บ้านคณินธร

ค่ำวันนั้น

*ยอมกลับเข้าห้องแล้วหรือครับคุณคู่นอน...มานั่งนี่สิ*

คณินธรพูดพร้อมกับตบมือลงบนเตียงนุ่ม

หลังจากวันนั้นคณินธรก็ดูเปลี่ยนไป เขาชอบแตะเนื้อต้องตัวนิชาเมื่อมีโอกาส  ซึ่งแตกต่างจากคณินธรคนเดิมที่ต้องการจะอยู่ห่างๆ เธอ เขาดูเปลี่ยนไปเป็นคนละคนเลยทีเดียว

*วันนี้ฉันเหนื่อยมาทั้งวันแล้วขอฉันพักผ่อนบ้างได้ไหมค่ะ*

*เหนื่อยเพราะนั่งคุยกับไอ้หน้าอ่อนนั่นนะเหรอ*

*คุณคณิน...*

*คุณมีหน้าที่อะไรคุณลืมไปแล้วเหรอมานั่งตรงนี้*

นิชาไม่อยากทะเลาะกับคณินธรเพราะกลัวว่าอะตอมจะได้ยิน พักหลังมานี้อะตอมชอบพูดว่าดีใจที่เธอกับคณินธรคืนดีกันแล้ว และนิชาก็รู้สึกได้ว่าอาการของอะตอมนั้นดีขึ้นมากจริงๆ นิชานึกถึงความสุขของอะตอมเธอจึงไม่อยากมีปัญหากับคณินธร นิชาจึงเดินตรงไปยังจุดที่คณินธรนั่งอยู่และยังไม่ทันได้นั่งคณินธรก็ดึงร่างบางของนิชาให้นั่งลงบนตักของเขา ร่างบางของนิชาจึงนั่งซ้อนอยู่บนร่างของคณินธรอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ นิชาพยายามดิ้นรนขัดขืนแต่ก็ต้องหยุดการกระทำของเธอลงทันที เมื่อคณินธรพูดกระซิบบอกบางอย่างกับเธอ

*คุณทำแบบนี้เพราะคุณต้องการจะนอนกับผมอีกใช่ไหม*

*คุณพูดบ้าอะไรของคุณ*

*คุณไม่รู้หรือไงว่าการที่คุณนั่งขยับตัวไปมาอยู่บนตักของผมนั้นมันอันตรายแค่ไหน คุณกำลังปลุกอารมณ์ของผมอยู่นะ คุณรู้ตัวบ้างไหม*

คำพูดประโยคนี้ทำให้นิชานั่งตัวแข็งไปเลย แต่เธอก็พยายามรวบรวมสติพูดตอบโต้คณินธรกลับไป

*คุณก็ปล่อยฉันสิค่ะ*

*ถ้าคุณนั่งเฉยๆ ผมสัญญาว่าผมจะไม่ทำอะไรคุณ*

คณินธรพูดพร้อมกับกอดเอวบางของนิชาเอาไว้อย่างแน่นหนา

เขาดื่มเหล้าด้วยหรือนี่ กลิ่นเหล้าคลุ้งเชียว

นิชาคิดในใจ

*หลังจากวันนั้นผมยังไม่ได้คุยกับคุณเรื่องที่เกิดขึ้นในคืนนั้น...ผมทำเกินไปจริงๆ ผมขอโทษที่ล่วงเกินคุณ คุณยกโทษให้ผมได้ไหม*

คณินธรพูดพร้อมกับซบใบหน้าของเขาลงที่ไหล่อันบอบบางของนิชาซึ่งทำให้นิชาตกใจกับการกระทำของคณินธรเป็นอย่างมาก แต่เธอก็ยังสามารถควบคุมสติเอาไว้ได้

