I'm Psychosis เออ ! พอดี กูมันโรคจิต!

 

 

 

 

Chapter3 : ความเมาเป็นเหตุ 100 per.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

วันนี้ผมมีเรียนที่มหาลัยเป็นวันแรกครับผม 

 

 

 

เฮ๊ออ  

 

 

 

 หลังจากผมเสียจูบแรกไปเมื่อวาน 

 

 

 

 ผมก็รู้สึกนอยด์หน่อยๆวะครับ 

 

 

 

 แม่งกะจะเก็บไว้ให้คนที่ผมรักเท่านั้นนะเนี่ย  จูบแรกอะ 

 

 

 

 

 แต่ดันโดนไอ้โรคจิตหื่นกาม ขโมยไปซะได้

 

 

 

 พูดเหมือนผมเป็นหญิงสาววัยแรกแย้มที่จะเก็บความบริสุทธิ์ไว้ให้สามีตัวเองเลยวะ

 

 

 

 พอๆๆๆเลิกคิดดีกว่า 

 

 

 

 

ยิ่งคิดก็ยิ่งอนาจตัวเอง=__=

 

 

 

 

 

 

ผมมองนาฬิกาเป็นรอบที่ล้านแปด (เว่อร์) แล้ว

 

 

 

 

 แต่แม่งก็ยังไม่เห็นพวกผองเพื่อนเลยซักตัว 

 

 

 

 

 ทำไรอยู่วะ!!  หรือเมื่อวานจะจัดหนักกันจนวันนี้ลุกไม่ขึ้นกันเลย 

 

 

 

 

 เห้ย  แต่วันนี้เปิดวันแรกนะมึง   !

 

 

 

 

  ผมฟุ้งซ่านกับตัวเองได้สักพัก รถมินิคูเปอร์คันสีเหลืองแสบทรวงของไอปิมที่แม่งเพิ่งไปถอยมาฉลองเข้ามหาลัย  ก็มาจอดขนาบข้างฟุตบาทที่ผมยืนอยู่ 

 

 

 

 

 ชิ! อย่าให้กูมีบ้างแล้วกัน!  

 

 

 

 

"เห้ย! โทษทีว่ะไอเยล  กูตื่นสายนิดหน่อย  พอดีแฮงก์  ฮ่าๆ  "

 

 

 

 

แหม่ มึง! ดูก็รู้ว่าแม่งหัวเราะกลบเกลื่อน  

 

 

 

 

กลัวโดนกูเทศน์ละซิ   

 

 

 

 

แต่ตอนนี้กูไม่มีอารมณ์มาเข้าถึงรสพระธรรมอะรัยตอนนี้หรอก

 

 

 

 

  เว้ย! อีกสองตัวยังไม่มาเลยเนี่ย!! 

 

 

 

 

 

 

"เออ ! ช่างแม่ง  แล้วมึงรู้ไหมว่าป่านนี้ทำไมไอ้น้ำแดงกับไอ้ซินยังไม่มาอีกเนี่ย  " ผมถามมัน   แต่ไอปิมส่ายหัว

 

 

 

 

 เวรละ   ถ้าเข้าเรียนสายตั้งแต่คาบแรก  มันจะไม่เด่นไปหน่อยหรอวะเนี่ย  

 

 

 

 

 

เยลแซรดครับ

 

 

 

"เออ..ไม่รู้ว่ะ..เห้ยๆ  นั่นไง ไอน้ำแดงมาแหละ "

 

 

 

 ผมมองตามที่มือมันชี้  ก็เห็นไอ้น้ำแดงวิ่งกระหืดกระหอบมา  หัวแม่งโคตรยุ่งอะ   

 

 

 

 

 

"แฮ่ก ๆๆๆ  โอย!เยี่ยมม  ไอซินสายสุด ! ฮ่าๆๆ "

 

 

 

 

 

 

=___= 

 

 

 

 

 

มันหอบแต่แม่งก็ไม่วายสอดส่องว่าใครมาสายสุดในกลุ่ม 

 

 

 

 

กูละเพลียกับความคิดของมึง

 

 

 

" เออ  เหลือไอ้เชี่ยซินคนเดียวและ  ไอ้นี่ช้าตลอด " 

 

 

 

ผมบ่นถึงไอ้เพื่อนตัวแสบที่ยังมาไม่ถึง  ก่อนจะล้วงกระเป๋ากางเกงของตัวเองเพื่อจะหาโทรศัพท์  โทรไปหามัน  

