I'm sorry! ขอโทษครับ สามีผมโหด

Chapter 34
 
 
 
ดิน
 
                สายตาของผมมันจับจ้องอยู่ที่ปลายนิ้วของติ้วที่เลื่อนไปยังเตียงนอน ผมยกมือขึ้นอย่างจำยอมและเดินไปนั่งหลับตาสงบนิ่ง รอสิ่งที่ติ้วบอกว่าจะให้อย่างใจจดใจจ่อ ถ้าย้อนกลับไปสักสามชั่วโมงก่อนหน้านี้ คงไม่มีใครอยากจะเห็นภาพสุดสยองที่ผมทำกับติ้วหรอก ผมไม่ใช่คนขี้หึง แต่เมื่อมันเกินลิมิตที่ขีดไว้ สมองของผมมันก็สั่งให้ทำอะไรบางอย่างเพื่อไม่ให้คนอื่นมาชอบติ้ว และรู้ว่าติ้วมีเจ้าของแล้ว
 
                หึ ผมกัดคอขาวจนเป็นรอยฟันเลือดซิบเลยแหละ
 
                “พี่ดินอย่าลืมตานะครับ” ติ้วย่องเบาไปควานหาสิ่งของในลิ้นชัก ดินหยักหน้า
 
                “อืม แต่อย่านานนะ พี่หนาว” สภาพผมตอนนี้พร้อมจะเอนหัวหลับได้เลย มีเพียงชุดคลุมสีขาวที่แหวกเห็นเนื้อเนียนช่วงต้นขาอ่อนที่ปกคลุมร่างเปื่อยเอาไว้ รอยแดงเป็นจ้ำเด่นชัดเมื่อแหวกลึกขึ้นไปอีก
 
                สัมผัสเย็นที่คอทำผมสะดุ้งก่อนจะคลำจับมันลูบเบา ๆ เมื่อได้ยินเสียงว่าให้ลืมตาได้ ผมลืมตาขึ้นมาก้มมองสิ่งที่สวมอยู่บนคอ เป็นสร้อยเงินเส้นเล็กที่ห้อยไว้กับแหวะขนาดเหมาะนิ้วของผม ผมเงยหน้าขึ้นสบตากับเจ้าของ
 
                “ทำไม” ผมแค่อยากรู้ว่าให้เพราะอะไร วันนี้มันวันอะไรที่สำคัญรึเปล่า
 
                “วันเกิดแมว” ติ้วตอบสั้น ๆ ผมคิดตามคิ้วขมวดยุ่ง
 
                “พี่ลืม แต่ติ้วกลับจำได้ ขอบคุณนะ ชอบมากเลย” ผมลุกขึ้นโน้มคอติ้วลงมาจูบ วันนี้วันเกิดผม และผมก็ลืมมันจริง ๆ
 
                “แต่งตัวซะ ผมมีอะไรให้พี่อีกเยอะ” ติ้วกลายเป็นผู้ปกครองชั่วคราว ผมยิ้มน้ำตาคลอรีบหาเสื้อผ้ามาสวมใส่ ร่างสูงเดินออกไปรอข้างนอก ผมเปิดประตูออกไปพบกับความมืดทั่วทั้งห้อง เรามัวแต่หมกตัวอยู่ในห้องนอนจนลืมเปิดไฟข้างนอก
 
                “ติ้ว พี่ควรจะเดินไปทางไหน” ผมกลัวว่าถ้าเดินไปจะไปเตะอะไรเข้า มันมืดมากครับ
 
                “พี่ยืนอยู่ตรงนั้นแหละครับ เดี๋ยวผมเข้าไปหาเอง” เสียงติ้วดังมากจากทางห้องครัว หวังว่าคงไม่เดินถือเค้กมาหรอกนะ ผมไม่ค่อยชอบกินเค้ก ติ้วรู้ดี
 
                กึก กึก
 
                เสียงคนสองสามคนเหมือนเดินเตะของอยู่แถวหน้าประตู แว่วเหมือนกระซิบกันเบา ๆ แต่เสียงที่ผมพอได้ยินน่าจะเป็นเสียงฟาง
 
