มีโค้กแต่ไม่มีเธอ

ชินทาโร่เป็นอะไรรึเปล่า!?

ชั้นไม่เป็นอะไร..
แค่นี้เอง..สบายมาก
ยังไงซะชั้นก็สมควรโดน
แล้วล่ะ
ชั้นผิดเองที่ทำแบบนั้นลงไปอย่างไม่คิดหน้าคิดหลังและผลเสียที่จะตามมาเลยสักนิด
ผมเงยหน้ามองทุกๆคนอย่างรู้สึกไม่สู้ดีซะเท่าไหร่นัก
ก่อนจะเมินหน้าหนีหันไปทางอื่น
ก่อนจะจมสู่ห้วงนิทราในยามสายที่ยังมีแสงจากพระอาทิตย์อยู่
.
.
.
.
.
.
.
.
ที่นี่มัน..
ผมมองไปรอบๆอย่างตกตลึงก่อนจะเดินสำรวจรอบๆ
ฝืนนภาสีเลือดอรุณถูกย้อมด้วยสีดำสนิท
เป็นความทรงจำในอดีตของผมแน่ๆ

ชินทาโร่คุง...
รีบไปกันเถอะจ้ะก่อนที่โลกจะสูญสิ้น
ผมหันไปมองเด็กสาวเลือนผมสีนํ้าตาลผู้สวมผ้าพันคอสีแดงทุกฤดูกาล.
ไม่มีวันไหนที่เธอจะไม่สวมมันเลยสักครั้ง
ผมเดินตามหลังเธอไปด้วยบรรยากาศล้อมรอบมีผู้คนกำลังพากันหนีตายอยู่อย่าตื่นตระหนก
เธอในตอนนั้นไม่กลัวบ้างรึไงนะ
....อายาโนะ..
ผมคิดในใจพลางมองเด็กสาวที่ดูท่าทางจะไม่หวั่นเกรงเลยสักครั้ง
ผมมองแผ่นหลังเล็กๆที่กำลังเดินจูงมือผมไปโรงงานโค้กที่เป็นต้นกำเนิดแห่งความวิบัติจนทำไห้ผมต้องสูญเสียเธอไป
จนในที่สุดผมกับเธอก็มาหยุดยืนอยู่น่าโรงงานโค้กขนาดใหญ่
ผมลงความเห็นว่าจะไปสำรวจแน่นอนเธอก็ยินยอมแต่โดยดี
ผมอยากจะบอกเธอว่า..ผมขอโทษ..แต่มันสายเกินแก้แล้วผมไม่สามารถจะพูดอะไรออกไปได้มากนัก
ถึงเวลาแล้วละจ้ะ..
ชินทาโร่คุง
เธอหันมามองหน้าผมพลางส่งยิ้มอ่อนโยนมาให้
บ้าเอ้ยในเวลาแบบนี้ไม่ควรร้องไห้สิผมพูดกับตัวเองก่อนจะส่งยิ้มไปไห้เธอจนทำให้เธอต้องอึ้งจนตาแทนถลนออกมาจากเบ้าตา
อ...อะ...อะไรของเธอ
ชินทาโร่....คุง..ไข้ขึ้นรึเปล่าจ้ะ
พอพูดจบเธอก็เอื้อมมือไปจับคอเสื้อผมเพื่อเป็นการส่งสัญญาณบอกว่าให้ก้มลงมาหน่อยผมก้มลงไปใกล้ๆหน้าเธอก่อนจะหลบสายตาไปทางอื่น
(คนอ่านจะไม่ใช่ฉากจูบนะอย่าเข้าใจผิด><")
เธอเอาหน้าผากตัวเองมาแนบที่หน้าผากผมพลางวัดอุณหภูมิความร้อนว่ามีไข้รึเปล่า
เอ๋?..ก็ไม่มีไข้นินาแล้วทำไมถึง...ยิ้มได้ละ
เธอมองหน้าผมอย่างสงสัย
ห๊า!? พูดอะไรของเธอทำอย่างกับว่าชั้นไม่เคยยิ้มไห้เห็นแหน่ะ