 

 

 

" อ่าวเห้ย! โทรศัพท์กูหายไปไหนวะ   " 

 

 

 

 

 ตกใจครับ

 

 

 

 

  กูพกไว้ตลอดนะ  

 

 

 

 

หายไปไหนวะ 

 

 

 

 

 

"ลืมไว้ที่บ้านป่าวมึง"  ไอ้ปิมถาม 

 

 

 

 

"เออว่ะ  สงสัยจะลืม  ช่างเถอะๆ ไอน้ำแดง มึงโทรหาไอ้ซินหน่อยดิ " 

 

 

 

 

ไอ้น้ำแดงกดโทรศัพท์หาไอ้ซินทันที  รออยู่นานก็ไม่มีคนรับสาย 

 

 

 

 

 

"ไม่รับวะ "มันหันมาบอกผม 

 

 

 

 

 

 

 "เห้ย!พวกมึง กูว่ารีบเข้าเรียนก่อนเถอะ  แล้วค่อยให้ไอซินตามมาหลัง  นี่มันเลยมาเกือบจะครึ่งชั่วโมงแล้วนะเว้ย!"ไอปิมพูดด้วยสีหน้าร้อนรน   

 

 

 

 

 

" เออๆงั้นก็ไปๆ"ผมพูด 

 

 

 

 

 ก่อนที่พวกเราสามคนจะรีบเดินไปเพื่อเข้าห้องเรียนทันที

 

 

 

 

 

 

................. 

 

 

 

 

 

Sin : Talk

 

 

 

 

 

ติ้ดด   ติ้ดดด 

 

 

 

 

 

ผมงัวเงียขึ้นมาเพราะเสียงโทรศัพท์ของตัวเอง

 

 

 

 

 

 ขยี้ตาแปป

 

 

 

 

 

  โอยยย  โคตรปวดหัวเลยวะ 

 

 

 

 

 

ผมยันตัวลุกขึ้นนั่ง  ก็ต้องล้มตัวลงไปนอนใหม่

 

 

 

 

 

   นี่แค่กูไปผับมา  ทำไมกลับมาแล้วกูปวดหัว  

 

 

 

 

 

ไอ้ปวดหัวไม่เท่าไร  แต่ไอ้ที่ปวดหลัง  แถมยังรู้สึกเจ็บๆแถวก้น 

 

 

 

 

 

 นี่กูว่าเริ่มไม่ใช่และ     

 

 

 

 

 

คิดได้ดังนั้นผมก็ลืมตาขึ้นมา 

 

 

 

 

 

พบว่า..... นี่ไม่ใช่ห้องกู!!!!!!!!!!!!

 

 

 

 

 

 

แล้วห้องใครวะ?  

 

 

 

 

แล้วกูมาอยู่นี่ได้ไง?

 

 

 

 

 แล้วเมื่อวานใครพากูกลับมาว่ะ!?  

 

 

 

 

 

แล้วกูมากลับคร๊ายยย!!??  

 

 

 

 

 

หลายล้านคำถามเริ่มโถมทับเข้าใส่ผมแล้วครับ 

 

 

 

 

 

 ผมมองกวาดไปทั่วเตียงนอน ขนาดคิงไซส์ที่สามารถนอนกันแบบสบายๆได้ประมาน5คนยังไหว   

 

 

 

 

 

ผมก็สะดุดกับร่างๆนึงนอนหันหลังให้กับผมโดยมีผ้าห่มคลุมมันอยู่  

 

 

 

 

 

เห้ย!!!  เดี๋ยวนะ เดี๋ยวๆ เอาล่ะ  กูพักที่มึงแปป! 

 

 

 

 

 

หันมาสำรวจตัวเองก่อน!  

 

 

 

 

 

แล้วผมก็ต้องช๊อค

 

 

 

 

 

 

 ยิ่งกว่าตอนรู้ว่าหมีขั้วโลกเป็นตัวการทำให้โลกร้อน =_=?

 

 

 

 

 

 

 ยิ่งกว่าตอนผมติด0วิชาศิลปะ?   

 

 

 

 

 

 

โอยยยยยย!!!!!!นี่มันอะไรเนี่ย!!!  

