โอรีเวีย ( เมืองต้องสาป )
เขียนโดย shilen
วันที่ 29 เมษายน พ.ศ. 2563 เวลา 18.27 น.
แก้ไขเมื่อ 7 พฤษภาคม พ.ศ. 2564 20.35 น. โดย เจ้าของนิยาย
58) แผนการร้าย
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความเจ้าชายน้อยผู้เย่อหยิ่งแห่งเมืองโอรีออน เพิ่งกลับมาจากเดินเที่ยวเตร่ในเมือง เมื่อยามตะวันกำลังจะลาลับขอบฟ้า ขณะเปิดประตูเข้าไปในห้องพักส่วนตัวเขาก็ได้กลิ่นกำยานลอยออกมา เจ้าชายเอลานอสจึงสั่งให้ผู้ติดตามออกไปยังที่อื่น ส่วนเขาก้าวเข้าไปในห้องนั้นแต่เพียงลำพัง
และเป็นดังคาด บนขอบหน้าต่างห้องโอ่โถง มีบุรุษชุดคลุมยาวสีดำนั่งห้อยขาอยู่ มือข้างหนึ่งถือโซ่แขวนกระถางเผากำยานแกว่งไปมาช้าๆ ด้วยท่าทีเหม่อลอย
“ กำลังคิดถึงอยู่พอดี เหตุใดจึงไม่มาหาข้าก่อนหน้านี้ ”
เอลานอสถามขึ้น
เห็นได้ชัดว่าคนทั้งคู่รู้จักกันเป็นอย่างดี
แต่เจ้าของร่างบนหน้าต่างยังนิ่งเฉยไม่ตอบสนองต่อสิ่งใด
เจ้าชายน้อยจับที่มงกุฎเมื่อความมั่นใจว่าของสิ่งนี้อยู่ในตำแหน่งที่ถูกต้อง
แล้วเดินไปหยิบแก้วทรงสูงและเหยือกบรรจุไวน์
“ ดื่มมาจากข้างนอกแล้วยังจะต่อในห้องนี้อีกหรือ ”
ร่างนั้นก็พูดขึ้นโดยไม่หันหน้ามา
“ นิดๆ หน่อยๆ ไม่ถึงกับเมามายหรอกน่า ”
อีกคนหนึ่งตอบ
“ เจ้าก็รู้ ข้าเกลียดของพวกนี้ที่สุด ”
“ ก็ได้ๆ ”
เอลานอสตอบพลางเก็บสิ่งของเข้าที่แล้วเดินมาทิ้งตัวลงบนเก้าอี้ไม้
“ นั่งตรงนั้นสบายดีหรืออย่างไร ห้องนี้ออกกว้างขวางอย่าอยู่ตรงนั้นเลย ”
เขากล่าวเชิญพลางหยิบลูกองุ่นในตะกร้าที่วางประดับบนโต๊ะขึ้นมากิน
“ เจ้าควรจะอยู่ที่โอรีออน คอยรักษาเก้าอี้องค์รัชทายาทเอาไว้ บัดนี้กลับมาสร้างเรื่องวุ่นวายภายนอก เจ้าคิดว่าตอนนี้กำลังทำอะไรอยู่กันแน่ ”
กาเอลว่า
“ บัลลังเมืองโอรีออนถึงอย่างไรก็ต้องตกเป็นของข้าไม่เห็นต้องกังวล ”
เจ้าชายน้อยผู้เย่อหยิ่งตอบ
กาเอลหัวเราะ
แต่เป็นเสียงหัวเราะที่เจือความเย้ยหยันอย่างชัดเจน
“ เจ้าไม่เชื่อข้า ”
“ ข่าวลือในโอรีออนหนาหูเลยทีเดียว ขาเก้าอี้โดนแทะดังสนั่นเจ้ายังเฉยอยู่ได้ ข้านี่นับถือหัวใจของเจ้านัก ”
“ ถึงอย่างไรข้าก็มีสิทธิโดยชอบธรรมเหนือบัลลังอยู่แล้ว จะต้องกังวลไปใยกับข่าวลือนั้น ”
เอลานอสแย้ง
