บ้านคณินธร

สองชั่วโมงผ่านไป

รถของคณิรธรได้เคลื่อนมาจอดที่หน้าบ้านสองชั้นขนาดไม่เล็กไม่ใหญ่ ตั้งอยู่ชานเมืองกรุงเทพฯ บ้านหลังนี้สร้างจากอิฐแดงทั้งหลังดูอบอุ่นมาก เมื่อมองจากด้านนอกเข้ามาก็จะเห็นสวนหย่อมเล็กๆ หน้าบ้านมีโต๊ะหินอ่อนตั้งอยู่หนึ่งชุด เอาไว้สำหรับนั่งเล่นอีกด้วย บริเวณรอบๆ บ้านก็มีดอกไม้ ต้นไม้น้อยใหญ่ปลูกเต็มพื้นที่ไปหมดทำให้บ้านหลังนี้ดูร่มรื่นและน่าอยู่มาก

*ยัยนิมาถึงแล้วหรือลูกแม่คิดถึงลูกมากเลยรู้ไหม*

*คิดถึงนิหรือว่าเงินของนิกันแน่ค่ะ*

*เดี๋ยวเถอะยัยนิพูดจาแบบนี้อีกแล้วนะ แล้วลูกพาใครมาด้วยละนั่น แฟนของลูกเหรอ...*

*ไม่ใช่ค่ะ...นี่คือเจ้านายของนิเองค่ะ...คุณคณินธร*

*สวัสดีครับ*

คณินธรพูดพร้อมกับยกมือไหว้ผู้มีอาวุโสกว่า

*สวัสดีค่ะ ป้าได้ยินชื่อของคุณมานานแล้ว วันนี้ได้เห็นตัวจริงสักทีนะค่ะ คุณหน้าตาหล่อเหลาแถมยังรูปร่างดี ผิวพรรณก็ดี อายุก็ยังน้อยอยู่เลย ไม่คิดจะหาภรรยาใหม่หรือค่ะ*

*คุณแม่...พูดอะไรแบบนั้นค่ะ*

*ก็แม่พูดเรื่องจริงนี่นา...คุณคงจะไม่ถือสาคนแก่อย่างป้าที่ชอบพูดอะไรตรงๆ หรอกนะค่ะ*

*ไม่ครับ ผมก็คิดเหมือนกับคุณป้าครับ*

ทำไมเขาถึงได้ตอบแม่แบบนั้นเขาคิดจะทำอะไรกันแน่นะ

นิชาแอบว่าคณินธร

*แล้วเจอคนคนนั้นหรือยังค่ะ*

*ผมคิดว่า...ผมเจอแล้วนะครับ*

คณินธรพูดพร้อมกับแกล้งส่งสายตาหวานให้นิชา นิชารู้ทันจึงเรียกชื่อคณินธรด้วยน้ำเสียงที่ไม่ค่อยพอใจนัก

*คุณคณิน...*

*ยัยนิ...นี่ลูกกล้าพูดขึ้นเสียงกับเจ้านายได้ยังไงเดี๋ยวเถอะ*

*คุณแม่...ไม่รู้แล้วนิขอตัวไปเปลี่ยนชุดก่อนนะค่ะ*

*คุณคณินเชิญค่ะ...แกคงจะเขินนะค่ะ ดูสิรีบเดินหนีไปเลย...คุณคณินอย่าไปถือสาแกเลยนะค่ะ*

*ครับ*

 คุณพิไลเชิญคณินธรให้เข้าบ้านพร้อมกับพูดคุยกับคณินธรไปตลอดทาง

*ลูกสาวของป้าคนนี้ยังไม่เคยมีแฟนเลยนะค่ะ*

*จริงหรือครับ*

*จริงสิค่ะ เอ๊ะ! หรือไม่ก็อาจจะเคยมีแต่ก็คงจะนานมากแล้วละค่ะ ป้าเห็นยัยนิทำแต่งานไม่เคยเห็นไปเที่ยวกับผู้ชายคนไหนนอกจากนายอะตอมน้องชายคนเดียวเท่านั้นละค่ะ*