                “3”
 
                “2”
 
                “1”
 
                “Happy Birth Day to you ~ Happy Birth Day to you ~…” เสียงร้องเพลงของเพื่อนหลายคนกับรุ่นน้องและรุ่นพี่ที่สนิทประสานเสียงกันพร้อมเสียงปรบมือเข้าจังหวะ ผมยิ้มรับมันด้วยความสุขก่อนสายตาจะไปเห็นใบหน้าของผู้ใหญ่สองคนที่ซ่อนตัวอยู่ในห้องครัว
 
                “ปะ…ป๊า แม่ มาได้ไงครับ” เสียงของผมมันสั่นเกินควบคุม ป๊ากับแม่ถือเค้กตรงมายังผม ผมอาจจะไม่ชอบกิน แต่ก็ใช่ว่าจะกินไม่ได้
 
                “ที่ไม่กลับบ้านก็เพราะมาติดหนุ่มอยู่ที่นี่เองนะ” ป๊ากำลังยิ้ม ดูไม่ตกใจที่ผมมีแฟนเป็นผู้ชาย แน่นอนว่าตลอดการใช้ชีวิตป๊าไม่เคยรู้อะไรเกี่ยวกับตัวผมเลย
 
                “ป๊า ดินขอโทษ” ผมทรุดตัวเข่าวางกับพื้นก้มลงกราบแทบเท้าป๊า แม่มาดึงตัวผมให้ลุกขึ้น
 
                “ไม่มีอะไรแล้วดิน ลูกไม่ต้องกลัวป๊าเขาจะโกรธนะ เพราะคนที่รับมันไปทั้งหมดคือคนนี้” แม่ชี้ไปที่ติ้ว ผมยังคงนั่งคุกเข่ามองไปทางติ้ว
 
                “ติ้ว…”
 
                “ครับ เอาลูกเขามากกกอดเป็นปีถ้าไม่ไปให้เห็นหน้าหน่อยผมคงเป็นผู้ชายที่แย่มาก”
 
                “กูบอกมึงแล้วว่าพ่อไอ้ดินมันโหด ก็ยังจะรั้นไปโดนตีน” ตี๋มันรู้เรื่องแต่เสือกไม่บอกผม ผมตวัดสายตามองมัน
 
                “ขอโทษนะไอ้ดิน ผัวมึงไม่ให้พูดว่ะ” ตี๋พูดยิ้ม ๆ ผมไม่โกรธมันเรื่องปิดบัง แต่กำลังอยากจะฆ่ามันเพราะมันพูดว่าผัวนี่แหละ
 
                “แต่ฉันก็ยังไม่ไว้ใจอยู่ดี ถ้าไปกันไม่รอดก็เตรียมใจได้เลยนะนาย” ป๊าพูดเสียงเข้มขู่ติ้ว
 
                “ทุกวันนี้ผมแทบก้มกราบเมียเช้าเย็นแล้วครับ พ่ออย่าใจร้ายนักเลย”
 
                “ใครพ่อนาย”
 
                “ครับ ๆ ยอมแล้วครับ” ติ้วยกมือยอมแพ้ ป๊าส่ายหน้าดึงติ้วเข้ามาโอบไหล่
 
                “เรียกป๊าเหมือนเจ้าดินก็ได้ แต่อย่าลืมเรื่องที่เราตกลงกันไว้ล่ะ” ผมทำหน้างง สายตาติ้วจริงจังขึ้น
 
                “ครับ ปิดเทอมนี้ผมจะยอมให้ป๊าโขกสับทุกอย่างเลย”
 
                “หึ ก็ดี” ป๊ายกเค้กมาวางบนโต๊ะ “ป๊ารู้ว่าดินไม่ค่อยชอบ แต่เจ้าติ้วมันตั้งใจทำมาให้ ก็กิน ๆ ไปนะ ที่เหลือก็แบ่ง ๆ กัน”
 
                “อะแฮ่ม ๆ ไม่ต้องห่วงว่าจะเหลือนะครับ ผมอาสาจัดการเอง” ฟางยกมือขึ้นเล็กน้อยแทรกหน้าเข้ามาในวงสนทนา
 
