โอรีเวีย 2 ( ล่มสลาย )
shilen
7) ซาเหวจลอร์ด
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความเมื่อความขัดแย้งทำท่าจะบานปลาย เพราะทุกคนต่างอ้างสิทธิ์ของตนและไม่มีใครยอมใคร สุดท้ายก่อนที่จะเกิดการประทะกันขึ้น ดารีลก็บอกความประสงค์ว่าจะไปและสัญญาว่าจะกลับมาในเวลาไม่นาน นั่นเองที่ทำให้ลอร์ดเดเวอร์ลอสพอใจยอมปล่อยให้เป็นตามนั้น
“ บางครั้งข้าก็นึกสงสัยลอร์ดเดเวอร์ลอสรักดารีลจริงหรือเปล่า หรือแค่ต้องการเก็บไว้ใช้งานเพียงเท่านั้น เขาไม่นึกถึงความรู้สึกของหลานชายเพียงคนเดียวแม้แต่น้อย ”
อีเลียสตั้งข้อสังเกต
“ กษัตริย์เอลาดอนแห่งอันดอรีสก็เหมือนกันนั่นแหละดึงดันจะเก็บเขาไว้ทั้งที่ไม่มีสิทธิ์อันใด ”
ฟีไลร่าว่าบ้าง
“ ทุกคนก็คิดถึงแต่ตัวเองกันทั้งนั้นมิใช่หรือ ”
เลโอน่าว่า
สีหน้าเหมือนไม่พอใจอะไรบางอย่าง
“ ช่างเถอะข้าไม่ได้อยากรู้เรื่องนั้นข้าอยากรู้แค่ว่าเกิดอะไรขึ้นกันแน่ที่อันดอรีส พวกเจ้าช่วยรวบรัดหน่อยไม่ได้หรือ ”
เด็กชายชาวซีนาร์ยเริ่มขัดใจ
เรารู้ว่าเพื่อนๆ กำลังถ่วงเวลา
“ เจ้าอยากรู้ตอนไหนล่ะ ”
โลธอร์ถามทั้งที่ปากยังเคี้ยวตุ่ยๆ
“ ก็ตอนที่เกิดเรื่องน่ะสิ ”
“ ได้ อีเลียสเล่าไป ”
เด็กชายร่างอ้วนโยนภาระไปให้เพื่อนหน้าตาเฉย
“ ห๊า แบบนี้ก็ได้หรือ ”
เด็กน้อยคนนั้นทำตาโต
รู้สึกตกใจเพราะเขายังเรียบเรียงเรื่องราวให้ฟังดูเบาๆ ลงไม่ได้
“ เจ้านั่นและอีเลียสพูดมา ”
ฟิโลโซเฟอร์ทำเสียงขู่
เขาเชื่อว่าอีเลียสนั้นรู้ดีไปเสียทุกอย่าง
จึงสมควรเป็นคนเล่าความจริงทั้งหมด
“ คือเรื่องมันเป็นอย่างนี้ ”
อีเลียสพูดเท่านั้นแล้วก็ทำท่าอ้ำอึ้ง
เปิดสมุดปกแข็งที่ถือติดตัวอยู่เป็นนิจขึ้นมาอย่างวุ่นวาย
แต่ก็นึกไม่ออกว่าควรเปิดไปหน้าใด
“ อีเลียส ”
โลธอร์ทำเสียงดุ
เขาจึงเงยหน้าขึ้น
และพบกับสายตาแห่งความคาดหวังจากเพื่อนๆ ทุกคน
“ โอ๊ยตาย ทำไมต้องเป็นข้าพวกเราอยู่ด้วยกันแท้ๆ ”
เด็กชายร่างผอมถอนหายใจเฮือก
“ ได้ๆ ข้าไม่รู้อะไรหรอก ดังนั้นจะเล่าแค่ในส่วนที่ข้าเห็นเท่านั้น ”
เพื่อนๆ ต่างพยักหน้า
“ มันเกิดขึ้นตอนช่วงบ่ายของวันนั้น พวกเขาเคลื่อนร่างของเจ้าหญิงลูเซียน่าไปยังสุสานหลวง โชคดีมากเลยที่เราไม่ใช่แขกคนสำคัญเลยอยู่ไกลหน่อย ตอนที่กำลังทำพิธีเปิดอุโมงค์นั่นแหละที่เจ้าปีศาจร้ายปรากฏกายขึ้น ”
