โอรีเวีย ( เมืองต้องสาป )

เจ้าชายน้อยผู้เย่อหยิ่งแห่งเมืองโอรีออน   เพิ่งกลับมาจากเดินเที่ยวเตร่ในเมือง   เมื่อยามตะวันกำลังจะลาลับขอบฟ้า   ขณะเปิดประตูเข้าไปในห้องพักส่วนตัวเขาก็ได้กลิ่นกำยานลอยออกมา   เจ้าชายเอลานอสจึงสั่งให้ผู้ติดตามออกไปยังที่อื่น   ส่วนเขาก้าวเข้าไปในห้องนั้นแต่เพียงลำพัง

 

 และเป็นดังคาด   บนขอบหน้าต่างห้องโอ่โถง   มีบุรุษชุดคลุมยาวสีดำนั่งห้อยขาอยู่   มือข้างหนึ่งถือโซ่แขวนกระถางเผากำยานแกว่งไปมาช้าๆ ด้วยท่าทีเหม่อลอย

 

“ กำลังคิดถึงอยู่พอดี   เหตุใดจึงไม่มาหาข้าก่อนหน้านี้ ”

 

เอลานอสถามขึ้น

เห็นได้ชัดว่าคนทั้งคู่รู้จักกันเป็นอย่างดี

 

แต่เจ้าของร่างบนหน้าต่างยังนิ่งเฉยไม่ตอบสนองต่อสิ่งใด

 

เจ้าชายน้อยจับที่มงกุฎเมื่อความมั่นใจว่าของสิ่งนี้อยู่ในตำแหน่งที่ถูกต้อง

แล้วเดินไปหยิบแก้วทรงสูงและเหยือกบรรจุไวน์

 

“ ดื่มมาจากข้างนอกแล้วยังจะต่อในห้องนี้อีกหรือ ”

 

ร่างนั้นก็พูดขึ้นโดยไม่หันหน้ามา

 

“ นิดๆ หน่อยๆ ไม่ถึงกับเมามายหรอกน่า ”

 

อีกคนหนึ่งตอบ

 

“ เจ้าก็รู้   ข้าเกลียดของพวกนี้ที่สุด ”

 

“ ก็ได้ๆ ”

 

เอลานอสตอบพลางเก็บสิ่งของเข้าที่แล้วเดินมาทิ้งตัวลงบนเก้าอี้ไม้

 

“ นั่งตรงนั้นสบายดีหรืออย่างไร   ห้องนี้ออกกว้างขวางอย่าอยู่ตรงนั้นเลย ”

 

เขากล่าวเชิญพลางหยิบลูกองุ่นในตะกร้าที่วางประดับบนโต๊ะขึ้นมากิน

 

“ เจ้าควรจะอยู่ที่โอรีออน   คอยรักษาเก้าอี้องค์รัชทายาทเอาไว้   บัดนี้กลับมาสร้างเรื่องวุ่นวายภายนอก   เจ้าคิดว่าตอนนี้กำลังทำอะไรอยู่กันแน่ ”

 

กาเอลว่า

 

“ บัลลังเมืองโอรีออนถึงอย่างไรก็ต้องตกเป็นของข้าไม่เห็นต้องกังวล ”

 

เจ้าชายน้อยผู้เย่อหยิ่งตอบ

 

กาเอลหัวเราะ

แต่เป็นเสียงหัวเราะที่เจือความเย้ยหยันอย่างชัดเจน

 

“ เจ้าไม่เชื่อข้า ”

 

“ ข่าวลือในโอรีออนหนาหูเลยทีเดียว   ขาเก้าอี้โดนแทะดังสนั่นเจ้ายังเฉยอยู่ได้   ข้านี่นับถือหัวใจของเจ้านัก ”

 

“ ถึงอย่างไรข้าก็มีสิทธิโดยชอบธรรมเหนือบัลลังอยู่แล้ว   จะต้องกังวลไปใยกับข่าวลือนั้น ”

 

เอลานอสแย้ง

 

“ นี่เจ้าโง่หรือแค่แกล้งโง่กันแน่   ไม่มีใครเล่นตามกติกาหรอก   ดูมารดาของเจ้าเสียก่อน   เกิดอะไรกับนางใครกันรู้เรื่องดีที่สุด   แน่ใจได้อย่างไรว่าเจ้าไม่ได้ถูกหมายหัวไว้แล้ว   ทหารองครักษ์สองคนที่ตามมาคุ้มครองเจ้าใครกันที่เลือกให้   เหตุใดจึงหวาดกลัวได้แม้กระทั่งเด็กผู้หญิงตัวเล็กๆ ”

