ยัยน้องสาวตัวแสบ!

". . . "
พี่ชายนั่งครุ่นคิด

"(สรุปฝนบอกว่าคลาวด์น่าจะตกอยู่ในอันตราย)"

"(ไม่ถูกกับพี่ชายตัวเองอย่างนั้นหรอ..)"

"อืม...."
พี่ชายคิด

"(ใช้สมองสิ เวลาแบบนี้ต้องใช้สมอง)"

"(แล้วพี่ชายของคลาวด์ทำร้ายคลาวด์เพราะอะไรล่ะ?)"

"(ถ้าเป็นเพื่อนของฝน....!!)"
พี่ชายนึกอะไรออก

"(ใช่แล้ว อย่างแรกต้องรู้ก่อนว่าพี่ชายคนนั้นคือใครกันแน่ แล้วก็หาที่อยู่..)"
พี่ชายหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา

"เฮ้อ~ น้องสาวสุดที่รักขอร้องทั้งที ทำไมพี่ชายคนนี้จะไม่ช่วยล่ะ"
พี่ชายโทรศัพท์

". . ."
ฝนที่แอบมองพี่ชายอยู่ห่างๆจากที่บันได ได้ยิ้มออกมาอย่างมีความสุข แล้วบ่นอย่างแผ่วเบา

"พยายามเข้านะคะ หนูรักพี่..ที่สุดเลย"

"อืม...ครับๆ งั้นหรอครับ..."
พี่ชายกำลังคุยโทรศัพท์

"เอ๊ะ!? จริงหรอครับ!"
พี่ชายมีสีหน้าที่ตกใจสุดๆ

"งะ..งั้น..ขอที่อยู่หน่อยได้มั้ยครับ"

"ครับๆ...ขอบคุณมากครับ.."
พี่ชายวางโทรศัพท์พลางถอนหายใจชุดใหญ่ออกมา

"ยังไงซะ...ต้องไปดูด้วยตาของตัวเองก่อนดีกว่า"
พี่ชายพูดขึ้นมา แล้วใส่รองเท้าเดินทางออกจากบ้านไป

-ผ่านไปสักพัก-

[ฝั่งของคลาวด์]
"โอ๊ย!! จะ-เจ็บ พะ-พอเถอะนะคะ!"
คลาวด์ร้องออกมาด้วยความเจ็บปวด

คลาวด์ตอนนี้ถูกล่ามโซ่เอาไว้กับขาเตียง สภาพกน้าตาเต็มไปด้วยรอยช้ำ เลือด ทั้งตัวก็ถูกแก้ผ้าไว้

"เฮอะ! ร้องขอชีวิตแบบนี้ ก็ยิ่งน่าสนุกเข้าไปใหญ่!"
เพี้ยะ!
เสียงของไรท์ตบหน้าน้องสาวของตัวเอง

"ฮะ-ฮือ!!...."
คลาวด์ร้องไห้

"ฮ่าๆๆๆ!!!!!"
"ร้องอีกสิ ร้องให้ดังกว่านี้!"

"เอ...แถวนี้สินะ"
พี่ชายกำลังวิ่งตามหาบ้านของคลาวด์

"ฮือ....ฮือ..."
เสียงร้องของเด็กสาวคนนึง ดังออกมาจากความมืดมิดในซอกแคบๆ

"...แถวนั้นสินะ!"
พี่ชายวิ่งเข้าไปในซอก

"ฮือ....นะ-หนูยอมแล้ว...อย่าทำอะไรหนูเลย... น่ะ..หนูขอโทษ..."
คลาวด์ร้องขอชีวิตด้วยน้ำเสียงที่สั่นคลอ

"เธอเนี่ยนะ จะร้องขอชีวิตอะไรกัน~
แหมๆ สภาพน่ารักขนาดที่ จะมีผู้ชายที่ไหนทนไหวกันล่ะ"
ไรท์เดินเข้ามาจับคางของคลาวด์

"!!!"
คลาวด์ทำสีหน้าที่กลัวมาก

"(ไม่นะ...)"
"(ฉันทนไม่ไหวแล้ว)"

"(ใครก็ได้...ใครก็ได้...)"

"(. . .)"

"ช่วย....ด้วย...."
คลาวด์นอนสลบไปในที่สุด

"...เฮอะ แค่นี้ก็หมดสติแล้วหรอ ไม่ไหวๆ"
ไรท์ส่ายหน้าเบาๆ