                “มึงไม่ต้องยุ่งเลย รู้ตัวบ้างเหอะว่าอ้วน” ตี๋ว่าออกมา ฟางหน้ามุ่ย
 
                “รู้ได้ไงว่ากูอ้วน” ฟางเถียง
 
                “อยากให้กูพูดตรงนี้จริงอะ” สายตาตี๋ไม่น่าไว้ใจ ฟางสีหน้าลังเล
 
                “ไม่ต้องก็ได้” ถอยออกไปอย่างยอมแพ้ ผมลุกขึ้นยืนเอานิ้วปาดหน้าเค้กส่งมันเข้าปาก อร่อยดี ไม่เลี่ยนมาก ติ้วมองนัยน์ตาลุ้น
 
                “เป็นยังไง” ผมแกล้งทำหน้าเรียบเฉยก่อนจะฉีกยิ้มออกมา
 
                “อืม อร่อยดี”
 
                “ตกใจหมด พี่ดินอะ” ผมบอกให้คนอื่น ๆ ไปรอที่ห้องนั่งเล่น วันนี้ติ้วทำอาหารหลายอย่างไว้ตอนรับแขก แต่สิ่งที่ผมกำลังคาใจคือตอนที่เราจุด ๆ ๆ กันพวกคนเหล่านี้ไปอยู่ที่ไหน ก่อนจะได้คำตอบว่าเป็นเพื่อนรักผมเองที่จัดแจงพาทุกคนไปนั่งรอห้องข้างล่าง คือคอนโดผมมันมีห้องรับรองแขกข้างล่างครับ ไฮโซไปอีก และแพงมากด้วย
 
                วันเกิดผมปีนี้ไม่เงียบเหงาอีกต่อไป ป๊ากวักมือเรียกผมให้ออกไปคุยที่ระเบียง ติ้วที่นั่งข้างผมมองผมนิดหน่อย ผมลุกออกไปคุยกับป๊า
 
                “ครับป๊า” ผมเลื่อนมือปิดบานเลื่อน ป๊าเท้ามือกับขอบระเบียงสายตาทอดมองออกไปข้างนอก
 
                “ดินรู้ว่าป๊าโกรธ”
 
                “ครับ”
 
                “ทำไมต้องเป็นผู้ชายคนนั้น” ใบหน้าก้มลงอย่างหาคำตอบ ดวงตากระพริบปริบเงยขึ้นตอบ
 
                “เพราะดินรักติ้ว ติ้วไม่ทิ้งดินไปเหมือนคนอื่น ติ้วไม่ได้หวังเพียงร่างกายที่ติ้วใส่ใจทุกอย่างที่เป็นดิน”
 
                “มั่นใจแค่ไหนล่ะว่ามันจะไม่ทิ้ง หืม ป๊าไม่ได้ห้ามเรื่องจะคบใครรักใคร ดินเลือกเองก็ต้องหัดเรียนรู้ด้วยตัวเอง หนทางมันยาวไกลนะดิน ป๊ากับแม่และเด็มรักดินนะ ในตอนนี้ป๊าก็ยังยอมรับไม่ได้ ดินรู้ดี แต่เพราะป๊าไม่อยากเป็นพ่อที่ใจร้าย อยากทำอะไรก็ทำ แต่ดินก็ต้องยอมรับในสิ่งที่ทำให้ได้ด้วยล่ะ” มือใหญ่อวบลูบหัวผมอย่างอ่อนโยน ป๊าเป็นคนหน้าตาดุและเอาเรื่อง ขัดกับนิสัยที่อ่อนโยน
 
                “ดินจะทำให้ป๊ายอมรับติ้วให้ได้” เสียงหนักแน่นที่ผมพูดเอาไปในวันนี้เสมือนเป็นคำสัญญาว่าผมกับติ้วเราจะไม่ทิ้งกัน ป๊าโกรธมากผมเข้าใจ แต่ป๊าก็แสดงออกมาในทางที่ดีเพื่อให้ผมสบายใจ ผมไม่ต้องการของขวัญอะไรอีกนอกจากอยากให้ป๊าและแม่อยู่ข้างผมแบบนี้ไปนาน ๆ
 