 

กาเอลว่าพลางก้าวลงมาจากขอบหน้าต่าง

วางกระถางเผากำยานลงบนโต๊ะ

 

“ เจ้าอยู่ที่นั่น   เห็นเหตุการณ์โดยตลอดแต่เลือกที่จะไม่ช่วยเหลือข้า   แล้วยังมาทำเป็นพูดดี ”

 

เจ้าชายน้อยต่อว่า

พลางจ้องใบหน้าที่คลอบทับไว้ด้วยหน้ากากเหล็กรูปร่างน่าเกลียดน่ากลัวนั้น

เพียงหวังจะได้เห็นแววตาของเขา

แต่มันกลับหลบซ่อนอยู่ใต้เงามืดอันลึกลับ

 

“ สำหรับผู้ที่นิยมเอาจมูกยัดใส่ง่ามเท้าคนอื่นแล้ว   คงยากที่จะได้รับความเห็นใจ   เจ้าเป็นถึงเจ้าชายสูงศักดิ์เหตุใดจึงก่อเรื่องน่าอายเช่นนั้น   หาเรื่องราวีเด็กยังไม่สิ้นกลิ่นน้ำนมนี่คิดดีแล้วหรือ ”

 

“ ถ้าแม้แต่เด็กน้อยก็ยังข่มไม่ได้แล้วผู้ใดกันเล่าจะเกรงกลัวข้า   เสียงที่ผู้คนเยาะเย้ยถากถางเหตุใดจะไม่ได้ยิน   ต่อให้เวลานี้ข้าอยู่ที่โอรีออนแล้วจะสามารถทำสิ่งได้ ”

 

“ ข้าเริ่มไม่แน่ใจแล้วว่าเจ้าคู่ควรกับการเป็นกษัตริย์ ”

 

“ ทำไมล่ะ   เจ้าคิดว่าอะไรควรอะไรไม่ควรก็บอกข้าสิ   คนที่ถากถางข้าไม่ควรเป็นเจ้าเช่นกัน ”

 

เจ้าชายเอลานอสเริ่มมีอารมณ์กริ้ว

 

กาเอลมองไอกำยานสีเขียวขุ่นที่ลอยขึ้นจากกระถางไฟอันเล็กแล้วจึงพูดว่า

 

“ ว่ากันตามตรงสถานการณ์ตอนนี้สุ่มเสี่ยงมาก   หากปรารถนาขึ้นเป็นกษัตริย์จริงมีทางเลือกเพียงสองทาง   หนึ่งคือสังหารกษัตริย์แฮโรดเสียโดยเร็ว   เจ้าที่ยังอยู่ในตำแหน่งรัชทายาทอันดับที่หนึ่งก็จะได้อำนาจมาโดยทันที ”

 

“ นั่นไม่ใช่วิธีที่ถูกต้อง ”

 

เอลานอสตกใจ

 

“ การตายของกษัตริย์แฮโรดจะนำปัญหายุ่งยากมาให้   ผู้คนต้องสงสัยเราแน่ ”

 

“ เรื่องนั้นไม่ใช่ปัญหา   เมื่อใดที่มีอำนาจผู้คนย่อมโน้มกายมาเอง   ใครขัดขืนฆ่าทิ้งใครต่อต้านฆ่าทิ้ง   เพียงเท่านี้ก็ไม่มีใครกล้าสืบสาวราวเรื่องแล้ว   โดยเฉพาะเมื่อข้ายืนอยู่เคียงข้างเจ้า ”

 

น้ำเสียงของคนในหน้ากากเหล็กนั้นเรียบเฉย

แม้กำลังพูดถึงแผนการที่ร้ายกาจ

 

“ ข้าสังหารบิดาของตัวเองไม่ได้ ”

 

เอลานอสยอมรับอย่างสลดหดหู่

 

“ ยังไม่ต้องตัดสินใจตอนนี้   คิดให้ดีว่าอยากเล่นเป็นผู้ล่าหรือเหยื่อ   เจ้าไม่มีทางก้าวขึ้นเป็นใหญ่ได้อย่างสันติหรอก   ในเมื่อยังมีคนอื่นที่ปรารถนาต่อสิ่งเดียวกัน   ช้าหรือเร็วมันก็ต้องเกิดขึ้น ”

 

“ แล้วแผนการที่สองสำหรับข้าล่ะ ”

 

