บ้านคณินธร

สองชั่วโมงผ่านไป
รถของคณิรธรได้เคลื่อนมาจอดที่หน้าบ้านสองชั้นขนาดไม่เล็กไม่ใหญ่ ตั้งอยู่ชานเมืองกรุงเทพฯ บ้านหลังนี้สร้างจากอิฐแดงทั้งหลังดูอบอุ่นมาก เมื่อมองจากด้านนอกเข้ามาก็จะเห็นสวนหย่อมเล็กๆ หน้าบ้านมีโต๊ะหินอ่อนตั้งอยู่หนึ่งชุด เอาไว้สำหรับนั่งเล่นอีกด้วย บริเวณรอบๆ บ้านก็มีดอกไม้ ต้นไม้น้อยใหญ่ปลูกเต็มพื้นที่ไปหมดทำให้บ้านหลังนี้ดูร่มรื่นและน่าอยู่มาก
*ยัยนิมาถึงแล้วหรือลูกแม่คิดถึงลูกมากเลยรู้ไหม*
*คิดถึงนิหรือว่าเงินของนิกันแน่ค่ะ*
*เดี๋ยวเถอะยัยนิพูดจาแบบนี้อีกแล้วนะ แล้วลูกพาใครมาด้วยละนั่น แฟนของลูกเหรอ...*
*ไม่ใช่ค่ะ...นี่คือเจ้านายของนิเองค่ะ...คุณคณินธร*
*สวัสดีครับ*
คณินธรพูดพร้อมกับยกมือไหว้ผู้มีอาวุโสกว่า
*สวัสดีค่ะ ป้าได้ยินชื่อของคุณมานานแล้ว วันนี้ได้เห็นตัวจริงสักทีนะค่ะ คุณหน้าตาหล่อเหลาแถมยังรูปร่างดี ผิวพรรณก็ดี อายุก็ยังน้อยอยู่เลย ไม่คิดจะหาภรรยาใหม่หรือค่ะ*
*คุณแม่...พูดอะไรแบบนั้นค่ะ*
*ก็แม่พูดเรื่องจริงนี่นา...คุณคงจะไม่ถือสาคนแก่อย่างป้าที่ชอบพูดอะไรตรงๆ หรอกนะค่ะ*
*ไม่ครับ ผมก็คิดเหมือนกับคุณป้าครับ*
ทำไมเขาถึงได้ตอบแม่แบบนั้นเขาคิดจะทำอะไรกันแน่นะ
นิชาแอบว่าคณินธร
*แล้วเจอคนคนนั้นหรือยังค่ะ*
*ผมคิดว่า...ผมเจอแล้วนะครับ*
คณินธรพูดพร้อมกับแกล้งส่งสายตาหวานให้นิชา นิชารู้ทันจึงเรียกชื่อคณินธรด้วยน้ำเสียงที่ไม่ค่อยพอใจนัก
*คุณคณิน...*
*ยัยนิ...นี่ลูกกล้าพูดขึ้นเสียงกับเจ้านายได้ยังไงเดี๋ยวเถอะ*
*คุณแม่...ไม่รู้แล้วนิขอตัวไปเปลี่ยนชุดก่อนนะค่ะ*
*คุณคณินเชิญค่ะ...แกคงจะเขินนะค่ะ ดูสิรีบเดินหนีไปเลย...คุณคณินอย่าไปถือสาแกเลยนะค่ะ*
*ครับ*
 คุณพิไลเชิญคณินธรให้เข้าบ้านพร้อมกับพูดคุยกับคณินธรไปตลอดทาง
*ลูกสาวของป้าคนนี้ยังไม่เคยมีแฟนเลยนะค่ะ*
*จริงหรือครับ*
*จริงสิค่ะ เอ๊ะ! หรือไม่ก็อาจจะเคยมีแต่ก็คงจะนานมากแล้วละค่ะ ป้าเห็นยัยนิทำแต่งานไม่เคยเห็นไปเที่ยวกับผู้ชายคนไหนนอกจากนายอะตอมน้องชายคนเดียวเท่านั้นละค่ะ*
