I'm Psychosis เออ ! พอดี กูมันโรคจิต!

 
 
 
 
Chapter3 : ความเมาเป็นเหตุ 100 per.
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
วันนี้ผมมีเรียนที่มหาลัยเป็นวันแรกครับผม 
 
 
 
เฮ๊ออ  
 
 
 
 หลังจากผมเสียจูบแรกไปเมื่อวาน 
 
 
 
 ผมก็รู้สึกนอยด์หน่อยๆวะครับ 
 
 
 
 แม่งกะจะเก็บไว้ให้คนที่ผมรักเท่านั้นนะเนี่ย  จูบแรกอะ 
 
 
 
 
 แต่ดันโดนไอ้โรคจิตหื่นกาม ขโมยไปซะได้
 
 
 
 พูดเหมือนผมเป็นหญิงสาววัยแรกแย้มที่จะเก็บความบริสุทธิ์ไว้ให้สามีตัวเองเลยวะ
 
 
 
 พอๆๆๆเลิกคิดดีกว่า 
 
 
 
 
ยิ่งคิดก็ยิ่งอนาจตัวเอง=__=
 
 
 
 
 
 
ผมมองนาฬิกาเป็นรอบที่ล้านแปด (เว่อร์) แล้ว
 
 
 
 
 แต่แม่งก็ยังไม่เห็นพวกผองเพื่อนเลยซักตัว 
 
 
 
 
 ทำไรอยู่วะ!!  หรือเมื่อวานจะจัดหนักกันจนวันนี้ลุกไม่ขึ้นกันเลย 
 
 
 
 
 เห้ย  แต่วันนี้เปิดวันแรกนะมึง   !
 
 
 
 
  ผมฟุ้งซ่านกับตัวเองได้สักพัก รถมินิคูเปอร์คันสีเหลืองแสบทรวงของไอปิมที่แม่งเพิ่งไปถอยมาฉลองเข้ามหาลัย  ก็มาจอดขนาบข้างฟุตบาทที่ผมยืนอยู่ 
 
 
 
 
 ชิ! อย่าให้กูมีบ้างแล้วกัน!  
 
 
 
 
"เห้ย! โทษทีว่ะไอเยล  กูตื่นสายนิดหน่อย  พอดีแฮงก์  ฮ่าๆ  "
 
 
 
 
แหม่ มึง! ดูก็รู้ว่าแม่งหัวเราะกลบเกลื่อน  
 
 
 
 
กลัวโดนกูเทศน์ละซิ   
 
 
 
 
แต่ตอนนี้กูไม่มีอารมณ์มาเข้าถึงรสพระธรรมอะรัยตอนนี้หรอก
 
 
 
 
  เว้ย! อีกสองตัวยังไม่มาเลยเนี่ย!! 
 
 
 
 
 
 
"เออ ! ช่างแม่ง  แล้วมึงรู้ไหมว่าป่านนี้ทำไมไอ้น้ำแดงกับไอ้ซินยังไม่มาอีกเนี่ย  " ผมถามมัน   แต่ไอปิมส่ายหัว
 
 
 
 
 เวรละ   ถ้าเข้าเรียนสายตั้งแต่คาบแรก  มันจะไม่เด่นไปหน่อยหรอวะเนี่ย  
 
 
 
 
 
เยลแซรดครับ
 
 
 
"เออ..ไม่รู้ว่ะ..เห้ยๆ  นั่นไง ไอน้ำแดงมาแหละ "
 
 
 
 ผมมองตามที่มือมันชี้  ก็เห็นไอ้น้ำแดงวิ่งกระหืดกระหอบมา  หัวแม่งโคตรยุ่งอะ   
 
 
 
 
 
"แฮ่ก ๆๆๆ  โอย!เยี่ยมม  ไอซินสายสุด ! ฮ่าๆๆ "
 
 
 
 
 
 
=___= 
 
 
 
 
 
มันหอบแต่แม่งก็ไม่วายสอดส่องว่าใครมาสายสุดในกลุ่ม 
 
 
 
 
กูละเพลียกับความคิดของมึง
 
 
 
" เออ  เหลือไอ้เชี่ยซินคนเดียวและ  ไอ้นี่ช้าตลอด " 
 
 
 
ผมบ่นถึงไอ้เพื่อนตัวแสบที่ยังมาไม่ถึง  ก่อนจะล้วงกระเป๋ากางเกงของตัวเองเพื่อจะหาโทรศัพท์  โทรไปหามัน  
 
