ยัยน้องสาวตัวแสบ!

"อ่าว นั่นคลาวด์ไม่ใช่หรอน่ะ"
เสียงของไรท์พูดขึ้นมา

"พะ-พี่..."
คลาวด์พูดด้วยเสียงสั่นกลัว

"พี่หรอ! สะ-สวัสดีค่ะ หนูชื่อฝน เป็นเพื่อนของคลาวด์ คลาวด์มักจะดูแลหนูอยู่ตลอดเลย ยินดีที่ได้รู้จักนะคะ"
ฝนพูดแนะนำตัวพร้อมโค้งคำนับ

"โอ้...ไม่ต้องทำถึงขนาดนั้นหรอก"
"ฉันชื่อไรท์ เป็นพี่ชายของยัยนี่น่ะนะ"
ไรท์ลูบหัวตัวเองเบาๆ

"ไหนๆก็ไหนๆแล้ว ไม่ลองมาเที่ยวเล่นบ้านของพวกเราหน่อยล่ะ"
ไรท์พูดเปิดประเด็น

คลาวด์จับชายเสื้อของฝนไว้

"เอ๋-"
คลาวด์ตกใจแล้วจับชายเสื้อของฝนไว้

"ยะ-อย่าไปเลยนะ"
คลาวด์พูดเสียงกระซิบ

"(เอ๋ หมายความว่ายังไงกันล่ะ?)"
คลาวด์เริ่มสงสัย

"ว่ายังไงล่ะ?"
ไรท์ถามซ้ำ

"มะ-ไม่เป็นไรค่ะ ขอบคุณที่ชวนนะคะ แต่พอดีหนูมีนัดแล้วน่ะ"
ฝนกล่าวขอโทษ

"โอ้..งั้นหรอๆ"
ไรท์กวักมือเรียกคลาวด์

"งั้นพวกเราขอกลับก่อนละกันนะ ถ้าว่างเมื่อไหรก็แวะมาได้เสมอเลย"
ไรท์บีบไปที่ไหล่ของคลาวด์

"(โอ๊ย! จะ-เจ็บจัง!)"
คลาวด์คิดในใจพร้อมมีอาการสั่นกลัว

"....ค่ะ งั้นขอตัวนะคะ"
ฝนโค้งคำนับแล้วเดินจากไปจนมองไม่เห็น

"เธอนะ...."
ไรท์พูดด้วยเสียงที่มีน้ำโห

"วันนี้....ฉันโดนเพื่อนร่วมงานนินทาฉันล่ะ..."
คลาวด์ในตอนนี้มีสีหน้าที่หวาดกลัวอย่างมาก พร้อมกับอาการเจ็บไหล่ในขณะนี้

"เธอคงจะรู้สินะ...ว่าฉันต้องการอะไร"
ไรท์พูดด้วยสีหน้าที่ดูโหดเหี้ยม

"...คะ-ค่ะ...ขะ-เข้าใจแล้ว.."
คลาวด์พูดด้วยน้ำเสียงที่สั่นคลอ

-ณ.ที่บ้านฝน-

"กลับมาแล้วค่ะ"
ฝนยืนอยู่หน้าบ้านเพื่อที่จะถอดรองเท้าก่อน

"โอ้ กลับมาเร็วจังเลยนะ"
พี่ชายเดินมาหาฝนพร้อมกับขนมไปพลางๆ

"หนูต่างหากที่ต้องพูดแบบนั้น ทำไมวันนี้กลับเร็วจังเลยล่ะ"

"ก็วันนี้บริษัทเลิกเร็วน่ะสิ เห็นว่าจะปิดประบปรุงเรื่องน้ำประปาน่ะนะ ง่ำๆ"
พี่ชายกินขนมโชว์

"..."
ฝนเงียบ

"หือ? มีอะไรหรอ ทำไมทำหน้าเครียดจัง"
พี่ชายเปิดคำถามใส่

"..."

"หนูมีเรื่องจะปรึกษา..."

"เรื่องเพื่อนของหนูน่ะ"
ฝนพูดออกมาอย่างเปิดอก ดูเหมือนว่าจะดูจริงจังมาก

"งั้นหรอ...งั้นก็ไปคุยกันที่ห้องรับแขกดีกว่านะ อย่ามายืนคุยกันแบบนี้เลย"
พี่ชายเดินไปที่ห้องรับแขก

"...ค่ะ"
ฝนเดินตาม

-เวลาผ่านไปสักพักนึง-

"แล้วมีเรื่องอะไรหรอ"
พี่ชายถาม

"..ดูเหมือนว่าเพื่อนของหนูจะไม่ค่อยถูกกับพี่ชายของเขาน่ะค่ะ"

"เห....เพื่อคนที่ว่านี่...ใช่คลาวด์รึป่าว"
พี่ชายถาม

"ใช่ค่ะ..."
"ตอนที่กำลังจะกลับบ้านกับคลาวด์ พี่ชายของเขาก็มาพอดี"

"แล้วตอนนั้น พี่ชายของเขาก็ชวนหนูให้ไปเล่นที่บ้าน"
"แต่ว่าในช่วงวินาทีนั้น คลาวด์ก็จับชายเสื้อของหนูไว้..."

"แล้วบอกว่า[อย่าไปเลยน่ะ]"

"...."
พี่ชายกำลังนั่งฟังอย่างตั้งใจ

"ในตอนนั้น คลาวด์ดูสั่นกลัวมาก เธอมีน้ำตาคลอออกมาจากตา สีหน้าที่ดูสั่นกลัวอยู่ตลอดเวลานั่น..."

"มันทำให้หนู..."
ฝนเริ่มน้ำตาคลอเบ้า

-พี่ชายยืนมือมาลูบหัวฝน-

"....?"

"ไม่เป็นไรนะ คลาวด์ต้องไม่เป็นอะไรแน่ๆ เชื่อพี่ชายคนนี้ได้เลย!"
พี่ชายยิ้มให้กำลังใจพลางลูบหัวฝน

"...ฮะ...ฮือ!...."
ฝนร้องไห้ออกมาแล้วกอดพี่ชายไว้

"โอ๋นะ โอ๋ๆ"

พี่ชายกอดฝนไว้

"งั้นวันนี้พอแค่นี้แล้วกันนะ เธอไปนอนพักสักหน่อยเถอะ"
พี่ชายพูด

"อะ-อื้ม! ขอบคุณนะคะ"
ฝนยิ้ม

"หนูน่ะ รักพี่ชายที่สุดเลย"
ฝนยิ้มกว้างแสดงความดีใจและโล่งใจ

-ฝนเดินกลับขึ้นห้องของตัวเองไป-

"...."

พี่ชายคิด
"ฉันต้องทำอะไรสักอย่างแล้ว"