โอรีเวีย 2 ( ล่มสลาย )

หลังจากรับประทานอาหารเช้าเสร็จแล้ว   เด็กๆ ก็ชวนกันมานั่งเล่นใต้ต้นแอปเปิลในสวน   แม้ผลผลิตส่วนใหญ่จะถูกเก็บเกี่ยวไปแล้ว   แต่ก็นั่งเหลือพอให้เด็ดกินได้อยู่

 

เด็กทั้งหลายต่างพูดคุยถึงเรื่องราวที่ผ่านมาตลอดหนึ่งปี  และความต้องการของพวกเขาในเวลานี้   ฟีไลร่านั้นโดนคำสั่งให้กลับบ้านในทันที   แต่นางก็ยังดื้อดึงถึงตอนนี้

 

“ อยู่ที่ไหนก็เหมือนกันเชื่อข้าสิ   เมื่อซาเหวจลอร์ดคืนชีพขึ้นมาก็ไม่มีที่ใดปลอดภัยแล้ว ”

 

นางให้เหตุผล

 

“ พวกเจ้าไม่เห็นเล่าถึงเมืองอันดอรีสบ้างล่ะ ”

 

ฟิโลโซเฟอร์ท้วง

 

คำถามนั้นทำเอาเพื่อนๆ หยุดชะงัก

ต่างมองหน้ากันเลิกลัก

 

“ ทำไม   มีเรื่องไม่ดีเกิดขึ้นอย่างนั้นหรือ ”

 

เด็กชายถาม

เขามองเห็นเค้าลางประหลาดในสายตาของแต่ละคน

จึงพยายามคาดคั้นเอาคำตอบให้ได้

 

“ ก็งานพิธีฝังพระศพน่ะจะเป็นเรื่องดีได้อย่างไร   จริงไหมพวกเรา ”

 

อีเลียสตอบไม่เต็มเสียงนัก

และเพื่อนก็พยักหน้าเห็นด้วย

 

“ ใช่   มันไม่มีอะไรน่าสนใจนักหรอก   ทำไมเราไม่คุยกันถึงงานเทศกาลประจำปีที่กำลังจะมาถึง   หาอะไรทำสนุกๆ ไม่ดีกว่าหรือ   เรื่องที่มันผ่านไปแล้วก็ปล่อยให้ผ่านไป ”

 

โลธอร์กล่าวสนับสนุน

 

“ พวกเจ้าจะเล่าหรือไม่เล่า   หรือจะให้ข้าบุกไปที่อันดอรีสสืบดูว่าเกิดอะไรขึ้นกันแน่ ”

 

“ อย่าไปเลยนะมันไกลออกเจ้าไปคนเดียวไม่ไหวหรอก ”

 

ฟีไลร่าบอก

 

“ เช่นนั้นก็เล่ามาสิว่าเกิดอะไรขึ้น ”

 

เด็กชายว่า

 

“ ฟิโลโซเฟอร์ถึงรู้เจ้าก็ทำอะไรไม่ได้   มันจบไปแล้ว ”

 

อีเลียสเตือน

 

“ เช่นนั้นจงอย่ารู้เลยจะดีกว่าคิดเสียว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น ”

 

“ ไม่   พวกเจ้าต้องบอกข้าเกิดอะไรขึ้นที่นั่น   แล้วดารีลล่ะได้กลับมาพร้อมกันหรือเปล่า ”

 

คำถามนั้นทำเอาเพื่อนๆ ถึงกับหน้าเจื่อนไป

บนดวงตาของฟีไลร่ามีหยดน้ำตารื้นขึ้นมา

 

“ เขาไม่   เขาไม่ได้มาหรือ   อยู่ไว้ทุกข์ต่อที่นั่นหรือไร ”

 

เด็กชายถามเสียงสั่น

อะไรบางอย่างบอกเขาว่านั่นไม่ถูกต้อง

มันไม่ใช่คำตอบที่แท้จริง

 

“ ฟิลอสฟังข้านะ ”

 

โลธอร์เรียก

 

“ เหลวไหลเกินไปแล้วข้าจะไปตามเขากลับ ”

 

เด็กชายชาวซีนาร์ยว่าพลางผุดลุกขึ้น

แต่ถูกเพื่อนๆ ดึงให้นั่งลงเหมือนเดิม

 

“ จะบ้าหรือไรตั้งสติหน่อยสิ ”

 

เลโอน่าตำหนิ

 

“ โลธอร์ตบข้าอีกครั้งสิ   ข้าต้องฝันอยู่แน่เลย   ทั้งหิมะทั้งขี้เถ้าทั้งหมดล้วนภาพมายาทั้งนั้น   แล้วพวกเจ้ายังมาทำตัวประหลาดอีก   พวกเราไม่มีความลับต่อกันมิใช่หรือ   นี่ต้องเป็นความฝันอย่างแน่นอน ”

 

“ ขี้เถ้า   เจ้าฝันร้ายเกี่ยวกับขี้เถ้า   มีอำนาจด้านการพยากรณ์หรือไร ”

 

เด็กชายร่างผอมแห้งขมวดคิ้ว

 

ฟิโลโซเฟอร์นึกถึงความฝัน

ที่ดารีลกลายเป็นขี้เถ้าแล้วใจหายวาบ

 

“ บอกข้ามา   เกิดอะไรขึ้นกับดารีลอย่างนั้นหรือ ”

 

เขาถึงกับกระชากคอเสื้อของอีเลียส

เจ้านั่นถึงกับเหวอไปเลย

 

“ ใจเย็นสิ ”

 

เลโอน่าแกะมือของเขาออก

 

“ เอาล่ะถ้าเจ้าสาบานว่าจะไม่ทำอะไรโง่ๆ พวกเราก็จะเล่าให้ฟังว่าเกิดอะไรขึ้น ”

 

เด็กชายชาวซีนาร์ยนิ่งไป

แต่สุดท้ายก็พยักหน้ารับ

 

เพื่อนๆ จึงช่วยกันเล่าเรื่องที่เกิดขึ้น

 

โดยเล่าย้อนไปตั้งแต่เริ่มส่งขบวนพระศพ

ออกจากโอรีเวีย

 

ซึ่งในตอนนั้นมีเรื่องวุ่นวายเกิดขึ้นเล็กน้อย

เพราะลอร์ดเดเวอร์ลอสไม่อยากให้ดารีลไปจากโอรีเวีย

แม้เพียงช่วงเวลาสั้นๆ

 

มีเรื่องแปลกอย่างหนึ่ง

กษัตริย์แห่งอันดอรีสที่ล่ำลือกันว่าหายตัวไป

ก็ได้ปรากฏกายขึ้น

เพื่อรับร่างของเจ้าหญิงลูเซียน่าด้วยพระองค์เอง

 

และเป็นคนรับรองให้ดารีลติดตามไปด้วยในฐานะพระคู่หมั้น

หรือในอีกแง่หนึ่ง

 

พระองค์ต้องการดารีลไว้

ในเมืองของพระองค์เอง

 

และแน่นอนว่าลอร์ดเดเวอร์ลอส

ไม่พอใจเป็นอย่างมาก

 

ต่างทุ่มเถียงกันถึงสิทธิ์

ในการครอบครองดารีลเอาไว้

แต่เพียงผู้เดียว