*ฉันยกโทษให้คุณค่ะ ทีนี้คุณก็ปล่อยฉันได้แล้วละค่ะ*

*ผมขออยู่แบบนี้สักพักได้ไหมผมสัญญาว่าผมจะไม่ทำอะไรคุณ*

*แต่ว่าฉัน...*

นิชาอยากจะบอกว่าเธอไม่อยากนั่งอยู่บนตักของเขาแต่เธอก็เปลี่ยนใจไม่พูดออกไปเพราะเธอรู้ดีว่าถึงแม้ว่าเธอจะพูดออกไปก็คงไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลงอยู่ดี คณินธรรับรู้ความรู้สึกอึดอัดของนิชาได้เขาจึงล้มตัวนอนลงบนเตียงโดยมีร่างบางของนิชานั้นตามลงไปนอนอยู่ในอ้อมกอดของเขาด้วย การกระทำของคณินธรนั้นเกิดขึ้นอย่างรวดเร็วทำให้นิชาตกใจมากนึกว่าเขาเปลี่ยนใจ เธอจึงรีบพูดเตือนสติคณินธรทันที

*คุณคณินเมื่อครู่นี้คุณบอกว่าคุณจะไม่ทำอะไรฉันไม่ใช่หรือค่ะ*

*คุณกลัวผมขนาดนั้นเลยเหรอ*

คณินธรพูดพร้อมกับใช้มือของเขาเขี่ยที่ปลายจมูกของนิชาอย่างแผ่วเบา

*เปล่าค่ะ*

นิชาไม่ได้กลัวคณินธรแต่เธอแค่ไม่แน่ใจในความรู้สึกของคณินธรเท่านั้น เพราะเขาไม่เคยพูดหรือแสดงออกว่าเขารักหรือว่าชอบเธอเลยสักครั้ง เธอไม่รู้ว่าที่เขาทำทุกอย่างลงไปนั้น เขาทำเพราะเขารักเธอหรือว่าต้องการเอาชนะเธอกันแน่ เธอจึงไม่อยากให้ความสัมพันธ์ระหว่างเธอกับคณินธรนั้นถลำลึกลงไปมากกว่านี้

*ถ้าอย่างนั้นผมขอนอนกอดคุณแบบนี้ ได้ไหม ถึงแม้ว่ามันจะทำให้ผมรู้สึกทรมานมากเวลาที่ได้อยู่ใกล้ชิดคุณก็ตาม แต่ผมก็จะอดทนรอ รอจนกว่าจะถึงวันที่คุณพร้อมมอบสิ่งสำคัญที่สุดของคุณให้กับผม*

*คุณก็ได้ไปแล้วไม่ใช่หรือค่ะ*

นิชาพูดเสียงอ่อยแต่คณินธรก็ได้ยินอยู่ดีเพราะทั้งสองคนนั้นอยู่ใกล้ชิดกันมาก

*นิชา...คุณกำลังคิดอะไรอยู่กันแน่...นี่คุณไม่รู้จริงๆ เหรอว่าผมหมายถึงอะไร*

นิชารู้สึกงงเล็กน้อยก่อนที่เธอจะนึกขึ้นมาได้ว่าคณินธรนั้นต้องการครอบครองหัวใจของเธอนั่นเอง และนั่นก็ทำให้นิชาเขินจนหน้าแดง เพราะเธอเข้าใจความหมายในคำพูดของคณินธรผิดไป

*นี่คุณกำลังคิดถึงเรื่องที่เกิดขึ้นในคืนนั้นอยู่ใช่ไหม...ถึงได้ตอบผมออกมาแบบนั้น*

คณินธรพูดหยอกเย้านิชาเพราะรู้ว่าเธอกำลังเขินเขาเป็นอย่างมาก

*คนบ้า*

นิชาพูดพร้อมกับใช้กำปั้นน้อยๆ ของเธอทุบลงไปบนอกแกร่งของคณินธรเบาๆ คณินธรจับกำปั้นของนิชาเอาไว้ก่อนที่เขาจะคลายกำปั้นนั้นออกแล้วประทับจูบลงบนกลางฝ่ามือของนิชาทำให้หัวใจของนิชานั้นเต้นแรงมาก หลังจากนั้นคณินธรก็บอกราตรีสวัสดิ์เธอพร้อมกับกอดกระชับร่างบางเอาไว้ในอ้อมกอดก่อนที่เขาจะหลับตาแล้วนอนหลับไปโดยไม่รู้ตัวเลยว่าการกระทำของเขานั้นก่อกวนจิตใจของนิชาเป็นอย่างมากทำให้คืนนั้นนิชานอนใจเต้นแรงอยู่พักใหญ่ก่อนที่เธอจะเผลอหลับไปในที่สุด