บ้านคณินธร

ณ โรงแรมที่พักของคู่บ่าวสาวป้ายแดง

*วันนี้ฉันยอมเข้าพิธีแต่งงานกับคุณแล้ว...คุณจะต้องรักษาสัญญาด้วยนะว่าคุณจะไม่บอกคุณพ่อคุณแม่เรื่องที่ฉันท้องนะ*

*ผมสัญญา แต่ต้องดูความประพฤติของคุณด้วยถ้าคุณยังเข้าไปยุ่งวุ่นวายกับเจ้าคณินอีกละก็…*

*ฉันรู้แล้ว...นายไม่ต้องพูดย้ำมากนักจะได้ไหม…ฉันไปอาบน้ำก่อนนะ*

*เชิญครับ*

ยี่สิบนาทีผ่านไป

สินีเปิดประตูออกมาจากห้องน้ำแต่เธอยังอยู่ในชุดแต่งงานเหมือนเดิม ทำให้หมออัคพลรู้สึกแปลกใจเป็นอย่างมาก

*ทำไมคุณยังไม่อาบน้ำอีกละผมจะได้อาบน้ำบ้าง*

*คือว่า...ฉัน...*

*คุณเป็นอะไร คุณไม่สบายตรงไหนหรือเปล่า*

หมออัคพลพูดพร้อมกับรีบเดินเข้าไปหาร่างบางของสินีทันที เขาใช้มือแตะไปที่หน้าผากของสินีตามความเคยชินในสายอาชีพ แต่คนที่ถูกจับต้องกลับรู้สึกใจเต้นแรงอย่างบอกไม่ถูก       

*ตัวก็ไม่ร้อนนี่นา*

*ฉันไม่ได้เป็นอะไร*

*แล้วทำไม...*

พูดพร้อมกับจ้องมองใบหน้าของสินีอย่างตั้งใจรอฟังคำตอบ

*ฉันก็แค่ถอดชุดไม่ได้ก็แค่นั้น*

ฮ่าๆๆๆๆๆ

*คุณขำมากนักหรือไง*

*ขำสิทำไมคุณถึงต้องอยู่ในห้องน้ำนานขนาดนั้น คุณก็แค่ออกมาให้ผมช่วยถอด เอ้ย! ไม่ใช่...คุณก็แค่บอกให้ผมช่วยรูดซิบให้ก็จบแล้ว คุณกลัวอะไรเหรอ ระหว่างเราไม่มีอะไรที่ต้องมาปิดบังกันแล้วนะ เพราะว่าเราสองคนเคย...*

*หยุด...ไม่ต้องพูดแล้ว คุณช่วยฉันถอด...*

บ้าจริงๆ เลยยัยสินีนี่เธอไปพูดตามเขาทำไม

*ไม่ใช่ ไม่ใช่ คุณช่วยฉันรูดซิบหน่อยสิ*          

*นี่คือคำพูดของคนที่ต้องการความช่วยเหลือหรือครับ*

*แล้วนายจะให้ฉันทำยังไง*

*พูดขอร้องแบบเพราะๆ  หน่อยสิครับ*

*นี่นาย…*

*หรือว่าคุณอยากจะนอนทั้งชุดนั้นก็ได้นะผมขอตัวไปอาบน้ำก่อน*

*เดี๋ยว...*

*ว่ายังไงครับ*

*คุณช่วยรูดซิบที่ด้านหลังให้ฉันได้ไหมค่ะ

*ต้องพูดขอร้องแบบนี้สิครับถึงจะน่ารัก*

ฉันก็ไม่ได้ต้องการให้นายมารักฉันสักหน่อย วันนี้มันเป็นวันของนาย ฝากเอาไว้ก่อนเถอะ

*เสร็จแล้วครับ*

*ฉันขอตัวไปอาบน้ำก่อนนะ*

*เชิญครับ ถ้าต้องการอะไรเพิ่มก็บอกผมได้เลยนะไม่ต้องอาย*

คนบ้า ชอบพูดจาแปลกๆ กับเราอยู่เรื่อยเลย

เมื่อสินีอาบน้ำเสร็จหมออัคก็นอนหลับไปแล้ว 

*ทำไมเขาถึงนอนหลับทั้งชุดนั้นละ เราควรจะปลุกเขาดีไหมนะ อย่าดีกว่า  นอนดีกว่าเรา*

สินีค่อยๆ ล้มตัวลงนอนหันหลังให้กับหมออัคพลเธอจึงไม่เห็นว่าหมออัคพลนั้นมีการเคลื่อนไหว เขาเข้ามาสวมกอดสินีจากด้านหลัง  ทำให้สินีนั้นนอนตัวแข็งไปเลย

