บ้านคณินธร

สามวันต่อมา

ณ สวนหลังบ้าน

*ลุกขึ้นมาปลูกต้นไม้ได้แล้ว แสดงว่าหายดีแล้วสินะ*

สินีเดินเข้าไปพูดหาเรื่องนิชา

*พูดเข้าเรื่องเลยดีกว่าค่ะ คุณมีธุระอะไรจะพูดกับฉันหรือค่ะ*

*มีแน่ไม่อย่างนั้นฉันคงไม่ลดตัวลงมาพูดกับคนอย่างเธอหรอก*

*ถ้าอย่างนั้นก็รีบๆ พูดมาสิค่ะ*

*เธอคิดจะอยู่ที่นี่อีกนานไหม พี่คณินเขาไม่ได้อยากให้เธออยู่ที่นี่สักหน่อย*

*คุณรู้ได้ยังไงค่ะว่าคุณคณินไม่ต้องการให้ฉันอยู่ที่นี่*

*ก็วันที่เธอไม่สบาย...ฉันแอบได้ยินพี่คณินพูดกับหมออัคพลว่าเธอจะเป็นตายร้ายดียังไงเขาก็ไม่สนใจ เขายังพูดอีกด้วยว่าเธอแกล้งป่วยเพื่อเรียกร้องความสนใจ และที่สำคัญที่สุดก็คือเขากำลังนับวันรอว่าเมื่อไหร่เธอจะออกไปจากบ้านหลังนี้เสียที*

*คุณคณินพูดแบบนั้นจริงๆ หรือค่ะ*

*จริงสิ ฉันได้ยินเต็มสองหูเลยละ*

*ถ้าอย่างนั้นฉันฝากคุณไปบอกคุณคณินด้วยนะค่ะว่าฉันจะอยู่ที่นี่จนกว่าอะตอมจะบอกกับฉันว่าไม่ต้องการฉันอีกต่อไปไม่อย่างนั้นฉันไม่มีวันไปจากบ้านหลังนี้แน่นอนค่ะ*

พูดจบนิชาก็เดินจากไปทันทีปล่อยให้สินียืนอารมณ์เสียอยู่เพียงลำพัง

*ร้ายนักนะนังนิชา มันต้องบ้าไปแล้วแน่ๆ เราพูดขนาดนี้มันยังไม่รู้สึกอะไรอีก*

นิชารู้สึกเจ็บใจก็จริงแต่เธอก็รู้ดีว่าเรื่องระหว่างเธอกับคณินธรนั้นคงไม่มีทางเป็นไปได้ เธอกับคณินธรนั้นเป็นได้แค่เพียงสามีภรรยาตามหน้าที่เท่านั้น

*คุณนิไปไหนมาหรือครับ*

*นิไปปลูกต้นไม้มาค่ะ*

*วันหยุดทั้งทีทำไมถึงไม่พักผ่อนให้สบายละครับ*

*นิไม่ค่อยชอบอยู่ว่างๆ นะค่ะ   คุณหมอมาหาคุณคณินหรือค่ะ*

*ครับ  แต่เจ้าคณินไม่อยู่*

*ใช่ค่ะ คุณคณินขับรถออกไปตั้งแต่เช้าแล้วละค่ะ*

*มันจะขยันอะไรนักหนานะ วันหยุดยังไม่ยอมอยู่บ้านเลย*

*เขาไม่อยากเจอหน้านิมั้งค่ะ*

*ผมว่าน่าจะเป็นอีกคนมากกว่า*

หมออัคพูดไม่เต็มเสียงนักนิชาจึงไม่ค่อยได้ยิน

*คุณหมอพูดว่าอะไรนะค่ะ*

*เอ่อ! ไม่มีอะไรครับ*

*คุณหมอทานอาหารเช้ามาหรือยังค่ะถ้ายังนิจะได้ทำอาหารเช้าให้คุณหมอทาน*

*จริงหรือครับ *

*ค่ะ*

*ถ้าอย่างนั้นผมขอรบกวนด้วยนะครับ*

*ค่ะ*

นังนิชานี่แกคิดจะอ่อยหมออัคพลอีกคนอย่างนั้นหรือ ดีละฉันจะฟ้องพี่คณินดูสิว่าแกจะแก้ตัวยังไง

ยี่สิบนาทีผ่านไป

*พี่คณินกลับมาแล้วหรือค่ะเหนื่อยไหมค่ะนี่น้ำส้มเย็นๆ ค่ะ  สินีคั้นเองกับมือเลยนะค่ะ*

