I'm sorry! ขอโทษครับ สามีผมโหด

8.3

เขียนโดย LemonNest

วันที่ 16 สิงหาคม พ.ศ. 2558 เวลา 23.30 น.

  36 chapter
  30 วิจารณ์
  55.12K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 16 สิงหาคม พ.ศ. 2558 23.40 น. โดย เจ้าของนิยาย

แชร์นิยาย Share Share Share

 

34) ขอโทษครับ 34

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

Chapter 34

 

 

 

ดิน

 

                สายตาของผมมันจับจ้องอยู่ที่ปลายนิ้วของติ้วที่เลื่อนไปยังเตียงนอน ผมยกมือขึ้นอย่างจำยอมและเดินไปนั่งหลับตาสงบนิ่ง รอสิ่งที่ติ้วบอกว่าจะให้อย่างใจจดใจจ่อ ถ้าย้อนกลับไปสักสามชั่วโมงก่อนหน้านี้ คงไม่มีใครอยากจะเห็นภาพสุดสยองที่ผมทำกับติ้วหรอก ผมไม่ใช่คนขี้หึง แต่เมื่อมันเกินลิมิตที่ขีดไว้ สมองของผมมันก็สั่งให้ทำอะไรบางอย่างเพื่อไม่ให้คนอื่นมาชอบติ้ว และรู้ว่าติ้วมีเจ้าของแล้ว

 

                หึ ผมกัดคอขาวจนเป็นรอยฟันเลือดซิบเลยแหละ

 

                “พี่ดินอย่าลืมตานะครับ” ติ้วย่องเบาไปควานหาสิ่งของในลิ้นชัก ดินหยักหน้า

 

                “อืม แต่อย่านานนะ พี่หนาว” สภาพผมตอนนี้พร้อมจะเอนหัวหลับได้เลย มีเพียงชุดคลุมสีขาวที่แหวกเห็นเนื้อเนียนช่วงต้นขาอ่อนที่ปกคลุมร่างเปื่อยเอาไว้ รอยแดงเป็นจ้ำเด่นชัดเมื่อแหวกลึกขึ้นไปอีก

 

                สัมผัสเย็นที่คอทำผมสะดุ้งก่อนจะคลำจับมันลูบเบา ๆ เมื่อได้ยินเสียงว่าให้ลืมตาได้ ผมลืมตาขึ้นมาก้มมองสิ่งที่สวมอยู่บนคอ เป็นสร้อยเงินเส้นเล็กที่ห้อยไว้กับแหวะขนาดเหมาะนิ้วของผม ผมเงยหน้าขึ้นสบตากับเจ้าของ

 

                “ทำไม” ผมแค่อยากรู้ว่าให้เพราะอะไร วันนี้มันวันอะไรที่สำคัญรึเปล่า

 

                “วันเกิดแมว” ติ้วตอบสั้น ๆ ผมคิดตามคิ้วขมวดยุ่ง

 

                “พี่ลืม แต่ติ้วกลับจำได้ ขอบคุณนะ ชอบมากเลย” ผมลุกขึ้นโน้มคอติ้วลงมาจูบ วันนี้วันเกิดผม และผมก็ลืมมันจริง ๆ

 

                “แต่งตัวซะ ผมมีอะไรให้พี่อีกเยอะ” ติ้วกลายเป็นผู้ปกครองชั่วคราว ผมยิ้มน้ำตาคลอรีบหาเสื้อผ้ามาสวมใส่ ร่างสูงเดินออกไปรอข้างนอก ผมเปิดประตูออกไปพบกับความมืดทั่วทั้งห้อง เรามัวแต่หมกตัวอยู่ในห้องนอนจนลืมเปิดไฟข้างนอก

 

                “ติ้ว พี่ควรจะเดินไปทางไหน” ผมกลัวว่าถ้าเดินไปจะไปเตะอะไรเข้า มันมืดมากครับ

 

                “พี่ยืนอยู่ตรงนั้นแหละครับ เดี๋ยวผมเข้าไปหาเอง” เสียงติ้วดังมากจากทางห้องครัว หวังว่าคงไม่เดินถือเค้กมาหรอกนะ ผมไม่ค่อยชอบกินเค้ก ติ้วรู้ดี

