุกคนซื้อเนื้อมาคนละ1ไม้ พวกเราก็นั่งกินกันชมบรรยากาศยามเย็น
กับฟูจิซังและทะเลสาบคะวะงุชิ พอพวกเรากินกันเสร็จผมก็เลยชวนทุกคนเดินเล่นต่ออีกแปปนึง พอ เริ่มมึดก็ชวนไปดู
ภิภิธภภันฑ์ข้างในตกแต่งแบบแนวบ้านทางยุโรปอิงไปทางนิยายหน่อยๆ เป็นบ้านหลังเล็กๆ1ชั้น มีอยู่เป็นมาณไม่
ถึง10หลัง แล้วพอตอนมึดเค้าก็จะเปิดไฟที่ตกแต่งไว้ตามทางเดินสวนย่อมแน่นอนวิวด้านหลังก็จะต้องเป็นฟุจิซังกับ
ทะเลสาบคะวะงุชิ พวกเราก็แวะถ่ายรูปเล่นและเดินดูไปเรื่อยๆสักพักก็ขับรถกันกลับมาที่โรงแรมแล้วก็ไปนั่งกินข้าว
เย็นกันแล้วพวกเราก็แยกย้ายกันกลับไปแช่น้ำ ผมแช่น้ำกันอยู่ในห้องแต่พวกสาวๆไปแช่ที่ออนเซ็นตึกใหม่ที่นั่น ก็จะดูวิว
ได้เต็มตากว่าละนะเพราะห้องกว้างมากๆหลังจากแช่น้ำผมก็นอนดูทีวีแล้วก็หลับไปเลยตื่นมาอีกทีก็เช้า พวกเราก็ทยอย
เก็บของ แล้วลงไปกินข้าวเช้าแล้วก็ขึ้นมาอ่าบน้ำแต่งตัวพอผมช่วยก็เก็บของให้ฮารุเสร็จผมก็ลงมารอข้างล่าง
 
 
 
 
ผู้จัดการ-คือว่า คุณหนู ลงมารึยังหรอคะ
ผม-ยังไม่ลงมาเลยครับมีเรื่องอะไรหรอครับ
ผู้จัดการ-เอ่อ.....ลูกค้าที่ถูกเลือนห้องพักไป พวกเราขอโทษพวกเค้าแล้วแต่ว่า พวกเค้ายังไม่ค่อยจะพอใจพวก
เราก็เลยออกตั๋วกิ๊ฟวอชเชอร์ให้ไปแทนค่ะ แต่ว่ากว่าจะส่งเอกสารอนุมัติไปที่บริษัทกลัวว่าจะไม่ทันเลยจะมาขอให้
คุณหนูช่วยเซ็นต์ให้อนุมัติที่นี่เลยค่ะ
ผม-อ่อ งั้นเอามาเลยครับ
 
 
ทางผู้จัดการก็ยื่นเอกสารมาชุดนึงพร้อมกับเหน็บปากกามาให้ด้วย ผมก็เปิดอ่านๆ พออ่านจบเสร็จเอกสารเรียบร้อยดี
ผมก็เลยเซ็นต์อนุมัติแล้วก็ยื่นคืนกลับไป
 
 
ผม-เรียบร้อยแล้วครับ
ผู้จัดการ-เอ๊ะ ตะ ตะ แต่ว่า
ผม-ระ หรือว่าผมเซ็นต์ผิดที่หรอครับ
ผู้จัดการ-คะ คือ
ฮารุ-ที่รักทำอะไรอยู่หรอคะ
ผม-คือว่าผม
ผู้จัดการ-คุณหนูคะ ขอ อนุญาตนะคะ
 