 
 
" อ่าวเห้ย! โทรศัพท์กูหายไปไหนวะ   " 
 
 
 
 
 ตกใจครับ
 
 
 
 
  กูพกไว้ตลอดนะ  
 
 
 
 
หายไปไหนวะ 
 
 
 
 
 
"ลืมไว้ที่บ้านป่าวมึง"  ไอ้ปิมถาม 
 
 
 
 
"เออว่ะ  สงสัยจะลืม  ช่างเถอะๆ ไอน้ำแดง มึงโทรหาไอ้ซินหน่อยดิ " 
 
 
 
 
ไอ้น้ำแดงกดโทรศัพท์หาไอ้ซินทันที  รออยู่นานก็ไม่มีคนรับสาย 
 
 
 
 
 
"ไม่รับวะ "มันหันมาบอกผม 
 
 
 
 
 
 
 "เห้ย!พวกมึง กูว่ารีบเข้าเรียนก่อนเถอะ  แล้วค่อยให้ไอซินตามมาหลัง  นี่มันเลยมาเกือบจะครึ่งชั่วโมงแล้วนะเว้ย!"ไอปิมพูดด้วยสีหน้าร้อนรน   
 
 
 
 
 
" เออๆงั้นก็ไปๆ"ผมพูด 
 
 
 
 
 ก่อนที่พวกเราสามคนจะรีบเดินไปเพื่อเข้าห้องเรียนทันที
 
 
 
 
 
 
................. 
 
 
 
 
 
Sin : Talk
 
 
 
 
 
ติ้ดด   ติ้ดดด 
 
 
 
 
 
ผมงัวเงียขึ้นมาเพราะเสียงโทรศัพท์ของตัวเอง
 
 
 
 
 
 ขยี้ตาแปป
 
 
 
 
 
  โอยยย  โคตรปวดหัวเลยวะ 
 
 
 
 
 
ผมยันตัวลุกขึ้นนั่ง  ก็ต้องล้มตัวลงไปนอนใหม่
 
 
 
 
 
   นี่แค่กูไปผับมา  ทำไมกลับมาแล้วกูปวดหัว  
 
 
 
 
 
ไอ้ปวดหัวไม่เท่าไร  แต่ไอ้ที่ปวดหลัง  แถมยังรู้สึกเจ็บๆแถวก้น 
 
 
 
 
 
 นี่กูว่าเริ่มไม่ใช่และ     
 
 
 
 
 
คิดได้ดังนั้นผมก็ลืมตาขึ้นมา 
 
 
 
 
 
พบว่า..... นี่ไม่ใช่ห้องกู!!!!!!!!!!!!
 
 
 
 
 
 
แล้วห้องใครวะ?  
 
 
 
 
แล้วกูมาอยู่นี่ได้ไง?
 
 
 
 
 แล้วเมื่อวานใครพากูกลับมาว่ะ!?  
 
 
 
 
 
แล้วกูมากลับคร๊ายยย!!??  
 
 
 
 
 
หลายล้านคำถามเริ่มโถมทับเข้าใส่ผมแล้วครับ 
 
 
 
 
 
 ผมมองกวาดไปทั่วเตียงนอน ขนาดคิงไซส์ที่สามารถนอนกันแบบสบายๆได้ประมาน5คนยังไหว   
 
 
 
 
 
ผมก็สะดุดกับร่างๆนึงนอนหันหลังให้กับผมโดยมีผ้าห่มคลุมมันอยู่  
 
 
 
 
 
เห้ย!!!  เดี๋ยวนะ เดี๋ยวๆ เอาล่ะ  กูพักที่มึงแปป! 
 
 
 
 
 
หันมาสำรวจตัวเองก่อน!  
 
 
 
 
 
แล้วผมก็ต้องช๊อค
 
 
 
 
 
 
 ยิ่งกว่าตอนรู้ว่าหมีขั้วโลกเป็นตัวการทำให้โลกร้อน =_=?
 
 
 
 
 
 
 ยิ่งกว่าตอนผมติด0วิชาศิลปะ?   
 
 
 
 
 
 
โอยยยยยย!!!!!!นี่มันอะไรเนี่ย!!!  
 