 

                กึก กึก

 

                เสียงคนสองสามคนเหมือนเดินเตะของอยู่แถวหน้าประตู แว่วเหมือนกระซิบกันเบา ๆ แต่เสียงที่ผมพอได้ยินน่าจะเป็นเสียงฟาง

 

                “3”

 

                “2”

 

                “1”

 

                “Happy Birth Day to you ~ Happy Birth Day to you ~…” เสียงร้องเพลงของเพื่อนหลายคนกับรุ่นน้องและรุ่นพี่ที่สนิทประสานเสียงกันพร้อมเสียงปรบมือเข้าจังหวะ ผมยิ้มรับมันด้วยความสุขก่อนสายตาจะไปเห็นใบหน้าของผู้ใหญ่สองคนที่ซ่อนตัวอยู่ในห้องครัว

 

                “ปะ…ป๊า แม่ มาได้ไงครับ” เสียงของผมมันสั่นเกินควบคุม ป๊ากับแม่ถือเค้กตรงมายังผม ผมอาจจะไม่ชอบกิน แต่ก็ใช่ว่าจะกินไม่ได้

 

                “ที่ไม่กลับบ้านก็เพราะมาติดหนุ่มอยู่ที่นี่เองนะ” ป๊ากำลังยิ้ม ดูไม่ตกใจที่ผมมีแฟนเป็นผู้ชาย แน่นอนว่าตลอดการใช้ชีวิตป๊าไม่เคยรู้อะไรเกี่ยวกับตัวผมเลย

 

                “ป๊า ดินขอโทษ” ผมทรุดตัวเข่าวางกับพื้นก้มลงกราบแทบเท้าป๊า แม่มาดึงตัวผมให้ลุกขึ้น

 

                “ไม่มีอะไรแล้วดิน ลูกไม่ต้องกลัวป๊าเขาจะโกรธนะ เพราะคนที่รับมันไปทั้งหมดคือคนนี้” แม่ชี้ไปที่ติ้ว ผมยังคงนั่งคุกเข่ามองไปทางติ้ว

 

                “ติ้ว…”

 

                “ครับ เอาลูกเขามากกกอดเป็นปีถ้าไม่ไปให้เห็นหน้าหน่อยผมคงเป็นผู้ชายที่แย่มาก”

 

                “กูบอกมึงแล้วว่าพ่อไอ้ดินมันโหด ก็ยังจะรั้นไปโดนตีน” ตี๋มันรู้เรื่องแต่เสือกไม่บอกผม ผมตวัดสายตามองมัน

 

                “ขอโทษนะไอ้ดิน ผัวมึงไม่ให้พูดว่ะ” ตี๋พูดยิ้ม ๆ ผมไม่โกรธมันเรื่องปิดบัง แต่กำลังอยากจะฆ่ามันเพราะมันพูดว่าผัวนี่แหละ

 

                “แต่ฉันก็ยังไม่ไว้ใจอยู่ดี ถ้าไปกันไม่รอดก็เตรียมใจได้เลยนะนาย” ป๊าพูดเสียงเข้มขู่ติ้ว

 

                “ทุกวันนี้ผมแทบก้มกราบเมียเช้าเย็นแล้วครับ พ่ออย่าใจร้ายนักเลย”

 

                “ใครพ่อนาย”

 

                “ครับ ๆ ยอมแล้วครับ” ติ้วยกมือยอมแพ้ ป๊าส่ายหน้าดึงติ้วเข้ามาโอบไหล่

 

                “เรียกป๊าเหมือนเจ้าดินก็ได้ แต่อย่าลืมเรื่องที่เราตกลงกันไว้ล่ะ” ผมทำหน้างง สายตาติ้วจริงจังขึ้น

 

                “ครับ ปิดเทอมนี้ผมจะยอมให้ป๊าโขกสับทุกอย่างเลย”

 

                “หึ ก็ดี” ป๊ายกเค้กมาวางบนโต๊ะ “ป๊ารู้ว่าดินไม่ค่อยชอบ แต่เจ้าติ้วมันตั้งใจทำมาให้ ก็กิน ๆ ไปนะ ที่เหลือก็แบ่ง ๆ กัน”