 
แล้วทางผู้จัดการก็เล่ารายละเอียดให้ฮารุฟัง แล้วฮารุก็หยิบเอกสารไปดู
 
 
ฮารุ-ก็เรียบร้อยดีนี่คะ
ผู้จัดการ-ตะ ตะ แต่ว่าลายเซ็นต์
ผม-อ๊ะ หรือผู้จัดการอยากให้ฮารุซังเป็นคนเซ็นต์ใช่รึป่าวครับ
ผู้จัดการ- ค่ะ!! คะ คือว่า
ฮารุ-เด๋วสิคะ ก็ที่รักเซ็นต์อนุมัติไปแล้วนี่ไงคะ ฮารุจะต้องเซ็นต์อีกทำไมล่ะ
ผู้จัดการ-คะ คะ คือว่า คนๆนี้
ฮารุ-ลองดูลายเซ็นต์ในเอกสารให้ดีๆสิคะว่าเคยเห็นรึป่าว จะไม่รู้ก็ไม่แปลกหรอกนะคะ ตาเนี่ยเป็นคู่หมั้นของฉันแล้วก็
ทำงานอยู่ที่บริษัทนี่แหละตำแหน่งรองประธานบริษัท เพราะเอาแต่ทำงานอยู่ในห้องที่บริษัท ไม่ได้ออกมาตรวจข้างนอก
หรอกนะ
ผู้จัดการ-เอ๊ะ!! นี่คือ ท่านรองประธานบริษัทหรอคะ
ผม-ผมแค่ พนง
ฮารุ-ก็ใช่น่ะสิคะ ในเมื่อรองประธานเซ็นต์อนุมัติไปแล้วก็เอาเอกสารไปจัดการให้เรียบร้อยได้แล้วนะคะ
ผู้จัดการ-ค่ะ เด๋วจะรีบไปจัดการตอนนี้เลยค่ะ
 
 
แล้วผู้จัดการก็วิ่งเข้าไปในห้องทำงาน
 
 
ผม-นะ นี่ฮารุ คนอื่นๆละครับ
ฮารุ-เด๋วก็น่าจะมาแล้วล่ะค่ะ
ผม-พวกเราจะต้องกลับบ้านแล้วฮารุอยากจะไปที่ไหนก่อนมั้ยครับ
ฮารุ-อืมมม ก็แวะซื้อผลไม้กลับบ้านด้วยละกันนะคะ
ผม-ได้สิครับ
ผู้จัดการ-คะ คะ คือว่าเอาน้ำมาให้ค่ะ คุณหนู ท่านรองประธาน
ฮารุ-ขอบใจจ๊ะ
ผม-ขอบคุณนะครับ แล้วก็ขอโทษด้วยนะครับที่ผม ไม่ได้แนะนำตัวแต่แรก
ผู้จัดการ-มะ มะ ไม่เป็นไรค่ะ ทางนี้ต้องขอโทษด้วยนะคะที่ไม่ดูให้ดีก่อน
ผม-ฮ่ะๆขอโทษกันไปมาแบบนี้ก็ไม่จบสิครับ ไม่ต้องคิดมากหรอกนะครับ
ผู้จัดการ- ค่ะ แล้วนี่จะกลับกันแล้วหรอคะ
ผม-ครับเด๋วรอทุกคนลงมาก็จะเช็คเอ้าท์กันเลยครับ
ผู้จัดการ-งะ งั้นเด๋วจะรีบไปจัดการให้นะคะ
ผม-ครับ ขอบคุณครับ
 
 
 
แล้วพวกเราก็นั่งรอกันอีกแปปทุกคนก็มากัน พวกเราก็ขับรถออกกันมาแล้วก็แวะซื้อผลไม้จากข้างทางที่ชาวบ้านเอามา
ขาย แล้วพอออกมาสักพักก่อนออกทางด่วนพวกเราก็แวะจุดพักรถแวะนั่งกินข้าวกันซื้อของฝากด้วยอะไรด้วย
 
 
 