“ ใช่ตอนแรกข้าคิดว่ามันคือมังกร ผ่าสิพอมันแหกปากร้องเท่านั้นแหละเล่นเอาฉี่แทบราด ”
โลธอร์เสริม
“ อะไรเคอร์คารอลน่ะหรือ อย่าบอกนะว่ามันไปที่นั่น ”
ฟิโลโซเฟอร์ตกใจ
“ ใช่ มันยืนอยู่เหนือร่างของเจ้าหญิงลูเซียน่า ”
อีเลียสเล่าต่อ
“ สิ้นเสียงร้องของมันเหล่ามังกรก็บินมาเต็มท้องฟ้าแล้วความอลหม่านก็เริ่มต้นขึ้น ”
“ มันอลหม่านตั้งแต่เคอร์คารอลโฉบลงมาแล้ว แถมช่วงเวลาหน้าสิ่วหน้าขวานแบบนั้นเจ้ายังมาหายไปอีก แทนที่จะจับกลุ่มกันไว้ดันมาหายตัวไปซะนี่ ”
เด็กชายร่างอ้วนต่อว่า
“ ข้าหายไปที่ไหนกันเล่า แต่ไปหาที่ซ่อนเท่านั้นเอง ที่รอดจากการถูกไฟคลอกก็เพราะข้ามิใช่หรือ ข้าหวังดีทำเพื่อทุกคนแล้วยังต้องโดนบ่นอีกหรือ ”
คู่หูของเขาเถียง
“ อยู่ๆ หายไปดื้อๆ แบบนั้นไม่เตือนเพื่อนก่อนล่ะ แล้วเจ้ารู้ได้อย่างไรว่ามันตั้งใจมาเผาที่นั่น ”
“ โธ่เอ๋ย มังกรไฟบินมาทั้งรังคงไม่ได้มาร้องเพลงให้ฟังหรอกนะ ”
“ เดี๋ยวๆ เรื่องมันอย่างไรกันแน่ อย่าเพิ่งทะเลาะกันสิ สรุปมันเกิดอะไรขึ้นแล้วมันจบอย่างไร ”
ฟิโลโซเฟอร์ท้วงด้วยความร้อนใจ
“ ก็ตามนั้นแหละ ”
เลโอน่าว่า
“ ฝูงมังกรบุกมาทำลายพิธี มันปิดล้อมเผาสุสานจนราบ มีคนเจ็บคนตายมากมายและพวกเราเป็นหนึ่งในนั้นที่หนีรอดออกมาอย่างปลอดภัยเจ้าควรสบายใจได้แล้ว ”
นางสรุป
“ เดี๋ยวนะ แล้วดารีลล่ะไม่เห็นเล่าเกี่ยวกับเขาเลย ”
เด็กชายชาวซีนาร์ยท้วง
“ ข้าไม่เห็นหรอกเขาอยู่กับจอมเวทวาลานอย่างไรล่ะใครเข้าใกล้ได้เสียที่ไหนกัน ”
“ จอมเวทวาลานไม่ได้อยู่ที่นั่น ไม่ได้ไปอันดอรีสด้วยซ้ำ ”
ฟีไลร่าว่า
น้ำเสียงสั่นครือ
เด็กชายชาวซีนาร์ยหัวใจหล่นวูบ
เขารู้ว่าในเวลานั้นดารีลไม่มีทางคิดหนี
เขาเชื่อมันว่าแค่มังกรฝูงเดียวทำอะไรหนุ่มน้อยคนนั้นไม่ได้อย่างแน่นอน
แต่ปัญหาใหญ่คือดารีลกำลังคิดอะไรอยู่
อยากสู้หรืออยากทำอย่างอื่น
“ พวกเจ้ารู้ใช่ไหมว่าเกิดอะไรขึ้นกับเขา บอกมาสิจะโกหกข้าไปทำไม ”
เด็กชายแผดเสียง
“ ฟิลอสน้อย อย่ารู้เลย เจ้าแค่คิดว่าหมอนั่นออกเดินทางไกลไปเที่ยวที่ไหนสักแห่งตามลำพัง แบบนี้ไม่ดีกว่าหรือ ”
