พี่รหัสหน้าใส กับยัยน้องรหัสน่าเลิฟ - My code

     Chis Talk's

เห้อ!!! ผมคิดว่านับวันผมยิ่งชอบเธอมากขึ้นเรื่อยๆ
"ฮัลโหล สวัสดีค่ะ ใครค่ะ"
"จำเสียงพี่ไม่ได้หรอ?"
"ใครค่ะ" น้องจำผมไม่ได้จริงๆหรอ
"ก็พี่รหัสสุดหล่อไง" ใครว่าผมหลงตัวเองครับ มันไม่จริ้งไม่จริง
"พี่คริสหรอเนี่ย เอาเบอร์หนูมาได้ไงค่ะ"
"พี่เป็นถึงเดือนคณะนะ พี่รู้ประวัติทุกคนแหล่ะ"
"ค่ะ คนหล่อ ไม่ต้องเอาตำแหน่งมาอวดเลย"
"ไม่ได้อวดนะก็คนมันหล่อจริงๆนิ"
"ค่ะๆ หนูไปแล้วนะ บ้ายบายค่ะ"
"ครับ"
เห้อ!! เธอช่างน่ารักจริงๆครับ เธอทำให้ผมรักเธอโดยไม่มีข้อแม้ รักนะเด็กน้อย