                “ขอโทษนะจ๊ะพ่อลูก น้องเด็มโทรมาหาเราน่ะดิน วันนี้น้องมาไม่ได้ติดติวสอบพรุ่งนี้” แม่เปิดบานเลื่อนส่งโทรศัพท์ให้ ผมรับมาคุยกับน้องสาวคนเดียว ป๊าเดินออกไปปล่อยให้ผมคุยกับน้อง ติ้วเดินเข้ามา ผมหันไปมองยกยิ้มให้  และมือที่คุ้นเคยก็กุมผมไว้จนแน่น หัวหนักเอียงมาซบยืนอยู่อย่างนั้น
 
…………………………………………………………………………….
 
ฟาง
 
            “พี่ตี๋ครับ พี่ว่ามดมีจู๋ไหม” เสียงคนเมาถามขึ้นมือชี้ส่ายไปมั่ว ผมดึงตัวมันให้เดินตรง ๆ มือล้วงคีย์การ์ดขึ้นมากดเสียบเลื่อนเปิดประตู
 
                “กูจะรู้ไหม มันตัวเล็กใครจะไปส่องวะ”
 
                “แล้วพี่ว่า เอิ้ก~ ไอ้คนนั้นมันชอบฟางทำไม ฟางไม่เข้าใจเลยว่ามันจะจูบฟางทำไม ฟางบอกไปแล้วว่าไม่เอา ๆ เดี๋ยวตี๋มันฆ่า มันก็…”
 
                “ไอ้ฟาง!!” ผมจับมันพลิกตัวหันหน้าเข้าหา ตอนนี้เราอยู่ในห้องแล้วครับ กำลังก้มหน้าลงถอดรองเท้าให้มัน แต่ไอ้คนเมามันพูดเหี้ยอะไรที่ทำให้ผมถึงกับกำมือแน่น
 
                ใครมันกล้ามายุ่งกับเมียกู
 
                “พี่ชอบขึ้นเสียง แต่ฟางไม่กลัวหรอก คิก ๆ ฟางรู้ว่าพี่ใจดี” มือฟางลากผ่านอกผมไล่ลงต่ำไปหยุดที่ขอบกางเกง
 
                “กูจะใจร้ายเพราะมึงแรดเนี่ย ฟางบอกพี่มาสิครับว่าใครจูบฟาง หืม” ผมต้องค่อย ๆ ตะล่อมถาม ฟางเอนตัวไปมาจะล้ม ผมรวบเอวพากันเข้าห้องนอน
 
                “ไม่รู้ แต่มันหล่อมาก ๆ เลยนะ ขาวสูงหุ่นดีมาก กล้ามหน้าท้องแน่นสุด ๆ”
 
                “มึงรู้ได้ไงว่าแน่น หืม ไอ้ฟาง” เสียงเข้มถามมือกระชากผมฟางที่ท้ายทอย ฟางเบ้หน้ามือปัดป่ายให้ปล่อย
 
                “ก็มันเอามือฟางไปลูบ ๆ คลำ ๆ ไม่ใช่แค่นั้นนะ” ฟางยื่นหน้ามาจนชิดหน้าผม “ตรงนั้นมันใหญ่มาก ล้นมือกำไม่มิดเลยแหละ”
 
                “เหรอ! เหรอไอ้ฟาง!!” ผมหายใจแรงขึ้นใบหน้าแดงก่ำ มันทำผมโกรธมาก โกรธจนตัวสั่น ดึงข้อมือมันขึ้นมาเหวี่ยงไปกองกับพื้น
 
                “โอ๊ย! เจ็บนะเว้ย”
 
                “กูเจ็บกว่าไหม!! มึงทำแบบนั้นกับคนอื่นได้ไงฟาง มึงทำได้ไง!!” เสียงคำรามกับนัยน์ตาแววโรจน์ ตี๋ทึ้งหัวตัวเองอยากจะกระทืบ อยากจะสั่งสอนว่ามันไม่ควรทำอย่างนี้ แต่เพราะรัก เพราะห่วงว่าร่างกายมันจะบอบช้ำจึงได้แต่ยืนสั่นน้ำตาคลอ
 