ผม-นี่ยัยพลอย แกจัดของฝากหน่อยเอามา3ชุด
พลอย-ค่ะ
 
แล้วยัยพลอยก็วิ่งไปจัดของฝากที่รถเสร็จก็วิ่งเอามาให้
 
 
ผม-ชิโระเด๋วพวกเรากินข้าวกันเสร็จพวกเราแยกย้ายกันได้เลยนะไว้เจอกันพรุ้งนี้
ชิโระ-เออ ก็ดีเหมือนกันเด๋วจะต้องไปส่งริกะอีก ยังไงก็ต้องไปคนละทางกับพวกแกล่ะนะ
ฮารุ-ริวจังละจ๊ะ จะกลับไปที่บ้านด้วยกันมั้ย
ริว-คะ คือว่า เด๋วผมจะแวะไปธุระข้างนอกน่ะครับพี่ฮารุ
ผม-งั้นหรอแกก็จะไปอีกทางสินะ งั้น เอ้า เอาของฝากไปให้ทาเคดะซังกับซาซากิซังด้วยนะ แล้วก็นี่ของริกะจังครับ ฝาก
ให้ที่บ้านด้วยนะครับ
ชิโระ-เห้ยๆจะดีหรอ พวกเราก็ซื้อกันมาเยอะเหมือนกันนะเฟ้ย
ริว-นะ นั่นสิครับ
ผม-เห้ยๆไอ้พวกบ้า ของในถุงเนี่ยรสชาติมันต้องดีกว่าของที่พวกแกซื้อมาแน่ๆ
ชิโระ-ที่บ้าน่ะมันแก ขนมออกมาจากร้านเดียวกันมันก็ต้องเหมือนกันอยู่แล้วไม่ใช่หรอ แกส่งให้บ้านที่ไทยเถอะ
ผม-เออน่ะ เอาไปเถอะ งั้นเอาแค่ผลไม้ก็ยังดี พวกแกไม่ได้ซื้อกันมาใช่มั้ยละ
ชิโระ-เออๆ แกนี่มันตื้อจริงๆ
ริว-คะ ครับพี่ใหญ่
ฮารุ-นี่ที่รักที่นี่มีน้ำองุ่นสดๆใส่ขวดขายด้วยนะคะ
ผม-จริงหรอครับ งั้นเด๋วพวกเราไปซื้อกันเถอะนะครับ
ฮารุ-จ๊ะ
ชิโระ-งั้นพวกเราไปก่อนนะ
ริว-ผมไปก่อนนะครับพี่ใหญ่เด๋วไว้เจอกันที่บ้านนะครับ
ผม-เออ เข้าใจแล้วขับรถกันดีๆล่ะไอ้พวกบ้า
ริกะ-ไปก่อนนะฮารุจังพลอยจัง คิดถึงจังเลยยยย ไม่อยากจากกันเลย
 
 
แล้วริกะก็เข้าไปกอดฮารุกับพลอยจัง
 
 
ผม-นี่ริกะจัง ก็มาเที่ยวที่บ้านของพวกเราบ่อยๆสิครับ ไอ้ชิโระมาประจำเลยนะครับ
ริกะ-ได้หรอ
ผม-ได้สิครับ ริกะจังเป็นเพื่อน ฮารุซังนะครับ ทำไมผมจะไม่ยินดีให้เพื่อนฮารุซังมาที่บ้านล่ะครับ เพราะงั้น ชวนกันมา
เยอะๆเลยนะครับ เด๋วผมจะเตรียมอาหารไว้เลี้ยงเองครับ
ริกะ-งะ งะ งั้น ต้องจัด งานรวมตัวเพื่อนๆแล้วสิเนี่ย
ฮารุ-นะ นั่นสิ คิดถึงเพื่อนๆ เหมือนกัน
ผม-เพราะงั้นก็มาบ่อยๆนะครับ
ริกะ-เข้าใจแล้ว แล้วเจอกันนะ ทุกคน
 
 
แล้วพวกเราก็ลากันที่จุดพักรถ หลังจากนั้นผมก็ไปซื้อน้ำองุ่นมา2ลัง แล้วก็ขับรถกลับไปบ้านโอคะวะซังเอาของฝากไป
ให้ แล้วก็อยู่นั่งคุยกันสักพักผมก็ขับรถกลับมาบ้าน
 
 
พ่อบ้าน-ยินดีต้อนรับกลับบ้านครับคุณท่าน คุณผู้หญิง
ผม-อ่าาา กลับมาแล้วคร้าบบบ
เมดอายุ/เมดชิสึ-ยินดีต้อนรับกลับบ้านนะคะ คุณท่าน คุณผู้หญิง
ฮารุ-ช่วยขนของเข้าไปข้างในบ้านหน่อยนะจ๊ะ
ผม-จริงสิครับผมซื้อน้ำองุ่นมา เอาไปแบ่งกันคนละ 1ขวดนะครับ
พ่อบ้าน-รับทราบแล้วครับคุณท่าน
ฮารุ-ป่ะงั้นพวกเราก็เข้าบ้านกันเถอะนะ
ผม-ครับ
 