“ นี่เจ้าโง่หรือแค่แกล้งโง่กันแน่ ไม่มีใครเล่นตามกติกาหรอก ดูมารดาของเจ้าเสียก่อน เกิดอะไรกับนางใครกันรู้เรื่องดีที่สุด แน่ใจได้อย่างไรว่าเจ้าไม่ได้ถูกหมายหัวไว้แล้ว ทหารองครักษ์สองคนที่ตามมาคุ้มครองเจ้าใครกันที่เลือกให้ เหตุใดจึงหวาดกลัวได้แม้กระทั่งเด็กผู้หญิงตัวเล็กๆ ”
กาเอลว่าพลางก้าวลงมาจากขอบหน้าต่าง
วางกระถางเผากำยานลงบนโต๊ะ
“ เจ้าอยู่ที่นั่น เห็นเหตุการณ์โดยตลอดแต่เลือกที่จะไม่ช่วยเหลือข้า แล้วยังมาทำเป็นพูดดี ”
เจ้าชายน้อยต่อว่า
พลางจ้องใบหน้าที่คลอบทับไว้ด้วยหน้ากากเหล็กรูปร่างน่าเกลียดน่ากลัวนั้น
เพียงหวังจะได้เห็นแววตาของเขา
แต่มันกลับหลบซ่อนอยู่ใต้เงามืดอันลึกลับ
“ สำหรับผู้ที่นิยมเอาจมูกยัดใส่ง่ามเท้าคนอื่นแล้ว คงยากที่จะได้รับความเห็นใจ เจ้าเป็นถึงเจ้าชายสูงศักดิ์เหตุใดจึงก่อเรื่องน่าอายเช่นนั้น หาเรื่องราวีเด็กยังไม่สิ้นกลิ่นน้ำนมนี่คิดดีแล้วหรือ ”
“ ถ้าแม้แต่เด็กน้อยก็ยังข่มไม่ได้แล้วผู้ใดกันเล่าจะเกรงกลัวข้า เสียงที่ผู้คนเยาะเย้ยถากถางเหตุใดจะไม่ได้ยิน ต่อให้เวลานี้ข้าอยู่ที่โอรีออนแล้วจะสามารถทำสิ่งได้ ”
“ ข้าเริ่มไม่แน่ใจแล้วว่าเจ้าคู่ควรกับการเป็นกษัตริย์ ”
“ ทำไมล่ะ เจ้าคิดว่าอะไรควรอะไรไม่ควรก็บอกข้าสิ คนที่ถากถางข้าไม่ควรเป็นเจ้าเช่นกัน ”
เจ้าชายเอลานอสเริ่มมีอารมณ์กริ้ว
กาเอลมองไอกำยานสีเขียวขุ่นที่ลอยขึ้นจากกระถางไฟอันเล็กแล้วจึงพูดว่า
“ ว่ากันตามตรงสถานการณ์ตอนนี้สุ่มเสี่ยงมาก หากปรารถนาขึ้นเป็นกษัตริย์จริงมีทางเลือกเพียงสองทาง หนึ่งคือสังหารกษัตริย์แฮโรดเสียโดยเร็ว เจ้าที่ยังอยู่ในตำแหน่งรัชทายาทอันดับที่หนึ่งก็จะได้อำนาจมาโดยทันที ”
“ นั่นไม่ใช่วิธีที่ถูกต้อง ”
เอลานอสตกใจ
“ การตายของกษัตริย์แฮโรดจะนำปัญหายุ่งยากมาให้ ผู้คนต้องสงสัยเราแน่ ”
“ เรื่องนั้นไม่ใช่ปัญหา เมื่อใดที่มีอำนาจผู้คนย่อมโน้มกายมาเอง ใครขัดขืนฆ่าทิ้งใครต่อต้านฆ่าทิ้ง เพียงเท่านี้ก็ไม่มีใครกล้าสืบสาวราวเรื่องแล้ว โดยเฉพาะเมื่อข้ายืนอยู่เคียงข้างเจ้า ”
น้ำเสียงของคนในหน้ากากเหล็กนั้นเรียบเฉย
แม้กำลังพูดถึงแผนการที่ร้ายกาจ
“ ข้าสังหารบิดาของตัวเองไม่ได้ ”
เอลานอสยอมรับอย่างสลดหดหู่
“ ยังไม่ต้องตัดสินใจตอนนี้ คิดให้ดีว่าอยากเล่นเป็นผู้ล่าหรือเหยื่อ เจ้าไม่มีทางก้าวขึ้นเป็นใหญ่ได้อย่างสันติหรอก ในเมื่อยังมีคนอื่นที่ปรารถนาต่อสิ่งเดียวกัน ช้าหรือเร็วมันก็ต้องเกิดขึ้น ”
“ แล้วแผนการที่สองสำหรับข้าล่ะ ”