                “ตี๋เจ็บ อุ้มขึ้นหน่อย” เสียงฟางอ้อน ถ้าอารมณ์ปกติตี๋คงไม่ลังเล แต่ตอนนี้อยากฆ่าคนตรงหน้ามากกว่า
 
                “กูต้องรู้ให้ได้มันเป็นใคร มานี่ไอ้สัส หาเรื่องให้ตัวเองนะมึง” ผมดึงมันขึ้นลากแขนเข้าไปในห้องน้ำ เปิดฝักบัวให้น้ำไหลผ่านร่างไอ้ฟางที่ยืนไอสำลักน้ำที่เข้าจมูกไม่ทันตั้งตัว
 
                “บอกกูมาว่ามันเป็นใคร” มือบีบคางมันแน่นเข่าแทรกเข้าไประหว่างขาสองข้าง ฟางลูบหน้าตัวเองมองผมผ่านม่านน้ำที่ไหลลงมา
 
                “มึงพูด…แค่ก ๆ อะไรวะ” สติฟางเริ่มกลับมาทีละนิด
 
                “คนที่มึงไปจูบไปคลำด้วยมันเป็นใคร มึงรู้ตัวไหมว่ากำลังนอกกายกู และอาจจะนอกใจด้วย” ผมจ้องตามัน ไอ้ฟางมันจ้องผมกลับ “ไม่รักพี่แล้วใช่ไหม…” ไม่รู้เสียงตัวเองสั่นแค่ไหน แต่ความชื้นที่แก้มมันทำให้ผมรู้ตัวว่ากำลังเสียใจมาก
 
                “มึงร้องทำไม ฮึก  ตี๋มึงร้องทำไม” ฟางโผกอดคอตี๋แน่น ผมทิ้งมือลงข้างตัว
 
                “พี่ถามก็ตอบสิครับ” ฟางค่อย ๆ ใช้สติคิดว่าตัวเองพูดอะไรออกไปบ้าง เบิกตาโพรงส่ายหน้ารัว
 
                “ไม่ใช่ ฟางรักพี่ ฟางไม่ได้นอกใจนอกกายอะไรทั้งนั้นแหละ ก็คนที่ว่ามันก็พี่ตี๋ไง…พี่ชอบมากวนตอนฟางนอนอ่ะ ฟางก็สะลึมสะลือ ยิ่งเมาก็ยิ่งพูดไปเรื่อยเปื่อย ฟางไม่มีใครจริง ๆ นะครับ ฟางสาบานได้เลย” ผมยืนนิ่งฟัง ฟางเงยหน้าขึ้นมาโน้มคอผมลงไปจูบยืนยัน ผมไม่ได้โต้ตอบปล่อยให้ฟางจูบอยู่แบบนั้น
 
                “พี่ไม่เชื่อฟาง มึงไม่เชื่อกูเหรอตี๋ ไอ้เหี้ย! กูไม่เคยปล่อยให้ใครแตะตัวนอกจากมึงเลยนะ คิดว่ากูจะยืนโง่ให้มันทำรึไง ตี๋ กูสาบานได้ว่ามีแต่มึงนะเว้ย เชื่อกูสิ” มือมันทุบอกผมสะอื้น “ฮือ~ เชื่อกูสิวะ อย่าเฉยอย่าเมินกู ฟางรักตี๋ รักแค่ตี๋คนเดียว”
 
                “ฮ่า ๆ ๆ ไอ้ฟาง มึงทำกูเสียน้ำตาเพราะตัวเอง กูหึงตัวกูเอง ไอ้เมียโง่ สัสเอ๊ย!” ที่ผมเงียบไม่ใช่เพราะผมไม่เชื่อ แต่ไม่คิดว่าตัวเองจะโง่ถึงขั้นมองไม่ออกมาไอ้ฟางมันมึนแค่ไหน เมียโง่เงยหน้าขึ้นมามองตาแป๋ว
 
