บ้านคณินธร

เช้าวันใหม่

นิชานอนหันหลังให้กับคณินธร คณินธรเข้ามากอดนิชาจากด้านหลังพร้อมกับจูบที่ไหล่อันบอบบางของนิชา นิชาพยายามจะเบี่ยงตัวหลบแต่เธอก็ทำไม่สำเร็จ

*สมใจคุณแล้วใช่ไหมค่ะ ถ้าคุณพอใจแล้วฉันขอตัวก่อนนะค่ะ*

นิชาพูดด้วยน้ำเสียงที่เย็นชามากในความรู้สึกของคณินธร

*คุณพูดแบบนี้หมายความว่ายังไงนิชา*

*ฉันเป็นคู่นอนของคุณไม่ใช่หรือค่ะ ถ้าคุณพอใจแล้วก็ช่วยปล่อยฉันไปเถอะค่ะ*

*ถ้าผมบอกว่าผมยังไม่พอละ*

*คุณคณิน…*

น้ำตาใสๆ เริ่มมาคลออยู่รอบๆ ดวงตาคู่งามคณินธรสังเกตเห็นแต่เขาก็ยังพูดจาทำร้ายจิตใจของนิชาได้อีก

*คุณเป็นคู่นอนของผม...คุณจะไปไหนไม่ได้ทั้งนั้นถ้าผมไม่อนุญาต คุณต้องนอนที่ห้องนี้กับผมทุกคืนเข้าใจไหม*

*เลวที่สุด*

*คุณอยากจะพูดอะไรก็เชิญผมไปอาบน้ำก่อนละ*

เมื่อคณินธรเดินหายเข้าไปในห้องน้ำแล้วนิชาก็นอนฟุบหน้าลงกับหมอนพร้อมกับร้องไห้สะอึกสะอื้นด้วยความเจ็บปวดใจเป็นที่สุด เขาคือคนที่เธอเคยรักจริงๆ หรือ ทำไมเขาถึงได้ทำตัวร้ายกาจกับเธอได้ถึงขนาดนี้นะ

หนึ่งอาทิตย์ผ่านไป

ณ โรงอาหารโรงเรียน

*ครูนิชาครับ...ครูนิชา...ไม่สบายหรือเปล่าครับนั่งเหม่อเชียว*

*เอ่อ! ไม่มีอะไรค่ะ ครูวุฒิมีธุระอะไรกับฉันหรือค่ะ*

*พอดีว่าพรุ่งนี้ครูที่จะไปสัมมนากับผมเขาลาป่วยนะครับไม่ทราบว่าครูนิชาจะไปกับผมได้ไหมครับ*

*สัมมนาที่ไหนค่ะ*

*ไปสัมมนาที่ต่างจังหวัดครับไปได้ไหมครับ*

นิชากำลังจะตอบรับถ้าเธอไม่ได้มองไปเห็นสายตาของคณินธรที่กำลังนั่งจ้องมองมาที่เธออย่างไม่ค่อยเป็นมิตรนัก

ทำไมวันนี้เขาถึงลงมาทานข้าวที่โรงอาหารได้นะ

นิชาไม่ได้กลัวคณินธรแต่เธอกลัวว่าครูวุฒิจะเดือดร้อนเพราะเธอมากกว่า

*เอ่อ! พอดีฉันมีธุระต้องจัดการนะค่ะ...คงไปกับครูวุฒิไม่ได้หรอกค่ะ...ต้องขอโทษจริงๆ ค่ะ*

*ไม่เป็นไรครับ ผมเข้าใจ*

บ่ายวันนั้น

*ครูนิชาค่ะ ผอ. เรียกพบที่ห้องค่ะ*

*เอ่อ! พอดีนิมีสอนนะค่ะฝากพี่ปราณีบอก ผอ. ด้วยนะค่ะ*

พูดจบนิชาก็รีบเดินหนีไปทันที

*อ้าว! ทำไมครูนิชาถึงได้รีบวิ่งหนีไปแบบนั้นละ ครูนิชามีปัญหาอะไรกับ ผอ.หรือเปล่านะ*

เย็นวันนั้น

*คุณหลบหน้าผมทำไม*

นิชาสะดุ้งสุดตัวเมื่อได้ยินเสียงของคณินธรที่ดังมาจากด้านหลังในขณะที่เธอกำลังจะเดินเข้าประตูบ้าน แต่นิชาก็สามารถตั้งสติได้อย่างรวดเร็วก่อนที่เธอจะพูดตอบคณินธรกลับไป

*คุณอยากจะคิดยังไงก็เชิญเถอะค่ะ เพราะว่าฉันคงจะไปห้ามความคิดของคุณไม่ได้ ฉันขอตัวก่อนนะค่ะ*

นิชาพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชาเล็กน้อย

*นิชา...หยุดเดี๋ยวนี้เลยนะ เรายังคุยกันไม่รู้เรื่องเลย…นิชา*

เมื่อคำทัดทานไม่เป็นผล คณินธรจึงรีบเดินตามนิชาไปทันที

ณ ห้องอาหาร

*ยายอุ่นครับคุณพ่อทะเลาะกับคุณครูหรือครับ*

เด็กชายชานนท์สามารถได้ยินเสียงสนทนาระหว่างนิชากับคณินธรได้อย่างชัดเจน เพราะห้องอาหารนั้นอยู่ใกล้กับจุดที่ทั้งสองคนนั้นยืนคุยกัน

*เปล่าค่ะ เปล่า ยายอุ่นคิดว่าอีกไม่นานคุณหนูอาจจะมีน้องมาวิ่งเล่นเป็นเพื่อนแล้วละค่ะ*

*ยายอุ่นหมายความว่ายังไงครับ*

*ก็หมายความว่าคุณพ่อกับคุณครูกำลังปรึกษากันเรื่องจะมีน้องให้คุณหนูยังไงละค่ะ*

*จริงๆ หรือครับ ผมอยากมีน้องครับ*

*ถ้าอย่างนั้นคุณหนูต้องร่วมมือกับยายอุ่นนะค่ะ*

*ตกลงครับ*