พี่รหัสหน้าใส กับยัยน้องรหัสน่าเลิฟ - My code
4.2
เขียนโดย POMAUM
วันที่ 22 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2559 เวลา 07.42 น.
10 ตอน
2 วิจารณ์
12.95K อ่าน
แก้ไขเมื่อ 9 เมษายน พ.ศ. 2559 09.22 น. โดย เจ้าของนิยาย
8) ที่อยู่ใหม่ ไฉไลกว่าเดิม
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ ก๊อกๆๆๆๆๆๆ ก๊อกๆๆ
"เกด ตื่นได้แล้วลูก""ค่ะพ่อ""เร็วๆหน่อยนะ พ่อจะรีบไปทำงาน" ทำไมพ่อถึงรีบจริงๆเลยเนี่ย โอ้ย!!! เพลียโว้ย!!! "เกด กินอะไรรองท้องไปก่อนไหม""ค่ะแม่ แต่ว่าใส่กล่องข้าวล่ะกันนะค่ะ""ได้จ๊ะ""เกด""ค่ะพ่อ""เตรียมของครบยังลูก ถ้าเอาไปไม่ครบเดี๋ยวจะลำบากนะ""ครบแล้วค่ะ"
เอี๊ยดดดดดด
"เดี๋ยวพ่อกับแม่ไปคุยเรื่องหอพักก่อนนะ ""ถ้างั้นเดี๋ยวหนูไปเรียนก่อนนะค่ะ แล้วถ้ามีอะไรก็โทรมาหาหนู""อ้าว! เกดเปลี่ยนเคสใหม่หรอลูก สวยดีนะ"สวยอยู่แล้วค่ะ คนหล่อซื้อให้ อิอิ"อ๋อ พี่รหัสซื้อให้ค่ะ""จ้ะ เดี๋ยวแม่ไปก่อนนะ"เออ ลืมเปิดของขวัญไปเลยอ่ะ เอิ่ม..! อยู่นี้เอง จะเป็นอะไรนะ แกะ แกะ แกะ ว้าว!! เสื้อคู่นินา แล้วอีกตัวอ่ะ ช่างมันเถอะ น่ารักดีจัง ^^หอน่าอยู่จังเลยอ่ะ ว่าแต่พี่คริสก็อยู่ที่นี้นิ ถ้าเรามาอยู่นี้ก็ต้องเจอกันทุกวันแน่เลย แค่คิดก็ฟินแล้ว"แกๆ" ฉันหันหน้าไปมองเสียงที่เรียกหาฉัน"แกๆ เกด ยัยเกด" เกล้าไงจะใครล่ะ"ห้ะๆ เรียกฉันซะ!! นึกว่าไฟไหม้นะเนี่ย""ก็ฉันเรียกแกเป็นสิบรอบแล้วนะเนี่ย""งั้นหรอ ฉันคงคิดอะไรเพลินไปหน่อย""คิดถึงคุณพี่คริสขาแน่ๆเลยใช่ไหม" "ก็ใช่อ่ะดิ เอ้ย ไม่ใช่ๆ ใช่ซะเมื่อไหร่""จ้า!! เมื่อกี้ฉันเจอพ่อแม่แกด้วยอ่ะ""อืม ฉันว่าเราไปเรียนเหอะ ถ้ารอพ่อแม่ฉัน น่าจะอีกยาวเลย""อืม ฉันก็ว่างั้นแหล่ะ""อยู่ไกลจนสุดสายตา ไม่อาจเห็นว่าเราใกล้กัน..""เห้ย!!