ยัยน้องสาวตัวแสบ!

-ณ.วันศุกร์ก่อนวันนัด-

ช่วงเย็น

 

"เฮ้อ~ เราไม่ได้เดินกลับบ้านด้วยกันนานแค่ไหนแล้วนะ"

คลาวด์บิดขี้เกียจ ตอนนี้ทั้งสองกำลังเดินไปเรื่อยๆอย่างไร้จุดหมาย

 

"นั้นสิน้า~ น่าจะเมื่อช่วงอาทิตย์ก่อนละมั้งนะ"

ฝนเดินอยู่ข้างๆคลาวด์

 

"อืม...นานเหมือนกันนะเนี่ย"

คลาวด์ตอบกลับ ทั้งคู่เดินไปเรื่อยๆ

 

ทางซ้ายจะเป็นพวกร้านค้าต่างไป ส่วนทางขวาจะเป็นทะเล ตอนนี้แสงอาทิตย์ยามเย็น สาดส่องไปที่ทั้งสอง เสียงคลื่นซัดสาดกระทบกับโขดหิน เสียงกระดิ่งลมแกว่งพริ้วไสว

 

"สงบจังเลยนะ"

ฝนพูดขึ้นมาท่ามกลางความเงียบ

 

"นั่นสิน้า~"

คลาวด์หันไปทางขวา

"....หืม? ฝนๆ ดูนั่นสิ"

คลาวด์ชี้ไปทางดวงอาทิตย์ที่กำลังจะตกดิน

 

"อะไรหรอ?"

ฝนหันตามที่คลาวด์ชี้

 

"ดวงอาทิตย์กำลังจะตกดินล่ะ สวยมากเลย"

คลาวด์มองไปที่ดวงอาทิตย์

 

"สวยจริงๆนั่นแหละ..."

"แต่ว่านะ-"

ฝนมองไปรอบดวงอาทิตย์

 

"เมฆครึ้มขนาดนี้ สักพักฝนน่าจะตกนะ"

 

"นั่นสินะ...อืม...ฝน เธอหิวรึป่าว"

คลาวด์ถาม

 

"ก็ไม่ค่อยเท่าไหร่นะ เธอหิวหรอ"

ฝนถามกลับ

 

"โคร๊กก"

เสียงท้องร้องเล็กๆของคลาวด์

"แฮะ-ๆ"

 

"งั้นไปซื้อขนมกินมั้ย แถวๆนั้นมีร้านขนมอยู่นะ ถึงจะดูเก่าๆก็เถอะ"

ฝนพูดพร้อมชี้ไปทางร้านค้า

 

"อื้ม! ไปกันๆ!"

คลาวด์เดินนำหน้าฝนอย่างไว

 

-ณ.ร้านขนม-

"ง่ำๆๆ"

เสียงเคี้ยวขนมของสองสาว

 

"อื้ม! อร่อย!"

คลาวด์พูดชมขนม

 

"จริงด้วย อร่อยมากเลย"

ฝนพูด

 

"(ฮืมฮื้มฮืม~)"

"(นี่ก็คือ...เดตสินะ!)"

คลาวด์คิดในใจ

 

"(โอกาสแบบนี้หาไม่ได้บ่อยๆด้วย)"

"(ต้องพยายามเข้าแล้วสินะ ตัวฉัน)"

คลาวด์คิดและให้กำลังใจตัวเอง

 

"(แต่ตอนนี้อยากเข้าห้องน้ำแฮะ)"

 

"นี่ฝน เดี๋ยวฉันจะไปเข้าห้องน้ำของร้านหน่อยนะ รอแปปนึงได้มั้ย)"

คลาวด์ยืนขึ้นแล้วพูด

 

"อื้ม! เดี๋ยวจะรอนะ ง่ำๆ"

ฝนตอบกลับพร้อมกินขนมไปด้วย คลาวด์เดินเข้าไปในร้าน

 

(...)

ฝนนั่งมองก้อนเมฆที่กำลังครึ้มขึ้นเรื่อยไป

 

"เฮ้! คุณหนูมาคนเดียวหรอจ้ะ"

เสียงผู้ชายที่ฟังดูท่าทางนักเลงหน่อยๆ

 

"เดี๋ยวฉันไปส่งที่บ้านมั้ยจ้ะ บ้านพี่น่ะนะ"

ชายแปลกหน้าเดินมายืนข้างหน้าฝน

 

"มะ-มะ-ไม่เป็นไรค่ะ นะ-หนูกลับเองได้"

ฝนตอบกลับด้วยท่าทีหวาดกลัว

 

"แหม่ๆ ไม่ต้องเกรงใจหรอกนะ มามะ"

ชายแปลกหน้า จับแขนที่บอบบางของฝน แล้วกระชากขึ้นมา

 

"แฮะๆ โลลิแบบนี้แหละ พี่ชอบ~"

ชายแปลกหน้าทำหน้าตาโรคจิต แล้วกระชากฝนเข้ามาหาตัวเอง

 

"มะ-ไม่นะ! ชะ-ช่วยด้วย!!"

ฝนน้ำตาคลอและกลัวตัวสั่น

 

"คะ-ใครก็ได้! ฮือ!!"

ฝนร้องไห้

 

"เหอะๆ ไม่มีใครมาหรอก เพราะแถวนี้ฉันใหญ่สุ-- "

ขณะที่ชายแปลกหน้ากำลังพูด ก็มีรองเท้าจากไหนไม่รู้ปาอัดหน้า

 

"โอ๊ย! ใครวะฮะ!"

ชายแปลกหน้าตะคอกเสียงดัง

 

"ฉันเองนี่แหละ!!"

คลาวด์วิ่งออกมาจากร้านแล้วใช้กระเป๋าฟาดหน้าชายแปลกหน้าจนล้มลง

 

"ออก! ไป! จาก! ฝน! นะ!"

คลาวด์นั่นคร่อมชายแปลกหน้า

 

แล้วใช้กระเป๋านักเรียนทุ่มใส่หน้านักเลง ซ้ำๆ ครั้งแล้วครั้งเล่า
ซ้ำไปเรื่อยๆ

 

"ฉันน่ะ จะปกป้องฝนเอง!"

คลาวด์ทุ่มกระเป๋าไปเรื่อยไป

 

"พะ-พอเถอะนะ"

ฝนกอดคลาวด์จากด้านหลัง

 

"ฉันไม่เป็นไร พอแล้ว.."

ฝนพูดตัวสั่น

 

"..."

คลาวด์มองไปที่ชายแปลกหน้าที่กำลังสลบอยู่

"อืม...โอเค"

คลาวด์ลุกขึ้นยืน

 

"โอ๋นะๆ เด็กดีไม่ร้องนะ"

คลาวด์ปลอบฝนที่กำลังร้องไห้อยู่

 

"ฉันบอกแล้วไง ว่าจะปกป้องเธอเอง"

คลาวด์มองหน้าฝนแล้วยิ้มอ่อน

 

"อื้ม! ขอบใจนะ รักที่สุดเลย!"

ฝนกอดคลาวด์ไว้แน่น

 

"ไปนั่งพักก่อนเถอะนะ"

คลาวด์พูด

 

แล้วทั้งสองก็เดินไปร้านอื่นแล้วนั่งพัก

 

"..."

"..."

"อ่าว...นั้นคลาวด์ไม่ใช่หรอน่ะ" มีเสียงพูดชายคนนึงพูดออกมา

คนๆนั้นคือ ไรท์ นั่นเอง