คิไมระ

6.3

เขียนโดย หนึ่งตัวตน

วันที่ 17 ตุลาคม พ.ศ. 2561 เวลา 03.15 น.

30 ตอน

1 วิจารณ์

26.85K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 17 ตุลาคม พ.ศ. 2561 03.18 น. โดย เจ้าของนิยาย

9) หนึ่งเดียวกัน

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

ผมสะลึมสะลือตื่นกึ่งหลับและรู้สึกว่าบนตัวเมือนมีอะไรมาทับทั้งหนักแล้วก็เย็นๆ หนืดๆ เหมือนวุ้น

พอลืมตาขึ้นมาจนเต็มตาก็พบว่า! สไลม์นับสิบตัวต่างพากันมานอนทับบนตัวผม

" นี่มันอะไรกันเนี่ย "

ผมปัดสไลม์ออกจนพวกมันกระเด็นกระดอนกระจัดกระจายไปทั่ว

(( ตื่นแล้วหรอ โซระ ))

" ข้าเป็นอะไรไป? เกิดอะไรขึ้น! "

(( ใจเย็นๆ ไม่ต้องทำหน้าตื่นตกใจขนาดนั้นก็ได้ ))

(( เจ้าโดนพิษเพลิงของเจ้าโกร่าไปน่ะ นี่ถ้าข้าไม่ช่วยเจ้าและพวกสไลม์ล่ะก็....ป่านนี้เจ้าคงไปเยี่ยมยมบาลไปแล้ว ขอบคุณพวกเขาซะสิ ))

ผมอุ้มสไลม์ตัวหนึ่งพร้อมกับใบหน้าที่ยิ้มแย้มและกอดอย่างใกล้ชิด

" ขอบคุณนะ ที่ช่วยข้าเอาไว้ "

สไลม์จากสีเขียวอ่อนก็กลายเป็นสีชมพูด้วยความเขิน

(( บุ๋งบุ๋ง ))

- เพิ่มตราสัญลักษณ์ ผีเสื้อสีม่วงอ่อน ปรากฏบนหน้าผาก

- เพิ่มตราสัญลักษณ์ ปีกนกคู่สีส้ม ปรากฏบนหลังคอ

(( เอาล่ะ เจ้าก็หายดีแล้ว ต้องการไปชำระแค้นไหม? แน่นอนคือโกร่า เพราะเจ้านั่นยังไม่ตายแถมสามวันต่อจากนี้เป็นช่วงที่เจ้านั่นอ่อนแอที่สุดเพราะเพิ่งคืนชีพขึ้นมา ))

เอาสิ รีบจบตั้งแต่ตอนนี้เลยเถอะ

คิดได้ดังนั้นโซระก็ใช้ทักษะผึ้งคือ ก้าวพริบตา จนมาถึงถิ่นของสไลม์ที่อยู่ด้านนอกโพรง จากนั้นจึงใช้ทักษะของมังกร ทะยานด้วยปีกนกและบินไปยังท้องฟ้า

...............................................

ถ้ำเพลิง

ณ ห้องบูชา

ข้าต้องรออีกสามวันเท่านั้น รอหน่อยนะสเนล ข้าจะไปคิดบัญชีแค้นกับเจ้า

ยังไม่ทันได้เข้าสู่ฌาน หลังคาก็โดนเจาะทะลุด้วยกรดพิษสไลม์งู

" อะไร! เกิดอะไรขึ้น! "

เสียงที่มาพร้อมกับฝูงผีเสื้อนับล้านและกล่าวคำเยี่ยมเยือนอย่างยินดี

" สวัสดี เจ้าถิ่นผู้น่าชัง "

หลังจากทักทายผมก็ปรากฏตัวในร่างมนุษย์พร้อมกับปีกสีส้มสุดเท่บาดตาบาดใจ

" นี่เจ้า! "

โซระยื่นมือจะโจมตี แต่โกร่าก็เตรียมพร้อมไว้แล้ว

" ไม่มีทาง! ฮึ๊ย! "

เขาใช้นิ้วเขี่ยไปที่วงแหวนที่เขานั่งอยู่ จากนั้นปฏิกิริยาตอบสนองของผู้ร่ายเวทย์ก็สร้างโล่สุดแข็งแกร่งปกป้องผู้ที่ร่าย

ผมยิ้มอย่างมีเสศนัย " คิดว่าของกระจอกแบบนั้นจะปกป้องเจ้าได้ตลอดรึ! หึ! น่าขำ! "

โซระประกบมือเข้าด้วยกันและใช้ทักษะของผึ้งจนมือทั้งสองกลายเป็นหอกเหล็กและมีละออกเกสรราตรีครอบคลุมอยู่และพุ่งทั้งอย่างนั้นเข้าไปที่โล่โดยตรง

" ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า "

ผมหัวเราะด้วยความสนุกสนานเหมือนได้เล่นเกมที่รอคอยมานานจนทำให้อีกฝ่ายแทบบ้าคลั่ง

" อ๊ากกกก! หัวเราะอะไรของเจ้า! "

โล่เริ่มแตกร้าว พอดีกับทาสรับใช้ที่ชอบมาทีหลังเป็นประจำ โกร่าจึงสั่งพวกมันให้เข้าไปขัดขวางโซระ แต่...เขาไม่ได้มาคนเดียว

(( ฮาย! จะรีบไปไหนมาเล่นกับข้าก่อนสิ ))

(( ลองชิมลมหายใจพิษของข้าดูสักอึกไหม? ))

สเนลขยายร่างจนกลายเป็นงูยักย์ จากนั้นก็ปล่อยลมหายใจพิษจนทำให้ขี้ข้าถึงกับทรุดลงไปนอนกับพื้น

สร้างความตะลังงันให้กับโกร่า แบบอึ้งแดก

(( ฮ้า....พอได้ยืดเส้นยืดสายก็รู้สึกสุดชื่นสุดๆ ))

บางคนอาจจะคิดว่าทำไมตาแก่ถึงใช้พลังได้ทั้งที่ก่อนหน้านี่ตนเองบอกเองว่ากลายเป็นงูธรรมดาไปแล้ว

ส่วนสาเหตุที่ตาแก่เล่าให้ผมฟังว่า เกิดจากตัวของผมเอง เมื่อผมพัฒนาร่างกายและพลังจะส่งผลต่อเขาไปด้วยเพราะแต่เดิมทีผมกับตาแก่เคยเป็นหนึ่งเดียวกันมาก่อน ถึงจะต่างคนต่างเจ็บก็เถอะ

ตอน 8

สารบัญ

ตอน 10