ก็มันจริงนิจ้ะ..
ชินทาโร่คุง
ไม่เคยยิ้มไห้ชั้นเห็นเลยสักครั้ง
พออายาโนะทำท่าเหมือนจะเอาหน้าผากออก
ผมก็รีบจับข้อมือเธอไว้เพื่อไม่ให้ผละออก
ถ้าจะตายก็ตายอยู่ท่านี้แหละ
ผมพูดพลางดึงตัวอายาโนะมาให้แนบชิดกว่าเดิม
จนผู้ถูกกระทำเริ่มหน้าแดง
ผมแอบขำในใจเบาๆ
พึบ!!
ว้ายยบย
จู่ๆก็มีมือปริศนามาดึงตัวอายาโนะออกจากผม
ปล่อยอายาโนะนะเฟ้ย!!
ผมกำหมัดก่อนจะวิ่งพุ่งพรวดไปหาไอ้คนที่มาทำเสียบรรยากาศซะหมดพอผมเงยหน้ามองก็พบว่า
ตัวผมอีกคนเป็นคนมาดึงตัวอายาโนะออกจากผม
มือที่กำลังจะต่อยเข้าที่หน้าอีกฝ่ายหยุดชะงักลง
ชิ..ชินทาโร่คุง..ช่วยด้วย..
ผมรีบหันไปมองอายาโนะที่โดนเขวี้ยงลงไปข้างล่าง
ผมรีบวิ่งเข้าไปดึงมือเธอก่อนจะตกลงไป
อดทนหน่อยนะ..อายาโนะ!!
ผมตะโกนบอกเธอ
ก่อนจะพยายามดึงเธอขึ้นมา
ตูบ!!?
ผมอีกคนเหยียบฝ่ามือผมอย่างเต็มแรง
จนมีเลือดออกที่ฝ่ามือของผม
จากการกระทำคงอยากไห้อายาโนะตกลงไปข้างล่างละสิผมไม่ยอมแน่..
ไม่เป็นไรนะอายาโนะ...
ปล่อยมือเถอะนะ...ชินทาโร่คุง
เด็กสาวทำหน้าเศร้าก่อนจะปล่อยมือจากมือผมเพื่อที่จะตกลงไปข้างล่าง
ยัยบ้า!!..อย่าทำแบบนี้สิฟะ!
ผมที่แค่สามารถยื้อมือเล็กๆของเธอไว้ได้ชั้งอ่อนแอจริงๆไม่สามารถดึงเธอขึ้นมาได้
เลือดที่ฝ่ามือผมเริ่มซึมออกมาด้วยแรงของคนที่กำลังเหยียบมือผมอยู่อย่างเต็มแรงโดยไม่เห็นใจผมเลย
พรึบ!!
ลาก่อนนะจ้ะ..ชินทาโร่
ข้อมือของเด็กสาวที่ผมพยายามยื้อเอาไว้ได้หลุดออกจากมือผมร่างกายของเธอได้ตกลงไปข้างล่าง
ไม่!!!..อายาโนะ!!!.
ผมตระโกนสุดเสียงก่อนจะหลุกขึ้นยืนพร้อมเสยคางตัวผมอีกคนที่ยังคงทำหน้านิ่งเหมือนไร้ความรู้สึก
ทำแบบนั้นทำไม!!!
ผมตระหวาดใส่หน้าผมอีกคนก่อนจะบีบคอคนตรงหน้า
"ไห้นายตื่นจากฝันไง"
ผมสดุ้งกับคำพูดของคนตรงหน้าก่อนจะปล่อยมือออก
ฝันเหรอ..
.
.
.
 
.ต่อไห้ต้องพยายามช่วย
.
.
.
แค่ไหนก็ไม่มีผล
.
.
.

 
สินะ
 
 
อายาโนะ..
=======================================
นีทเอ็งโผล่มาบ่อยมาก
ตายๆๆนีทฝันแล้วตาย
ฮ่าๆๆๆ
(โรคบ้ากำเริบ)