“ อันนี้ยากหน่อย หาเจ้าหญิงจากเมืองที่แข็งแกร่งแล้วเข้าพิธีเสกสมรสเสีย เพื่อที่เราจะมีกองกำลังหนุนเพิ่มขึ้น แต่ดูจากชื่อเสียงของเจ้าในตอนนี้แม้หญิงชาวบ้านธรรมดาก็คงลำบาก ”
กาเอลว่า
“ พูดแบบนี้หมายความว่า คนสูงส่งระดับข้าไม่มีใครปรารถนาอย่างนั้นหรือ ข้าเป็นถึงว่าที่กษัตริย์เชียวนะ เช่นนี้ไม่ดูถูกกันมากไปหน่อยหรือ ”
“ เอาเป็นว่าเจ้าชายผู้ล้ำเลิศแห่งเมืองโอรีออนเห็นชอบตามแผนการที่สอง ”
เขาสรุป
ซึ่งฟังอย่างไรก็ดูเหมือนประชดเสียมากกว่า
“ ตกลงเจ้าหญิงเมืองใดกันเล่าที่ท่านหมายตาไว้ ”
“ ข้าจำเป็นต้องแต่งงานกับสตรีเหล่านั้นด้วยหรือ ”
เอลานอสถาม
“ แน่นอนที่สุด เจ้าจะแต่งกับบุตรสาวของนายทหารชั้นผู้ใหญ่ในเมืองของเจ้าเองก็ได้ แต่การได้เกี่ยวพันกับเมืองที่แข็งแกร่งสามารถคานอำนาจได้ดีกว่า ใครก็ตามที่คิดเล่นไม่ซื่อกับเจ้าย่อมต้องคำนึงถึงสงครามที่จะตามมาด้วย ในเวลานี้ความชอบธรรมไม่อาจช่วยเจ้าได้ กองกำลังที่ยิ่งใหญ่และความเฉียบขาดเท่านั้นที่จะพาไปสู่จุดสูงสุด เส้นทางข้างหน้าหากไม่นองเลือดก็นับว่าประหลาดนัก ”
“ แต่ข้าไม่อยากแต่งกับพวกนางเลยสตรีเหล่านั้นน่าเบื่อนัก ว่าแต่เจ้าคิดว่าใครเหมาะสมกับข้าที่สุด ”
“ เรื่องแบบนี้ต้องถามข้าด้วยหรือ ”
“ ถ้าพูดถึงเมืองใหญ่จริงๆ ก็คงหนีไม่พ้นไอโอเนีย แต่เมื่อสิ้นพระราชินีเทียร่าก็ไม่ได้มีการแต่งตั้งราชินีองค์ใหม่ และดูเหมือนกษัตริย์เมืองนั้นจะไร้รัชทายาท หากมองไปถึงเจ้าหญิงในชั้นรองลงไปพวกนางก็ไม่คู่ควรกับข้า ส่วนอีกเมืองคืออันดอรีส เจ้าหญิงลูเซียน่าเป็นรัชทายาทเพียงองค์เดียว ”
“ ถึงกระนั้นก็ยังไม่คู่ควรกับเจ้าอีกหรือ ”
กาเอลว่า
“ เจ้าก็รู้ดีอยู่แล้วนี่หรือข้าต้องอธิบายอีก ”
เจ้าชายเอลานอสกระแทกเสียง
“ กลัวดารีลหรือกลัวเจ้าหญิงลูเซียน่าล่ะ ”
ผู้ที่สวมชุดคลุมยาวสีดำแกล้งกระทุ้งเข้าให้
“ ในคืนเฉลิมฉลองข้านึกว่าเจ้าจะสังหารหมอนั่นเพื่อข้า ”
เจ้าชายเอลานอสพูด
เขารินน้ำส่งให้คู่สนทนา
“ ใคร ดารีลน่ะหรือ ”
เจ้าของเสียงถามเรื่อยๆ
“ ก็จะใครล่ะ ในคืนวันนั้นข้านึกว่ามันต้องตายแล้ว ”
“ ข้าเตือนเจ้าเสมอว่าอย่ายุ่งกับคนผู้นั้น เพราะเขาอาจนำเรื่องวุ่นวายมาให้อย่างคาดไม่ถึง ดารีลเป็นผู้พิทักษ์หน้ากากทอง มีอำนาจสังหารผู้คนที่ทำการก่อความวุ่นวายได้ในทันทีโดยไม่ต้องผ่านการไต่สวน เจ้าชายเอลานอสท่านคิดว่าคนเรียบๆ แบบหมอนั่นเคยฆ่าคนมาแล้วหรือยัง ”