 
แล้วพวกเราก็มานั่งดูทีวี กันที่ห้องอาหาร
 
 
เมดอายะ-คุณท่าน คุณผู้หญิงจะรับ อาหารเย็นเลยมั้ยคะ
ผม-เอามาเลยก็ได้ครับ
 
แล้วพวกอายะก็ยกข้าวมาให้ พวกเราก็นั่งกินกัน
 
ผม-จริงสิ เด๋วต้องให้คนแพ๊คของใส่กล่องแล้วก็ส่งกลับไปไทย
ฮารุ-อืมมม... นี่ที่รักเด๋วฮารุจัดการให้นะคะ
พลอย-หนูขอไปด้วยนะคะพี่ฮารุ
ฮารุ-ขอบใจนะจ๊ะ แล้วเด๋วเราออกไปหาอะไรอร่อยๆทานกันนะ
ผม-จริงสิฮารุ ผมว่าจะ ซื้อตั๋วให้พ่อกับแม่ผมมาเที่ยว ช่วงปีใหม่ ดะ ได้มั้ย
ฮารุ-ได้สิคะ
ผม-ยัยพลอยแกอย่าลืมโทรไปบอกเตี่ยกับแม่นะ แล้วพี่แกอีก2คนจะมาด้วยมั้ยอย่าลืมถามละ
พลอย-จะไปโทรเด๋วนี้เลยค่ะ
ผม-อืม
 
แล้วยัยพลอยก็ออกไปสักพักก็กลับมา
 
พลอย-เตี่ยบอกว่า เด๋วถามพวกเฮียก่อน
ผม-หรอ
ฮารุ-ฮารุยังไม่เคยเจอพี่ของที่รักเลยนะคะ
ผม-นั่นสินะครับ เด๋วถ้าทุกคนมาตอนปีใหม่ก็คงจะได้เจอกัน
พลอย-งั้นพวกเราจะไปเที่ยวที่ไหนกันดีคะ
ผม-เฮ้อออ เพิ่งจะกลับมาจากเที่ยวแท้ๆ คงต้องเคลียงาน แถมปลายปีด้วยงานค่อนข้างจะเยอะ
ฮารุ-งั้นเราเลื่อนออกไปก่อนดีมั้ยคะที่รัก
 
ผม-ไม่เป็นไรครับ ผมจะพยายามเท่าที่จะทำได้ครับ อีกอย่างวันก่อนเข้าไปที่บ้านโอคะวะซังมา สึคุยะ ไม่สิ คุณแม่เองก็
บอกให้พวกเรา3คนเข้าไปหาบ่อยๆก็เลยคิดว่าน่าจะดีถ้าเกิด ชวนทุกคนมาเจอกันแล้วก็จัดปาร์ตี้เล็กๆสำหรับครอบครัว
ของพวกเรา
 
