บ้านคณินธร

เย็นวันนั้น

ก๊อก ก๊อก ก๊อก

*เชิญค่ะป้าอุ่นนิไม่ได้ล็อคประตูค่ะ*

นิชาพูดโดยไม่ได้มองว่าคนที่เดินเข้ามาในห้องของเธอนั้นเป็นใคร เธอมัวแต่สนใจอยู่กับหนังสือที่กำลังอ่านค้างอยู่

*ขอบคุณนะค่ะป้าอุ่นที่ยกกะละมังใส่น้ำเย็นขึ้นมาให้นิ...แต่ป้าอุ่นไม่ต้องเช็ดตัวให้นิหรอกนะค่ะ เดี๋ยวนิจัดการเอง วันนี้ป้าอุ่นช่วยดูแลนิมาทั้งวันแล้ว ป้าอุ่นไปพัก...*

นิชาหยุดพูดเพียงแค่นั้นเพราะเมื่อเธอเงยหน้าขึ้นจากหนังสือเธอก็พบว่าคนที่เธอกำลังพูดด้วยนั้นไม่ใช่ป้าอุ่นแต่เป็นคนที่เธอไม่อยากเห็นหน้ามากที่สุดในตอนนี้

*คุณมีธุระอะไรกับฉันหรือค่ะ*

*ผมคงจะเป็นเจ้านายที่ดูใจร้ายมากสินะ คุณถึงได้คิดว่าผมจะมาคุยเรื่องงานกับคุณในตอนที่คุณกำลังป่วยอยู่แบบนี้*

*ถ้าไม่มีธุระแล้วคุณเข้ามาในห้องของฉันทำไมค่ะ*

*ผมเป็นเจ้าของบ้าน...ทำไมผมจะเข้ามาในห้องนี้ไม่ได้ละ*

*แต่ว่า...*

*แต่ว่าอะไร*

*ไม่มีอะไรค่ะ...เชิญตามสบายเลยค่ะ...คนบ้าอำนาจ*

ประโยคท้ายนิชาแอบว่าคณินธรในใจ

*คุณอาการดีขึ้นหรือยังถ้ายังผมจะได้พาคุณไปหาหมอ เห็นป้าอุ่นบอกว่าเมื่อตอนกลางวันตัวคุณร้อนมาก*

*ฉันรู้สึกดีขึ้นแล้วค่ะ*

*คุณจะเช็ดตัวเหรอให้ผมช่วยไหม*

*คุณจะบ้าหรือไง...ฉันเช็ดเองได้*

*คุณแน่ใจนะ*

*ฉันแน่ใจ คุณแค่ช่วยออกไปก็พอค่ะ*

*ทำไมละ...คุณกลัวอะไรหรือนิชา*

คณินธรพูดพร้อมกับเดินมาหยุดยืนที่ข้างเตียงของนิชาก่อนที่เขาจะนั่งลงบนเตียงนอนของนิชาแล้วเอื้อมมือไปแตะที่หน้าผากของนิชาแต่ยังไม่ทันได้แตะนิชาก็ขยับตัวหนีห่างจากจุดที่คณินนั่งอยู่

*ฉันไม่ได้กลัวคุณนะค่ะแต่ฉันไม่อยากอยู่ใกล้คุณก็แค่นั้น*

*แค่นั้นจริงๆ หรือ*

คณินธรพูดยั่วนิชา

จริงๆ แล้วที่ฉันไม่อยากอยู่ใกล้ชิดกับคุณก็เพราะว่าเวลาที่ฉันอยู่ใกล้คุณ...หัวใจของฉันมันชอบเต้นแรงทุกครั้งเลย

นิชาคิดในใจไม่ได้พูดออกไป

*ค่ะ*

*โอเค ผมเข้าใจแล้ว คุณขยับมาใกล้ๆ ผมสิเดี๋ยวผมช่วยเช็ดตัวให้*

*ฉันบอกคุณแล้วไงค่ะว่าฉันทำเองได้ค่ะ*

*ผมช่วยดีกว่า มาเร็วเข้า*

คณินธรแกล้งแหย่นิชา

*คุณคณินค่ะฉันขอร้องละค่ะ ช่วยออกไปจากห้องของฉันได้ไหมค่ะ*

*ได้...แต่เราต้องคุยกันให้รู้เรื่องก่อน*

*เรื่องอะไรค่ะ*

*คุณขยับเข้ามานั่งใกล้ๆ ผมก่อนสิ แล้วผมจะบอก*

*ไม่ค่ะ*

*ถ้าคุณไม่ขยับเข้ามาฟังใกล้ๆ ผมก็จะนั่งอยู่แบบนี้ไม่ไปไหน...ดีไหม*

คนเจ้าเล่ห์ จะมาไม้ไหนอีกนะ

นิชาคิดในใจ

*ก็ได้ค่ะ*

นิชาพูดพร้อมกับขยับเข้าไปนั่งในจุดเดิมที่เธอนั่งอยุ่ในตอนแรกซึ่งไม่ห่างจากจุดที่คณินธรนั่งมากนัก

*ผมจะพูดเข้าเรื่องเลยก็แล้วกัน*

*ค่ะ...เชิญพูดมาได้เลยค่ะ*

*คุณได้คำตอบหรือยัง...ผมคิดว่าผมให้เวลาคุณมานานพอสมควรแล้วนะนิชา วันนี้คุณควรให้คำตอบกับผมได้แล้วนะ*

