บ้านคณินธร

เย็นวันนั้น
ก๊อก ก๊อก ก๊อก
*เชิญค่ะป้าอุ่นนิไม่ได้ล็อคประตูค่ะ*
นิชาพูดโดยไม่ได้มองว่าคนที่เดินเข้ามาในห้องของเธอนั้นเป็นใคร เธอมัวแต่สนใจอยู่กับหนังสือที่กำลังอ่านค้างอยู่
*ขอบคุณนะค่ะป้าอุ่นที่ยกกะละมังใส่น้ำเย็นขึ้นมาให้นิ...แต่ป้าอุ่นไม่ต้องเช็ดตัวให้นิหรอกนะค่ะ เดี๋ยวนิจัดการเอง วันนี้ป้าอุ่นช่วยดูแลนิมาทั้งวันแล้ว ป้าอุ่นไปพัก...*
นิชาหยุดพูดเพียงแค่นั้นเพราะเมื่อเธอเงยหน้าขึ้นจากหนังสือเธอก็พบว่าคนที่เธอกำลังพูดด้วยนั้นไม่ใช่ป้าอุ่นแต่เป็นคนที่เธอไม่อยากเห็นหน้ามากที่สุดในตอนนี้
*คุณมีธุระอะไรกับฉันหรือค่ะ*
*ผมคงจะเป็นเจ้านายที่ดูใจร้ายมากสินะ คุณถึงได้คิดว่าผมจะมาคุยเรื่องงานกับคุณในตอนที่คุณกำลังป่วยอยู่แบบนี้*
*ถ้าไม่มีธุระแล้วคุณเข้ามาในห้องของฉันทำไมค่ะ*
*ผมเป็นเจ้าของบ้าน...ทำไมผมจะเข้ามาในห้องนี้ไม่ได้ละ*
*แต่ว่า...*
*แต่ว่าอะไร*
*ไม่มีอะไรค่ะ...เชิญตามสบายเลยค่ะ...คนบ้าอำนาจ*
ประโยคท้ายนิชาแอบว่าคณินธรในใจ
*คุณอาการดีขึ้นหรือยังถ้ายังผมจะได้พาคุณไปหาหมอ เห็นป้าอุ่นบอกว่าเมื่อตอนกลางวันตัวคุณร้อนมาก*
*ฉันรู้สึกดีขึ้นแล้วค่ะ*
*คุณจะเช็ดตัวเหรอให้ผมช่วยไหม*
*คุณจะบ้าหรือไง...ฉันเช็ดเองได้*
*คุณแน่ใจนะ*
*ฉันแน่ใจ คุณแค่ช่วยออกไปก็พอค่ะ*
*ทำไมละ...คุณกลัวอะไรหรือนิชา*
คณินธรพูดพร้อมกับเดินมาหยุดยืนที่ข้างเตียงของนิชาก่อนที่เขาจะนั่งลงบนเตียงนอนของนิชาแล้วเอื้อมมือไปแตะที่หน้าผากของนิชาแต่ยังไม่ทันได้แตะนิชาก็ขยับตัวหนีห่างจากจุดที่คณินนั่งอยู่
*ฉันไม่ได้กลัวคุณนะค่ะแต่ฉันไม่อยากอยู่ใกล้คุณก็แค่นั้น*
*แค่นั้นจริงๆ หรือ*
คณินธรพูดยั่วนิชา
จริงๆ แล้วที่ฉันไม่อยากอยู่ใกล้ชิดกับคุณก็เพราะว่าเวลาที่ฉันอยู่ใกล้คุณ...หัวใจของฉันมันชอบเต้นแรงทุกครั้งเลย
นิชาคิดในใจไม่ได้พูดออกไป
*ค่ะ*
*โอเค ผมเข้าใจแล้ว คุณขยับมาใกล้ๆ ผมสิเดี๋ยวผมช่วยเช็ดตัวให้*
*ฉันบอกคุณแล้วไงค่ะว่าฉันทำเองได้ค่ะ*
*ผมช่วยดีกว่า มาเร็วเข้า*
คณินธรแกล้งแหย่นิชา
*คุณคณินค่ะฉันขอร้องละค่ะ ช่วยออกไปจากห้องของฉันได้ไหมค่ะ*
*ได้...แต่เราต้องคุยกันให้รู้เรื่องก่อน*
*เรื่องอะไรค่ะ*
*คุณขยับเข้ามานั่งใกล้ๆ ผมก่อนสิ แล้วผมจะบอก*
*ไม่ค่ะ*
*ถ้าคุณไม่ขยับเข้ามาฟังใกล้ๆ ผมก็จะนั่งอยู่แบบนี้ไม่ไปไหน...ดีไหม*
คนเจ้าเล่ห์ จะมาไม้ไหนอีกนะ
นิชาคิดในใจ
*ก็ได้ค่ะ*
นิชาพูดพร้อมกับขยับเข้าไปนั่งในจุดเดิมที่เธอนั่งอยุ่ในตอนแรกซึ่งไม่ห่างจากจุดที่คณินธรนั่งมากนัก
*ผมจะพูดเข้าเรื่องเลยก็แล้วกัน*
*ค่ะ...เชิญพูดมาได้เลยค่ะ*
*คุณได้คำตอบหรือยัง...ผมคิดว่าผมให้เวลาคุณมานานพอสมควรแล้วนะนิชา วันนี้คุณควรให้คำตอบกับผมได้แล้วนะ*