                “อะไรวะ”
 
                “หึ ปากแบบมึงเสี่ยงตายหลายรอบนะไอ้ฟาง อยากให้กูหายโกรธไหม” ผมถามเสียงเจ้าเล่ห์ ไอ้ฟางพยักหน้าอย่างเด็กซื่อ
 
                มือสะกิดจุกนมมันที่ชื้นแฉะผ่านเสื้อตัวบางที่เปียกน้ำ ไอ้ฟางครางในลำคอแอ่นอกเข้าหามือผม นิ้วเรียวปัดจุกนมเล่นมือบี้เบา ๆ ก้มหน้าลงครอบปากดูดดึงลิ้นเลียฐานรอบนอก
 
                “อืม ฟางรักตี๋” เสียงมันพึมพำหลับตาพริ้มมือเกาะบ่าผมเล็บจิกใบหน้าเสียว
 
                “ครับ พี่ก็รักฟาง” ผมกระซิบกอดฟางเอาไว้กัดใบหูนิ่มเลียติ่งเบา ๆ มือล้วงเข้าไปในกางเกงไอ้ฟางมือนวดคลึงก้อนเนื้อนิ่มที่เริ่มแข็ง ฟางอื้ออึงขยับตัวเบียดเข้าหา
 
                “มึงเพิ่งเอากูไปนะตี๋ ยังเจ็บไปหายเลย” ผมยิ้มขยับมือเร็วขึ้น ไอ้ฟางกัดริมฝีปากมือมันล้วงเข้ามาในกางเกงผมบ้าง ดึงชั้นในลงเพื่อสัมผัสความคับแน่นที่ซ่อนอยู่ข้างใน
 
                ผมดึงมือมันออกพร้อมกับหยุดมือที่ขยับให้มันไปด้วย ไอ้ฟางมันจะโวยแต่ช้ากว่าผมที่จับมันหันหลังกดหัวมันลงก่อนจะสั่งให้มันเอามือนาบผนังเอาไว้ ไอ้ฟางมองผมที่นั่งคุกเข่าผ่านใต้หว่างขา ผมรูดกางเกงมันลงห้อลิ้นแยงเข้าไปในช่องรักที่ปิดสนิท
 
                “ตี๋มันสกปรก ไม่ทำ ไม่เอา”
 
                “อืม กูทำให้มึงคนเดียวนะฟาง” ผมจูบรอยจีบนั้นมือแหวกแก้มก้นแบะออก ลิ้นแดงสดสอดเข้าไปในโพรงนุ่มตวัดเข้าออกสลับกับฟันซี่คมที่ขบกัดให้เกิดรอยรัก
 
                “อ้ะ เจ็บ อื้อ เจ็บ” ฟางร้องออกมาก้มหน้าเหงื่อชื้น ขาขาวสั่นระริกแทบจะทรงตัวไม่ไหว
 
                “จุ๊บ จ๊วบ~ เยิ้มเลยนะไอ้สัส” มือผมละเลงลูกกลมของไอ้ฟางที่ห้อยยั่วสายตา ก่อนจะกอบกุมแท่งร้อนของมันที่หัวป้านแดงก่ำน้ำขาวขุ่นไหลเยิ้มออกมา ไอ้ฟางสูดปากหอบหนักยกสะโพรกขึ้นลงเมื่อผมสัมผัสแท่งร้อนของมันลูบเล่น
 
                “ก็กูอยาก ตี๋ กอดกูที กูอยากเจ็บตัว โอ๊ย! กอดกูทีสิวะ” ผมหัวเราะสอดนิ้วเข้าไปในตัวมันสามนิ้วรวดจนต้องร้อง
 
                ฟึ่บ ฟึ่บ
 
                “อ้า อื้ม~ ฮึก ไม่เอานิ้ว เอาของมึง บอกว่าอยากไง ตี๋เข้าสักที” ผมเองก็ปวดหนึบแน่นคับกางเกง ยืนขึ้นถอดเสื้อผ้าออกหมด ดึงสะโพกมันแนบชิดกับกลางกายที่แข็งได้ที่ มือจับแท่งร้อนยาวของตัวเองเอาส่วนหัวที่บานใหญ่ถูไถไปที่ร่อนก้นครางซี๊ดพอใจ  
 