End Chis Talk's

Kad Talk's

ทำไมพี่คริสถึงเป็นคนแบบนี้เนี่ย ไปเอาเบอร์เรามาซะงั้น น่ารักชะมัด ถึงห้องแล้ว!!
แก้ก แก้ก แก้ก!! เปิดก็ไปก็เจอแต่อะไรก็อะไรก็ไม่รู้ โห้ยห้องนิสุดจะบรรยาย รกมากๆเลยอ่ะ ว่าแต่แล้วเสื้อผ้าล่ะ ตายแล้ว!! อยู่บนรถนินา แล้วเกล้ามันมีเสื้อมั้ยเนี่ย ? ลองไปเปิดตู้ดูดีกว่า เห้ย ไม่มีเลยว่ะ หืม!! แล้วจะเอาเสื้อผ้าที่ไหนใส่เนี่ย ไม่มีตังค์ซื้อแล้วนะ ข้าวก็ยังไม่ได้กิน ถ้าตัดห้องตอนนี้ก็คงเหนื่อยแล้วก็หิวแน่ๆเลยอ่ะ หรือจะนั่งซักผ้าดีเนี่ย เอ้ย!! ซักไม่ได้นิ เกล้ามันไปซักที่ร้าน โอ้ย!! จะบ้าตาย มาอยู่หอวันแรกก็เจอปัญหาแล้ว เอ่ย!!!! โอ้ย!! ไฟดับ เห้ย!! ปัญหาอะไรนักว่ะ อยากจะร้องไห้ เปิดไฟฉายในโทรศัพท์ก็ได้ว่ะ ตื้ด ตื้ด !!... แบตหมด เหี้ยเอ้ย!! ต้องอะไรจากฉันว่ะ เอิ่ม.. มีไฟฉายมั้ยเนี่ย โอ้ย มองไม่เห็นเว้ย แล่วเทียนล่ะว่ะ น่าจะมี ว่าแต่มันอยู่ไหน นี่ไง
เย้ๆ เอ้า แล้วไฟแช็คล่ะ ไม่มีหรอเนี่ย ดีจริงๆ มีเทียนแต่ไม่มีไฟแช็ค ปรบมือให้สามแปะ กับความซวยครั้งนี้ แล้วข้างนอกไฟดับไหมเนี่ย .. ลองไปดูดีกว่า อึ้ย! ดับหมดเลยอ่ะ 425 ใช่ สิ
ห้องพี่คริส ลองไปเคาะดูดีกว่า ว่าแต่เราเป็นผู้หญิงนะ ไปห้องผู้ชายจะดีนะ เอ้ย!! จะดีหรอ?
วินาทีนี้สิ่งสำคัญคือความสว่าง ลองไปเคาะก็ไม่เสียเน๊าะ!! ^^
ว่าแต่ไปทางซ้ายหรือขวาว่ะเนี่ย ทางซ้ายมั้ง หรือขวา ขวามั้ง ซ้ายดิ เอ้า!! ทางซ้าย
428 427 426 424 เอ้า! ป้าย 425 ไปไหนอ่ะ เอิ่ม!!! หล่นอยู่นี้เอง ห้องนี้แหล่ะ
ก๊อก ก๊อก ก๊อกๆๆ มีคนอยู่ไหมค่ะ
"ไม่มีครับ" เอ้า แล้วนี่ใครพูดว่ะ
"แล้วใครพูดค่ะ"
"คริสครับ" แล้วเมื่อกี้บอกว่าไม่มีคนอยู่
"พี่คริสค่ะๆ"
"ใครครับ"
"น้องรหัสค่ะ พอดีมีเรื่องอยากให้ช่วยค่ะ"
"ช่วยตัวเองได้ไหมครับ" ถ้าได้จะมาหาทำไมว่ะ
"พี่คริสค่ะ เร็วๆค่ะ"
"ครับๆ แปบนะครับ"
"ค่ะๆ"
........
"มีอะไรให้ช่วยหรอ?"
"พอดีที่ห้องไฟดับค่ะ แล้วไม่มีเสื้อผ้าด้วย ข้าวยังไม่ได้กินด้วยอ่ะค่ะ"
"กลัวผีหรอ?"
"ป๊าววว ไม่ได้กลัวเล๊ย"
"ไม่ค่อยกลัวเลยนะ"
"เข้ามาก่อนดิ" พี่เค้าชวนฉันเข้าห้องหรอ ไม่นะ!
เราเป็นผู้หญิงนะ จะเข้าได้ยังไงล่ะ
"ไม่ๆๆๆๆ"
"พี่ไม่ทำอะไรหรอกครับ พี่คือพี่รหัสน้องนะ เราต้องอยู่ด้วยกันอีกนานเลย
"แล้วถ้าไม่ใช่ล่ะพี่"
"ก็...ไม่รู้สินะ"
"เข้าก็ได้ค่ะ อย่าทำอะไรนะ หนูเป็นผู้หญิงที่แสนจะบอบบาง" เห้ย!! ตอบตกลงได้ไงเนี่ย
"ห้องพี่คริสไฟไม่ดับหรอ?"
"ถ้าดับแล้วอุ้ยจะเห็นแสงไฟได้ยังไงล่ะ"
"พี่คริสกวนอีกแล้วนะ"
"พี่ไม่ได้กวนเลย พี่อยู่เฉยๆอยู่เลยนะเนี่ย!!"
"ไม่คุยกับพี่แล้ว"
สุดท้ายฉันก็เข้าไปในห้องของพี่คริสจนได้
"พี่คริสห้องน้ำอยู่ไหนค่ะ แล้วพี่คริสเสื้อผ้าตัวเล็กๆไหมค่ะ"
"ไม่มีอ่ะ พอดีพี่ใส่แต่ตัวที่พอดีกับพี่อ่ะ ใส่เสื้อเชิ้ตพี่ได้ไหมล่ะ"
"อยู่ไหนค่ะ"
"อ่ะนี่ไง อันนี้แหล่ะจ้ะ"
"เดี๋ยวหนูขอไปลองก่อนนะ"
"ระวังใส่แล้วไม่ได้ถอดนะ "
"ทำไมอ่ะ"
"ก็อุ้ยอาจจะติดใจในกลิ่นน้ำหอมอันโรแมนติกของพี่ก็ได้" แหวะ!! นับวันก็ยิ่งหลงตัวเองเพิ่มขึ้นเรื่อยๆนะ