 
 
 
 
ทำไมตัวกูถึงมีแต่รอยช้ำๆ  เป็นจ้ำๆอย่างนี้วะ   
 
 
 
 
 
โหยย  แล้วกูก็เสือกอินโนเซ้นส์ซะด้วย  ไม่รู้แม่งเลยว่าเป็นอะไร! [ ประชด]  
 
 
 
 
 
 
ผมค่อยๆ ผยุงตัวเองอ้อมมาทางที่ไอ้ผีผ้าห่ม? 
 
 
 
 
 
นั่นนอนอยู่ ?ขอกูดูหน้ามึงหน่อยดิ๊   
 
 
 
 
 มึงเป็นใครว่ะ  มาเอากูได้ไงเนี่ย    
 
 
 
 
ความจริงผม ก็ไม่ได้รู้สึกว่าเสียหายอะไรมากมายนะ  ก็กูเป็นผู้ชายนี่หว่า 
 
 
 
 
 
 จะมาร้อง ห่มร้องไห้เหมือนผู้หญิงอะเหรอ  ? กูไม่ทำหรอก   ก็แค่โดนเอาครั้งเดียว 
 
 
 
 
 
เลิกๆจบๆกันไปก็พอ    
 
 
 
 
 
 ผมมองหน้าไอ้นั่นก็รู้สึกดีขึ้นมาหน่อย ที่รู้ว่าคนที่เอาผม  แม่งไม่ใช่แบบ  ตาลุงหัว ล้านอายุแปดสิบไรเงี่ย  
 
 
 
 
 
แต่หน้ามันแม่งโคตรหล่ออะ  ผมว่าผมหล่อแล้วนะ  เจอมันนี่ต้องยอมให้หน่อย   หล่อจริงอะไรจริง  ยิ่งพอหลับแล้วแม่งโคตรดูดีอะ  
 
 
 
 
 
 
 เห้ย!  ไม่ได้ดิ  ! นี่กูชมผู้ชายเหรอเนี่ย  บ้าใหญ่และ !  ไม่ได้ๆ  
 
 
 
 
 
 กูว่ากูอยู่ไม่ได้และ   ไปดีกว่า 
 
 
 
 
 
 
เห้ย!!  วันนี้เรียนวันแรกนี่หว่า  แสดงว่าที่โทรมานะนี่ก็ไอ้พวกนั้นอะดิ 
 
 
 
 
 
 เวรแล้วไง   โดนไอเวรเยลลี่สวดยับแน่ๆ  
 
 
 
 
 
 ผมรีบเเดินแบบแปลกๆ  ก็มันเจ็บนี่หว่า 
 
 
 
 
 
ลงมาจากห้องของมันแล้วผมก็เพิ่งจะรู้ว่านี่มันคอนโดหรูสัสๆ  ใกล้มหาลัยของผมนี่หว่า
 
 
 
 
 
 ผมเลยขึ้นแท็กซี่กลับบ้านก่อนเพื่อเปลี่ยนชุดนักศึกษาแล้วก็รีบเบิ่งรถพอร์ชคันงามคู่ใจผมเข้ามอทันที
 
 
 
 
 
 
.......................... 
 
 
 
 
 
 
 
 
พอผมมาถึงมหาลัยผมก็จอดรถแล้วรีบโทรหาไอ้ปิมทันทีมันก็บอกให้ผมเข้ามาที่ห้องเลย
 
 
 
 
   ผมก็รีบเข้าห้องเรียนทันที บังเอิญสบตากับอาจารย์เจ้าของวิชาที่กำลังสอนอยู่ =__= 
 
 
 
 
 
ชีแกเลยแบบว่า  เหวี่ยงผมทางสายตาซะเลย 
 
 
 
 
 
ขนลุกว่ะ  แต่ผมก็นะ  ไอดอทแคร์อะ ฮ่าๆ 
 
 
 
 
 
" มึงไปไหนมาวะ  ทำไมโทรไปไม่รับสายกูอะ"  
 
 
 
 
 
พอผมหย่อนก้นงามๆนั่งเก้าอี้เท่านั้นแหละ  เสียงไอ้น้ำแดงก็แทรกซึมเข้าโสตประสาทผมคนแรกเลย 
 
 
 
 
 
 
โหยย  แม่งเป็นคำถามที่กูแบบ...ไม่อยากตอบเลยวะ  =__=
 
 
 
 
 
" อะ..เออ...กู...กู..เอิ่มมม ...อ่อ!..พอดีรถมันติดมากเลยวะ  กูก็เลย..ก็เลยมาสาย...แล้วกูก็ลืมเปิดเสียงมือถือด้วย  ฮ่าๆ "
 