ใครร้องเพลงอ่ะ โครตเพราะเลย""เออว่ะ ฉันก็ว่างั้นแหล่ะ" เรื่องผู้ชายเนี่ย ยายเกล้าไม่เป็นรองใครจริง ๆ 555 ไม่ใช่เวลานินทาเพื่อนเว้ย^^"เห้ย!!" อะไรของมันว่ะ"พะ พะ พี่คริส พี่รหัสแก กับ พี่น้ำมนต์ว่ะ""ไหนๆ" ไม่นะ เป็นแฟนกันใช่ไหมเนี่ย:'("นั่นไง ดูดิ เห้ย!!! เขาเป็นแฟนกันหรอว่ะ""ไม่หรอกแก ก็เขาเป็นดาวเดือนคณะก็ต้องทำงานด้วยกัน ธรรมดามากๆ" เข้าข้างตัวเองไว้ก่อนล่ะกัน แต่ภาวนาอย่าให้เป็นจริงล่ะกัน"มาเป็นชุดเลยนะค่ะ" "จะว่าไปเวลาพี่เค้าร้องเพลงก็เท่ห์เหมือนกันนะเนี่ย!!""เห้ยๆ เดี๋ยวพี่ชินจะหึงนะ""เกี่ยวอะไรกันเนี่ยเกด มากันคนละเรื่องเลย ไปเรียนดีกว่า""เห้ย!!! เกล้าาาาา" ฉันเรียกเกล้าสุดเสียงเพราะว่า......."โอ้ยๆ""แกนิเดินไม่ดูทางเลยนะ ดีนะเนี่ยที่แกแค่ขาหักอ่ะ ไม่งั้นแกนอนยาวแน่""ก็แกนั่นแหล่ะมัวแต่แซวฉันอ่ะ""จ้า ฉันผิดเอง ขอโทษนะ" นิสรุปฉันผิดใช่ไหมเนี่ย โลกนี้ช่างไม่ยุติธรรมซะเลย"แกคงต้องกลับบ้านคนเดียวนะ""โห้ย แล้วโรงพยาบาลอยู่ไกลกันจากหอด้วย ตายแน่ๆเลยอ่ะ แล้วนี่ก็ 16.54 น. แล้วอ่ะ รถติดแน่ๆ ถ้างั้นฉันไปก่อนนะแก""อ้าว!! พี่ชิน" "โอ้ย!! สงสัยจะไม่เหงาแล้วนะเกล้า""แล้วนี่มากับใครล่ะพี่ชิน" เกล้าถามพี่ชิน"พี่มากับไอ้นัทแล้วก็ไอ้คริสครับ" ห้ะ พี่คริสมาด้วยหรอเนี่ย"เกล้าฉันกลับก่อนนะ ไม่อยากเป็นกขค.""บายจ้ะ" ดีจริงๆเลยนะ รีบไล่เพื่อนเลยกริ๊งงงงงงง จะใครล่ะ แม่ฉันไง"ฮัลโหล มีอะไรป่าวค่ะ""ก็แม่เห็นลูกไม่มาที่หอสักที แม่ก็เลยฝากไว้ที่เคาว์เตอร์นะ ห้อง428 ห้องเดียวกันกับหนูเกล้าเพื่อนลูกนั่นแหล่ะ""ค่ะแม่ ขอบคุณนะค่ะ รักแม่ที่สุดเลย ""ขอบคุณพ่อดีกว่านะ พ่อจ่ายตังค์""5555 ค่ะๆ ขอบคุณนะค่ะ""จ้า รักลูกนะ""ค่ะ เดี๋ยวหนูกลับหอก่อนนะ""แล้วนี้อยู่ไหน เดี๋ยวแม่ไปรับ""อยู่โรงพยาบาลค่ะ เกล้าโดนรถชน ก็เลยมาเป็นเพื่อนค่ะ ""แล้วเกล้าเป็นอะไรมากไหม?""ขาหักค่ะ คงนอนยาวอ่ะค่ะ แต่แม่ไม่ต้องมารับหรอกค่ะ มันไกลค่ะ""โอเคจ้า""อุ้ย มาทำอะไรเนี่ย?""พาเพื่อนมาหาหมอค่ะ""อ๋อ คนที่โดนรถชนหน้ามหาลัยใช่ป่ะ""ใช่ค่ะ""แล้วนี่จะไปไหนอ่ะ" พี่คริสเป็นห่วงเราหรอเนี่ย ไม่มั้ง ไม่ใช่หรอก!!!"