มีโค้กแต่ไม่มีเธอ

ผมดีใจมากที่อายาโนะกลับมาอีกครั้ง
และสัญญากับหัวใจตัวเองว่าจะไม่เป็นพวกขวางโลกอีก(โตะ:เองพึ่งรู้ตัวว่าขวางโลกหราา/ชิน://โดดเตะปากคนเขียน)
ผมเงยหน้ามองเธอที่กำลังส่งยิ้มมาให้ผมอย่างอ่อนโยนราวกับเป็นฤดูร้อนที่นำพาแสงสว่างกับแดดอ่อนๆมาทำให้ใจของผมอบอุ่นอีกครั้งท้ามกลางแสงแดดสีแดงอมส้มยามเย็นได้ลอดผ่านหน้าต่างเข้ามาภายในห้องที่มีเพียงผมและเธอ
จู่ๆหน้าผมก็แดงขึ้นมาซะอย่างงั้นจนต้องรีบหันหน้าหนีพลางปล่อยเธอออกจากอ้อมกอดก่อนจะเอามือขวาปิดหน้าผมเอาไว้เพื่อไม่ให้เธอสังเกตเห็น
ก่อนจะค่อยๆลุกขึ้นยืนพร้อมกับแอบเหลือบตามองใบหน้าที่แสดงถึงความงุนงงของหญิงสาวที่ยังนั่งอยู่กับพื้นพร้อมเอียงคอมองผมด้วยใบหน้าไร้เดียงสา
ผมจึงรีบเดินตรงไปที่คอมก่อนจะค่อยๆว่างตนลงบนเก้าอี้สีดำสนิทพร้อมรีบหมุนตัวหันไปทางคอมพร้อมเปิดเครื่องพยายามหาเรื่องอื่นมาแทนที่ความเขิลอาย
ยัยบ้านั่นจะซื่อไปถึงไหน==!!ผมคิดในใจก่อนจะถอนหายใจเบาๆอย่างเหนื่อยใจกับเด็กสาวร่างบางคนนี้
"เป็นอะไรไปจ้ะ?ชินทาโร่คุง"
เธอถามขึ้นพลางยื่นหน้ามาใกล้ๆจนทำให้ผมสดุ้งเฮือกเพราะไม่รู้ว่าเธอมายืนตรงนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่แถมใบหน้าของเธอมันอยู่ใกล้ผมเกินไป
"อึก"
"ว....ว้ายยย!!"
โดยความลืมตัวผมจึงจับข้อมือเด็กสาวพลางดึงตัวมาหาผมนั่นทำให้เด็กสาวเซตัวมาล้มทับผมบนเก้าอี้สีดำ
อ๊ากกก!!นี่ชั้นทำบ้าอะไรเนี้ย..!..ผมคิดในใจพลางมองร่างบางที่ตอนนี้ใบหน้าแดงกํ่าอย่างกับมะเขือเทศ
นั่นยิ่งทำให้ผมเขิลเข้าไปใหญ่และภาวนาว่าจะไม่มีใครเข้ามาเห็นผมกับเธอในสภาพที่น่าอายแบบนี้ร่างกายของผมและเธอแนบชิดติดกันนั่นทำให้ผมรู้สึกถึงอะไรบางอย่างที่นุ้มมากมากระทบกับแผ่นอกของผมมันทำให้ความต้อฃการอะไรบางอย่างถูกปลุกขึ้นมาจากการกระทำนี้
"นี่..อายาโนะชั้นขอได้รึเปล่า"
"ขอ..?..ขออะไรจ่ะ.."
ผมเอื้อมมือซ้ายไปจับหัวของเธอก่อนจะดันเบาๆให้ใบหน้าของเด็กสาวใกล้ผมมากขึ้น
ก่อนจะค่อยประกบริมฝีปากของผมลงบนริมฝีปากของเธออย่างอ่อนโยนพลางใช้มือที่ว่างอยู่ลูบคลำเรือนร่างของเด็กสาวก่อนจะสอดลิ้นเข้าไปในปากพลางตะวัดลิ้นไปมาเพื่อหาความหวานภายในปากของเด็กสาวอย่างดูดดื่มก่อนจะค่อยๆถอนจูบอย่างเสียดาย
ท...ทำอะไรน่ะชินทาโร่คุง>///<
เด็กสาวเอ่ยถามพร้อมใบหน้าที่เขิลอาย
"เปล่านี่..ไม่ได้ทำอะไร"
ผมตอบด้วยสีหน้านิ่งเฉยปนความอาย
ทำต่อละนะ
อะ..แฮ่ม!
นายท่านทำอะไรอายาโนะจังน่ะเจ้าคะ!
เด็กสาวเรือนผมสีฟ้าครามทรงทวินเทลเอ่ยถามร่างหนาผู้มีสีหน้าตื่นตระหนกเมื่อเห็นว่าจู่ๆเด็กสาวก็โผล่ออกมาอย่างนั้น
ท.. เทอ..มาตอนไหนน่ะ!เอเนะ!?
ผมไม่รอช้ารีบชิงถามก่อนว่าเทอนั้นมาตอนไหน
ก่อนเหงื่อจะไหลพลากออกมาอย่างกับนํ้าตกเมื่อได้ยินคำตอบ
"อยู่ตั้งแต่แรกแล้วเจ้าค่ะ..ไม่ใช่แค่เอเนะนะเจ้าค่ะทุกๆคนก็อยู่ด้วย"
!!!!
ม...หมายความว่า...
"ใช่ อย่างที่คิดนั้นแหละเจ้าค่ะ" 
ชิน-ทา-โร่!
เสียงของสามชีวิต(?)ที่ดังขึ้นพร้อมกันจนน่าขนลุกราวกับเป็นเสียงโหยหวนของวิญญาณอาฆาต
แค้นดังขึ้นมาพร้อมกับเสียงฝีเท้า
ชั้นเคยคิดว่านายจะเป็นสุภาพบุรุษพอซะอีก
น่าผิดหวังมาก
ผู้ที่เผยตัวออกมาคนแรกคือเด็กสาวผมเขียวนามสึโบมิเดินมาพยุงตัวอายาโนะออกห่างผมก่อนจะเดินถอยหลังพลางชี้นิ้วมาที่ผมก่อนจะสั่งคนอีก2คนให้ออกมา
เซโตะ ชูยะ ออกมาจัดการมัน!!
เมื่อเด็กสาวพูดจบก็เผยร่างที่ซ่อนอยู่อีก2ร่างออกมา
คิซารากิคนพี่~เอ็งเคยตายมั้ย!!!
แกร่บ!!
ชูยะหักนิ้วพลางมองมาที่ผม
ชินทาโร่ซังผิดหวังมากเลยครับ
จู่ๆนัยตาทั้ง2คู่ที่กำลังจับจ้องมาที่ผมก็เปลี่ยนสี
กลายเป็นสีแดงสด
พร้อมกับวิ่งตรงมาหาผมในท่าเตรียม
กรี้ดดด!
====================================≠==
รอตอนหน้านะ
อีกากนีทสมนํ้าหน้า