*หมออัคมาหรือผมเห็นรถจอดอยู่หน้าบ้าน*

คณินพูดพร้อมกับมองเข้าไปในตัวบ้าน เขาไม่ได้สนใจน้ำส้มในมือของสินีเลยแม้แต่น้อย ถึงสินีจะเสียใจที่คณินไม่สนใจเธอแต่เธอก็ยังยิ้มได้เพราะเธอมีแผนการสำคัญรออยู่

*ใช่ค่ะ เห็นนั่งคุยกะหนุงกะหนิงกับภรรยาของพี่คณินอยู่ที่ห้องอา...*

สินิยังพูดไม่ทันจบคณินก็เดินเข้าบ้านไปทันที เท้าของเขาก้าวตรงไปยังห้องอาหารโดยอัตโนมัติ ในขณะที่คณินธรก้าวเท้าเดินเข้าไปในห้องอาหารนั้นหมออัคพลกำลังเช็ดแก้มที่เลอะคราบอาหารให้กับนิชา เมื่อมองจากทางด้านหลังก็เหมือนกับว่าทั้งสองคนกำลังจูบกันอย่างนั้น

*สามีไม่อยู่บ้านก็เลยคิดจะคบชู้อย่างนั้นหรือ*

*คบชู้...*

หมออัคพลกับนิชาพูดขึ้นมาพร้อมกัน

*คุณคณินคุณพูดเรื่องบ้าอะไรของคุณ*

*ใช่แกพูดแบบนั้นกับคุณนิได้ยังไงวะ*

*แกก็เหมือนกัน กลับบ้านไปได้แล้ว ฉันมีเรื่องต้องคุยกับผู้หญิงคนนี้ มานี่เลย*

พูดพร้อมกับเดินเข้าไปจับข้อมือบางของนิชาแล้วดึงรั้งร่างบางให้เดินตามเขาออกไปจากห้องอาหารโดยไม่สนใจว่าหมออัคพลจะพูดห้ามปรามอะไรก็ตามคณินก็ไม่สนใจเลยแม่แต่น้อย

*แผนของป้าอุ่นนี่ได้ผลดีเกินคาดเลย สมน้ำหน้าเจ้าคณินนักอยากปากแข็งก็ต้องเจอไม้นี้ละ แต่คุณนินี่สิจะเป็นอะไรหรือเปล่านะ เราทำถูกแล้วใช่ไหมวะ*

หมออัคพลพูดบ่นกับตัวเอง

ณ ห้องนอนของคณินธร

*คุณคณินปล่อยฉันนะค่ะ...ฉันเจ็บ*

*ปล่อยเหรอ...ได้*

พูดจบเขาก็ผลักร่างบางไปที่เตียงก่อนที่เขาจะทาบทับร่างของเขาตามลงไป ตอนนี้ครินธรกำลังหึงนิชาจนขาดสติทำให้เขาควบคุมอารมณ์ไม่ได้อีกต่อไป เพราะช่วงที่นิชาไม่สบายนั้นเขาก็เห็นเธอพูดคุยหัวเราะกับหมออัคพลอยู่บ่อยครั้ง ทำให้เขาคิดไปเองว่านิชากับหมออัคนั้นมีอะไรเกินเลยกันจริงๆ

*คุณคณิน...คุณจะทำอะไร*

*คุณเป็นของผมคนเดียว...ผมไม่มีวันยกคุณให้ใครทั้งนั้น...ถึงแม้ว่าผมจะไม่ได้รักคุณก็ตาม*

*คุณคณินคุณบ้าไปแล้วหรือไง คุณจะทำแบบนี้กับฉันไม่ได้นะ*

*ทำไมจะไม่ได้ ผมเป็นสามีของคุณ ผมจะนอนกับคุณมันผิดตรงไหนเหรอ*

*ก็ผิดตรงที่เราไม่ได้รักกันยังไงละ*

*ถ้าอย่างนั้นผมจะคิดซะว่าคุณเป็นคู่นอนของผมก็แล้วกัน*

เมื่อได้ยินคำพูดของคณินธรนิชาก็ถึงกับหน้าชาและอึ้งไปพักใหญ่เพราะความน้อยใจและเสียใจเป็นที่สุดแล้วสติของเธอก็กลับมาเมื่อคณินธรเริ่มซุกไซ้ซอกคอขาวนวลของเธอ

*คุณคณินไม่นะ อย่านะ ไม่นะ ไม่...*

ไม่ว่านิชาจะพูดทัดทานเพียงใดคณินธรก็ไม่สามารถหยุดการกระทำของเขาได้อีกต่อไป เพราะความหึงหวงเข้าครอบงำทำให้เขาขาดสติจนไม่ฟังคำขอร้องของนิชาอีกต่อไป วันนี้เขาได้มอบความเป็นสามีให้กับนิชาโดยสมบูรณ์แบบแล้ว