 

 

 

 

 

ทำไมตัวกูถึงมีแต่รอยช้ำๆ  เป็นจ้ำๆอย่างนี้วะ   

 

 

 

 

 

โหยย  แล้วกูก็เสือกอินโนเซ้นส์ซะด้วย  ไม่รู้แม่งเลยว่าเป็นอะไร! [ ประชด]  

 

 

 

 

 

 

ผมค่อยๆ ผยุงตัวเองอ้อมมาทางที่ไอ้ผีผ้าห่ม? 

 

 

 

 

 

นั่นนอนอยู่ ?ขอกูดูหน้ามึงหน่อยดิ๊   

 

 

 

 

 มึงเป็นใครว่ะ  มาเอากูได้ไงเนี่ย    

 

 

 

 

ความจริงผม ก็ไม่ได้รู้สึกว่าเสียหายอะไรมากมายนะ  ก็กูเป็นผู้ชายนี่หว่า 

 

 

 

 

 

 จะมาร้อง ห่มร้องไห้เหมือนผู้หญิงอะเหรอ  ? กูไม่ทำหรอก   ก็แค่โดนเอาครั้งเดียว 

 

 

 

 

 

เลิกๆจบๆกันไปก็พอ    

 

 

 

 

 

 ผมมองหน้าไอ้นั่นก็รู้สึกดีขึ้นมาหน่อย ที่รู้ว่าคนที่เอาผม  แม่งไม่ใช่แบบ  ตาลุงหัว ล้านอายุแปดสิบไรเงี่ย  

 

 

 

 

 

แต่หน้ามันแม่งโคตรหล่ออะ  ผมว่าผมหล่อแล้วนะ  เจอมันนี่ต้องยอมให้หน่อย   หล่อจริงอะไรจริง  ยิ่งพอหลับแล้วแม่งโคตรดูดีอะ  

 

 

 

 

 

 

 เห้ย!  ไม่ได้ดิ  ! นี่กูชมผู้ชายเหรอเนี่ย  บ้าใหญ่และ !  ไม่ได้ๆ  

 

 

 

 

 

 กูว่ากูอยู่ไม่ได้และ   ไปดีกว่า 

 

 

 

 

 

 

เห้ย!!  วันนี้เรียนวันแรกนี่หว่า  แสดงว่าที่โทรมานะนี่ก็ไอ้พวกนั้นอะดิ 

 

 

 

 

 

 เวรแล้วไง   โดนไอเวรเยลลี่สวดยับแน่ๆ  

 

 

 

 

 

 ผมรีบเเดินแบบแปลกๆ  ก็มันเจ็บนี่หว่า 

 

 

 

 

 

ลงมาจากห้องของมันแล้วผมก็เพิ่งจะรู้ว่านี่มันคอนโดหรูสัสๆ  ใกล้มหาลัยของผมนี่หว่า

 

 

 

 

 

 ผมเลยขึ้นแท็กซี่กลับบ้านก่อนเพื่อเปลี่ยนชุดนักศึกษาแล้วก็รีบเบิ่งรถพอร์ชคันงามคู่ใจผมเข้ามอทันที

 

 

 

 

 

 

.......................... 

 

 

 

 

 

 

 

 

พอผมมาถึงมหาลัยผมก็จอดรถแล้วรีบโทรหาไอ้ปิมทันทีมันก็บอกให้ผมเข้ามาที่ห้องเลย

 

 

 

 

   ผมก็รีบเข้าห้องเรียนทันที บังเอิญสบตากับอาจารย์เจ้าของวิชาที่กำลังสอนอยู่ =__= 

 

 

 

 

 

ชีแกเลยแบบว่า  เหวี่ยงผมทางสายตาซะเลย 

 

 

 

 

 

ขนลุกว่ะ  แต่ผมก็นะ  ไอดอทแคร์อะ ฮ่าๆ 

 

 

 

 

 

" มึงไปไหนมาวะ  ทำไมโทรไปไม่รับสายกูอะ"  

 

 

 

 

 

พอผมหย่อนก้นงามๆนั่งเก้าอี้เท่านั้นแหละ  เสียงไอ้น้ำแดงก็แทรกซึมเข้าโสตประสาทผมคนแรกเลย 

 

 

 

 

 

 

โหยย  แม่งเป็นคำถามที่กูแบบ...ไม่อยากตอบเลยวะ  =__=

 

 

 

 

 

" อะ..เออ...กู...กู..เอิ่มมม ...อ่อ!..พอดีรถมันติดมากเลยวะ  กูก็เลย..ก็เลยมาสาย...แล้วกูก็ลืมเปิดเสียงมือถือด้วย  ฮ่าๆ "