*เมื่อครู่นี้คุณป้าบอกว่าลูกชายคุณป้าชื่ออะไรนะครับ*

*ชื่ออะตอมค่ะ ยัยนิเป็นคนตั้งชื่อให้เองเลยนะคะ*

*ชื่อเหมือนกับลูกชายของผมเลยครับ*

*จริงหรือค่ะยัยนิไม่เคยเล่าให้ป้าฟังเลยว่าลูกชายของเจ้านายชื่อเดียวกับน้องชายตัวเอง*

*ผมคงถูกนินทาบ่อยๆ เลยใช่ไหมครับ*

*ไม่ใช่ค่ะ ยัยนิไม่ค่อยพูดเรื่องที่ทำงานหรอกค่ะ ส่วนใหญ่จะเป็นป้ามากกว่าที่เป็นฝ่ายซักถาม*

*อย่างนั้นหรือครับ*

*ค่ะ...เชิญคุณคณินนั่งก่อนนะค่ะเดี๋ยวป้าจะไปเอาน้ำมาให้ค่ะ*

คุณพิไลพูดขึ้นเมื่อพาคณินธรเดินเข้ามาถึงห้องนั่งเล่นภายในบ้าน

*ไม่เป็นไรครับ*

*ไม่ต้องเกรงใจป้าหรอกค่ะ คิดซะว่าเป็นบ้านของตัวเองก็ได้นะค่ะ*

*เอ่อ!...ขอบคุณครับ*

ยี่สิบนาทีผ่านไป

*คุณยังไม่กลับอีกหรือค่ะ*

นิชาเดินลงมาจากชั้นสองหลังจากที่เธอเปลี่ยนชุดเสร็จเรียบร้อยแล้ว

*ยัยนิ...นิสัยไม่ดีเลยนะเรา ปล่อยให้คุณคณินนั่งรออยู่ตั้งนานแล้วยังจะให้คุณคณินกลับบ้านโดยไม่เลี้ยงข้าวตอบแทนที่เขามีน้ำใจมาส่งลูกอีกอย่างนั้นหรือ เสียมารยาทจริงๆ เลยลูกคนนี้*

*คุณคณินค่ะฉันขอคุยด้วยหน่อยค่ะ*

*ผมขอตัวก่อนนะครับคุณป้า*

*ค่ะเชิญค่ะ*

*แหม! ถ้าฉันได้ลูกเขยแบบคุณคณินก็ดีนะสิ*

คุณพิไลพูดขึ้นหลังจากที่คณินธรเดินตามนิชาออกไปที่หน้าบ้านแล้ว

ทางด้านนิชากับคณิธร

*ทำไมคุณยังไม่กลับอีกค่ะ*

*ก็แม่ของคุณบอกให้ผมอยู่ทานข้าวก่อน*

*คุณก็ปฏิเสธไปสิค่ะ*

*ผมไม่กล้าปฏิเสธผู้ใหญ่หรอก*

*คุณแกล้งฉัน*

*ผมนี่นะ*

*คุณต้องการปั่นหัวแม่ฉัน...คุณทำให้แม่ฉันเข้าใจผิดคิดว่าคุณกับฉัน...*

นิชาเว้นคำว่าเป็นแฟนกันเอาไว้ไม่ได้พูดออกไป

*คิดว่าคุณกับผมทำไมเหรอ…*

*ช่างเถอะคุณกลับบ้านของคุณไปได้แล้ว*

*ไม่ได้...ผมรับปากแม่คุณเอาไว้แล้วว่าจะทานข้าวด้วย ถ้าคุณไม่อยากให้ผมอยู่ทานข้าวด้วยคุณก็ไปบอกแม่ของคุณเองแล้วกัน*

พูดจบคณินธรก็เดินเข้าบ้านไปปล่อยให้นิชายืนอารมณ์เสียอยู่เพียงลำพัง

*เจ้านายบ้า ฝากเอาไว้ก่อนเถอะ*

นิชาพูดตามหลังคณินธรที่เดินเข้าบ้านไปอย่างสบายอารมณ์