                ไอ้ฟางขาอ่อนผมจับขามันยึดเอาไว้กางออกกว้าง เมื่อเห็นมันพอยืนไหวค่อย ๆ กดแท่งร้อนเข้าไปทีละนิด มองเห็นรูร่านของมันกินผมเข้าไปขมิบไม่หยุด แท่งร้อนที่บวมเปล่งหยัดกายเข้าไปจนสุดลำ ส่ายสะโพกเคลื่อนตัวช้า ๆ ให้ไอ้ฟางมันปรับตัวทัน แต่มันกลับเด้งก้นรับผมซะจนจุก
 
                ปั่บ ปั่บ ปั่บ
 
                “เด็กขี้เงี่ยน อื้อ~ เดี๋ยวนี้หัดกัดปากกูนะ” ผมเป็นฝ่ายร้องเอง ไอ้ฟางเอี้ยวตัวมาโน้มคอผมไปจูบ เราแลกลิ้นกันดังก้องในห้องน้ำ ผมเปิดฝักบัวให้น้ำไหลผ่านส่วนที่เชื่อมกันอยู่ เพื่อให้การร่วมรักของเราเป็นไปอย่างราบเรียบ
 
                ปากร้อนจูบซับแผ่นหลังขาวเนียนขบกัดเป็นรอยช้ำไปทั่วทั้งตัวขาว ฟางอ้าปากเป่าลมร้อนออกมาเพื่อคลายความซาบซ่านที่เสียวจนใจจะขาด
 
                “แฮ่ก ๆ  ๆ พร้อมกันนะ” ผมจูบมันผละออกมาซอยถี่ยิบกลั้นหายใจกระแทกกายเข้าไปสุดแรง ไอ้ฟางครางเสียงหลงพูดไม่รู้เรื่อง ได้ยินแต่เสียงเนื้อเรากระทบกันดังลั่น ผมขย้ำก้นไอ้ฟางแบะออกกระแทกอีกสองสามทีดึงแท่งร้อนออกมาปล่อยข้างนอก ไอ้ฟางทรุดไปนั่งกองกับพื้น
 
                “แค่เอากับมึงกูก็ไม่มีแรงจะไปทำอะไรกับใครแล้วสัส” มันพูดออกมาพยุงตัวเองลุกขึ้นล้างร่างกายที่เปื้อน
 
                “ปากดี กูอาบน้ำให้ยืนนิ่ง ๆ” ผมลูบไล้ร่างกายมันหยิบครีมอาบน้ำมาละเลงคว้าฟองน้ำมาขัดให้ ไอ้ฟางมันยืนหันหน้าเข้ากระจก ผมยืนซ้อนมันกัดคอมันตาช้อนมองสองร่างในกระจก หน้าแดง ๆ ของมันน่ารักอย่างกับมะเขือเทศเลย
 
                “ไอ้ตี๋! มือมึง ๆ ไอ้สัส อย่าทะลึ่ง” ผมก้มมองมือตัวเองที่ขย้ำก้นมันอยู่ ตอนไหนวะ ไม่รู้ตัวเลย
 
                “นิดหน่อย” ผมตอบยิ้ม ๆ เสียดสีแท่งร้อนไปกับบั้นท้ายมันอย่างจงใจ
 
                “ไอ้เหี้ยตี๋!!” ฟางมันเปิดปากด่าผมประกบปากลงไปดันตัวมันไปจนติดเคาน์เตอร์ อุ้มมันขึ้นแทรกตัวเข้าไปเนียน ๆ ไม่พอว่ะ กับไอ้ฟางจะอีกกี่รอบก็ไม่พอ ขอบตามันเริ่มคล้ำ คงไม่ต้องให้บอกว่ามันอดหลับอดนอนเพราะทำอะไร หึ ๆ
 
 
 
 
 
 TBC.