จะกลับบ้านค่ะ""ไป เดี๋ยวพี่ไปส่ง""ไม่เป็นไรค่ะ""ไปเถอะ""แต่หนูไม่ได้อยู่บ้านเดิมแล้วนะ""แล้วอยู่ไหนอ่ะ""อยู่หอในมหาลัยค่ะ""ถ้างั้นไปด้วยกันเลยก็ได้นะ อย่าลืมว่าพี่อยู่ที่นั้นเหมือนกัน""ไม่เป็นไรค่ะ" เอิ่ม!! คือฉันยืนเถียงกับเขานานมาก"นะนะ" พี่เค้าทำหน้าตาอ้อนฉัน พร้อมกับส่งรอยยิ้มแปลกมาให้ฉัน"ปะ ปะ ไปก็ได้ค่ะ" ฉันทำหน้าเต็มใจครึ่งไม่เต็มใจครึ่ง"ให้มันได้อย่างนี้สิครับ อย่าดื้อนะ" 555 พี่เค้าหาว่าฉันดื้อหรอ ฉันไม่ใช่เด็กแล้วนะสุดท้ายฉันก็ต้องนั่งซ้อนท้ายพี่เค้าไปอยู่ดี มันฟินนะ แต่ถ้าใครมาเห็นเนี่ยเค้าจะคิดยังไง พี่รหัส น้องรหัสหรอ ไม่มีทางแน่นอนค่ะ"กอดพี่ไว้สิ""ไม่เป็นไรค่ะ""นั่งคราวที่แล้วยังไม่เข็ดอีกหรอ""กะ กะ กอดก็ได้" ฉันถึงกับติดอ่างทุกครั้ง เมื่อพี่คริสให้ฉันทำแต่ละอย่างบี๊ดดดดดด"คราวนี้พี่ไม่หิวข้าวแล้วหรอค่ะ""หรืออยากให้หิวล่ะ จะไปเป็นเพื่อนไหม" คิดจะอ่อยหรอ !! หวังไปเถอะ"ไม่ล่ะ ดีแล้วค่ะ" "แล้วนี่พักอยู่ห้องอะไร""ถามทำไมค่ะ จะไปหาหรอ?" อ่อยมาอ่อยกลับ ไม่โกงจ้า"หาได้ป่าวล่ะ""ไม่ได้ค่ะ""แล้วพักอยู่ห้องอะไรเนี่ย? ยังไม่ตอบพี่เลย" ถ้าพี่เค้ามาหาฉันจริงๆล่ะ เห้ยๆ อย่าหลงตัวเองเว้ย"ห้อง428ค่ะ""ใกล้ๆห้องพี่เลยนะ""จริงหรอพี่""จริง พี่อยู่ห้อง425""จริงๆแล้วหนูอยู่กับเพื่อนค่ะ""คนที่โดนรถชนใช่ป่ะ พี่เห็นบ่อยๆ""ใช่ค่ะ -..-""พี่มัวแต่คุยเพลินเดี๋ยวรถล้มนะ""555 จะล้มได้ไง ถึงแล้ว!!""อ้าว!! ถึงแล้วหรอค่ะเนี่ย""ครับ ถึงนานแล้ว" อายตัวเองจริงนะเนี่ย"ถ้างั้นหนูไปก่อนนะ เหนียวตัวหมดแล้ว""ให้พี่ไปถูหลังให้ไหม " หมดกันสุภาพบุรุษของฉัน"อะไรของพี่เนี่ย" "อะไรของน้องเนี่ย" กวนประสาทจริงๆเลย "ไปแล้วนะค่ะ บาย""หิวข้าวโทรมาหาพี่นะ" จะโทรอะไรล่ะ เบอร์ยังไม่มีเลย ไปดีกว่า ฮู้เล้ ฮูเล้ "จะข่มตา แต่ฉันคงไม่อาจจะข่มใจ" เสียงโทรศัพท์ใหม่ไฉไลกว่าเดิม ว่าแต่เบอร์ใครเนี่ยไม่คุ้นเลย