 
 
 
 
 สัส!!  มาลิ้นแข็งอะไรตอนนี้ว่ะเนี่ย  
 
 
 
 
 
 
หมดกันกู 
 
 
 
 
 
พวกมันจ้องผมกันใหญ่เลยครับ แม่งรู้แน่ๆว่ากูโกหก  
 
 
 
 
 
 
"อ่อหรออ..เออ ๆ ช่างมึงเหอะ มาเรียนคาบแรกทันก็ดีแหละ  " 
 
 
 
 
 
ไอ้เชี่ยเยลเพื่อนเวร ลากเสียงซะยาว จนกูไม่รู้เลยว่ามึงกำลังประชดกูอยู่=__=    
 
 
 
 
 
 
 
หุ้ยยย....แต่มันตัดบทงี้ค่อยโล่งไปหน่อย  แฮะๆ
 
 
 
Sin :End
 
 
 
 
....
 
 
 
 
 
พอพวกผมเลิกเรียนคาบเช้าเสร็จ ก็ลงมาหาอะไรกินกันเลยครับ 
 
 
 
 
 
 
โอยย  อาจาร์ยป้าครับ  เล่นผมซ่ะ วิญญาณออกจากร่างกูไปหลายรอบเลยนะครับ 
 
 
 
 
 
โหดจริงๆ  
 
 
 
 
 
 
 ผมก้าวเท้าเดินลงมาจากบันไดได้ไม่เท่าไร ก็ได้ยินเสียงกรีดร้อง=_=??  ของสาวๆในคณะของผม 
 
 
 
 
 
ไม่ว่าจะเป็นสาวๆแรกแย้มอย่างปีหนึ่ง สาววัยรุ่นปีสอง  วัยแสบทรวงปีสาม    หรือไม่ก็ สูงวัยปีสี่  กรีดร้องกันอย่างบ้าคลั่ง เหมือนมีนักร้องเกาหลีบุกมา  =_=  
 
 
 
 
 
 ผมชะโงกหน้าไปมองยังสนามบาสหน้าคณะของผมเพื่อดูว่ามันเกิดอาเพสอะไรขึ้น!! 
 
 
 
 
 
 
ทำไมเสียงกรี้ดดังกันขนาดนี้   พอยื่นหน้าไปมองแต่แม่งก็ไม่เห็นเชี่ยไรเลย   เกิดมาเตี้ยก็เงี่ย  
 
 
 
 
 
 
ต้องทำใจ=_____=
 
 
 
 
 
 
 
" กรี้ดดดดดด!!!!!" 
 
 
 
 
 
 
 แสบหูจุงเบยย  =.= 
 
 
 
 
 
" กรี้ดดดด!!พี่คินค่ะ!!  พี่คิ๊นนนนน!!!!อ๊ายยย!!! " 
 
 
 
 
 
" พี่ฮาร์ท!!!  พี่มองทางนี่หน่อยค่าา!!!!" 
 
 
 
 
 
" พี่โจ!!!!!  กรี้ด!!!หล่อที่สุดเลยยย!อ้ายยยย!! "
 
 
 
 
 
 
  เอิ่มมม.... 
 
 
 
 
" อ้ายยย!!พี่โฟน!!!วันนี้ก็เท่สุดๆไปเลยนะคะ!!!! "  
 
 
 
 
 
เออ....เดี๋ยวนะ ?ตกลงนั้นนักร้องเกาหลีจริงดิ
 
 
 
 ทำไมชื่อไท๊ย ไทยวะ! ?    เดี๋ยวๆไม่ใช่ละ กูว่าคยไทยเนี่ยแหละ 
 
 
 
 
 
 
แหม่  อยากจะรู้จริงๆว่าจะหล่อขนาดไหน   
 
 
 
 
 
โหยย  สู้กู  พี่เยลลี่คนนี้ได้เปล่าไอ้น้อง  =..=  ว่ะฮ่ะฮ่าๆ  
 
 
 
 
 
 
 เอิ่ม..ผมว่าผมเริ่มเกรียนล่ะ=___=   
 
 
 
 
 
ไหนๆพี่ขอเชยชมหน้าน้องๆหน่อยซิ
 
 
 
 
ผมพยายามแทรกตัวเบียดๆพวกกลุ่มสาวกล้ามโต?ทั้งหลายเข้าไป แต่พอผมเห็นหน้าพวกแอ๊บเกาหลีเท่านั้น  
 
 
 
 
 
 
กูแทบลมจับ 
 
 
 
 
 
  โอยยย  ใจเย็นๆไอเยลลี่ ไม่ใช่ๆ  ต้องไม่ใช่มัน  
 
 
 
 
 
 
 ไม่ๆๆๆ    
 
 
 
 
 
 
ม่ายยยยยยยย    
 
 
 
 
 
ผมกรีดร้องอยู่ในใจแข่งกับพวกสาวๆ 
 
 
 
 
แต่มันไม่ใช่เสียงกรี้ดแบบชื่นชอบนะเซ่!!!
 