*เรื่องนั้น...ก่อนที่ฉันจะให้คำตอบกับคุณ...คุณช่วยตอบคำถามฉันก่อนได้ไหมค่ะ*
*ได้สิ*
*ฉันอยากจะถามคุณว่าทำไมอะตอมจะต้องเดือดร้อนถ้าเราไม่ได้แต่งงานกัน*
*สินีจะให้ทนายความยื่นฟ้องว่าผมไม่มีคุณสมบัติเพียงพอในการดูแลอะตอม เธอยื่นข้อเสนอให้ผมแต่งงานกับเธอ ถ้าไม่ต้องการให้เธอยื่นฟ้องผม*
*มีเรื่องแบบนี้ด้วยหรือค่ะ เพราะแบบนี้ใช่ไหมค่ะ วันนั้นคุณถึงได้ดื่มเหล้า*
*ใช่...ผมเครียดมาก ถ้าผมเกิดแพ้คดีผมไม่อยากให้อะตอมไปอยู่กับสินี ผมอยากให้ลูกอยู่กับผม แต่ผมก็ไม่รู้จะทำยังไงทางเดียวที่พอจะมีก็คือคุณเพราะว่าคุณคือคนที่อะตอมรักและไว้ใจ คุณสามารถดูแลอะตอมได้เป็นอย่างดี ทุกคนในบ้านนี้รู้ดี รวมถึงสินีด้วย ถ้าเราแต่งงานกัน สินีก็จะไม่กล้าฟ้องเรา เพราะว่าเรามีพยานหลายปากที่จะพูดตรงกันว่าคุณนั้นดูแลอะตอมได้ดีจริงๆ*
*ฉันคงต้องตอบตกลงใช่ไหมค่ะ เพราะว่ามีเพียงฉันคนเดียวเท่านั้นที่จะช่วยอะตอมได้*
*คุณพูดแบบนี้หมายความว่า...*
*ฉันตกลงค่ะ*
*ขอบคุณนะนิชา ขอบคุณมากจริงๆ*
คณินธรพูดพร้อมกับเข้าไปสวมกอดนิชาด้วยความดีใจ นิชารู้สึกตกใจกับการกระทำของคณินธรแต่เธอไม่ได้รู้สึกรังเกียจอ้อมกอดของเขาเลยแม้แต่น้อย ตรงกันข้ามเธอกลับรู้สึกอบอุ่นเป็นอย่างมาก
*เอ่อ! ผมขอโทษผมดีใจเกินไปหน่อย*
*ฉันเข้าใจค่ะ แต่ฉันมีข้อแม้หนึ่งข้อนะค่ะ ถ้าคุณตกลงเราก็ไปจดทะเบียนสมรสกันได้เลย*
*คุณว่ามาสิ*
*ฉันกับคุณแต่งงานกันเพื่ออะตอมเพราะฉะนั้นเราจะเป็นสามีภรรยากันแต่เพียงในนามเท่านั้นเข้าใจนะค่ะ*
*อืม...คุณต้องการอะไรอีกไหม*
*มีค่ะ…คือว่า*
*คุณพูดมาสิ*
*คือว่าฉันยังไม่อยากบอกเรื่องการแต่งงานของเราให้ที่บ้านรู้นะค่ะ*
*คุณหมายถึง...คุณจะไม่บอกคุณแม่กับน้องชายของคุณเรื่องที่เราแต่งงานกันแล้วใช่ไหม*
*ค่ะ*
*ทำไมละ*
*ฉันมีเหตุผลของฉันค่ะ ถ้าคุณไม่ตกลงฉันก็ไม่ตกลงค่ะ*
*ก็ได้ ผมตกลง ถึงแม้ว่ามันจะดูไม่เหมาะสมก็ตาม*
คณินธรพูดด้วยสีหน้าเคร่งขรึม
เป็นอะไรของเขาอีกละ เขาคงจะไม่รู้สินะว่าเรากำลังช่วยเขาอยู่นะ คุณรู้ไหมว่าถ้าแม่ของฉันรู้เรื่องเข้าละก็เรื่องนี้จะกลายเป็นเรื่องใหญ่ขึ้นมาทันที คุณไม่มีทางได้อยู่อย่างสงบแน่
นิชาต่อว่าคณินธรในใจ
*คุณอาจจะคิดว่าไม่เหมาะสมแต่ฉันคิดว่ามันดีที่สุดแล้วสำหรับคุณค่ะ*
*โอเค ผมไม่อยากทะเลาะกับคุณแล้ว ตกลงตามนี้ก็แล้วกัน*
*ค่ะ*
*ถ้าอย่างนั้นพรุ่งนี้เราไปจดทะเบียนสมรสกัน คุณนอนพักผ่อนได้แล้วละ ผมไม่รบกวนคุณแล้ว ฝันดีนะ*
พูดจบคณินธรก็ก้มลงมาจุมพิตที่หน้าผากของนิชาก่อนที่เขาจะเดินออกจากห้องไปอย่างอารมณ์ดีส่วนนิชานั้นต้องนั่งอึ้งกับการกระทำของคณินธรอยู่พักใหญ่กว่าจะรวบรวมสติให้กลับคืนมาดังเดิมได้
*คนบ้า…คนฉวยโอกาส*
นิชาพูดพร้อมกับอมยิ้มไปด้วย