End Kad Talk's
"เกด ตื่นได้แล้วลูก""ค่ะพ่อ""เร็วๆหน่อยนะ พ่อจะรีบไปทำงาน" ทำไมพ่อถึงรีบจริงๆเลยเนี่ย โอ้ย!!! เพลียโว้ย!!! "เกด กินอะไรรองท้องไปก่อนไหม""ค่ะแม่ แต่ว่าใส่กล่องข้าวล่ะกันนะค่ะ""ได้จ๊ะ""เกด""ค่ะพ่อ""เตรียมของครบยังลูก ถ้าเอาไปไม่ครบเดี๋ยวจะลำบากนะ""ครบแล้วค่ะ"
เอี๊ยดดดดดด
"เดี๋ยวพ่อกับแม่ไปคุยเรื่องหอพักก่อนนะ ""ถ้างั้นเดี๋ยวหนูไปเรียนก่อนนะค่ะ แล้วถ้ามีอะไรก็โทรมาหาหนู""อ้าว! เกดเปลี่ยนเคสใหม่หรอลูก สวยดีนะ"สวยอยู่แล้วค่ะ คนหล่อซื้อให้ อิอิ"อ๋อ พี่รหัสซื้อให้ค่ะ""จ้ะ เดี๋ยวแม่ไปก่อนนะ"เออ ลืมเปิดของขวัญไปเลยอ่ะ เอิ่ม..! อยู่นี้เอง จะเป็นอะไรนะ แกะ แกะ แกะ ว้าว!! เสื้อคู่นินา แล้วอีกตัวอ่ะ ช่างมันเถอะ น่ารักดีจัง ^^หอน่าอยู่จังเลยอ่ะ ว่าแต่พี่คริสก็อยู่ที่นี้นิ ถ้าเรามาอยู่นี้ก็ต้องเจอกันทุกวันแน่เลย แค่คิดก็ฟินแล้ว"แกๆ" ฉันหันหน้าไปมองเสียงที่เรียกหาฉัน"แกๆ เกด ยัยเกด" เกล้าไงจะใครล่ะ"ห้ะๆ เรียกฉันซะ!! นึกว่าไฟไหม้นะเนี่ย""ก็ฉันเรียกแกเป็นสิบรอบแล้วนะเนี่ย""งั้นหรอ ฉันคงคิดอะไรเพลินไปหน่อย""คิดถึงคุณพี่คริสขาแน่ๆเลยใช่ไหม" "ก็ใช่อ่ะดิ เอ้ย ไม่ใช่ๆ ใช่ซะเมื่อไหร่""จ้า!! เมื่อกี้ฉันเจอพ่อแม่แกด้วยอ่ะ""อืม ฉันว่าเราไปเรียนเหอะ ถ้ารอพ่อแม่ฉัน น่าจะอีกยาวเลย""อืม ฉันก็ว่างั้นแหล่ะ""อยู่ไกลจนสุดสายตา ไม่อาจเห็นว่าเราใกล้กัน..""เห้ย!!ใครร้องเพลงอ่ะ โครตเพราะเลย""เออว่ะ ฉันก็ว่างั้นแหล่ะ" เรื่องผู้ชายเนี่ย ยายเกล้าไม่เป็นรองใครจริง ๆ 555 ไม่ใช่เวลานินทาเพื่อนเว้ย^^"เห้ย!!" อะไรของมันว่ะ"พะ พะ พี่คริส พี่รหัสแก กับ พี่น้ำมนต์ว่ะ""ไหนๆ" ไม่นะ เป็นแฟนกันใช่ไหมเนี่ย:'("นั่นไง ดูดิ เห้ย!!! เขาเป็นแฟนกันหรอว่ะ""ไม่หรอกแก ก็เขาเป็นดาวเดือนคณะก็ต้องทำงานด้วยกัน ธรรมดามากๆ" เข้าข้างตัวเองไว้ก่อนล่ะกัน แต่ภาวนาอย่าให้เป็นจริงล่ะกัน"มาเป็นชุดเลยนะค่ะ" "จะว่าไปเวลาพี่เค้าร้องเพลงก็เท่ห์เหมือนกันนะเนี่ย!!""