 

 

 

 

 

 สัส!!  มาลิ้นแข็งอะไรตอนนี้ว่ะเนี่ย  

 

 

 

 

 

 

หมดกันกู 

 

 

 

 

 

พวกมันจ้องผมกันใหญ่เลยครับ แม่งรู้แน่ๆว่ากูโกหก  

 

 

 

 

 

 

"อ่อหรออ..เออ ๆ ช่างมึงเหอะ มาเรียนคาบแรกทันก็ดีแหละ  " 

 

 

 

 

 

ไอ้เชี่ยเยลเพื่อนเวร ลากเสียงซะยาว จนกูไม่รู้เลยว่ามึงกำลังประชดกูอยู่=__=    

 

 

 

 

 

 

 

หุ้ยยย....แต่มันตัดบทงี้ค่อยโล่งไปหน่อย  แฮะๆ

 

 

 

Sin :End

 

 

 

 

....

 

 

 

 

 

พอพวกผมเลิกเรียนคาบเช้าเสร็จ ก็ลงมาหาอะไรกินกันเลยครับ 

 

 

 

 

 

 

โอยย  อาจาร์ยป้าครับ  เล่นผมซ่ะ วิญญาณออกจากร่างกูไปหลายรอบเลยนะครับ 

 

 

 

 

 

โหดจริงๆ  

 

 

 

 

 

 

 ผมก้าวเท้าเดินลงมาจากบันไดได้ไม่เท่าไร ก็ได้ยินเสียงกรีดร้อง=_=??  ของสาวๆในคณะของผม 

 

 

 

 

 

ไม่ว่าจะเป็นสาวๆแรกแย้มอย่างปีหนึ่ง สาววัยรุ่นปีสอง  วัยแสบทรวงปีสาม    หรือไม่ก็ สูงวัยปีสี่  กรีดร้องกันอย่างบ้าคลั่ง เหมือนมีนักร้องเกาหลีบุกมา  =_=  

 

 

 

 

 

 ผมชะโงกหน้าไปมองยังสนามบาสหน้าคณะของผมเพื่อดูว่ามันเกิดอาเพสอะไรขึ้น!! 

 

 

 

 

 

 

ทำไมเสียงกรี้ดดังกันขนาดนี้   พอยื่นหน้าไปมองแต่แม่งก็ไม่เห็นเชี่ยไรเลย   เกิดมาเตี้ยก็เงี่ย  

 

 

 

 

 

 

ต้องทำใจ=_____=

 

 

 

 

 

 

 

" กรี้ดดดดดด!!!!!" 

 

 

 

 

 

 

 แสบหูจุงเบยย  =.= 

 

 

 

 

 

" กรี้ดดดด!!พี่คินค่ะ!!  พี่คิ๊นนนนน!!!!อ๊ายยย!!! " 

 

 

 

 

 

" พี่ฮาร์ท!!!  พี่มองทางนี่หน่อยค่าา!!!!" 

 

 

 

 

 

" พี่โจ!!!!!  กรี้ด!!!หล่อที่สุดเลยยย!อ้ายยยย!! "

 

 

 

 

 

 

  เอิ่มมม.... 

 

 

 

 

" อ้ายยย!!พี่โฟน!!!วันนี้ก็เท่สุดๆไปเลยนะคะ!!!! "  

 

 

 

 

 

เออ....เดี๋ยวนะ ?ตกลงนั้นนักร้องเกาหลีจริงดิ

 

 

 

 ทำไมชื่อไท๊ย ไทยวะ! ?    เดี๋ยวๆไม่ใช่ละ กูว่าคยไทยเนี่ยแหละ 

 

 

 

 

 

 

แหม่  อยากจะรู้จริงๆว่าจะหล่อขนาดไหน   

 

 

 

 

 

โหยย  สู้กู  พี่เยลลี่คนนี้ได้เปล่าไอ้น้อง  =..=  ว่ะฮ่ะฮ่าๆ  

 

 

 

 

 

 

 เอิ่ม..ผมว่าผมเริ่มเกรียนล่ะ=___=   

 

 

 

 

 

ไหนๆพี่ขอเชยชมหน้าน้องๆหน่อยซิ

 

 

 

 

ผมพยายามแทรกตัวเบียดๆพวกกลุ่มสาวกล้ามโต?ทั้งหลายเข้าไป แต่พอผมเห็นหน้าพวกแอ๊บเกาหลีเท่านั้น  

 

 

 

 

 

 

กูแทบลมจับ 

 

 

 

 

 

  โอยยย  ใจเย็นๆไอเยลลี่ ไม่ใช่ๆ  ต้องไม่ใช่มัน  

 

 

 

 

 

 

 ไม่ๆๆๆ    

 

 

 

 

 

 

ม่ายยยยยยยย    

 

 

 

 

 

ผมกรีดร้องอยู่ในใจแข่งกับพวกสาวๆ 

 

 

 

 

แต่มันไม่ใช่เสียงกรี้ดแบบชื่นชอบนะเซ่!!!

