I'm Psychosis เออ ! พอดี กูมันโรคจิต!

Chapter 8 : เปลี่ยนแปลง 
 Sin:Talk 
ผมเบิกตาอึ้งกับคำพูดของพี่โจ  ไม่คิดว่าไอ้พี่โจมันจะเป็นเอามากขนาดนี้  มีความรับปิดชอบสูงส่งมาก  กูขอคารวะ  =__=   จะมาเลิกทำสิ่งชั่วๆ เลว ๆ  เพราะกะอีแค่ผมเนี่ยนะ  เหอะๆ  ให้ตายกูก็ไม่เชื่อหรอกเว้ย ตะกี้มึงยังนัวเนียอยู่กับสาวอยู่เลยทั้งๆที่เมื่อวานบอกว่าเป็นแฟนกู   
"ผมจะรู้หรอ  เรื่องของพี่ดิ พี่อยากจะเลิกพี่ก็เลิกไป  ไม่เห็นจะเกี่ยวกับผม "ผมพูดแต่กลับหลบตาร่างสูงตรงหน้า สายตาไอ้พี่โจดูจริงจัง  แน่วแน่มากจนผมไม่กล้าสบตาเค้าเลย 
"จะเกี่ยวหรือไม่เกี่ยว  มึงก็คอยดูแล้วกัน " ไอ้พี่โจถอนหายใจกับความดื้อด้านของผม แล้วขยี้หัวผมเล่นสองสามทีก่อนจะเดินออกไป 
เห้ย! มีสิทธิอะไรมาเล่นหัวกูเนี่ย!!  วอนแล้วมึง!!!  
"ไอ้พี่โจบ้า " 
Sin:end 
............ 
ตอนนี้ไอ้พี่คินขับรถพาผมมาที่ๆหนึ่งครับ 
ถามว่าที่ไหนเหรอ =__= 
หัวหินไง!!! พากูมาซะไกลเลย  กะว่าให้กูหนีกลับไม่ได้ละซิมึง! 
"มึงหิวไหม อยากไปไหน?"  ผมหันควับไปจิกใส่ไอ้พี่คิน ลากกูมาถึงหัวหินแล้วยังจะมีหน้ามาถามว่าอยากไปไหน 
"ผมไม่หิว  ผมอยากกลับบ้าน "   
"หึ! ไม่อยากอยู่กับกูขนาดนั้นเลย"ไอ้พี่คินที่ขับรถอยู่หันหน้ามามองผมเห้ยๆ ขับรถ ก็มองถนนดิว่ะ เดี๋ยวก็ลงไปนอนเล่น ชิวๆข้างทางกันหรอก ผมยังไม่อยากนอนตอนนี้นะ ! =__= 
" เออ!ใช่! รู้อย่างนี้ พี่ก็ควรจะเลิกยุ่งกับผมได้แล้ว"ผมเถียงแต่กลับหันหน้าออกมองวิวทะเลด้านนอก  ไม่สบตาร่างสูง 
ไอ้พี่คินมองผมไม่นานก็ต้องหันกลับไปขับรถต่อ   ร่างสูงถอนหายใจหนักๆ แต่ก็ไม่ได้พูดอะไรอีก 
 
 
" ลงมา" ผมที่ฟุบหลับไปตอนไปตอนไหนก็ไม่รู้ ตื่นเพราะเสียงเรียกของไอ้พี่คิน พอผมจะลุก เสื้อของพี่คินที่มาคลุมตัวผมอยู่ก็ล่วงลงพื้น  นี่ไอ้พี่คินเป็นคนห่มให้ผมเหรอเนี่ย   หึ้ย! คิดแล้วหน้าผมก็ร้อนขึ้นมา   
" จะยืนนิ่งอยู่ตรงนั้นอีกนานไหม ? กูหิว จะกินไหม ข้าวน่ะ" หมดกันฟิลลิ่งกู  กำลังได้ที่เลย  โดนมารตัวยักษ์ขัดซะได้  =__= 
" เออ!"ผมตอบเสียงหงุดหงิดแล้วรีบเดินจ้ำอ้าวตามหลังพี่คินเข้าร้านอาหารทะเล 
 
พี่คินเป็นคนสั่งอาหารเองทั้งหมด เมื่อเห็นผมนั่งทำหน้าเบื่อโลกอยู่ข้างๆ  ร่างสูงหงุดหงิดนิดหน่อยแต่ก็ไม่ได้พูดว่าอะไร  ผมหันไปมองพนักงานเสิร์ฟที่กำลังยกอาหารมาที่โต๊ะ แล้วก็ต้องอึ้ง! 