 

                “อะแฮ่ม ๆ ไม่ต้องห่วงว่าจะเหลือนะครับ ผมอาสาจัดการเอง” ฟางยกมือขึ้นเล็กน้อยแทรกหน้าเข้ามาในวงสนทนา

 

                “มึงไม่ต้องยุ่งเลย รู้ตัวบ้างเหอะว่าอ้วน” ตี๋ว่าออกมา ฟางหน้ามุ่ย

 

                “รู้ได้ไงว่ากูอ้วน” ฟางเถียง

 

                “อยากให้กูพูดตรงนี้จริงอะ” สายตาตี๋ไม่น่าไว้ใจ ฟางสีหน้าลังเล

 

                “ไม่ต้องก็ได้” ถอยออกไปอย่างยอมแพ้ ผมลุกขึ้นยืนเอานิ้วปาดหน้าเค้กส่งมันเข้าปาก อร่อยดี ไม่เลี่ยนมาก ติ้วมองนัยน์ตาลุ้น

 

                “เป็นยังไง” ผมแกล้งทำหน้าเรียบเฉยก่อนจะฉีกยิ้มออกมา

 

                “อืม อร่อยดี”

 

                “ตกใจหมด พี่ดินอะ” ผมบอกให้คนอื่น ๆ ไปรอที่ห้องนั่งเล่น วันนี้ติ้วทำอาหารหลายอย่างไว้ตอนรับแขก แต่สิ่งที่ผมกำลังคาใจคือตอนที่เราจุด ๆ ๆ กันพวกคนเหล่านี้ไปอยู่ที่ไหน ก่อนจะได้คำตอบว่าเป็นเพื่อนรักผมเองที่จัดแจงพาทุกคนไปนั่งรอห้องข้างล่าง คือคอนโดผมมันมีห้องรับรองแขกข้างล่างครับ ไฮโซไปอีก และแพงมากด้วย

 

                วันเกิดผมปีนี้ไม่เงียบเหงาอีกต่อไป ป๊ากวักมือเรียกผมให้ออกไปคุยที่ระเบียง ติ้วที่นั่งข้างผมมองผมนิดหน่อย ผมลุกออกไปคุยกับป๊า

 

                “ครับป๊า” ผมเลื่อนมือปิดบานเลื่อน ป๊าเท้ามือกับขอบระเบียงสายตาทอดมองออกไปข้างนอก

 

                “ดินรู้ว่าป๊าโกรธ”

 

                “ครับ”

 

                “ทำไมต้องเป็นผู้ชายคนนั้น” ใบหน้าก้มลงอย่างหาคำตอบ ดวงตากระพริบปริบเงยขึ้นตอบ

 

                “เพราะดินรักติ้ว ติ้วไม่ทิ้งดินไปเหมือนคนอื่น ติ้วไม่ได้หวังเพียงร่างกายที่ติ้วใส่ใจทุกอย่างที่เป็นดิน”

 

                “มั่นใจแค่ไหนล่ะว่ามันจะไม่ทิ้ง หืม ป๊าไม่ได้ห้ามเรื่องจะคบใครรักใคร ดินเลือกเองก็ต้องหัดเรียนรู้ด้วยตัวเอง หนทางมันยาวไกลนะดิน ป๊ากับแม่และเด็มรักดินนะ ในตอนนี้ป๊าก็ยังยอมรับไม่ได้ ดินรู้ดี แต่เพราะป๊าไม่อยากเป็นพ่อที่ใจร้าย อยากทำอะไรก็ทำ แต่ดินก็ต้องยอมรับในสิ่งที่ทำให้ได้ด้วยล่ะ” มือใหญ่อวบลูบหัวผมอย่างอ่อนโยน ป๊าเป็นคนหน้าตาดุและเอาเรื่อง ขัดกับนิสัยที่อ่อนโยน

 