“ อันนี้ยากหน่อย   หาเจ้าหญิงจากเมืองที่แข็งแกร่งแล้วเข้าพิธีเสกสมรสเสีย   เพื่อที่เราจะมีกองกำลังหนุนเพิ่มขึ้น   แต่ดูจากชื่อเสียงของเจ้าในตอนนี้แม้หญิงชาวบ้านธรรมดาก็คงลำบาก ”

 

กาเอลว่า

 

“ พูดแบบนี้หมายความว่า   คนสูงส่งระดับข้าไม่มีใครปรารถนาอย่างนั้นหรือ   ข้าเป็นถึงว่าที่กษัตริย์เชียวนะ   เช่นนี้ไม่ดูถูกกันมากไปหน่อยหรือ ”

 

“ เอาเป็นว่าเจ้าชายผู้ล้ำเลิศแห่งเมืองโอรีออนเห็นชอบตามแผนการที่สอง ”

 

เขาสรุป

ซึ่งฟังอย่างไรก็ดูเหมือนประชดเสียมากกว่า

 

“ ตกลงเจ้าหญิงเมืองใดกันเล่าที่ท่านหมายตาไว้ ”

 

“ ข้าจำเป็นต้องแต่งงานกับสตรีเหล่านั้นด้วยหรือ ”

 

เอลานอสถาม

 

“ แน่นอนที่สุด   เจ้าจะแต่งกับบุตรสาวของนายทหารชั้นผู้ใหญ่ในเมืองของเจ้าเองก็ได้   แต่การได้เกี่ยวพันกับเมืองที่แข็งแกร่งสามารถคานอำนาจได้ดีกว่า   ใครก็ตามที่คิดเล่นไม่ซื่อกับเจ้าย่อมต้องคำนึงถึงสงครามที่จะตามมาด้วย   ในเวลานี้ความชอบธรรมไม่อาจช่วยเจ้าได้   กองกำลังที่ยิ่งใหญ่และความเฉียบขาดเท่านั้นที่จะพาไปสู่จุดสูงสุด   เส้นทางข้างหน้าหากไม่นองเลือดก็นับว่าประหลาดนัก ”

 

“ แต่ข้าไม่อยากแต่งกับพวกนางเลยสตรีเหล่านั้นน่าเบื่อนัก   ว่าแต่เจ้าคิดว่าใครเหมาะสมกับข้าที่สุด ”

 

“ เรื่องแบบนี้ต้องถามข้าด้วยหรือ ”

 

“ ถ้าพูดถึงเมืองใหญ่จริงๆ ก็คงหนีไม่พ้นไอโอเนีย   แต่เมื่อสิ้นพระราชินีเทียร่าก็ไม่ได้มีการแต่งตั้งราชินีองค์ใหม่   และดูเหมือนกษัตริย์เมืองนั้นจะไร้รัชทายาท   หากมองไปถึงเจ้าหญิงในชั้นรองลงไปพวกนางก็ไม่คู่ควรกับข้า   ส่วนอีกเมืองคืออันดอรีส   เจ้าหญิงลูเซียน่าเป็นรัชทายาทเพียงองค์เดียว ”

 

“ ถึงกระนั้นก็ยังไม่คู่ควรกับเจ้าอีกหรือ ”

 

กาเอลว่า

 

“ เจ้าก็รู้ดีอยู่แล้วนี่หรือข้าต้องอธิบายอีก ”

 

เจ้าชายเอลานอสกระแทกเสียง

 

“ กลัวดารีลหรือกลัวเจ้าหญิงลูเซียน่าล่ะ ”

 

ผู้ที่สวมชุดคลุมยาวสีดำแกล้งกระทุ้งเข้าให้

 

“ ในคืนเฉลิมฉลองข้านึกว่าเจ้าจะสังหารหมอนั่นเพื่อข้า ”

 

เจ้าชายเอลานอสพูด

เขารินน้ำส่งให้คู่สนทนา

 

“ ใคร   ดารีลน่ะหรือ ”

 

เจ้าของเสียงถามเรื่อยๆ

 

“ ก็จะใครล่ะ   ในคืนวันนั้นข้านึกว่ามันต้องตายแล้ว ”

 

“ ข้าเตือนเจ้าเสมอว่าอย่ายุ่งกับคนผู้นั้น   เพราะเขาอาจนำเรื่องวุ่นวายมาให้อย่างคาดไม่ถึง   ดารีลเป็นผู้พิทักษ์หน้ากากทอง   มีอำนาจสังหารผู้คนที่ทำการก่อความวุ่นวายได้ในทันทีโดยไม่ต้องผ่านการไต่สวน   เจ้าชายเอลานอสท่านคิดว่าคนเรียบๆ แบบหมอนั่นเคยฆ่าคนมาแล้วหรือยัง ”