เห้ยๆ เดี๋ยวพี่ชินจะหึงนะ""เกี่ยวอะไรกันเนี่ยเกด มากันคนละเรื่องเลย ไปเรียนดีกว่า""เห้ย!!! เกล้าาาาา" ฉันเรียกเกล้าสุดเสียงเพราะว่า......."โอ้ยๆ""แกนิเดินไม่ดูทางเลยนะ ดีนะเนี่ยที่แกแค่ขาหักอ่ะ ไม่งั้นแกนอนยาวแน่""ก็แกนั่นแหล่ะมัวแต่แซวฉันอ่ะ""จ้า ฉันผิดเอง ขอโทษนะ" นิสรุปฉันผิดใช่ไหมเนี่ย โลกนี้ช่างไม่ยุติธรรมซะเลย"แกคงต้องกลับบ้านคนเดียวนะ""โห้ย แล้วโรงพยาบาลอยู่ไกลกันจากหอด้วย ตายแน่ๆเลยอ่ะ แล้วนี่ก็ 16.54 น. แล้วอ่ะ รถติดแน่ๆ ถ้างั้นฉันไปก่อนนะแก""อ้าว!! พี่ชิน" "โอ้ย!! สงสัยจะไม่เหงาแล้วนะเกล้า""แล้วนี่มากับใครล่ะพี่ชิน" เกล้าถามพี่ชิน"พี่มากับไอ้นัทแล้วก็ไอ้คริสครับ" ห้ะ พี่คริสมาด้วยหรอเนี่ย"เกล้าฉันกลับก่อนนะ ไม่อยากเป็นกขค.""บายจ้ะ" ดีจริงๆเลยนะ รีบไล่เพื่อนเลยกริ๊งงงงงงง จะใครล่ะ แม่ฉันไง"ฮัลโหล มีอะไรป่าวค่ะ""ก็แม่เห็นลูกไม่มาที่หอสักที แม่ก็เลยฝากไว้ที่เคาว์เตอร์นะ ห้อง428 ห้องเดียวกันกับหนูเกล้าเพื่อนลูกนั่นแหล่ะ""ค่ะแม่ ขอบคุณนะค่ะ รักแม่ที่สุดเลย ""ขอบคุณพ่อดีกว่านะ พ่อจ่ายตังค์""5555 ค่ะๆ ขอบคุณนะค่ะ""จ้า รักลูกนะ""ค่ะ เดี๋ยวหนูกลับหอก่อนนะ""แล้วนี้อยู่ไหน เดี๋ยวแม่ไปรับ""อยู่โรงพยาบาลค่ะ เกล้าโดนรถชน ก็เลยมาเป็นเพื่อนค่ะ ""แล้วเกล้าเป็นอะไรมากไหม?""ขาหักค่ะ คงนอนยาวอ่ะค่ะ แต่แม่ไม่ต้องมารับหรอกค่ะ มันไกลค่ะ""โอเคจ้า""อุ้ย มาทำอะไรเนี่ย?""พาเพื่อนมาหาหมอค่ะ""อ๋อ คนที่โดนรถชนหน้ามหาลัยใช่ป่ะ""ใช่ค่ะ""แล้วนี่จะไปไหนอ่ะ" พี่คริสเป็นห่วงเราหรอเนี่ย ไม่มั้ง ไม่ใช่หรอก!!!"