                “ดินจะทำให้ป๊ายอมรับติ้วให้ได้” เสียงหนักแน่นที่ผมพูดเอาไปในวันนี้เสมือนเป็นคำสัญญาว่าผมกับติ้วเราจะไม่ทิ้งกัน ป๊าโกรธมากผมเข้าใจ แต่ป๊าก็แสดงออกมาในทางที่ดีเพื่อให้ผมสบายใจ ผมไม่ต้องการของขวัญอะไรอีกนอกจากอยากให้ป๊าและแม่อยู่ข้างผมแบบนี้ไปนาน ๆ

 

                “ขอโทษนะจ๊ะพ่อลูก น้องเด็มโทรมาหาเราน่ะดิน วันนี้น้องมาไม่ได้ติดติวสอบพรุ่งนี้” แม่เปิดบานเลื่อนส่งโทรศัพท์ให้ ผมรับมาคุยกับน้องสาวคนเดียว ป๊าเดินออกไปปล่อยให้ผมคุยกับน้อง ติ้วเดินเข้ามา ผมหันไปมองยกยิ้มให้  และมือที่คุ้นเคยก็กุมผมไว้จนแน่น หัวหนักเอียงมาซบยืนอยู่อย่างนั้น

 

…………………………………………………………………………….

 

ฟาง

 

            “พี่ตี๋ครับ พี่ว่ามดมีจู๋ไหม” เสียงคนเมาถามขึ้นมือชี้ส่ายไปมั่ว ผมดึงตัวมันให้เดินตรง ๆ มือล้วงคีย์การ์ดขึ้นมากดเสียบเลื่อนเปิดประตู

 

                “กูจะรู้ไหม มันตัวเล็กใครจะไปส่องวะ”

 

                “แล้วพี่ว่า เอิ้ก~ ไอ้คนนั้นมันชอบฟางทำไม ฟางไม่เข้าใจเลยว่ามันจะจูบฟางทำไม ฟางบอกไปแล้วว่าไม่เอา ๆ เดี๋ยวตี๋มันฆ่า มันก็…”

 

                “ไอ้ฟาง!!” ผมจับมันพลิกตัวหันหน้าเข้าหา ตอนนี้เราอยู่ในห้องแล้วครับ กำลังก้มหน้าลงถอดรองเท้าให้มัน แต่ไอ้คนเมามันพูดเหี้ยอะไรที่ทำให้ผมถึงกับกำมือแน่น

 

                ใครมันกล้ามายุ่งกับเมียกู

 

                “พี่ชอบขึ้นเสียง แต่ฟางไม่กลัวหรอก คิก ๆ ฟางรู้ว่าพี่ใจดี” มือฟางลากผ่านอกผมไล่ลงต่ำไปหยุดที่ขอบกางเกง

 

                “กูจะใจร้ายเพราะมึงแรดเนี่ย ฟางบอกพี่มาสิครับว่าใครจูบฟาง หืม” ผมต้องค่อย ๆ ตะล่อมถาม ฟางเอนตัวไปมาจะล้ม ผมรวบเอวพากันเข้าห้องนอน

 

                “ไม่รู้ แต่มันหล่อมาก ๆ เลยนะ ขาวสูงหุ่นดีมาก กล้ามหน้าท้องแน่นสุด ๆ”

 

                “มึงรู้ได้ไงว่าแน่น หืม ไอ้ฟาง” เสียงเข้มถามมือกระชากผมฟางที่ท้ายทอย ฟางเบ้หน้ามือปัดป่ายให้ปล่อย

 

                “ก็มันเอามือฟางไปลูบ ๆ คลำ ๆ ไม่ใช่แค่นั้นนะ” ฟางยื่นหน้ามาจนชิดหน้าผม “ตรงนั้นมันใหญ่มาก ล้นมือกำไม่มิดเลยแหละ”

 

                “เหรอ! เหรอไอ้ฟาง!!” ผมหายใจแรงขึ้นใบหน้าแดงก่ำ มันทำผมโกรธมาก โกรธจนตัวสั่น ดึงข้อมือมันขึ้นมาเหวี่ยงไปกองกับพื้น

 

                “โอ๊ย! เจ็บนะเว้ย”

 