เห้ย! นี่มันของโปรดผมทั้งนั้นเลยนี่นา    ผมเหล่ตามองพี่คิน  ร่างสูงมองหน้าแล้วยิ้ม  ไม่ใช่ยิ้มที่ผมเกลียดนั่น แต่เป็นยิ้มที่ผมรู้สึกว่ามันจริงใจที่สุดของไอ้พี่คินแล้ว ผมอึ้งกับรอยยิ้มสะพรึงโลกนั่นแล้วก๋รีบแก้เก้อด้วยการกินอาหาร ไม่ว่าจะเป็นปูนึ่ง ปลาหมึกผงกะหรี่  อีกบลาๆ จนรู้สึกว่า  นี่กูแดกหรือ เขมือบว่ะเนี่ย 
" กินเร็วไปแล้วมึง  เดี๋ยวก็ติดคอหรอก" ไอ้พี่คินพูดยิ้มๆ   ก่อนจะเอามือมาขยี้หัวผมจนมันชี้โด่ชี้เด่ ไม่เป็นทรง 
"เล่นหัวผมทำไม  ไม่ชอบนะ !! "ผมว่า แต่ในใจกลับสั่นไหวแปลกๆ  หน้าผมเริ่มร้อนๆ โหย  อากาศร้อนว่ะ  ฟู่ๆ  ไอ้พี่คินมองหน้าผมแล้วก็ขมวดคิ้ว 
" เป็นไรมึง? ทำไมหน้าแดงๆ"ถามอย่างเดียวไม่พอ เอามือมาแตะหน้าผากผมอีก  ผมเบือนหน้าหันไปทางอื่น  แต่พี่คินก็ไม่ยอมลดมือออกจากหน้าผม 
"มึงรู้ไหมเยลลี่ กูชอบ  มึงน่ารัก"ผมเบิกตากว้างสุดๆเท่าที่จะกว้างได้  อึ้งมากครับ  พูดว่าชอบกูได้หน้าตาเฉย ผมรู้สึกว่าอากาศรอบข้างมันร้อนขึ้นเรื่อยๆ 
"พูดมากว่ะพี่  กินไปเลยไป! "ผมจัดการยัดขาปูใส่ปากพี่คิน  มันหัวเราะร่าก่อนจะหยิบปูในปากมาเคี้ยวๆต่อ แล้วใช้สายตาที่โคตรเจ้าเล่ห์มองผม หึ้ย  จ้องกูอยู่นั่นแหละ  จะจ้องไปถึงไหนวะ !!  =/////= 
"เวลามึงเขิน น่ารักดีนะ " ผมแทบอยากจะมุดดินหนีไปจากร้านนี้ทันที  เพราะโต๊ะอาหารที่นี่มันจะติดๆกัน  ไม่ได้ห่างกันขนาดนั้น  จึงทำให้เวลาคุยอะไรกัน  โต๊ะรอบข้างก็จะพลอยได้ยินไปด้วย แล้วไอ้พี่คินนี่ก็พูดจัง!   อ๊ากกกก  ผมจะระเบิด  บู๊ม!กลายเป็นโกโก้ครั้น=_=อยู่แล้วนะ!! 