 

“ ไม่สน   ที่ข้าสนใจคือเมื่อไหร่มันจะตาย   ตกลงเจ้าจะเป็นคนลงมือหรือให้คนของข้าจัดการเอง ”

 

กาเอลหัวเราะเบาๆ

โดยไร้วี่แววของอารมณ์ขัน

 

“ ข้านี่ถึงกับกลุ้มใจแทนคนของเจ้าเลยทีเดียว   แล้วเหตุใดจึงอยากให้เขาตายนักล่ะ   ตามหลักแล้วคนๆ นี้ก็ไม่ได้วุ่นวายอะไรกับเจ้าเลย ”

 

“ เพราะว่า ”

 

เจ้าชายเอลานอสยันแขนทั้งสองข้างลงบนโต๊ะ

แล้วโน้มกายเข้ามาใกล้บุรุษผู้สวมหน้ากากเหล็ก

ที่นั่งอยู่ฝั่งตรงกันข้าม

 

“ เจ้าสนใจมันมากกว่าข้า ”

 

เขาเน้นทุกคำช้าๆ

 

“ เรื่องนั้นแน่นอนอยู่แล้วก็เจ้านั่นทำประโยชน์ให้ข้าได้มากกว่า ”

 

“ ข้าเป็นถึงเจ้าชาย   องค์รัชทายาทอันดับที่หนึ่งแห่งโอรีออนมีอะไรที่ข้าทำไม่ได้ ”

 

“ ดารีลเป็นหนึ่งในเรื่องการปรุงยาข้าจำเป็นต้องใช้เขาและเจ้าทำแทนไม่ได้ ”

 

“ หมอนั่นไม่ได้โง่เจ้าจะหลอกเขาได้อย่างไร ”

 

“ อย่าลืมว่าทุกคนมีจุดอ่อน   เขาเยาว์วัย   ขี้สงสัยและไร้เดียงสา   นี่เป็นจุดที่ข้าใช้ควบคุมเขา ”

 

“ แล้วเจ้าแน่ใจว่ามันจะไม่เป็นปัญหาแก่เจ้าในภายภาคหน้า ”

 

“ แท้จริงแล้วเขากับข้าไม่อาจอยู่ร่วมโลกกันได้   เพราะฉะนั้นเมื่อแผนการของข้าดำเนินไปถึงจุดหนึ่ง   ข้าจะเป็นคนกำจัดเขาเอง ”

 

“ ทำไมหมอนั่นถึงได้เก่งขนาดนั้นจะว่าไปหมอนี่ก็หยิ่งผยอง   อวดดีแม้องค์วาลานเสนอตัวเป็นอาจารย์เขายังไม่สน   คนเราแค่อ่านหนังสือจะเก่งขนาดนี้   หรือเวทย์มนเรียนรู้ได้ด้วยตนเอง ”

 

“ ดารีลมีอาจารย์ ”

 

“ จริงหรือทำไมไม่มีใครรู้เรื่องนี้มีก่อนที่จะย้ายมาโอรีเวีย ”

 

“ มีมาก่อนหรือไม่ไม่สำคัญแต่ตอนนี้วอเรนเลือกเขา ”

 

“ วอเรนนี่ใครข้าไม่เคยได้ยินชื่อเขาเก่งหรือเปล่า ”

 

“ เอาเป็นว่านักเวทย์ทั้งโอรีเวียคว่ำเขาไม่ลงทางที่ดีอย่าไปยุ่งกับเขาดีว่า ”

 

“ ถ้าอย่างนั้นแสดงว่าเขาเหนือกว่าวาลานแล้วทำไมไม่มีคนรู้จักเขาล่ะ ”

 

“ หลายคนอาจจะรู้จักแต่ไม่รู้ว่านั่นคือเขา   วอเรนมีหลายชื่อและนี่คือชื่อดังเดิม แต่รู้สึกว่าดารีลจะได้คู่หูคนใหม่นะ ”

 

“ เจ้าหมายถึงเจ้าเด็กบ้านนอกสกปรกคนนั้นหรือ   ข้าไม่เห็นว่าจะต่างจากครูใหญ่คนนั้นเท่าไหร่ ”

 

เจ้าชายว่า

 

“ เด็กคนนั้นหันหน้าสู้กับมังกรโดยที่ไม่รู้ว่าจะเอาชนะได้อย่างไรเด็กนั่นน่าสนใจจะตาย ”

 

กาเอลตอบ