                “กูเจ็บกว่าไหม!! มึงทำแบบนั้นกับคนอื่นได้ไงฟาง มึงทำได้ไง!!” เสียงคำรามกับนัยน์ตาแววโรจน์ ตี๋ทึ้งหัวตัวเองอยากจะกระทืบ อยากจะสั่งสอนว่ามันไม่ควรทำอย่างนี้ แต่เพราะรัก เพราะห่วงว่าร่างกายมันจะบอบช้ำจึงได้แต่ยืนสั่นน้ำตาคลอ

 

                “ตี๋เจ็บ อุ้มขึ้นหน่อย” เสียงฟางอ้อน ถ้าอารมณ์ปกติตี๋คงไม่ลังเล แต่ตอนนี้อยากฆ่าคนตรงหน้ามากกว่า

 

                “กูต้องรู้ให้ได้มันเป็นใคร มานี่ไอ้สัส หาเรื่องให้ตัวเองนะมึง” ผมดึงมันขึ้นลากแขนเข้าไปในห้องน้ำ เปิดฝักบัวให้น้ำไหลผ่านร่างไอ้ฟางที่ยืนไอสำลักน้ำที่เข้าจมูกไม่ทันตั้งตัว

 

                “บอกกูมาว่ามันเป็นใคร” มือบีบคางมันแน่นเข่าแทรกเข้าไประหว่างขาสองข้าง ฟางลูบหน้าตัวเองมองผมผ่านม่านน้ำที่ไหลลงมา

 

                “มึงพูด…แค่ก ๆ อะไรวะ” สติฟางเริ่มกลับมาทีละนิด

 

                “คนที่มึงไปจูบไปคลำด้วยมันเป็นใคร มึงรู้ตัวไหมว่ากำลังนอกกายกู และอาจจะนอกใจด้วย” ผมจ้องตามัน ไอ้ฟางมันจ้องผมกลับ “ไม่รักพี่แล้วใช่ไหม…” ไม่รู้เสียงตัวเองสั่นแค่ไหน แต่ความชื้นที่แก้มมันทำให้ผมรู้ตัวว่ากำลังเสียใจมาก

 

                “มึงร้องทำไม ฮึก  ตี๋มึงร้องทำไม” ฟางโผกอดคอตี๋แน่น ผมทิ้งมือลงข้างตัว

 

                “พี่ถามก็ตอบสิครับ” ฟางค่อย ๆ ใช้สติคิดว่าตัวเองพูดอะไรออกไปบ้าง เบิกตาโพรงส่ายหน้ารัว

 

                “ไม่ใช่ ฟางรักพี่ ฟางไม่ได้นอกใจนอกกายอะไรทั้งนั้นแหละ ก็คนที่ว่ามันก็พี่ตี๋ไง…พี่ชอบมากวนตอนฟางนอนอ่ะ ฟางก็สะลึมสะลือ ยิ่งเมาก็ยิ่งพูดไปเรื่อยเปื่อย ฟางไม่มีใครจริง ๆ นะครับ ฟางสาบานได้เลย” ผมยืนนิ่งฟัง ฟางเงยหน้าขึ้นมาโน้มคอผมลงไปจูบยืนยัน ผมไม่ได้โต้ตอบปล่อยให้ฟางจูบอยู่แบบนั้น

 

                “พี่ไม่เชื่อฟาง มึงไม่เชื่อกูเหรอตี๋ ไอ้เหี้ย! กูไม่เคยปล่อยให้ใครแตะตัวนอกจากมึงเลยนะ คิดว่ากูจะยืนโง่ให้มันทำรึไง ตี๋ กูสาบานได้ว่ามีแต่มึงนะเว้ย เชื่อกูสิ” มือมันทุบอกผมสะอื้น “ฮือ~ เชื่อกูสิวะ อย่าเฉยอย่าเมินกู ฟางรักตี๋ รักแค่ตี๋คนเดียว”

 

                “ฮ่า ๆ ๆ ไอ้ฟาง มึงทำกูเสียน้ำตาเพราะตัวเอง กูหึงตัวกูเอง ไอ้เมียโง่ สัสเอ๊ย!” ที่ผมเงียบไม่ใช่เพราะผมไม่เชื่อ แต่ไม่คิดว่าตัวเองจะโง่ถึงขั้นมองไม่ออกมาไอ้ฟางมันมึนแค่ไหน เมียโง่เงยหน้าขึ้นมามองตาแป๋ว

