มีโค้กแต่ไม่มีเธอ

ผมดีใจมากที่อายาโนะกลับมาอีกครั้ง

และสัญญากับหัวใจตัวเองว่าจะไม่เป็นพวกขวางโลกอีก(โตะ:เองพึ่งรู้ตัวว่าขวางโลกหราา/ชิน://โดดเตะปากคนเขียน)

ผมเงยหน้ามองเธอที่กำลังส่งยิ้มมาให้ผมอย่างอ่อนโยนราวกับเป็นฤดูร้อนที่นำพาแสงสว่างกับแดดอ่อนๆมาทำให้ใจของผมอบอุ่นอีกครั้งท้ามกลางแสงแดดสีแดงอมส้มยามเย็นได้ลอดผ่านหน้าต่างเข้ามาภายในห้องที่มีเพียงผมและเธอ

จู่ๆหน้าผมก็แดงขึ้นมาซะอย่างงั้นจนต้องรีบหันหน้าหนีพลางปล่อยเธอออกจากอ้อมกอดก่อนจะเอามือขวาปิดหน้าผมเอาไว้เพื่อไม่ให้เธอสังเกตเห็น

ก่อนจะค่อยๆลุกขึ้นยืนพร้อมกับแอบเหลือบตามองใบหน้าที่แสดงถึงความงุนงงของหญิงสาวที่ยังนั่งอยู่กับพื้นพร้อมเอียงคอมองผมด้วยใบหน้าไร้เดียงสา

ผมจึงรีบเดินตรงไปที่คอมก่อนจะค่อยๆว่างตนลงบนเก้าอี้สีดำสนิทพร้อมรีบหมุนตัวหันไปทางคอมพร้อมเปิดเครื่องพยายามหาเรื่องอื่นมาแทนที่ความเขิลอาย

ยัยบ้านั่นจะซื่อไปถึงไหน==!!ผมคิดในใจก่อนจะถอนหายใจเบาๆอย่างเหนื่อยใจกับเด็กสาวร่างบางคนนี้

"เป็นอะไรไปจ้ะ?ชินทาโร่คุง"

เธอถามขึ้นพลางยื่นหน้ามาใกล้ๆจนทำให้ผมสดุ้งเฮือกเพราะไม่รู้ว่าเธอมายืนตรงนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่แถมใบหน้าของเธอมันอยู่ใกล้ผมเกินไป

"อึก"

"ว....ว้ายยย!!"

โดยความลืมตัวผมจึงจับข้อมือเด็กสาวพลางดึงตัวมาหาผมนั่นทำให้เด็กสาวเซตัวมาล้มทับผมบนเก้าอี้สีดำ

อ๊ากกก!!นี่ชั้นทำบ้าอะไรเนี้ย..!..ผมคิดในใจพลางมองร่างบางที่ตอนนี้ใบหน้าแดงกํ่าอย่างกับมะเขือเทศ

นั่นยิ่งทำให้ผมเขิลเข้าไปใหญ่และภาวนาว่าจะไม่มีใครเข้ามาเห็นผมกับเธอในสภาพที่น่าอายแบบนี้ร่างกายของผมและเธอแนบชิดติดกันนั่นทำให้ผมรู้สึกถึงอะไรบางอย่างที่นุ้มมากมากระทบกับแผ่นอกของผมมันทำให้ความต้อฃการอะไรบางอย่างถูกปลุกขึ้นมาจากการกระทำนี้

"นี่..อายาโนะชั้นขอได้รึเปล่า"

"ขอ..?..ขออะไรจ่ะ.."

ผมเอื้อมมือซ้ายไปจับหัวของเธอก่อนจะดันเบาๆให้ใบหน้าของเด็กสาวใกล้ผมมากขึ้น

ก่อนจะค่อยประกบริมฝีปากของผมลงบนริมฝีปากของเธออย่างอ่อนโยนพลางใช้มือที่ว่างอยู่ลูบคลำเรือนร่างของเด็กสาวก่อนจะสอดลิ้นเข้าไปในปากพลางตะวัดลิ้นไปมาเพื่อหาความหวานภายในปากของเด็กสาวอย่างดูดดื่มก่อนจะค่อยๆถอนจูบอย่างเสียดาย

ท...ทำอะไรน่ะชินทาโร่คุง>///<

เด็กสาวเอ่ยถามพร้อมใบหน้าที่เขิลอาย

"เปล่านี่..ไม่ได้ทำอะไร"

ผมตอบด้วยสีหน้านิ่งเฉยปนความอาย

ทำต่อละนะ

อะ..แฮ่ม!

นายท่านทำอะไรอายาโนะจังน่ะเจ้าคะ!

เด็กสาวเรือนผมสีฟ้าครามทรงทวินเทลเอ่ยถามร่างหนาผู้มีสีหน้าตื่นตระหนกเมื่อเห็นว่าจู่ๆเด็กสาวก็โผล่ออกมาอย่างนั้น

ท.. เทอ..มาตอนไหนน่ะ!เอเนะ!?

ผมไม่รอช้ารีบชิงถามก่อนว่าเทอนั้นมาตอนไหน

ก่อนเหงื่อจะไหลพลากออกมาอย่างกับนํ้าตกเมื่อได้ยินคำตอบ

"อยู่ตั้งแต่แรกแล้วเจ้าค่ะ..ไม่ใช่แค่เอเนะนะเจ้าค่ะทุกๆคนก็อยู่ด้วย"

!!!!

ม...หมายความว่า...

"ใช่ อย่างที่คิดนั้นแหละเจ้าค่ะ" 

ชิน-ทา-โร่!

เสียงของสามชีวิต(?)ที่ดังขึ้นพร้อมกันจนน่าขนลุกราวกับเป็นเสียงโหยหวนของวิญญาณอาฆาต

แค้นดังขึ้นมาพร้อมกับเสียงฝีเท้า

ชั้นเคยคิดว่านายจะเป็นสุภาพบุรุษพอซะอีก

น่าผิดหวังมาก

ผู้ที่เผยตัวออกมาคนแรกคือเด็กสาวผมเขียวนามสึโบมิเดินมาพยุงตัวอายาโนะออกห่างผมก่อนจะเดินถอยหลังพลางชี้นิ้วมาที่ผมก่อนจะสั่งคนอีก2คนให้ออกมา

เซโตะ ชูยะ ออกมาจัดการมัน!!

เมื่อเด็กสาวพูดจบก็เผยร่างที่ซ่อนอยู่อีก2ร่างออกมา

คิซารากิคนพี่~เอ็งเคยตายมั้ย!!!

แกร่บ!!

ชูยะหักนิ้วพลางมองมาที่ผม

ชินทาโร่ซังผิดหวังมากเลยครับ

จู่ๆนัยตาทั้ง2คู่ที่กำลังจับจ้องมาที่ผมก็เปลี่ยนสี

กลายเป็นสีแดงสด

พร้อมกับวิ่งตรงมาหาผมในท่าเตรียม

กรี้ดดด!

====================================≠==

รอตอนหน้านะ

อีกากนีทสมนํ้าหน้า