พลอย-นั่นสิคะ พวกเราแทบไม่ค่อยได้เข้าไปกันจริงๆด้วยนะคะ
ฮารุ-งั้นพวกเรามาจัดปาร์ตี้ให้ทุกคนกันเถอะนะ
ผม-อืมมม งั้น 1วันที่บ้านเรา อีก1วันไปที่บ้านคุณแม่มั้ย
ฮารุ-ตกลงค่ะ
ผม-บ้านเราไม่เท่าไหร่ แต่จะไปเตรียมงานที่บ้านคุณแม่ยังไงไม่ให้ทั้ง2คนรู้ตัว
ฮารุ-เรื่องนั้นฮารุมีแผนค่ะ ฮารุก็แค่ชวนทั้งคู่ออกไปเดินเล่นไงคะ
ผม-แล้วใครจะดูแลงานล่ะครับ ถ้าเป็นไปได้ผมอยากให้ฮารุซังกับพลอยจังอยู่ดูที่หน้างาน ว่าจะเอาอะไรบ้าง
ฮารุ-แล้วพวกเราจะทำยังไงกันดีละคะ
ผม-อืมมมม....ก็เด๋วรอดูก่อนละกันครับว่าจะเอายังไงดีเพราะตอนนี้ทางที่บ้านผมก็ยังไม่รู้ว่าจะมาได้รึป่าว
ฮารุ-ค่ะ
ผม-ก็แบบนี้แหละยัยพลอยแกก็พยายามทำตัวให้ว่างเข้าไว้ละเพราะแกจะต้องเป็นคนรับผิดชอบ
พลอย-ค่ะ
ผม-ทานากะซังครับ สวนหลังบ้านเราเนี่ยมันโล่งๆ ผมอยากจะได้ต้นซากุระ ต้นบ๊วย ต้นแอ๊ปเปิ้ล ต้นองุ่น ครับ
ฮารุ-ที่รักคะ จะซื้อมาทำอะไรหรอคะ
ผม-คือว่าหลังบ้านเราเนี่ยมันโล่งๆใช่มั้ยล่ะครับ แล้ว ล่าสุด ก่อนกลับมาพวกเราซื้อน้ำองุ่น สด กลับมากันตั้งหลายขวด
ใช่มั้ยล่ะครับ ผมเลยอยากจะปลูกไว้หลังบ้านครับ
 
พ่อบ้าน-แล้วจะเอาอย่างละกี่ต้นดีครับ
ผม-อืมมม เอาต้นบ๊วยมา7ต้น แอ๊ปเปิ้ล3 เอาไปปลูกริมๆ ส่วนซากุระเนี่ยเอา1ต้น ลงตรงกลาง แล้วองุ่นเอามา6ต้น จะ
ปลูกด้านหน้าต้นซากุระครับ
พ่อบ้าน-ทราบแล้วครับ
ผม-จริงสิ ผมว่าต้นผลไม้เอาที่มันโตหน่อยแล้วนะครับ ส่วนต้นซากุระ ขอต้นใหญ่ๆหน่อยครับ จัดการเลยนะครับ
พ่อบ้าน-งั้นเด๋วกระผมจะรีบไปจัดการให้นะครับ
ผม-ขอบคุณครับ
 
 
แล้วทานากะซังก็ออกไป
 
 
ฮารุ-ทำไมจู่ๆที่รักถึงอยากจะปลูกต้นไม้คะ
ผม-ทำไมหรอครับอืมม.......อย่างบ๊วยเราก็สามารถเอามาดอง เอามาทำเหล้าบ๊วยได้ แอ๊ปเปิ้ลสดๆก็อร่อยหรือจะเอาไป
ทำขนมก็ได้ องุ่นนี่ ทำน้ำองุ่นก็ได้ หรือเราอาจจะเอาองุ่นมาทำขนมก็ได้นะ
พลอย-แบบนี้ ก็ดีนะคะ พี่ฮารุ ได้ทานของสดใหม่ แถมไม่มีสารเคมีแน่นอน เพราะเราปลูกเอง
ฮารุ-นั่นสินะ ทีนี้เราก็จะได้ทานผลไม้กันไม่อั้นเลยนะ
ผม-ใช่แล้วล่ะครับ เพราะงั้นผมเลยอยากรีบปลูก พวกเราจะได้ทานกันไวๆ
ฮารุ-นี่ที่รักคะ ฮารุว่าจะจ้าง คนงานเพิ่มค่ะ
ผม-นั่นสินะครับ งานเริ่มเยอะขึ้นแล้ว งั้นเรา จ้างคนสวนเพิ่มสักคน
ฮารุ-ฮารุอยากได้เมดเพิ่มอีกเพราะงานในบ้าน ก็เริ่มเยอะขึ้น
ผม-ผมว่านะครับ งานในครัวเนี่ย พวกเรา จ้างคนที่ทำอาหารได้ มาดูแลเรื่องเมนูอาหารให้พวกเราดีกว่ามั้ยครับ
ฮารุ-มันก็จริงนะคะ
ผม-งั้นเด๋วผมจะลองคิดดูอีกทีละกันนะครับ
ฮารุ-ขอบคุณนะคะ ที่รัก
ผม-ครับงั้นเด๋วผมขอไปพักที่ห้องนอนแล้วนะครับ ฮารุซังจะไปด้วยกันมั้ยครับ
ฮารุ-เด๋วฮารุจะไปนั่งดูหนังค่ะ พลอยจังไปดูหนังด้วยกันมั้ยจ๊ะ
พลอย-ไปค่ะ
ผม-งั้นผมไปก่อนนะครับ ยัยพลอยแกอย่านอนดึกล่ะ พรุ้งนี้ต้องไปเรียนนะ
พลอย-ค่ะ
 
