บ้านคณินธร

ณ บ้านคณินธร

เมื่อหมออัคพลจอดรถเรียบร้อยสินีก็รีบลงจากรถแล้วรีบเดินเข้าบ้านไป เธอรีบเดินตรงไปยังห้องทำงานของคณินธรทันที

*พี่คณินเรามีเรื่องต้องคุยกัน*

*เรื่องอะไร*

*เรื่องแต่งงาน*

*เรื่องแต่งงาน...คุณมีปัญหาอะไรอย่างนั้นเหรอ*

*พี่คณินกำลังคิดจะทำอะไรกันแน่ค่ะ…พี่คณินรับปากว่าจะแต่งงานกับสินีแต่ทำไมหมออัคถึงพูดเหมือนกับว่าเขากำลังจะแต่งงานกับสินีอย่างนั้น*

*หมออัคพูดถูกแล้วละ*

*ไม่จริง สินีไม่ยอม*

*ถ้าคุณไม่แต่งงานกับหมออัค...ผมก็คงช่วยอะไรคุณไม่ได้แล้วละ คุณอย่าลืมสิว่าเด็กในท้องของคุณต้องการพ่อนะ*

กรี๊ดดดดดด

*ฉันไม่ยอม...เรื่องนี้ไม่จบง่ายๆ แน่*

เมื่อสินีพูดจบเธอก็เดินออกจากห้องไปทันที

สามชั่วโมงผ่านไป ณ ห้องทำงานคณินธร

*นิชาผมมีเรื่องจะบอกคุณ*

*เรื่องอะไรค่ะ*

*เรื่องอะตอม…ผมคิดว่าผมควรบอกเรื่องนี้ให้คุณได้รับรู้เอาไว้*

*ฉันคิดว่าฉันรู้ค่ะ ว่าเรื่องอะไร*

*คุณรู้อะไรมา*

*อะตอมไม่ใช่ลูกชายของคุณกับคุณนิษาใช่ไหมค่ะ*

*คุณรู้ได้ยังไง*

*วันที่คุณไม่สบายคุณเพ้อพูดเรื่องนี้ออกมาค่ะ*

*แล้วทำไมคุณถึงไม่ถามอะไรผมเลยละ*

*ฉันจะถามคุณทำไมค่ะ มันเป็นเรื่องในครอบครัวของคุณ*

*แต่จากนี้ไปมันจะกลายเป็นเรื่องของเรา…ผมถึงยอมบอกเรื่องนี้กับคุณ*

*ขอบคุณค่ะที่ยอมบอกเรื่องนี้กับฉันคุณมีเรื่องอะไรจะบอกฉันอีกไหมค่ะ*

*เอ่อ! เรื่องนี้สำคัญมากและเกี่ยวข้องกับอะตอมด้วย*

*เรื่องอะไรค่ะ*

*ผมต้องแต่งงานกับสินี*

*อะไรนะค่ะ…หรือว่า...*

*คุณเดาไม่ผิดหรอก สินีรู้เรื่องที่อะตอมไม่ใช่ลูกของผม เธอจึงใช้เรื่องนี้เป็นข้ออ้างเพื่อให้ผมแต่งงานกับเธอ ถ้าผมไม่ยอมแต่ง เธอจะบอกเรื่องนี้กับอะตอม*

*ทำไมคุณสินีถึงได้ใจร้ายนักนะ อะตอมเป็นหลานแท้ๆ ของเธอนะค่ะ*

*คุณจะว่าอะไรไหมถ้าผมจะทำเพื่ออะตอม*

นิชานิ่งเงียบไปพักหนึ่งก่อนจะยิ้มเศร้าและตอบคำถามของคณินธรทั้งน้ำตา

*เพื่อความสุขของอะตอมฉันยินดีค่ะ*

เมื่อเห็นน้ำตาของนิชาคณินธรอยากจะบอกความจริงบางอย่างกับนิชาเป็นที่สุด แต่เขาก็ต้องแข็งใจเพราะเขาต้องการจะให้นิชาผ่านด่านทดสอบนี้ไปให้ได้ ผมขอโทษนะนิชาที่ต้องทดสอบจิตใจของคุณอีกครั้ง

คณินธรแอบคิดในใจ

วันแต่งงาน

สินียืนต้อนรับแขกเคียงคู่กับหมออัคพลใบหน้าสวยของเธอนั้นเรียบเฉยไม่ได้ยิ้มแย้มเหมือนเจ้าสาวทั่วไป เธอจะยิ้มเฉพาะเวลาที่มีแขกมาแสดงความยินดีกับเธอเท่านั้น เมื่อแขกเดินเข้างานไปแล้วเธอก็ไม่ยิ้ม ซึ่งทำให้นิชารู้สึกแปลกใจเป็นที่สุด

ทำไมเจ้าบ่าวที่ยืนเคียงคู่กับคุณสินีถึงกลายเป็นหมออัคพลไปได้ มันเกิดเรื่องบ้าอะไรขึ้นกันแน่นะ