 
 
 
 
 แต่กูกำลังกรีดร้องด้วยความหวาดกลัวสยองเกล้า  
 
 
 
 
 
 
 
เพราะอะไรนะหรอ 
 
 
 
 
 
 
 ก็เพราะ   ไอ้คนที่อยู่ในกลุ่มที่มันกรี้ดๆกันเนี่ยดิ   
 
 
 
 
 
 
แม่งคือไอ้โรคจิตหื่นกามที่ขโมยจูบแรกผมไปเมื่อวานไง๊!!!!  
 
 
 
 
 
 
โอยย  กูแซดด  เจอมันอีกได้ไงเนี่ย  
 
 
 
 
 
 
แถมยังใส่ชุดนักศึกษาที่มหาลัยผมอีก  ซวยสุดติ่งมากๆ!  มันต้องเป็นรุ่นพี่ผมชัวร์เลยวะ! T__Tถามว่าทำไมถึงรู้ว่าเป็นรุ่นพี่
 
 
 
 
 
 
ก็เพราะแม่งหน้าอย่างมันน่ะเหรอ  จะมาแอ๊บเด็ก  เป็นปีหนึ่งใสๆ รุ่นเดียวกับผม     
 
 
 
 
 
ไม่เชื่อหรอก!!    
 
 
 
 
 
 ผมแทรกตัวออกจากกลุ่มสาวๆ
 
 
 
 
 
 ด้วยร่างกายอันบอบช้ำและจิตใจที่ห่อเหี่ยว  ??=___=  
 
 
 
 
 
 
 เดินมาหาไอ้พวกเพื่อนๆที่รักของผม   
 
 
 
 
 
สายตาของเพื่อนทุกคนดูจะเป็นห่วงผม  ม๊ากมาก!! 
 
 
 
 
 
 
  โดยเฉพาะไอ้น้ำแดง  ที่ทำท่าอย่างกับจะพุ่งตัวแทรกกลุ่มสาวๆไปงั้นแหละ
 
 
 
 
 
 นี่มึงก็ปลื้มไอ้พวกนั้นด้วยหรอวะ ?
 
 
 
 
 
 
 อย่านะ 
 
 
 
 
 
  หยุดเลย  !!! 
 
 
 
 
"ไอ้น้ำแดง  สายตามึงว้อนท์มากอะ " 
 
 
 
 
 
ไอปิมพูดขึ้นครับ  
 
 
 
 
 
หื่ม  ตาไอ้น้ำแดงนี่แบบว่า ประกายหยาดเยิ้มมากวะ  
 
 
 
 
 
 
 กูจะอ้วก!! =__= 
 
 
 
 
 
 
" โหยยมึงอะ   มึงก็ดูพี่คินดิ  หล่อกระชากม้ามกูขนาดนั้น  ไม่ให้กูเคลิ้ม ยังไงไหววะ!!>___<" 
 
 
 
 
มันพูดเขินๆ แล้วก็บิดตัวไปมา   !
 
 
 
 
 
  อ้าวเฮ้ยย  นี่มึงจะตากผ้าหรอ บิดอยู่นั่นแหละ =__= 
 
 
 
 
 
 
 
วุ้ย!  เยลลี่เซ็งครับ..
 
 
 
 
 
 
 
" ไหนๆ พี่คินของมึงคนไหนวะ ชี้ให้กูดูดิ๊ "
 
 
 
 
 
 
 ไอซินที่เริ่มจะเข้าโหมดบ้าผู้ชายไปพร้อมๆกับไอ้น้ำแดงถามขึ้นอย่างอยากรู้ 
 
 
 
 
 
เอิ่ม...กูละเอือมกับพวกมึง !
 
 
 
 
 
"ไหนว่าพวกมึงแมนไงว่ะ!! "
 
 
 
 
 
ผมพูดปลุกความเป็นชายในตัวมัน!=__= 
 
 
 
 
 
 
" กูเคยพูดเหรอ?"
 