" พี่คิน! ผมจะไม่กินแล้วนะ ถ้าพี่ยังพูดอยู่น่ะ"ผมแสร้งทำหน้าโกรธใส่ไอ้พี่คิน  มันยิ้มมุมปากนิดๆก่อนจะนั่งเงียบๆ  กินอาหารที่ทยอยมากันต่อ 
พอกินเสร็จ  พวกเราก็มาเดินเล่นที่ชายหาดครับ  ตอนนี้ผมรู้สึกผ่อนคลายขึ้นเยอะ เวลาอยู่กับพี่คิน  เพราะมันเดินเงียบๆไง  ดีละ  ไม่ต้องพูดอะไรหรอก   ผมหยุดเดินแล้วย่อตัวก้มลงมองพื้นทราย  ก่อนจะค่อยๆไล่ตาม เจ้าปูตัวเล็กๆ ที่วิ่งกันดุ๊กๆ  ไปอย่างนึกสนุก   ฮ่าๆ  นี่แน่ะ ๆ   ผมจัดการดักที่รู  ก่อนที่เจ้าปูจะลงไปได้ ก่อนจะจับมันขึ้นมากุมไว้ในมือ 
"พี่คิน!!! "  ผมกะจะแกล้งเอาปูไปหลอกพี่คินซะหน่อย  ไม่รู้มันจะกลัวหรือเปล่า  แต่เคยได้ยินมาว่าคนหล่อชอบกลัวอะไรแปลกๆ  ไอ้พี่คินมันอาจจะกลัวปูก็ได้นะ  ฮ่าๆ    
" อะไร"มันหยุดเดินก่อนจะหันหลังมามองผม 
"แห่!!! ปู!!!!!! "  ผมพูดก่อนจะโยนปูตัวเล็กๆใส่หน้าไอ้พี่คิน เอาให้กลัวจนแต๋วแตกเลยดีกว่า ขอโทษนะน้องปู  ที่พี่ทำหนูเจ็บ  แต่เพื่อความสะใจของพี่  อภัยให้พี่เถอะ ฮ่าๆ 
" อะไรของมึง=__="แต่ผมก็ต้องผิดหวังอย่างแรงเมื่อพอโยนปูใส่หน้าพี่คินไปแล้ว ร่างสูงกลับยืนนิ่งแล้วทำหน้าเอือมใส่ผม   
"แฮะๆ  ปูไงพี่  ไม่รู้จักเหรอ "ผมแกล้งเนียนโวยวายกลบเกลื่อนการแกล้งที่ล้มเหลวของผม 
"แกล้งกูเหรอ? " ไอ้พี่คินพูดเรียบๆพลางเอามือล้วงกระเป๋า 
"เปล๊า!~ "เสียงสูงแสดงความจริงใจ =_=  ผมหันหลังให้พี่คินก่อนจะทำเป็นเดินทอดน่องชมวิวทะเลต่อ 
"เยลลี่! "  พี่คินเรียกผม 
"อะไร " ผมที่เดินลงไปในทะเลได้นิดหน่อยแล้ว หันกลับมาถามร่างสูง  อะไรของมันฟ่ะ  คนกำลังจะเล่นน้ำ  ขัดกูจริง!   
"มานี่!! เดี๋ยวนี้"เสียงพี่คินแลเป็นกังวล  ผมขมวดคิ้วอย่างขัดใจ   
"เป็นอะไรของพี่!! "ผมถามไอ้พี่คินไม่ตอบ แต่กลับวิ่งลงมาทางที่ผมอยู่ แล้วดึงผมให้ออกจากที่เดิมที่ผมกำลังเล่นน้ำ 
" มึงไม่เห็นเหรอ  แมงกระพรุนไฟนะเว้ย"พี่คินจับไหล่ผม แล้วถามเสียงเข้ม  ผมหันไปมอง  เห้ย!  แมงกระพรุนจริงๆด้วย แถมตัวใหญ่อีกต่างหาก  โหย นี่ถ้ากูโดนไป จะเป็นไงว่ะเนี่ย! 