 
ผมก็เดินออกมาจะเดินขึ้นไปห้องนอน ก็เจอทานากะซังกลับมาพอดี
 
 
พ่อบ้าน-คุณท่านครับ
ผม-กลับมาแล้วหรอครับ ได้มั้ยครับต้นไม้
พ่อบ้าน-พวกต้นผลไม้ ได้หมดแล้วครับ เด๋วพรุ้งนี้ เช้าจะ มาส่งที่บ้านครับ แต่ต้นซากุระ ไม่มีเลยครับที่ต้นใหญ่ๆ
หน่อย
ผม-เอ๋!!! ไม่มีเลยหรอครับ
พ่อบ้าน-คุณท่านอยากได้มากขนาดนั้นเลยหรอครับ
ผม-กะ... ก็ อยากได้อยู่ครับ เพราะ ต้นซากุระจะขาดไปไม่ได้เด็ดขาด
พ่อบ้าน-งั้นคุณท่านรอสักครู่ได้มั้ยครับ เด๋วกระผมจะลองโทรไปถามเพื่อนที่บ้านเกิดดูก่อนครับ อาจจะมีเหลืออยู่บ้างก็ได้ครับ
ผม- ดีเลยครับแบบนั้น
 
 
แล้วทานากะก็ออกไปคุยโทรศัพท์สักพักก็เดินกลับมา
 
 
พ่อบ้าน-ขอประทานโทษที่ทำให้รอนะครับคุณท่าน
ผม-ได้มั้ยครับ
พ่อบ้าน-ได้ครับ กระผมบอกให้เค้าจองไว้แล้วครับ
ผม-งั้นทานากะซังครับ รีบไปเก็บของ แล้วกลับบ้านเกิดเลยนะครับ ผม อนุญาต ยังไงผมรบกวนเอาต้นซากุระมาให้ได้
เลยนะครับ
พ่อบ้าน-ดะ ได้ครับ
ผม-จริง สิครับ ทานากะซังห้องพัก พนง ยังว่างอยู่รึป่าว
พ่อบ้าน-ก็ยังมีว่างอยู่ครับคุณท่านจะทำอะไรหรอครับ
ผม-ไม่มีอะไรครับ เก็บของแล้วออกเดินทางได้เลยนะครับ บอกให้นิชิโนะซังขับรถไปส่งที่สถานีรถไฟชินคันเซ็นก็ได้
ครับ
พ่อบ้าน-ทราบแล้วครับ
 
แล้วทานากะซังก็เดินไปเก็บของผมก็เลยเดินกลับไปหาพวกฮารุ
 
ผม-ฮารุซัง ต้นผลไม้พรุ้งนี้เค้าจะมาส่งนะครับ แล้วก็ผมให้ทานากะซังกลับไปที่บ้านเกิดนะครับ ไปเอาต้นซากุระกลับมา
ฮารุ-เอ๋!!! ให้ทานากะซังไปเลยหรอคะ ให้เค้าส่งมาก็ได้นะคะ
ผม-มะ ไม่เป็นไรครับ ผมอยากได้ต้นซากุระเหมือนกัน
พลอย-พี่ฮารุคะ ปล่อยพี่ชายไปเถอะค่ะ ลองถ้าอยากได้ขนาดนี้แล้วขัดไปก็คงไม่ยอมอยู่ดี
ผม-งั้น อายะซัง ชิสึซัง ฝากดูแลบ้านแทน ทานากะซังด้วยนะครับ
เมดอายุ/เมดชิสึ-ทราบแล้วค่ะคุณท่าน
ผม-งั้นผมไปนอนจริงๆล่ะ ครับ
ฮารุ-ค่ะ
 
 
แล้วผมก็ขึ้นมานอน