 

 

 

 

 

 แต่กูกำลังกรีดร้องด้วยความหวาดกลัวสยองเกล้า  

 

 

 

 

 

 

 

เพราะอะไรนะหรอ 

 

 

 

 

 

 

 ก็เพราะ   ไอ้คนที่อยู่ในกลุ่มที่มันกรี้ดๆกันเนี่ยดิ   

 

 

 

 

 

 

แม่งคือไอ้โรคจิตหื่นกามที่ขโมยจูบแรกผมไปเมื่อวานไง๊!!!!  

 

 

 

 

 

 

โอยย  กูแซดด  เจอมันอีกได้ไงเนี่ย  

 

 

 

 

 

 

แถมยังใส่ชุดนักศึกษาที่มหาลัยผมอีก  ซวยสุดติ่งมากๆ!  มันต้องเป็นรุ่นพี่ผมชัวร์เลยวะ! T__Tถามว่าทำไมถึงรู้ว่าเป็นรุ่นพี่

 

 

 

 

 

 

ก็เพราะแม่งหน้าอย่างมันน่ะเหรอ  จะมาแอ๊บเด็ก  เป็นปีหนึ่งใสๆ รุ่นเดียวกับผม     

 

 

 

 

 

ไม่เชื่อหรอก!!    

 

 

 

 

 

 ผมแทรกตัวออกจากกลุ่มสาวๆ

 

 

 

 

 

 ด้วยร่างกายอันบอบช้ำและจิตใจที่ห่อเหี่ยว  ??=___=  

 

 

 

 

 

 

 เดินมาหาไอ้พวกเพื่อนๆที่รักของผม   

 

 

 

 

 

สายตาของเพื่อนทุกคนดูจะเป็นห่วงผม  ม๊ากมาก!! 

 

 

 

 

 

 

  โดยเฉพาะไอ้น้ำแดง  ที่ทำท่าอย่างกับจะพุ่งตัวแทรกกลุ่มสาวๆไปงั้นแหละ

 

 

 

 

 

 นี่มึงก็ปลื้มไอ้พวกนั้นด้วยหรอวะ ?

 

 

 

 

 

 

 อย่านะ 

 

 

 

 

 

  หยุดเลย  !!! 

 

 

 

 

"ไอ้น้ำแดง  สายตามึงว้อนท์มากอะ " 

 

 

 

 

 

ไอปิมพูดขึ้นครับ  

 

 

 

 

 

หื่ม  ตาไอ้น้ำแดงนี่แบบว่า ประกายหยาดเยิ้มมากวะ  

 

 

 

 

 

 

 กูจะอ้วก!! =__= 

 

 

 

 

 

 

" โหยยมึงอะ   มึงก็ดูพี่คินดิ  หล่อกระชากม้ามกูขนาดนั้น  ไม่ให้กูเคลิ้ม ยังไงไหววะ!!>___<" 

 

 

 

 

มันพูดเขินๆ แล้วก็บิดตัวไปมา   !

 

 

 

 

 

  อ้าวเฮ้ยย  นี่มึงจะตากผ้าหรอ บิดอยู่นั่นแหละ =__= 

 

 

 

 

 

 

 

วุ้ย!  เยลลี่เซ็งครับ..

 

 

 

 

 

 

 

" ไหนๆ พี่คินของมึงคนไหนวะ ชี้ให้กูดูดิ๊ "

 

 

 

 

 

 

 ไอซินที่เริ่มจะเข้าโหมดบ้าผู้ชายไปพร้อมๆกับไอ้น้ำแดงถามขึ้นอย่างอยากรู้ 

 

 

 

 

 

เอิ่ม...กูละเอือมกับพวกมึง !

 

 

 

 

 

"ไหนว่าพวกมึงแมนไงว่ะ!! "

 

 

 

 

 

ผมพูดปลุกความเป็นชายในตัวมัน!=__= 

 

 

 

 

 

 

" กูเคยพูดเหรอ?"