จะกลับบ้านค่ะ""ไป เดี๋ยวพี่ไปส่ง""ไม่เป็นไรค่ะ""ไปเถอะ""แต่หนูไม่ได้อยู่บ้านเดิมแล้วนะ""แล้วอยู่ไหนอ่ะ""อยู่หอในมหาลัยค่ะ""ถ้างั้นไปด้วยกันเลยก็ได้นะ อย่าลืมว่าพี่อยู่ที่นั้นเหมือนกัน""ไม่เป็นไรค่ะ" เอิ่ม!! คือฉันยืนเถียงกับเขานานมาก"นะนะ" พี่เค้าทำหน้าตาอ้อนฉัน พร้อมกับส่งรอยยิ้มแปลกมาให้ฉัน"ปะ ปะ ไปก็ได้ค่ะ" ฉันทำหน้าเต็มใจครึ่งไม่เต็มใจครึ่ง"ให้มันได้อย่างนี้สิครับ อย่าดื้อนะ" 555 พี่เค้าหาว่าฉันดื้อหรอ ฉันไม่ใช่เด็กแล้วนะสุดท้ายฉันก็ต้องนั่งซ้อนท้ายพี่เค้าไปอยู่ดี มันฟินนะ แต่ถ้าใครมาเห็นเนี่ยเค้าจะคิดยังไง พี่รหัส น้องรหัสหรอ ไม่มีทางแน่นอนค่ะ"กอดพี่ไว้สิ""ไม่เป็นไรค่ะ""นั่งคราวที่แล้วยังไม่เข็ดอีกหรอ""กะ กะ กอดก็ได้" ฉันถึงกับติดอ่างทุกครั้ง เมื่อพี่คริสให้ฉันทำแต่ละอย่างบี๊ดดดดดด"คราวนี้พี่ไม่หิวข้าวแล้วหรอค่ะ""หรืออยากให้หิวล่ะ จะไปเป็นเพื่อนไหม" คิดจะอ่อยหรอ !! หวังไปเถอะ"ไม่ล่ะ ดีแล้วค่ะ" "แล้วนี่พักอยู่ห้องอะไร""ถามทำไมค่ะ จะไปหาหรอ?" อ่อยมาอ่อยกลับ ไม่โกงจ้า"หาได้ป่าวล่ะ""ไม่ได้ค่ะ""แล้วพักอยู่ห้องอะไรเนี่ย? ยังไม่ตอบพี่เลย" ถ้าพี่เค้ามาหาฉันจริงๆล่ะ เห้ยๆ อย่าหลงตัวเองเว้ย"ห้อง428ค่ะ""ใกล้ๆห้องพี่เลยนะ""จริงหรอพี่""จริง พี่อยู่ห้อง425""จริงๆแล้วหนูอยู่กับเพื่อนค่ะ""คนที่โดนรถชนใช่ป่ะ พี่เห็นบ่อยๆ""ใช่ค่ะ -..-""พี่มัวแต่คุยเพลินเดี๋ยวรถล้มนะ""555 จะล้มได้ไง ถึงแล้ว!!""อ้าว!! ถึงแล้วหรอค่ะเนี่ย""ครับ ถึงนานแล้ว" อายตัวเองจริงนะเนี่ย"ถ้างั้นหนูไปก่อนนะ เหนียวตัวหมดแล้ว""ให้พี่ไปถูหลังให้ไหม " หมดกันสุภาพบุรุษของฉัน"อะไรของพี่เนี่ย" "อะไรของน้องเนี่ย" กวนประสาทจริงๆเลย "ไปแล้วนะค่ะ บาย""หิวข้าวโทรมาหาพี่นะ" จะโทรอะไรล่ะ เบอร์ยังไม่มีเลย ไปดีกว่า ฮู้เล้ ฮูเล้ "จะข่มตา แต่ฉันคงไม่อาจจะข่มใจ" เสียงโทรศัพท์ใหม่ไฉไลกว่าเดิม ว่าแต่เบอร์ใครเนี่ยไม่คุ้นเลย
End Kad Talk's
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
7.5 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
2.5 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
2.5 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