*คุณกำลังยืนคิดอะไรอยู่หรือนิชา*

นิชารู้สึกสะดุ้งเล็กน้อยก่อนจะหันไปต่อว่าเจ้าของเสียง

*มีเรื่องอะไรที่ฉันยังไม่รู้เกี่ยวกับสองคนนั้นหรือเปล่าค่ะ*

นิชาพูดด้วยน้ำเสียงที่แข็งขึ้นเล็กน้อย

*เสร็จงานวันนี้เมื่อไหร่ผมจะบอกคุณเอง แต่ตอนนี้ผมว่าคุณเลิกทำหน้าบึ้งได้แล้วนะ ไม่น่ามองเลย*

*ไม่น่ามองก็ไม่ต้องมองสิค่ะ*

พูดจบนิชาก็เดินไปนั่งข้างอะตอมด้วยใบหน้าบึ้งตึงเล็กน้อย

คนบ้า...เขาโกหกเราอย่างนั้นเหรอ เขาคิดจะทำอะไรกันแน่นะ เขาทำให้เรานอนไม่หลับอยู่หลายวันเพราะคิดเรื่องของเขากับอะตอม แต่ดูเขาสิไม่มีท่าทางทุกข์ร้อนอะไรเลย แถมยังมาพูดจากวนประสาทเราอีก น่าโมโหที่สุดเลย

*คุณแม่เป็นอะไรหรือครับ หน้าบึ้งเชียว เวลาที่คุณแม่ไม่ยิ้มไม่น่ามองเลยนะครับ*

พูดเหมือนกันเลยนะพ่อลูกคู่นี้

นิชาแอบต่อว่าสองพ่อลูกในใจ

*อะตอมกำลังจะมีแม่ใหม่แล้วไม่ใช่หรือครับทำไมยังเรียกครูว่าแม่อีกละครับ*

นิชาพูดเสียงดังเพื่อให้คณินธรที่กำลังเดินตามเธอมาได้ยินชัดๆ

*แม่ใหม่...ใครหรือครับ...ถ้าคุณแม่หมายถึงน้าสินีคุณแม่เข้าใจผิดแล้วละครับ*

*เข้าใจผิดอย่างนั้นเหรอ แสดงว่าอะตอมรู้เรื่องนี้ด้วยสินะ*

คราวนี้นิชาโมโหมากกว่าเดิมอีก

*เอ่อ! คือว่า...*

*อะตอมไม่ต้องพูดเดี๋ยวพ่ออธิบายเอง*

คณินธรพูดพร้อมกับนั่งลงที่เก้าอี้ว่างข้างนิชานั่นเอง

*ครับ*

*พูดมาสิค่ะ*

*นิชาตอนนี้เราอยู่ในงานแต่งของไอ้หมอนะคุณช่วยสงบสติอารมณ์หน่อยจะได้ไหมอย่างน้อยคุณก็ควรจะเห็นแก่หน้าไอ้หมอมันบ้าง*

คณินธรพูดพร้อมกับจับมือทั้งสองข้างของนิชามากุมไว้อย่างแน่นหนา นิชาสงบลงแต่ใบหน้าของเธอนั้นไม่ยิ้มเลยแม้แต่น้อย

คุณล้อเล่นกับความรู้สึกของฉันคงสนุกมากเลยสินะ รอให้จบงานก่อนเถอะฉันไม่ปล่อยคุณไว้แน่

*ช่วยปล่อยมือด้วยค่ะ*

*ก็ได้แต่คุณจะต้องให้สัญญากับผมก่อนว่าคุณจะอยู่ร่วมงานจนจบงาน*

นิชาไม่ตอบเธอทำแค่เพียงพยักหน้ารับรู้ คณินธรจึงปล่อยมือนิชาแค่ข้างเดียวเท่านั้นเพราะอีกข้างเขาจับกุมเอาไว้อย่างแน่นหนาเหมือนเขากลัวว่านิชาจะหนีไปจากเขาอย่างนั้น

งานแต่งงานของหมออัคพลดำเนินไปอย่างอย่างเรียบร้อย หลังจากบ่าวสาวถูกส่งตัวเข้าหอที่โรงแรมเรียบร้อยแล้วคณินธร นิชา และอะตอมก็เดินทางกลับบ้านทันที นิชานั่งเงียบมาตลอดทาง เธอนั่งด้านหลังเพราะอะตอมหลับเธอจึงให้อะตอมนอนบนตักของเธอ คณินธรแอบมองใบหน้านิชาผ่านกระจกมองหลังมาตลอดทางเมื่อเห็นใบหน้าที่ปราศจากรอยยิ้มของนิชาเขาก็รู้สึกไม่สบายใจเป็นอย่างมาก เขาต้องการจะอธิบายเรื่องทั้งหมดกับเธอตอนนี้แต่ก็กลัวว่าจะทำให้อะตอมตื่น เขาจึงไม่ได้พูดอธิบายอะไรให้นิชาฟัง ทำให้นิชาเข้าใจคณินธรผิดคิดว่าเขาไม่สนใจความรู้สึกของเธอเลยแม้แต่น้อย นิชาจึงนั่งเสียใจมาตลอดทาง