 

                “อะไรวะ”

 

                “หึ ปากแบบมึงเสี่ยงตายหลายรอบนะไอ้ฟาง อยากให้กูหายโกรธไหม” ผมถามเสียงเจ้าเล่ห์ ไอ้ฟางพยักหน้าอย่างเด็กซื่อ

 

                มือสะกิดจุกนมมันที่ชื้นแฉะผ่านเสื้อตัวบางที่เปียกน้ำ ไอ้ฟางครางในลำคอแอ่นอกเข้าหามือผม นิ้วเรียวปัดจุกนมเล่นมือบี้เบา ๆ ก้มหน้าลงครอบปากดูดดึงลิ้นเลียฐานรอบนอก

 

                “อืม ฟางรักตี๋” เสียงมันพึมพำหลับตาพริ้มมือเกาะบ่าผมเล็บจิกใบหน้าเสียว

 

                “ครับ พี่ก็รักฟาง” ผมกระซิบกอดฟางเอาไว้กัดใบหูนิ่มเลียติ่งเบา ๆ มือล้วงเข้าไปในกางเกงไอ้ฟางมือนวดคลึงก้อนเนื้อนิ่มที่เริ่มแข็ง ฟางอื้ออึงขยับตัวเบียดเข้าหา

 

                “มึงเพิ่งเอากูไปนะตี๋ ยังเจ็บไปหายเลย” ผมยิ้มขยับมือเร็วขึ้น ไอ้ฟางกัดริมฝีปากมือมันล้วงเข้ามาในกางเกงผมบ้าง ดึงชั้นในลงเพื่อสัมผัสความคับแน่นที่ซ่อนอยู่ข้างใน

 

                ผมดึงมือมันออกพร้อมกับหยุดมือที่ขยับให้มันไปด้วย ไอ้ฟางมันจะโวยแต่ช้ากว่าผมที่จับมันหันหลังกดหัวมันลงก่อนจะสั่งให้มันเอามือนาบผนังเอาไว้ ไอ้ฟางมองผมที่นั่งคุกเข่าผ่านใต้หว่างขา ผมรูดกางเกงมันลงห้อลิ้นแยงเข้าไปในช่องรักที่ปิดสนิท

 

                “ตี๋มันสกปรก ไม่ทำ ไม่เอา”

 

                “อืม กูทำให้มึงคนเดียวนะฟาง” ผมจูบรอยจีบนั้นมือแหวกแก้มก้นแบะออก ลิ้นแดงสดสอดเข้าไปในโพรงนุ่มตวัดเข้าออกสลับกับฟันซี่คมที่ขบกัดให้เกิดรอยรัก

 

                “อ้ะ เจ็บ อื้อ เจ็บ” ฟางร้องออกมาก้มหน้าเหงื่อชื้น ขาขาวสั่นระริกแทบจะทรงตัวไม่ไหว

 

                “จุ๊บ จ๊วบ~ เยิ้มเลยนะไอ้สัส” มือผมละเลงลูกกลมของไอ้ฟางที่ห้อยยั่วสายตา ก่อนจะกอบกุมแท่งร้อนของมันที่หัวป้านแดงก่ำน้ำขาวขุ่นไหลเยิ้มออกมา ไอ้ฟางสูดปากหอบหนักยกสะโพรกขึ้นลงเมื่อผมสัมผัสแท่งร้อนของมันลูบเล่น

 

                “ก็กูอยาก ตี๋ กอดกูที กูอยากเจ็บตัว โอ๊ย! กอดกูทีสิวะ” ผมหัวเราะสอดนิ้วเข้าไปในตัวมันสามนิ้วรวดจนต้องร้อง

 

                ฟึ่บ ฟึ่บ

 

                “อ้า อื้ม~ ฮึก ไม่เอานิ้ว เอาของมึง บอกว่าอยากไง ตี๋เข้าสักที” ผมเองก็ปวดหนึบแน่นคับกางเกง ยืนขึ้นถอดเสื้อผ้าออกหมด ดึงสะโพกมันแนบชิดกับกลางกายที่แข็งได้ที่ มือจับแท่งร้อนยาวของตัวเองเอาส่วนหัวที่บานใหญ่ถูไถไปที่ร่อนก้นครางซี๊ดพอใจ  