“ ไม่สน ที่ข้าสนใจคือเมื่อไหร่มันจะตาย ตกลงเจ้าจะเป็นคนลงมือหรือให้คนของข้าจัดการเอง ”
กาเอลหัวเราะเบาๆ
โดยไร้วี่แววของอารมณ์ขัน
“ ข้านี่ถึงกับกลุ้มใจแทนคนของเจ้าเลยทีเดียว แล้วเหตุใดจึงอยากให้เขาตายนักล่ะ ตามหลักแล้วคนๆ นี้ก็ไม่ได้วุ่นวายอะไรกับเจ้าเลย ”
“ เพราะว่า ”
เจ้าชายเอลานอสยันแขนทั้งสองข้างลงบนโต๊ะ
แล้วโน้มกายเข้ามาใกล้บุรุษผู้สวมหน้ากากเหล็ก
ที่นั่งอยู่ฝั่งตรงกันข้าม
“ เจ้าสนใจมันมากกว่าข้า ”
เขาเน้นทุกคำช้าๆ
“ เรื่องนั้นแน่นอนอยู่แล้วก็เจ้านั่นทำประโยชน์ให้ข้าได้มากกว่า ”
“ ข้าเป็นถึงเจ้าชาย องค์รัชทายาทอันดับที่หนึ่งแห่งโอรีออนมีอะไรที่ข้าทำไม่ได้ ”
“ ดารีลเป็นหนึ่งในเรื่องการปรุงยาข้าจำเป็นต้องใช้เขาและเจ้าทำแทนไม่ได้ ”
“ หมอนั่นไม่ได้โง่เจ้าจะหลอกเขาได้อย่างไร ”
“ อย่าลืมว่าทุกคนมีจุดอ่อน เขาเยาว์วัย ขี้สงสัยและไร้เดียงสา นี่เป็นจุดที่ข้าใช้ควบคุมเขา ”
“ แล้วเจ้าแน่ใจว่ามันจะไม่เป็นปัญหาแก่เจ้าในภายภาคหน้า ”
“ แท้จริงแล้วเขากับข้าไม่อาจอยู่ร่วมโลกกันได้ เพราะฉะนั้นเมื่อแผนการของข้าดำเนินไปถึงจุดหนึ่ง ข้าจะเป็นคนกำจัดเขาเอง ”
“ ทำไมหมอนั่นถึงได้เก่งขนาดนั้นจะว่าไปหมอนี่ก็หยิ่งผยอง อวดดีแม้องค์วาลานเสนอตัวเป็นอาจารย์เขายังไม่สน คนเราแค่อ่านหนังสือจะเก่งขนาดนี้ หรือเวทย์มนเรียนรู้ได้ด้วยตนเอง ”
“ ดารีลมีอาจารย์ ”
“ จริงหรือทำไมไม่มีใครรู้เรื่องนี้มีก่อนที่จะย้ายมาโอรีเวีย ”
“ มีมาก่อนหรือไม่ไม่สำคัญแต่ตอนนี้วอเรนเลือกเขา ”
“ วอเรนนี่ใครข้าไม่เคยได้ยินชื่อเขาเก่งหรือเปล่า ”
“ เอาเป็นว่านักเวทย์ทั้งโอรีเวียคว่ำเขาไม่ลงทางที่ดีอย่าไปยุ่งกับเขาดีว่า ”
“ ถ้าอย่างนั้นแสดงว่าเขาเหนือกว่าวาลานแล้วทำไมไม่มีคนรู้จักเขาล่ะ ”
“ หลายคนอาจจะรู้จักแต่ไม่รู้ว่านั่นคือเขา วอเรนมีหลายชื่อและนี่คือชื่อดังเดิม แต่รู้สึกว่าดารีลจะได้คู่หูคนใหม่นะ ”
“ เจ้าหมายถึงเจ้าเด็กบ้านนอกสกปรกคนนั้นหรือ ข้าไม่เห็นว่าจะต่างจากครูใหญ่คนนั้นเท่าไหร่ ”
เจ้าชายว่า
“ เด็กคนนั้นหันหน้าสู้กับมังกรโดยที่ไม่รู้ว่าจะเอาชนะได้อย่างไรเด็กนั่นน่าสนใจจะตาย ”
กาเอลตอบ
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้ฉันแต่งขึ้นเอง
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