เข้าไปลองเสื้อดีกว่า พี่เค้าแลจะมีรสนิยมที่ดูดีไม่น้อยเลย ดูสิใช้เสื้อเชิ้ตสีฟ้าอ่อน ทำให้ดูมีมาดนิ่งเป็นของตนเอง โอ้โห! หลวมอ่ะ ก็พี่คริสเค้าตัวใหญ่กว่าเราเยอะเลยนะเนี่ย แต่ไม่เป็นอะไรหรอก ดีกว่าไม่มีใส่
"แทแดนนนนน เสร็จแล้วค้าาา"
"โอ้โห!! ใส่ได้ด้วย" ใส่ได้อะไรล่ะ หลวมจะตาย
"ค่ะ ^^"
"หิวข้าวยังครับ?"
"ก็นิดหน่อยค่ะ"
"ถ้างั้นกินอะไร?"
"อะไรก็ได้ค่ะ"
"ไข่เจียวได้ไหม พอดีห้องพี่ของหมด"
"ก็ได้ค่ะ"
"นี่จะเป็นไข่เจียวที่พิเศษที่สุดแน่นอน พี่รับรองเลย"
"ค่ะๆ จะรอนะค่ะ"
หืม!! ห้องพี่คริสโครตเรียบร้อยเลยอ่ะ ดียิ่งกว่าห้องเราอีก ผู้หญิงมีอายเลยค่ะ โห้ย!! หอมอ่ะ
ไข่เจียวสวรรค์หรือป่าวเนี่ย
"มาแล้วๆ"
"โห้!! พี่คริส โคตะระความหอมเลยอ่ะ"
"นอกจากหอมแล้ว ยังอร่อยอีกด้วยนะ"
"โม้ป่าวเนี่ย?! ไหนๆลองชิมหน่อยสิ"
อั้มๆๆๆ โอ้ย!!อร่อยชะมัดเลยอ่ะ
"อร่อยไหม?"
"อร่อยมากๆเลยค่ะ"
"ติดใจหรือยัง?"
"ติดใจอะไรพี่คริส"
"ก็ติดใจพี่ เอ้ย ติดใจไข่พี่ เอ้ย ติดใจรสอาหารของพี่ไง" โห้ย พูดติดๆขัดๆตั้งนาน
"ก็นิดนึงนะ"
"อยากกินทุกวันไหมล่ะ"
"ก็อยากดิ ใครได้พี่คริสเป็นแฟนนี้ โครตโชคดีเลยอ่ะ"
"ยังไงอ่ะ" อีบ้า ไม่รู้จริงๆหรอ
"ก็พี่หน้าตาดีก็ดี"
"อันนี้แน่นอนครับ"
"แล้วก็ใจดี ขี้อ่อยด้วย"
"ไม่มี้ พี่ไม่เคยอ่อยเล้ยยย"
"โอ้โห!!! เสียงสูงปรี๊ดดดดดดเลยนะค่ะคุณพี่ขา"
"ใครเสียงสูง ไม่มี้เลยยย"
"แถมพี่ยังทำอาหารอร่อย ห้องก็เรียบร้อยสุดๆเลย ห้องหนูไม่สะอาดเท่าพี่เลยนะ"
"ก็ให้พี่ไปอยู่ด้วยดิ เดี๋ยวทำให้ทุกวันเลยครับ"
"จะบ้าหรอ?? หนูเป็นผู้หญิงนะ"
"55555 พี่ล้อเล่นนะครับ พี่คือสุภาพบุรุษจะตาย"
"อี้!!! หลงตัวเองสุดๆเลยอ่ะ" แต่ก็น่ารักที่สุดเหมือนกันนะ ^^
"เห้ยยยย!!" เสียงของเรา2คนร้องขึ้นมาพร้อมกัน เกิดอะไรขึ้นน่ะหรอ!! ไฟดับไงล่ะ
"พี่คริส มืดอ่ะ พี่อยู่ไหนเนี่ย!!"
"พี่...อยู่.....นี้"
"พี่จะลากเสียงทำไมเนี่ย น่ากลัว"
"ก็กอดพี่สิ"
"มากงมากอดอะไรของพี่เนี่ย หนูกลัวนะ พี่มีไฟฉายไหม แล้วตะเกียงล่ะ เทียนด้วย ไฟแช็คอ่ะ มีไหม พี่คริส ตอบหนูสิ ตอบสิ"
"โอ้โห!!! พี่จะตอบได้ไหมล่ะเนี่ย ไม่เว้นช่องให้พี่พูดมั้งเลยย"
"อุ้ย! โทษทีค่ะ ตกใจอ่ะ !! แล้วสรุปมีอะไรที่ให้แสงสว่างได้มั้งค่ะ"
"ก็มีไฟจากโทรศัพท์เนี่ย!!"
"ไหนๆพี่คริส เอามาให้หนูดิ"
"อ้ะๆ นี่ๆเอาไปสิ"
"เห้ยย!!" นี่มันเคสเหมือนของเราเป๊ะเลยอ่ะ พี่เค้าซื้อมาเป็นคู่หรอเนี่ย!! เห้ยย!! บังเอิญมั้ง
"เคสสวยดีนะพี่คริส"
"เหมือนที่อุ้ยใช้เลยเนอะ"
"ค่ะ เป๊ะเลย ชัดเลยย"
"พี่อุตส่าห์เลือกให้น้องรหัสสุดสวยของพี่ต้องนาน"
"สุดสวยอะไรของพี่ ไม่เห็นจะสวยเลย หนูขี้เหร่จะตาย"
"พี่เคยบอกว่ายังไง? ลืมหรอ"
"บอกอะไรอ่ะพี่คริส"
"ก็... ถึงอุ้ยจะมองว่าตัวเองไม่สวยแค่ไหน แต่อุ้ยสวยสำหรับพี่เสมอนะ" อย่างกะฉากในนิยายเลย อร้าย!! เขินน ^^
"โห้!! พี่แม่งโครตขี้โม้เลยอ่ะ"
"555 เดี๋ยวพี่ลองไปดูก่อนนะ ว่าไฟที่นี้มีปัญหาอะไรป่าว"
"หืมๆ ไม่เอาพี่คริส หนูกลัวผี" อีตาบ้า คนยิ่งกลัวๆอยู่นะ ยังจะปล่อยให้ฉันอยู่คนเดียวอีกอ่ะ
"ถ้างั้นก็ไปด้วยกัน ตกลงไหม?"
"ก็ได้ค่ะๆ ในนี้ร้อนมากด้วยอ่ะ"
"ถ้างั้นไปกัน เดินดีๆด้วยล่ะ"
"ค่ะะๆ"