เด็กชายร่างอ้วนบอกด้วยน้ำเสียงอบอุ่น
“ ไม่ อีเลียสบอกมาเดี๋ยวนี้ ”
“ ข้าไม่รู้ ข้าเป็นคนขี้ขลาดมุดอยู่ในกระดองไม่รู้ไม่เห็นอะไรทั้งนั้น ”
เด็กชายร่างผอมแห้งพูดด้วยอารมณ์กลัดกลุ้ม
“ เขาฝ่าเปลวไฟที่ลุกท่วมเข้าไปหาเจ้าหญิงลูเซียน่า เข้าไปหาเคอร์คารอลที่ยืนผงาดคร่อมร่างนางอยู่ ”
ฟีไลร่าเป็นคนพูดออกมา
“ แล้วก็ไม่กลับออกมาอีกเลย เมื่อไฟสงบลงเมื่อปีศาจร้ายจากไปแล้วพวกเราไม่พบอะไรเลย ทั้งร่างเจ้าหญิงลูเซียน่าและตัวเขาเอง ”
“ ก็ไฟร้อนแรงขนาดนั้นชุดเกราะของทหารยังหลอมละลายกระดูกจะไปเหลือหรือ ”
อีเลียสว่าแล้วก้มหน้า
เด็กชายชาวซีนาร์ยใจหายวาบ
เขานึกแล้วว่าเคอร์คารอลต้องเดาออกว่าควรทำเช่นไรดารีลจึงจะพุ่งเข้าไปหา
แต่หนุ่มน้อยคนนั้นจะโง่จนหน้ามืดขนาดนั้นเลยหรือ
“ หลังจากเขาเข้าไปแล้วเกิดอะไรขึ้น อย่างเช่นสะเก็ดน้ำแข็งหรือลมที่พัดประหลาดๆ ”
ฟิโลโซเฟอร์ยังมีความหวัง
“ มีสิ พอเจ้านั่นเข้าไปไฟก็โหมแรงขึ้นแทบจะเผาทุกอย่างในนั้นให้เป็นจุล ข้าเองเฝ้าให้เขากลับออกมาแต่รู้ไหมใครกันที่กระโจนสวนออกมาในทางเดียวกัน ”
อีเลียสหยุดพูดครู่หนึ่ง
เด็กชายชาวซีนาร์ยกลั้นหายใจ
ขออย่าให้เป็นคนผู้นั่นเลยนะ
“ ซาเหวจลอร์ด ”
อีเลียสบอกเสียงเย็น
“ ซาเหวจลอร์ดตายมาชาติหนึ่งแล้ว ใยเจ้าว่าเป็นเขา ”
สหายร่างอ้วนแย้ง
“ แล้วจะให้เรียกอย่างไรล่ะ คนที่สวมหน้ากากอสูรกายผู้มาพร้อมกับเปลวเพลิงและหายนะ เมื่อเขาปรากฏกายขึ้นเสียงเห่าหอนของความตายก็ดังระงมไปทุกย่างก้าว มันคือซาเหวจลอร์ดที่หลุดออกมาจากในตำนานชัดๆ ออกมาแล้วก็พุ่งเข้าใส่กลุ่มผู้ใช้เวทมนตร์ทันที อย่างกับโกรธแค้นกันมานมนานใครขวางหน้าตายหมดไม่เว้นแม้สักคนเดียว สิ่งหนึ่งที่แตกต่างจากซาเหวจลอร์ดคนก่อนคือความแค้น พวกเจ้าเข้าใจไหมฆ่าแบบแค้นสุดๆ นะไม่ได้ฆ่าแบบอยากจะฆ่าไม่ได้ฆ่าเพื่อความสนุก ข้ายังคิดไม่ตกว่าพวกผู้ใช้เวทมนตร์ไปทำอะไรใครไว้จึงต้องถูกตามมาเล่นงานขนาดนี้ ”
“ โชคดีที่มันเกิดขึ้นไม่นานเขาโจมตีระรอกเดียวแล้วกระโดดขึ้นหลังเคอร์คารอลพาพวกมังกรบินหนีไป ”
เลโอน่าว่าบ้าง
“ ข้าว่าจอมเวทวาลานต้องมีหนาวบ้างล่ะ คนผู้เดียวกระโจนเข้ากลางวงแล้วทำผู้ใช้เวทมนตร์ร่วงเป็นใบไม้ในหน้าแล้งได้ อย่างกับมือสังหารแหนะ ”
