บ้านคณินธร

ณ บ้านคณินธร
เมื่อมาถึงบ้านคณินธรก็ให้นิชาขึ้นไปพักผ่อนส่วนเขาอุ้มเด็กชายชานนท์ไปส่งที่ห้องนอน เมื่อส่งเด็กน้อยเข้านอนแล้วคณินธรก็เดินกลับมาที่ห้องนอนของเขา เมื่อเปิดประตูห้องเข้าไปเขาก็พบว่านิชานั้นนั่งรอเขาอยู่แล้ว
*คุณยังไม่เปลี่ยนชุดอีกเหรอ*
นิชาไม่สนใจคำถามของคณินธร เธอตั้งคำถามกับเขาทันที
*คุณโกหกฉันทำไมค่ะ...ฉันต้องการคำอธิบายค่ะ…คุณสนุกมากใช่ไหมค่ะที่ล้อเล่นกับความรู้สึกของฉันได้ ตลอดระยะเวลาที่ผ่านมาคุณไม่เคยเชื่อใจฉันเลยสินะ ฉันยังเป็นคนนอกสำหรับคุณเสมอใช่ไหมค่ะ*
*นิชาผมขอโทษ ผมไม่ได้อยากให้เรื่องมันออกมาเป็นแบบนี้*
*แล้วคุณต้องการให้เป็นแบบไหนค่ะ*
*นิชาคุณมีเหตุผลหน่อยสิ*
*คุณพูดเหตุผลมาสิค่ะฉันจะเป็นคนตัดสินใจเอง*
*ก็ได้*
*เมื่อาทิตย์ก่อน ป้าอุ่นมาบอกกับผมว่าสินีท้องผมก็เข้าใจได้ทันทีว่าสินีท้องกับเจ้าอัคเพราะเจ้าอัคเคยบอกผมว่าเคยพลาดมีอะไรกับสินีมาก่อ่น ผมจึงบอกให้เจ้าอัครับผิดชอบโดยการแต่งงานกับสินี แล้วเหตุการณ์ทุกอย่างก็เป็นใจไปหมดเมื่อสินีมาบอกกับผมว่าจะบอกให้อะตอมได้รู้ว่าอะตอมไม่ใช่ลูกของผมถ้าผมไม่ยอมแต่งงานกับเธอ ผมจึงรับปากแต่งงานกับสินีเพราะต้องการให้เจ้าอัคได้รับผิดชอบสินีกับลูกในท้อง*
*คุณสินีเธอก็โดนคุณหลอกเหมือนกันแต่ทำไมวันนี้เธอถึงไม่อาละวาดเลยละค่ะ*
*เรื่องนั้นคุณต้องไปถามเจ้าอัคแล้วละ*
*แสดงว่าคุณสินีจะต้องรู้แผนการของพวกคุณมาก่อนแล้วใช่ไหมค่ะ*
*อืม*
*แล้วทำไมคุณถึงไม่บอกฉันละค่ะ*
.................
เงียบไม่มีคำตอบจากปากของคณินธร
*ถึงคุณไม่พูดฉันก็พอจะเข้าใจแล้วละค่ะ…คุณต้องการใช้เรื่องนี้ทดสอบความรู้สึกของฉันใช่ไหมค่ะ*
*ผมยอมรับว่าผมแอบทดสอบความรู้สึกของคุณที่มีต่ออะตอมจริง แต่ว่าผม...*
นิชารู้สึกเสียใจกับคำตอบของคณินธรทำให้เธอไม่สามารถทนฟังคำแก้ตัวของคณินธรได้อีกต่อไป
*คุณรู้ไหมว่าฉันคิดมากแค่ไหนฉันต้องทรมานแค่ไหนที่รู้ว่าคุณจะต้องแต่งงานกับคนอื่น คุณรู้ไหมว่าฉันต้องพยามทำใจให้ยอมรับเรื่องนี้ให้ได้เพื่อความสุขของอะตอม แต่คุณกลับพูดแก้ตัวง่ายๆ ว่าคุณต้องการทดสอบความรู้สึกของฉันที่มีต่ออะตอม อย่างนั้นหรือค่ะ แสดงว่าคุณไม่เคยเชื่อใจฉันเลย ฉันเสียใจมากนะค่ะที่คุณสงสัยในความรู้สึกของฉัน ฉันคงจะอยู่ร่วมกับคนที่สงสัยความรู้สึกของฉันไม่ได้อีกต่อไปแล้วละค่ะ*
*นิชา คุณพูดแบบนี้หมายความว่ายังไง*
*ฉันจะกลับไปอยู่บ้าน...ตอนนี้ฉันไม่อยากจะเห็นหน้าคุณ*
*นิชาผมขอโทษ*
คณินธรพูดพร้อมกับดึงร่างบางของนิชาเข้ามากอดเอาไว้แนบอก
*คุณจะไปแบบนี้ไม่ได้นะ ถ้าไม่มีคุณอะตอมจะอยู่ได้ยังไง*
*แล้วคุณละค่ะ...คุณอยู่ได้ไหมค่ะถ้าไม่มีฉัน*
..................
คณินธรนิ่งเงียบไม่มีคำตอบเพราะว่าตอนนี้เขาก็ไม่แน่ใจในความรู้สึกของตัวเองเหมือนกัน
*ฉันชักจะสงสัยเสียแล้วสิ...ว่าที่คุณทำดีกับฉันมาตลอดมันคือความรู้สึกของคุณจริงๆ หรือเพียงเพราะว่าคุณต้องการทำให้อะตอมมีความสุขกันแน่ คุณไม่เคยนึกถึงจิตใจของฉันเลย ฉันพูดแบบนี้คุณอาจจะคิดว่าฉันเห็นแก่ตัวก็ได้ แต่ฉันรู้สึกแบบนั้นจริงๆ*
..................
คณินธรยังคงนิ่งเงียบเหมือนเดิม
นิชารู้สึกเสียใจที่คณินธรไม่สามารถตอบคำถามของเธอได้ เธอจึงทำตามความตั้งใจเดิมของเธอคือการเดินออกไปจากชีวิตของคณินธร
*กรุณาปล่อยฉันด้วยค่ะ*
นิชาพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชาสุดๆ
*นิชาอย่าทำแบบนี้สิ*
*ถ้าคุณไม่ต้องการให้ฉันเกลียดคุณมากไปกว่านี้ก็ช่วยปล่อยฉันด้วยค่ะ*
*ก็ได้...เอาไว้ให้คุณอารมณ์ดีมากกว่านี้แล้วเราค่อยคุยกัน*
นิชาไม่พูดอะไรเธอทำเพียงแค่เดินจากไปเงียบๆ เท่านั้น