 
 
 
 
โอ๊ะโห ..ไอซินครับ  พูดงี้มาประโยคเดียว ทำกูเงิบเลยครับ 
 
 
 
 
 
 
 ใช่ซิ๊  มีแต่กูพร่ำพูด  ความแมนอยู่คนเดียวเนี่ย 
 
 
 
 
 
เอ๊ะ!  ยังมีไอ้ปิมอยู่นี่หว่า 
 
 
 
 
 
 ผมเลยหันหน้าไปขอความช่วยเหลือจากมัน  
 
 
 
 
" มึงงง" ผมเรียก   แต่เหมือนไอ้ปิมจะรู้  มันเลยรีบตอบ  เสียงเรียบ 
 
 
 
 
 
"เฮ๊ยๆ  ไม่ต้องทำสายตาอย่างนั้น  กูก็ยังไม่รู้เลย  ว่ากูแมนเปล่า "
 
 
 
 
 
 
=___= 
 
 
 
 
 
 
 ว่าไอซินแรงแล้ว   เจอคำตอบของไอ้ปิม  แรงกว่าครับ  
 
 
 
 
 
 ผมเงิบรอบสอง 
 
 
 
 
 
 อเกนแอนด์อเกน  #2pm T^T 
 
 
 
 
 
"นั่นๆ คนนั้นชื่อพี่คิน! "
 
 
 
 
 ไอ้น้ำแดงเลิกสนใจผม  แล้วหันไปชี้พี่คินของมันแทน 
 
 
 
 
 
 
เห้ย!! ไอ้โรคจิตนั่นนี่หว่า   
 
 
 
 
แหม่ชื่อคินเหรอมึง! หล่อตายแหละ!   
 
 
 
 
 ผมแขวะมัน  ( ในใจ TT)ไม่กล้าพูดออกไป  เดี๋ยวโดนตีนเพื่อนๆสกัม
 
 
 
 
     
" ส่วยคนนั้นพี่โฟน   พี่ฮาร์ท แล้วก็พี่โจ" 
 
 
 
 
ไอ้น้ำแดงชี้เพื่อนๆที่เหลือของไอ้คิน(ผมเคืองมากเรื่องจูบแรกของผม  เรียกไอ้ แม่งเลย  ว่ะฮ่ะฮ่าๆ กล้าดียังไงมาขโมยจูบของผม! ) 
 
 
 
 
 
 พอมันชี้ไปที่พีโจ  ผมก็เหลือบเห็นไอ้ซินมีสีหน้าตกใจหน่อยๆ
 
 
 
 
 เป็นไรไปว่ะ เพื่อนกู 
 
 
 
 
 
 สงสัยสปาร์กหนุ่ม
 
 
 
  ฮ่าๆๆ   ผมหัวเราะได้ไม่เท่าไร  
 
 
 
 
ก็เห็นไอ้คินมองมาทางผม 
 
 
 
 เห้ย!!! ซวยแล้วกู  
 
 
 
 
ทำไงดีว่ะ ๆๆๆๆ  
 
 
 
 
คิดไม่ออก 
 
 
 
 
 ยืนแข็ง แปป !
 
 
 
 
=_=  
 
 
 
 
 ผมเริ่มลนลาน  กลัวมันจะเห็นผม  
 
 
 
 
 
 แต่ผมว่ามันไม่ทันแล้ว!!!  
 
 
 
 
 
ไอ้เชี่ยนั่นเดินสาวเท้าเข้ามาทางกูแล้ว!!!!! 
 
 
 
 
 
 ตายแน่พี่น้องค้าบบบบบ   !!!!  
 
 
 
 
 
 
 
 
...........
 
 
 
 
 
 
##### 
พูดคุยกันหน่อยนะอะแฮ่มๆ ก่อนอื่นเราจะบอกว่า   เราจะพยายามมาอัพเรื่องนี้บ่อยๆนะ  อย่าเพิ่งทิ้งเรื่องนี้กันไปก่อนนะจ๊ะอยากจะบอกกับทุกคนๆว่า  คอมเม้นแต่ละคแมเม้นมีความหมายกับเรามากๆเลยนะ   วิ้งๆ   เพราะฉะนั้นก็เม้นให้ไรท์หน่อยนาจาาา บายๆ ครับผมมมมม   เจอกันตอนหน้าจ้า