*เมื่อครู่นี้คุณป้าบอกว่าลูกชายคุณป้าชื่ออะไรนะครับ*
*ชื่ออะตอมค่ะ ยัยนิเป็นคนตั้งชื่อให้เองเลยนะคะ*
*ชื่อเหมือนกับลูกชายของผมเลยครับ*
*จริงหรือค่ะยัยนิไม่เคยเล่าให้ป้าฟังเลยว่าลูกชายของเจ้านายชื่อเดียวกับน้องชายตัวเอง*
*ผมคงถูกนินทาบ่อยๆ เลยใช่ไหมครับ*
*ไม่ใช่ค่ะ ยัยนิไม่ค่อยพูดเรื่องที่ทำงานหรอกค่ะ ส่วนใหญ่จะเป็นป้ามากกว่าที่เป็นฝ่ายซักถาม*
*อย่างนั้นหรือครับ*
*ค่ะ...เชิญคุณคณินนั่งก่อนนะค่ะเดี๋ยวป้าจะไปเอาน้ำมาให้ค่ะ*
คุณพิไลพูดขึ้นเมื่อพาคณินธรเดินเข้ามาถึงห้องนั่งเล่นภายในบ้าน
*ไม่เป็นไรครับ*
*ไม่ต้องเกรงใจป้าหรอกค่ะ คิดซะว่าเป็นบ้านของตัวเองก็ได้นะค่ะ*
*เอ่อ!...ขอบคุณครับ*
ยี่สิบนาทีผ่านไป
*คุณยังไม่กลับอีกหรือค่ะ*
นิชาเดินลงมาจากชั้นสองหลังจากที่เธอเปลี่ยนชุดเสร็จเรียบร้อยแล้ว
*ยัยนิ...นิสัยไม่ดีเลยนะเรา ปล่อยให้คุณคณินนั่งรออยู่ตั้งนานแล้วยังจะให้คุณคณินกลับบ้านโดยไม่เลี้ยงข้าวตอบแทนที่เขามีน้ำใจมาส่งลูกอีกอย่างนั้นหรือ เสียมารยาทจริงๆ เลยลูกคนนี้*
*คุณคณินค่ะฉันขอคุยด้วยหน่อยค่ะ*
*ผมขอตัวก่อนนะครับคุณป้า*
*ค่ะเชิญค่ะ*
*แหม! ถ้าฉันได้ลูกเขยแบบคุณคณินก็ดีนะสิ*
คุณพิไลพูดขึ้นหลังจากที่คณินธรเดินตามนิชาออกไปที่หน้าบ้านแล้ว
ทางด้านนิชากับคณิธร
*ทำไมคุณยังไม่กลับอีกค่ะ*
*ก็แม่ของคุณบอกให้ผมอยู่ทานข้าวก่อน*
*คุณก็ปฏิเสธไปสิค่ะ*
*ผมไม่กล้าปฏิเสธผู้ใหญ่หรอก*
*คุณแกล้งฉัน*
*ผมนี่นะ*
*คุณต้องการปั่นหัวแม่ฉัน...คุณทำให้แม่ฉันเข้าใจผิดคิดว่าคุณกับฉัน...*
นิชาเว้นคำว่าเป็นแฟนกันเอาไว้ไม่ได้พูดออกไป
*คิดว่าคุณกับผมทำไมเหรอ…*
*ช่างเถอะคุณกลับบ้านของคุณไปได้แล้ว*
*ไม่ได้...ผมรับปากแม่คุณเอาไว้แล้วว่าจะทานข้าวด้วย ถ้าคุณไม่อยากให้ผมอยู่ทานข้าวด้วยคุณก็ไปบอกแม่ของคุณเองแล้วกัน*
พูดจบคณินธรก็เดินเข้าบ้านไปปล่อยให้นิชายืนอารมณ์เสียอยู่เพียงลำพัง
*เจ้านายบ้า ฝากเอาไว้ก่อนเถอะ*
นิชาพูดตามหลังคณินธรที่เดินเข้าบ้านไปอย่างสบายอารมณ์