แป้บ แป้บๆๆ

เสียงของไฟที่ดับไปสักครู่ เริ่มสว่างขึ้นทีละดวงสองดวง
"เย้ๆ ไฟติดแล้ว"
"ดีใจจริงๆเลยนะคร้าบบ ไม่อยากอยู่กับพี่หรอ?" อยากอยู่สิค่ะ เอ้ย ไม่ใช่แล้ว เราคือนางเอกนะ รักษาภาพพจน์หน่อยสิ
"ไม่อยากอยู่หรอกค่ะ "
"โห้! พูดแบบนี้รังเกียจพี่หรอ?"
"โอ้ๆ คุณพี่รหัสคนนี้ขี้งอนจริงเลย"
"55555 พี่ไม่ได้งอนเลย พี่บอกแล้วไง พี่สุภาพบุรุษ ต่อให้อุ้ยอยู่กับพี่ทั้งคืนพี่ก็ไม่ทำอะไรหรอก"
"ก็ลองพี่ทำสิ หนูจะตบซ้ายตบขวาตบหน้าตบหลังเลย"
"จะลองตบไปล่ะ.." อึ้ย!! อีพี่คริสโหดจริงไรจริง คิดจะตบฉันหรอ?
"แต่...."
"แต่อะไร?"
"แต่ไม่ได้ตบด้วยมือนะ" ห๊า?! ไม่ได้ตบด้วยมืองั้นหรอ หรือจะใช้บาทาตบฉัน ไม่เอานะ ! ฉันกลัว
"แล้วจะตบยังไงล่ะ"
"ก็.. ตบด้วยปากไง" ห้ะ! อีพี่คริสพูดอะไร
ออกมาน่ะ เดี๋ยวก็จับปล้ำซะหรอก !!
"จะบ้าบอคอหอยพอกแล้วพี่!?!"
"อยากจะลองมั้ยล่ะฮ้ะ!!"
"อีบ้าเอ้ย!! ไปแระ" ฉันรีบวิ่งไปสุดชีวิต เพราะอะไรนะหรอ ก็ฉันกลัวว่าอีพี่คริสมันจะจริงนะสิ
เอี๊ยดดดด!! เสียงฝีเท้าฉันเบรคดังขึ้น พร้อมกับที่ฉันก้าวเท้ากลับไปที่ห้องของพี่คริสอีกครั้ง
"อ้าว!! กลับมาทำไม อยากจะลองหรอ!"
"ป๊าวว! แค่กลับมาเอาข้าวไข่เขียว ไปแล้วนะ ไว้เดี๋ยวเอาจานมาคืนนะ.."
"คร้าบบบ.." เสียงของพี่คริสตามหลังฉันมา หลังจากที่ฉันวิ่งหายกลับไปที่ห้อง
แล้วทำไม? ฉันจะต้องกลับไปเอาข้าวไข่เจียวของพี่คริสมาด้วยเนี่ย บ้าชะมัดยากเลย! ไร้เหตุผลสิ้นดีจริงๆ
รียเข้านอนดีกว่า ว่าแต่พรุ่งนี้ไม่มีเรียนหนินา ฮ่าๆ หลับยาวเลยคราวนี้ ถ้าใครกล้ามาปลุกฉันนะ จะจับปล้ำซะให้หมดเลย..!