Song of Love to you เพลงรักนี้ขอมอบให้เธอ

ฉันไม่สนใจมาโคโตะหรอก ฉันเลยหันไปถามเขาที่อยู่ตรงหน้า
"เป็นอะไรไหมคะ"
"ไม่เป็นไรครับ" ว้าย~ โดนอ้า~~
"ช..ชื่ออะไรเหรอคะ"
"ฮิโรโตะครับ"
"อ..เออ.. o//o"
ว้าย~ โดนสุดๆ แต่พอหันกลับไปก็เห็นมาโคโตะยืนอึ่งอยู่เหมือนเดิม แต่ฉันก็ไม่สนใจเขาอยู่ดีแล้วเขาก็ทำหน้าไม่พอใจแล้วก็เดินหนีไป
"เธอควรไปตามเขานะ"
"จ..จริงเหรอ"
"อือ ก็แล้วแต่เธอนะ"
"คร้า~"
แล้วฉันก็เดินออกมา ว้าย~ เก็บอาการไม่อยู่แล้ว ทั้งหล่อ ทั้งเป็นสุภาพบุรุษ โดนใจสุดๆ จะเป็นลมแล้วจร้า~ happy happy! แล้วจู่ๆก็มีมือมาจับแขนของฉันแล้วก็ดึงฉันไป คนนั้นคือมาโคโตะเขาดึงแขนของฉันให้หลังชิดกำแพงแล้วก็จับไหล่ของฉันไว้ทั้งสองข้าง หน้าของฉันอยู่ตรงหน้าเขา
"นายจะทำอะไร!?"
"เธอ..ชอบเขาเหรอ"
"นายถามทำไม!? มันไม่เกี่ยวอะไรกับนาย!!"
"ต้องเกี่ยวซี่!"
"อะไรล่ะ!?"
"ก็ฉัน..ฉัน..ฉันน่ะ..."
"พอแล้ว!!"
ฉันพลักตัวเขาออกแล้วก็เดินออกไปด้วยหน้าไม่พอใจอย่างยิ่ง ฉันหันกลับไปก็เห็นเขาทำหน้าเหมือนกำลังจะพูดอะไรซักอย่าง แต่ฉันไม่ฟัง ฉันคิดว่าจะไปพักที่สวนโรงเรียน พอไปถึงฉันก็เจอฮิโรโตะยืนรออยู่
"เป็นยังไงบ้างครับ?"
"ก็ไม่ค่อยดีเท่าไรหรอกค่ะ"
"งั้นนี่อาจช่วยได้นะครับ.."
แล้วเขาก็ยื่นดอกกุหลาบสีแดงสดแสนสวยให้ฉัน กลีบของมันซ้อนกันเป็นชั้นๆสวยงาม มีสีแดงสดราวกับเลือด เหมือนกับว่า...เขามอบให้ฉันจากหัวใจ ดอกนี้สวยที่สุดในสวนแล้ว ฉันรู้นะ เพราะฉันมาที่สวนนี้บ่อย ฉันไม่เคยเห็นดอกกุหลาบที่สวยเท่านี้เลย เขาคงจะเลือกมาอย่างดี... 
สิ่งนี้ทำให้ฉันหายโกรธทันที ฉันมีความสุขขึ้นหลายเท่าเลย แต่ฉันกลับรู้สึกว่า ใครกำลังมองอยู่... มาโคโตะ...?
เวลาผ่านไป... ฉันมัวแต่นั่งมองดอกกุหลาบดอกนี้ทั้งวัน จนไม่ได้ซ้อมดนตรี มันเหมือน..ดึงดูดใจของฉัน..เหมือนฉันจะโดนดอกกุหลาบดอกนี้สะกดจิตซะแล้วสิ พอรู้สึกตัวอีกทีก็เย็นซะแล้ว ฉันเลยเก็บกระเป๋ากลับบ้าน
ลำบากใจจัง...ชีวิตวุ่นๆของเรา...จะเป็นยังไงต่อไปนะ....