คิไมระ

     สเนลเลื้อยไปตามต้นไม้และเลียบนเปลือกไม้จนทั่วทั้งต้น ตั้งแต่รากจนถึงกิ่ง
 
     อืมมมม ต้นนี้สัมผัสเวทย์ไม่ได้เลย....ลองอีกต้นดีกว่า
 
     เขาทำแบบเดิมซ้ำไปซ้ำมาจนทั่วบริเวณบ่อน้ำ
 
     อ่าาาา นี่ก็ต้นสุดท้ายแล้วสินะ ถ้ายังไม่เจออีกก็หมดปัญญาแล้วล่ะนะ
 
     สเนลใช้ปลายลิ้นสัมผัสต้นสุดท้ายอย่างไม่คาดหวัง ทันใดนั้นตรงตาของต้นสุดท้าย
 
     นะ นี่มัน! กลิ่นหอมหวานนี้...ไม่ผิดแน่!
 
     เขาใช้เขี้ยวคู่กัดเข้าไปในเนื้อไม้จนตาต้นไม้เป็นรูกลวง จากนั้นสเนลก็เลื้อยเข้าไปในรูนั้นทันที
 
     รูของตาต้นไม้ได้ส่งเขาไปยังอีกมิติหนึ่งที่มีชื่อว่า " มิติราตรี " เป็นที่อยู่อาศัยของสิ่งมีชีวิตลวงตาตัวหนึ่ง
 
     อ๋อย! กว่าจะเข้ามาได้เลือดตาแทบกระเด็น
 
     " เป็นเจ้าเองรึ สเนล "
 
     โอ้! เจ้ายังอยู่อีกหรอ ฟลาย
 
     " หึ! "
 
     หลังจากเธอได้หัวเราะคำหนึ่ง ร่างของเธอก็ปรากฏกายในร่างของผีเสื้อราตรีขนาดยักษ์ ทุกส่วนของเธอเป็นสีชมพู ระยิบระยับไปด้วยผงเกสรสีรุ้ง
 
     ข้าอยากได้ผงเกสรราตรีมาส่วนหนึ่ง เจ้าจะยอมให้ข้ารึเปล่า?
 
     " ของ่ายๆ เลยรึ! ง่ายไปมั้ง "
 
     ฟลาย กระจายตนเองกลายเป็นฝูงผีเสื้อราตรีนับพันตัวและบินกระจายไปทั่ว
 
     เล่นยังงี้เลยรึ!
 
     " ถ้าทำได้ล่ะก็นะ ฮิฮิฮิฮิ "
 
     เหอะ! ของกล้วยๆ
 
     สเนลกระโดดเหมือนสปริงและไล่งับผีเสื้อราตรีทีละตัว
 
     " อ้าวๆ ทำแบบนั้นไม่แย่เอารึ "
 
     เสียงหัวเราะปนสะใจก็ดังก้องอย่างต่อเนื่อง
 
     เป็นการหัวเราะที่น่ารังเกียจซะจริง
 
     เขากระโดดด้วยความเร็วและใช้ต้นไม้เป็นการทรงตัว จนกลายเป็นว่าพอมองตรงก็เหมือนกับเส้นน้ำตาลที่เกาะรวมตัวกันกลายเป็นสายไหมสีขาว
 
     ตัวสุดท้าย จับได้แล้ว! เจ้าแพ้พนันข้าแล้วล่ะ ฟลาย
 
     " ฮิฮิฮิฮิ หรอ ยินดีด้วยนะ "
 
     เมื่อผีเสื้อราตรีหายไปหมด สเนลก็ถูกส่งกลับมายังที่เดิมคือ บ่อน้ำสไลม์ จากนั้นเขาก็เลื้อยอย่างเร่งรีบเพื่อไปถึงตัวโซระอย่างไวๆ
 
     ต้องรีบแล้ว! ก่อนเจ้าเด็กนั่น......!?
 
     สิ่งที่สเนลคาบไว้นั้นคือแกนพลังรูปแบบคริสตัลสีชมพูที่มีชื่อเรียกว่า " เกสรราตรี " เมื่อมาถึงอยู่ๆ เขาก็อ่อนแรงลง
 
     แฮ่กๆๆ ร่างกายของข้าอ่อนแรงลงเรื่อยๆ แล้ว คงเป็นเพราะข้าใช้แรงมากไปหน่อย
 
     พวกเจ้า!
 
     ((ท่านสเนล))
 
     เอาเจ้าสิ่งนี้ไปป้อนโซระ เร็วเข้า!
 
     ((บุ๋งบุ๋ง))
 
     และเขาก็หมดสติจนเผลอปล่อยคริสตัลออกจากปาก ฝูงสไลม์จึงสานต่อ
 
                                   ............................................
 
     ถ้ำเพลิง
 
     ณ ห้องบูชา
 
     ดันกับดีนวางหางของโกร่าไว้กลางวงของวงเวทย์
 
     " ดิว ไปเอาสิ่งนั้นมาจากเตาเพลิงซะ! "
 
     " ขอรับ ท่านเดร่า "
 
     ชิ! ปีศาจแบบไหนกันถึงทำให้ท่านพ่อมีสภาพแบบนี้
 
     ดิวออกมาจากห้องเตาเพลิงและทำการจุดเทียนทั้งสี่ด้านด้วยเพลิงสีชาต ทันใดนั้นด้วยพลังอำนาจของเพลิง หางของโกร่าก็มีปฏิกิริยาและดิ้นไปดิ้นมาจนก่อร่างกลายเป็นมังกรอีกครั้ง เดร่าผู้เป็นลูกสาวเอาผ้าสีเขียวที่ตนนำมาโยนไปให้โกร่าที่อยู่ในสภาพเปลือยทั้งตัว
 
     " ขอบใจเดร่า "
 
     " ใครกัน! ที่ทำให้ท่านพ่อต้องกลายมาเป็นแบบนี้ " ลูกสาวเค้นถามอย่างเจ็บใจ
 
     " เป็นฝีมือของมนุษย์ "
 
     " หะ! มนุษย์เนี่ยนะ จะเป็นไปได้อย่างไรกันเจ้าสิ่งมีชีวิตที่อ่อนแอนั่น! "
 
     " มันเป็นไปแล้ว แถมยังเป็นลูกศิษย์ของสเนลจอมโอหังนั่นด้วย! "