*เรื่องนั้น...ก่อนที่ฉันจะให้คำตอบกับคุณ...คุณช่วยตอบคำถามฉันก่อนได้ไหมค่ะ*

*ได้สิ*

*ฉันอยากจะถามคุณว่าทำไมอะตอมจะต้องเดือดร้อนถ้าเราไม่ได้แต่งงานกัน*

*สินีจะให้ทนายความยื่นฟ้องว่าผมไม่มีคุณสมบัติเพียงพอในการดูแลอะตอม เธอยื่นข้อเสนอให้ผมแต่งงานกับเธอ ถ้าไม่ต้องการให้เธอยื่นฟ้องผม*

*มีเรื่องแบบนี้ด้วยหรือค่ะ เพราะแบบนี้ใช่ไหมค่ะ วันนั้นคุณถึงได้ดื่มเหล้า*

*ใช่...ผมเครียดมาก ถ้าผมเกิดแพ้คดีผมไม่อยากให้อะตอมไปอยู่กับสินี ผมอยากให้ลูกอยู่กับผม แต่ผมก็ไม่รู้จะทำยังไงทางเดียวที่พอจะมีก็คือคุณเพราะว่าคุณคือคนที่อะตอมรักและไว้ใจ คุณสามารถดูแลอะตอมได้เป็นอย่างดี ทุกคนในบ้านนี้รู้ดี รวมถึงสินีด้วย ถ้าเราแต่งงานกัน สินีก็จะไม่กล้าฟ้องเรา เพราะว่าเรามีพยานหลายปากที่จะพูดตรงกันว่าคุณนั้นดูแลอะตอมได้ดีจริงๆ*

*ฉันคงต้องตอบตกลงใช่ไหมค่ะ เพราะว่ามีเพียงฉันคนเดียวเท่านั้นที่จะช่วยอะตอมได้*

*คุณพูดแบบนี้หมายความว่า...*

*ฉันตกลงค่ะ*

*ขอบคุณนะนิชา ขอบคุณมากจริงๆ*

คณินธรพูดพร้อมกับเข้าไปสวมกอดนิชาด้วยความดีใจ นิชารู้สึกตกใจกับการกระทำของคณินธรแต่เธอไม่ได้รู้สึกรังเกียจอ้อมกอดของเขาเลยแม้แต่น้อย ตรงกันข้ามเธอกลับรู้สึกอบอุ่นเป็นอย่างมาก

*เอ่อ! ผมขอโทษผมดีใจเกินไปหน่อย*

*ฉันเข้าใจค่ะ แต่ฉันมีข้อแม้หนึ่งข้อนะค่ะ ถ้าคุณตกลงเราก็ไปจดทะเบียนสมรสกันได้เลย*

*คุณว่ามาสิ*

*ฉันกับคุณแต่งงานกันเพื่ออะตอมเพราะฉะนั้นเราจะเป็นสามีภรรยากันแต่เพียงในนามเท่านั้นเข้าใจนะค่ะ*

*อืม...คุณต้องการอะไรอีกไหม*

*มีค่ะ…คือว่า*

*คุณพูดมาสิ*

*คือว่าฉันยังไม่อยากบอกเรื่องการแต่งงานของเราให้ที่บ้านรู้นะค่ะ*

*คุณหมายถึง...คุณจะไม่บอกคุณแม่กับน้องชายของคุณเรื่องที่เราแต่งงานกันแล้วใช่ไหม*

*ค่ะ*

*ทำไมละ*

*ฉันมีเหตุผลของฉันค่ะ ถ้าคุณไม่ตกลงฉันก็ไม่ตกลงค่ะ*

*ก็ได้ ผมตกลง ถึงแม้ว่ามันจะดูไม่เหมาะสมก็ตาม*

คณินธรพูดด้วยสีหน้าเคร่งขรึม

เป็นอะไรของเขาอีกละ เขาคงจะไม่รู้สินะว่าเรากำลังช่วยเขาอยู่นะ คุณรู้ไหมว่าถ้าแม่ของฉันรู้เรื่องเข้าละก็เรื่องนี้จะกลายเป็นเรื่องใหญ่ขึ้นมาทันที คุณไม่มีทางได้อยู่อย่างสงบแน่

นิชาต่อว่าคณินธรในใจ

*คุณอาจจะคิดว่าไม่เหมาะสมแต่ฉันคิดว่ามันดีที่สุดแล้วสำหรับคุณค่ะ*

*โอเค ผมไม่อยากทะเลาะกับคุณแล้ว ตกลงตามนี้ก็แล้วกัน*

*ค่ะ*

*ถ้าอย่างนั้นพรุ่งนี้เราไปจดทะเบียนสมรสกัน คุณนอนพักผ่อนได้แล้วละ ผมไม่รบกวนคุณแล้ว ฝันดีนะ*

พูดจบคณินธรก็ก้มลงมาจุมพิตที่หน้าผากของนิชาก่อนที่เขาจะเดินออกจากห้องไปอย่างอารมณ์ดีส่วนนิชานั้นต้องนั่งอึ้งกับการกระทำของคณินธรอยู่พักใหญ่กว่าจะรวบรวมสติให้กลับคืนมาดังเดิมได้

*คนบ้า…คนฉวยโอกาส*

นิชาพูดพร้อมกับอมยิ้มไปด้วย