โลธอร์กล่าว
“ พวกเราก็สมควรหนาวเช่นกัน พนันได้เลยเขาจะไม่จบแค่นั้น นี่เป็นแค่การเปิดตัวบางทีการสิ้นชีวิตของเจ้าหญิงลูเซียน่าอาจอยู่ในแผน ล่อให้คนไปรวมกลุ่มกันมากๆ แล้วจัดการทีเดียวเลย ถ้าเป็นเช่นนั้นเราต้องระวังกลุ่มคนโดยเฉพาะกลุ่มผู้ใช้เวทมนตร์พวกนั้นเป็นเป้าหลักอย่างแน่นอน ”
อีเลียสบอก
“ แล้วพวกเจ้ารอดมาได้อย่างไร ”
ฟิโลโซเฟอร์ถาม
“ ก็แต่มังกรกับลูกไฟ มังกรตัวใหญ่การโจมตีเอาแน่เอานอนไม่ได้ พวกเราแค่หาที่หลบดีๆไม่วิ่งหนีสุ่มสี่สุ่มห้า โชคดีที่ไม่มีผีร้ายมาร่วมวงด้วยไม่อย่างนั้นคงมานั่งกินลมชมวิวแบบนี้ลำบาก ”
โลธอร์ตอบให้
“ ข้าจะเข้าเมืองไปหาดารีลที่บ้าน พวกเจ้ายังรอดมาได้เขาก็ต้องรอดได้ อาจะติดธุระเลยกลับมาช้าหน่อย ”
เด็กชายตัวน้อยว่า
“ นี่เจ้าไม่เข้าใจอีกหรือไง หมอนั่นไม่คิดช่วยใครเลยแค่เดินเข้ากองไฟไปเฉยๆ เจ้าไม่นึกไม่ออกหรือว่ามันหมายความว่าอย่างไร ”
เลโอน่าเริ่มหงุดหงิด
“ ข้าเคยเห็นเขาสู้กับเวทมนตร์แห่งไฟตอนอยู่ในโอรีเวีย ”
เขายังยืนยันความคิดเดิม
“ ใช่ ดารีลของเจ้าเก่งจริง แต่การที่เขาเดินฝ่าเข้าไปแบบนั้นทุกคนพูดเป็นเสียงเดียวกันว่าเขาตั้งใจฆ่าตัวตาย เจ้าคิดว่าอย่างไร คนอยากตายจะรอดชีวิตจากตรงนั้นได้หรือ เจ้าเองก็รู้จักเขาดีนี่ เขาเดินเข้าไปหาเคอร์คารอลและแน่นอนซาเหวจลอร์ดผู้ต้องการสังหารผู้ใช้เวทมนตร์อย่างแรงกล้าก็อยู่ที่นั่น ทุกอย่างเงียบเชียบไร้การขัดขืนไร้การต่อสู้ เจ้าคิดว่าอย่างไร ”
อีเลียสกล่าวอย่างใจเย็น
ฟิโลโซเฟอร์ได้แต่คิดทบทวนถึงเรื่องที่เกิดขึ้น
รู้สึกหนักอึ้งและมืดมน
“ ไม่จริงหรอก ข้าไม่เชื่อ ข้าจะไปตามหาเขาดารีลก็แค่เบื่อไม่อยากเจอหน้าผู้คนเท่านั้นเอง ”
“ ใครเล่าไม่ตามหา ลอร์ดเดเวอลอสก็วุ่นวายใหญ่ แม้แต่จอมเวทวาลานพลิกแผ่นดินหามาแล้วยังไม่พบแม้แต่เถ้ากระดูก เจ้าเป็นใคร เวลาอย่างนี้อย่าเพิ่งเสียสติไปอีกคนเลย เรื่องร้ายแรงกำลังจะเกิดพวกเราต้องตั้งมั่นเอาไว้จึงจะอยู่รอด ”
อีเลียสเตือนสติ
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้ฉันแต่งขึ้นเอง
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