 

 

 

 

 

โอ๊ะโห ..ไอซินครับ  พูดงี้มาประโยคเดียว ทำกูเงิบเลยครับ 

 

 

 

 

 

 

 ใช่ซิ๊  มีแต่กูพร่ำพูด  ความแมนอยู่คนเดียวเนี่ย 

 

 

 

 

 

เอ๊ะ!  ยังมีไอ้ปิมอยู่นี่หว่า 

 

 

 

 

 

 ผมเลยหันหน้าไปขอความช่วยเหลือจากมัน  

 

 

 

 

" มึงงง" ผมเรียก   แต่เหมือนไอ้ปิมจะรู้  มันเลยรีบตอบ  เสียงเรียบ 

 

 

 

 

 

"เฮ๊ยๆ  ไม่ต้องทำสายตาอย่างนั้น  กูก็ยังไม่รู้เลย  ว่ากูแมนเปล่า "

 

 

 

 

 

 

=___= 

 

 

 

 

 

 

 ว่าไอซินแรงแล้ว   เจอคำตอบของไอ้ปิม  แรงกว่าครับ  

 

 

 

 

 

 ผมเงิบรอบสอง 

 

 

 

 

 

 อเกนแอนด์อเกน  #2pm T^T 

 

 

 

 

 

"นั่นๆ คนนั้นชื่อพี่คิน! "

 

 

 

 

 ไอ้น้ำแดงเลิกสนใจผม  แล้วหันไปชี้พี่คินของมันแทน 

 

 

 

 

 

 

เห้ย!! ไอ้โรคจิตนั่นนี่หว่า   

 

 

 

 

แหม่ชื่อคินเหรอมึง! หล่อตายแหละ!   

 

 

 

 

 ผมแขวะมัน  ( ในใจ TT)ไม่กล้าพูดออกไป  เดี๋ยวโดนตีนเพื่อนๆสกัม

 

 

 

 

     

" ส่วยคนนั้นพี่โฟน   พี่ฮาร์ท แล้วก็พี่โจ" 

 

 

 

 

ไอ้น้ำแดงชี้เพื่อนๆที่เหลือของไอ้คิน(ผมเคืองมากเรื่องจูบแรกของผม  เรียกไอ้ แม่งเลย  ว่ะฮ่ะฮ่าๆ กล้าดียังไงมาขโมยจูบของผม! ) 

 

 

 

 

 

 พอมันชี้ไปที่พีโจ  ผมก็เหลือบเห็นไอ้ซินมีสีหน้าตกใจหน่อยๆ

 

 

 

 

 เป็นไรไปว่ะ เพื่อนกู 

 

 

 

 

 

 สงสัยสปาร์กหนุ่ม

 

 

 

  ฮ่าๆๆ   ผมหัวเราะได้ไม่เท่าไร  

 

 

 

 

ก็เห็นไอ้คินมองมาทางผม 

 

 

 

 เห้ย!!! ซวยแล้วกู  

 

 

 

 

ทำไงดีว่ะ ๆๆๆๆ  

 

 

 

 

คิดไม่ออก 

 

 

 

 

 ยืนแข็ง แปป !

 

 

 

 

=_=  

 

 

 

 

 ผมเริ่มลนลาน  กลัวมันจะเห็นผม  

 

 

 

 

 

 แต่ผมว่ามันไม่ทันแล้ว!!!  

 

 

 

 

 

ไอ้เชี่ยนั่นเดินสาวเท้าเข้ามาทางกูแล้ว!!!!! 

 

 

 

 

 

 ตายแน่พี่น้องค้าบบบบบ   !!!!  

 

 

 

 

 

 

 

 

...........

 

 

 

 

 

 

##### 

พูดคุยกันหน่อยนะอะแฮ่มๆ ก่อนอื่นเราจะบอกว่า   เราจะพยายามมาอัพเรื่องนี้บ่อยๆนะ  อย่าเพิ่งทิ้งเรื่องนี้กันไปก่อนนะจ๊ะอยากจะบอกกับทุกคนๆว่า  คอมเม้นแต่ละคแมเม้นมีความหมายกับเรามากๆเลยนะ   วิ้งๆ   เพราะฉะนั้นก็เม้นให้ไรท์หน่อยนาจาาา บายๆ ครับผมมมมม   เจอกันตอนหน้าจ้า