"เออ....ขอบคุณครับพี่คิน "ผมก้มหน้าอย่างสำนึกผิดที่ไปหงุดหงิดใส่พี่คินอย่างนั้น  แต่เห็นมันไม่ตอบอะไรเลยเงยหน้าไปมอง เห็นว่ามันกำลังจ้องเสื้อที่ผมใส่ แแล้วก็มองไปรอบๆชายทะเล ที่มีนักท่องเที่ยวคนอื่นนั่งเล่นอยู่อยู่ ผมเห็นสายตาแปลกๆที่คนอื่นมองผม บางคนก็มองหื่นๆ บางคนก็มองแบบอิจฉา  สายตาแปลกๆกันทั้งนั้น เห้ย!  กูใส่เสื้อบางๆ แล้วมันผิดเหรอว่ะ จ้องอยู่นั่นแหละ  
 
" ใครให้ใส่ชุดนี้มา!" พี่คินพูดใส่ผมเคืองๆ  เห้ยแล้วนี่มาโมโหกูเรื่องอะไรเนี่ย 
"อะไรของพี่ ก็ผมใส่ชุดนี่อยู่บ้าน  แล้วอยู่ดีๆพี่ก็ลากผมมาเที่ยวทะเลเองนะ   ใส่แบบนี้มามันก็ไม่ผิดอะไรหรอก " พี่คินจ้องผมเขม็ง  ก่อนจะถอนหายใจออกมาแรงๆ   
"พวกมึงมองอะไรกัน!!!!!  อย่าตายนักใช่ไหม!!! " ผมสะดุ้ง  เมื่อพี่คินละจากผมไปลงใส่คนอื่น ที่มองพวกเราอยู่ จนหลายๆคนที่มองผมด้วยสายตาหื่นๆ เริ่มกลัวร่างสูง ไม่กล้ามองผมอีก      ผมได้แต่ยืนก้มหน้างุดๆ  ให้ไอ้พี่คินโอบก่อนจะเดินไปขึ้นรถที่จอดอยู่ริมชายหาด 
" พี่เลิกโอบผมได้และ" ผมพูดก่อนจะเอามือข้างที่ไอ้พี่คินโอบไหล่ผมออก  แต่มันก็ขืนผม  โอบแน่กว่าเดิม 
" ทำไม  ไม่อยากให้คนอื่นเห็นหรือไง"พี่คินดูหงุดหงิด ตั้งแต่เรื่องเสื้อผม  แล้วมาพาลอะไรเรื่องนี้เนี่ย! 
"พี่นี่ท่าจะบ้านะ  !ใครเค้าจะไปคิดอะไรโรคจิตๆแบบพี่กัน " 
" หึ! มึงคนเดียวที่ไม่คิด คนอื่นเห็นมึงอ่อยขนาดนั้น  ไม่คิดก็แปลกแล้ว  " พี่คินพูดใส่ผมเสียงดัง   ผมทำหน้าบึ้งใส่ร่างสูง  ไม่ตอบกลับ  ตอนแรกที่ว่าจะขึ้นรถพี่คินกลับกลายเป็นเดินไปทางท่ารถตู้ริมชายหาด   ก่อนจะซื้อตั๋วแล้วรีบขึ้นไปทันที  ไอ้พี่คินที่คงรู้ว่า ถ้าตามผมมายังไงก็ทะเลาะกันเปล่าๆ  ได้แต่ยืนกำหมัดแน่น  สบถคำหยาบคายอยู่คนเดียว  ผมทำเป็นไม่สนใจร่างสูง   เอาโทรศัพท์ขึ้นมาเสียบหูฟัง แล้วนั่งฟังเพลงชมวิวข้างนอก  ก่อนที่รถตู้จะเคลื่อนออกไป
........................ 
 เย้ !  มาอัพแล้วๆ  คิดถึงกันไหม  ><พาสนี้พี่คินหึง 555##  
คอมเม้น ด้วยนะ  ปิ้งๆ