*หอมจังคุณใช้สบู่ยี่ห้ออะไรหรือทำไมคุณถึงหอมไปทั้งตัวแบบนี้ละ*

พูดพร้อมกับหอมไปที่ซอกคอของสินี การกระทำของหมออัคทำให้สินีใจเต้นแรงแต่ก็รวบรวมสติพูดอกไป

*คุณก็ไปอาบน้ำสิ จะได้รู้ว่าฉันใช้สบู่ยี่ห้ออะไร*

*ไม่เอาผมขอนอนกอดคุณแบบนี้ดีกว่า*

*นี่คุณ...ทำไมถึงได้ดื้ออย่างนี้นะ...ฉันเหม็นกลิ่นเหล้า คุณเข้าใจไหม…*

*ผมไม่ทำอะไรคุณหรอกน่า นอนเถอะครับ เหนื่อยมาทั้งวันแล้ว*

พูดจบหมออัคพลก็หลับไปอย่างง่ายดาย สินีรู้ว่าหมออัคพลแกล้งหลับทำให้เธอรู้สึกโกรธหมออัคพลเป็นอย่างมากแต่เธอก็ทำอะไรไม่ได้นอกจากนอนนิ่งๆ อยู่ในอ้อมแขนของหมออัคพลเท่านั้น                  

คนบ้า ฝากเอาไว้ก่อนเถอะ...เฮ้อ! แล้วคืนนี้เราจะนอนหลับไหมเนี่ย

หกเดือนผ่านไป

*นี่แกจะบ้าทำงานไปถึงไหน วันเสาร์อาทิตย์แกก็ไม่เคยคิดจะหยุดอยู่บ้านบ้างเลยหรือไง*

คุณพิไลพูดต่อว่านิชา

*แม่เหงาหรือค่ะ ตอนนี้อะตอมปิดเทอมแล้วแม่ก็ให้อะตอมพาไปเที่ยวสิค่ะ*

*แม่ไม่ได้ห่วงว่าตัวเองจะเหงาแต่ว่าแม่เป็นห่วงแก*

*ไม่ต้องเป็นห่วงนิหรอกค่ะนิสบายดี ขอตัวไปทำงานก่อนนะค่ะ*

เมื่อเห็นว่านิชาเดินออกจากบ้านไปแล้วอะตอมก็พูดขึ้นทันที

*พี่นิยังไม่ลืมพี่เขยอีกหรือครับแม่*

*นี่แกเลิกเรียกเขาว่าพี่เขยได้แล้วนะหลายเดือนมานี้ไม่เห็นเขาจะมาสนใจใยดีพี่สาวแกเลย*

*โธ่!แม่ใครเขาจะกล้ามาละ ก็ในเมื่อลูกสาวแม่เป็นฝ่ายตัดสัมพันธ์กับเขาก่อนแบบนั้น*

*เฮ้อ! เรื่องความรักของพวกหนุ่มสาวสมัยนี้ทำไมมันชั่งซับซ้อนนักนะ ทั้งที่ยังรักเขาอยู่แท้ๆ แต่ก็ดันบอกเลิกเขา แม่ไม่เข้าใจพี่แกเลยจริงๆ*

*ผมก็ไม่เข้าใจพี่นิเหมือนกันครับ แต่ผมว่าเขาทั้งสองคนยังรักกันอยู่แน่นอน*

*แกอย่าพูดอะไรที่มันเป็นไปไม่ได้ไปหน่อยเลย หรือว่าแกยังฝันอยู่ ถ้าแกยังไม่ตื่นละก็ไปเลยไปช่วยแม่ล้างจานเลยจะได้เลิกฝันเสียที*

*แม่อ่ะ*

*เดี๋ยวนี้เลย*

*แม่อ่ะ*

*โทรศัพท์เครื่องใหม่ไม่อยากได้แล้วใช่ไหม*

*ได้ครับแม่ ผมจะไปล้างจานเดี๋ยวนี้เลยครับ...ผมจะเก็บล้างให้เรียบร้อยเลยครับแม่*

พูดจบอะตอมก็รีบวิ่งเข้าครัวไปทันที

เจ้าลูกคนนี้ โตจนป่านนี้แล้วยังชอบทำตัวเป็นเด็กๆ ไปได้

คุณพิไลต่อว่าลูกชายในใจ