Song of Love to you เพลงรักนี้ขอมอบให้เธอ

ฉันไม่สนใจมาโคโตะหรอก ฉันเลยหันไปถามเขาที่อยู่ตรงหน้า

"เป็นอะไรไหมคะ"

"ไม่เป็นไรครับ" ว้าย~ โดนอ้า~~

"ช..ชื่ออะไรเหรอคะ"

"ฮิโรโตะครับ"

"อ..เออ.. o//o"

ว้าย~ โดนสุดๆ แต่พอหันกลับไปก็เห็นมาโคโตะยืนอึ่งอยู่เหมือนเดิม แต่ฉันก็ไม่สนใจเขาอยู่ดีแล้วเขาก็ทำหน้าไม่พอใจแล้วก็เดินหนีไป

"เธอควรไปตามเขานะ"

"จ..จริงเหรอ"

"อือ ก็แล้วแต่เธอนะ"

"คร้า~"

แล้วฉันก็เดินออกมา ว้าย~ เก็บอาการไม่อยู่แล้ว ทั้งหล่อ ทั้งเป็นสุภาพบุรุษ โดนใจสุดๆ จะเป็นลมแล้วจร้า~ happy happy! แล้วจู่ๆก็มีมือมาจับแขนของฉันแล้วก็ดึงฉันไป คนนั้นคือมาโคโตะเขาดึงแขนของฉันให้หลังชิดกำแพงแล้วก็จับไหล่ของฉันไว้ทั้งสองข้าง หน้าของฉันอยู่ตรงหน้าเขา

"นายจะทำอะไร!?"

"เธอ..ชอบเขาเหรอ"

"นายถามทำไม!? มันไม่เกี่ยวอะไรกับนาย!!"

"ต้องเกี่ยวซี่!"

"อะไรล่ะ!?"

"ก็ฉัน..ฉัน..ฉันน่ะ..."

"พอแล้ว!!"

ฉันพลักตัวเขาออกแล้วก็เดินออกไปด้วยหน้าไม่พอใจอย่างยิ่ง ฉันหันกลับไปก็เห็นเขาทำหน้าเหมือนกำลังจะพูดอะไรซักอย่าง แต่ฉันไม่ฟัง ฉันคิดว่าจะไปพักที่สวนโรงเรียน พอไปถึงฉันก็เจอฮิโรโตะยืนรออยู่

"เป็นยังไงบ้างครับ?"

"ก็ไม่ค่อยดีเท่าไรหรอกค่ะ"

"งั้นนี่อาจช่วยได้นะครับ.."

แล้วเขาก็ยื่นดอกกุหลาบสีแดงสดแสนสวยให้ฉัน กลีบของมันซ้อนกันเป็นชั้นๆสวยงาม มีสีแดงสดราวกับเลือด เหมือนกับว่า...เขามอบให้ฉันจากหัวใจ ดอกนี้สวยที่สุดในสวนแล้ว ฉันรู้นะ เพราะฉันมาที่สวนนี้บ่อย ฉันไม่เคยเห็นดอกกุหลาบที่สวยเท่านี้เลย เขาคงจะเลือกมาอย่างดี... 

สิ่งนี้ทำให้ฉันหายโกรธทันที ฉันมีความสุขขึ้นหลายเท่าเลย แต่ฉันกลับรู้สึกว่า ใครกำลังมองอยู่... มาโคโตะ...?

เวลาผ่านไป... ฉันมัวแต่นั่งมองดอกกุหลาบดอกนี้ทั้งวัน จนไม่ได้ซ้อมดนตรี มันเหมือน..ดึงดูดใจของฉัน..เหมือนฉันจะโดนดอกกุหลาบดอกนี้สะกดจิตซะแล้วสิ พอรู้สึกตัวอีกทีก็เย็นซะแล้ว ฉันเลยเก็บกระเป๋ากลับบ้าน

ลำบากใจจัง...ชีวิตวุ่นๆของเรา...จะเป็นยังไงต่อไปนะ....