บ้านคณินธร

ณ บ้านคณินธร

เมื่อมาถึงบ้านคณินธรก็ให้นิชาขึ้นไปพักผ่อนส่วนเขาอุ้มเด็กชายชานนท์ไปส่งที่ห้องนอน เมื่อส่งเด็กน้อยเข้านอนแล้วคณินธรก็เดินกลับมาที่ห้องนอนของเขา เมื่อเปิดประตูห้องเข้าไปเขาก็พบว่านิชานั้นนั่งรอเขาอยู่แล้ว

*คุณยังไม่เปลี่ยนชุดอีกเหรอ*

นิชาไม่สนใจคำถามของคณินธร เธอตั้งคำถามกับเขาทันที

*คุณโกหกฉันทำไมค่ะ...ฉันต้องการคำอธิบายค่ะ…คุณสนุกมากใช่ไหมค่ะที่ล้อเล่นกับความรู้สึกของฉันได้ ตลอดระยะเวลาที่ผ่านมาคุณไม่เคยเชื่อใจฉันเลยสินะ ฉันยังเป็นคนนอกสำหรับคุณเสมอใช่ไหมค่ะ*

*นิชาผมขอโทษ ผมไม่ได้อยากให้เรื่องมันออกมาเป็นแบบนี้*

*แล้วคุณต้องการให้เป็นแบบไหนค่ะ*

*นิชาคุณมีเหตุผลหน่อยสิ*

*คุณพูดเหตุผลมาสิค่ะฉันจะเป็นคนตัดสินใจเอง*

*ก็ได้*

*เมื่อาทิตย์ก่อน ป้าอุ่นมาบอกกับผมว่าสินีท้องผมก็เข้าใจได้ทันทีว่าสินีท้องกับเจ้าอัคเพราะเจ้าอัคเคยบอกผมว่าเคยพลาดมีอะไรกับสินีมาก่อ่น ผมจึงบอกให้เจ้าอัครับผิดชอบโดยการแต่งงานกับสินี แล้วเหตุการณ์ทุกอย่างก็เป็นใจไปหมดเมื่อสินีมาบอกกับผมว่าจะบอกให้อะตอมได้รู้ว่าอะตอมไม่ใช่ลูกของผมถ้าผมไม่ยอมแต่งงานกับเธอ ผมจึงรับปากแต่งงานกับสินีเพราะต้องการให้เจ้าอัคได้รับผิดชอบสินีกับลูกในท้อง*

*คุณสินีเธอก็โดนคุณหลอกเหมือนกันแต่ทำไมวันนี้เธอถึงไม่อาละวาดเลยละค่ะ*

*เรื่องนั้นคุณต้องไปถามเจ้าอัคแล้วละ*

*แสดงว่าคุณสินีจะต้องรู้แผนการของพวกคุณมาก่อนแล้วใช่ไหมค่ะ*

*อืม*

*แล้วทำไมคุณถึงไม่บอกฉันละค่ะ*

.................

เงียบไม่มีคำตอบจากปากของคณินธร

*ถึงคุณไม่พูดฉันก็พอจะเข้าใจแล้วละค่ะ…คุณต้องการใช้เรื่องนี้ทดสอบความรู้สึกของฉันใช่ไหมค่ะ*

*ผมยอมรับว่าผมแอบทดสอบความรู้สึกของคุณที่มีต่ออะตอมจริง แต่ว่าผม...*

นิชารู้สึกเสียใจกับคำตอบของคณินธรทำให้เธอไม่สามารถทนฟังคำแก้ตัวของคณินธรได้อีกต่อไป

*คุณรู้ไหมว่าฉันคิดมากแค่ไหนฉันต้องทรมานแค่ไหนที่รู้ว่าคุณจะต้องแต่งงานกับคนอื่น คุณรู้ไหมว่าฉันต้องพยามทำใจให้ยอมรับเรื่องนี้ให้ได้เพื่อความสุขของอะตอม แต่คุณกลับพูดแก้ตัวง่ายๆ ว่าคุณต้องการทดสอบความรู้สึกของฉันที่มีต่ออะตอม อย่างนั้นหรือค่ะ แสดงว่าคุณไม่เคยเชื่อใจฉันเลย ฉันเสียใจมากนะค่ะที่คุณสงสัยในความรู้สึกของฉัน ฉันคงจะอยู่ร่วมกับคนที่สงสัยความรู้สึกของฉันไม่ได้อีกต่อไปแล้วละค่ะ*

*นิชา คุณพูดแบบนี้หมายความว่ายังไง*

*ฉันจะกลับไปอยู่บ้าน...ตอนนี้ฉันไม่อยากจะเห็นหน้าคุณ*

*นิชาผมขอโทษ*

คณินธรพูดพร้อมกับดึงร่างบางของนิชาเข้ามากอดเอาไว้แนบอก

*คุณจะไปแบบนี้ไม่ได้นะ ถ้าไม่มีคุณอะตอมจะอยู่ได้ยังไง*

*แล้วคุณละค่ะ...คุณอยู่ได้ไหมค่ะถ้าไม่มีฉัน*

..................

คณินธรนิ่งเงียบไม่มีคำตอบเพราะว่าตอนนี้เขาก็ไม่แน่ใจในความรู้สึกของตัวเองเหมือนกัน

*ฉันชักจะสงสัยเสียแล้วสิ...ว่าที่คุณทำดีกับฉันมาตลอดมันคือความรู้สึกของคุณจริงๆ หรือเพียงเพราะว่าคุณต้องการทำให้อะตอมมีความสุขกันแน่ คุณไม่เคยนึกถึงจิตใจของฉันเลย ฉันพูดแบบนี้คุณอาจจะคิดว่าฉันเห็นแก่ตัวก็ได้ แต่ฉันรู้สึกแบบนั้นจริงๆ*

..................

คณินธรยังคงนิ่งเงียบเหมือนเดิม

นิชารู้สึกเสียใจที่คณินธรไม่สามารถตอบคำถามของเธอได้ เธอจึงทำตามความตั้งใจเดิมของเธอคือการเดินออกไปจากชีวิตของคณินธร

*กรุณาปล่อยฉันด้วยค่ะ*

นิชาพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชาสุดๆ

*นิชาอย่าทำแบบนี้สิ*

*ถ้าคุณไม่ต้องการให้ฉันเกลียดคุณมากไปกว่านี้ก็ช่วยปล่อยฉันด้วยค่ะ*

*ก็ได้...เอาไว้ให้คุณอารมณ์ดีมากกว่านี้แล้วเราค่อยคุยกัน*

นิชาไม่พูดอะไรเธอทำเพียงแค่เดินจากไปเงียบๆ เท่านั้น