 

                ไอ้ฟางขาอ่อนผมจับขามันยึดเอาไว้กางออกกว้าง เมื่อเห็นมันพอยืนไหวค่อย ๆ กดแท่งร้อนเข้าไปทีละนิด มองเห็นรูร่านของมันกินผมเข้าไปขมิบไม่หยุด แท่งร้อนที่บวมเปล่งหยัดกายเข้าไปจนสุดลำ ส่ายสะโพกเคลื่อนตัวช้า ๆ ให้ไอ้ฟางมันปรับตัวทัน แต่มันกลับเด้งก้นรับผมซะจนจุก

 

                ปั่บ ปั่บ ปั่บ

 

                “เด็กขี้เงี่ยน อื้อ~ เดี๋ยวนี้หัดกัดปากกูนะ” ผมเป็นฝ่ายร้องเอง ไอ้ฟางเอี้ยวตัวมาโน้มคอผมไปจูบ เราแลกลิ้นกันดังก้องในห้องน้ำ ผมเปิดฝักบัวให้น้ำไหลผ่านส่วนที่เชื่อมกันอยู่ เพื่อให้การร่วมรักของเราเป็นไปอย่างราบเรียบ

 

                ปากร้อนจูบซับแผ่นหลังขาวเนียนขบกัดเป็นรอยช้ำไปทั่วทั้งตัวขาว ฟางอ้าปากเป่าลมร้อนออกมาเพื่อคลายความซาบซ่านที่เสียวจนใจจะขาด

 

                “แฮ่ก ๆ  ๆ พร้อมกันนะ” ผมจูบมันผละออกมาซอยถี่ยิบกลั้นหายใจกระแทกกายเข้าไปสุดแรง ไอ้ฟางครางเสียงหลงพูดไม่รู้เรื่อง ได้ยินแต่เสียงเนื้อเรากระทบกันดังลั่น ผมขย้ำก้นไอ้ฟางแบะออกกระแทกอีกสองสามทีดึงแท่งร้อนออกมาปล่อยข้างนอก ไอ้ฟางทรุดไปนั่งกองกับพื้น

 

                “แค่เอากับมึงกูก็ไม่มีแรงจะไปทำอะไรกับใครแล้วสัส” มันพูดออกมาพยุงตัวเองลุกขึ้นล้างร่างกายที่เปื้อน

 

                “ปากดี กูอาบน้ำให้ยืนนิ่ง ๆ” ผมลูบไล้ร่างกายมันหยิบครีมอาบน้ำมาละเลงคว้าฟองน้ำมาขัดให้ ไอ้ฟางมันยืนหันหน้าเข้ากระจก ผมยืนซ้อนมันกัดคอมันตาช้อนมองสองร่างในกระจก หน้าแดง ๆ ของมันน่ารักอย่างกับมะเขือเทศเลย

 

                “ไอ้ตี๋! มือมึง ๆ ไอ้สัส อย่าทะลึ่ง” ผมก้มมองมือตัวเองที่ขย้ำก้นมันอยู่ ตอนไหนวะ ไม่รู้ตัวเลย

 

                “นิดหน่อย” ผมตอบยิ้ม ๆ เสียดสีแท่งร้อนไปกับบั้นท้ายมันอย่างจงใจ

 

                “ไอ้เหี้ยตี๋!!” ฟางมันเปิดปากด่าผมประกบปากลงไปดันตัวมันไปจนติดเคาน์เตอร์ อุ้มมันขึ้นแทรกตัวเข้าไปเนียน ๆ ไม่พอว่ะ กับไอ้ฟางจะอีกกี่รอบก็ไม่พอ ขอบตามันเริ่มคล้ำ คงไม่ต้องให้บอกว่ามันอดหลับอดนอนเพราะทำอะไร หึ ๆ

 

 

 

 

 

 TBC.

 

 

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยาย

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
10 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
7.2 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
7.8 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

อ่านนิยายเรื่องอื่น

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา