นายคนนี้ผู้ชายของฉันย่ะ!!
-
เขียนโดย romanticsine
วันที่ 6 เมษายน พ.ศ. 2558 เวลา 23.27 น.
46 ตอน
0 วิจารณ์
42.04K อ่าน
แก้ไขเมื่อ 9 เมษายน พ.ศ. 2558 14.34 น. โดย เจ้าของนิยาย
4) คิดหนัก
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ ~@$@)%@~ เสียงโทรศัพท์ฉันดังขึ้น ฉันกดรับโทรศัพท์ ”เวคินเหรอ” ฉันกรอรเสียงลงไปขณะที่สายตากำลังจ้องไปยังบ้านอีกฝาก เขาอยู่ส่วนไหนของบ้าน (อืม) หมอนั่นตอบเพียงแค่นั้นและเงียบ ”มีอะไรรึเปล่า” (มี) ตอบสั้นๆและเงียบอีกสักพัก ฉันชักสังหรณ์ใจไม่ดีแล้ว ”อะไร” (อยากเจอ) ทำไมน้ำเสียงของเขาฟังดูเศร้าจัง ทำไมฉันรู้สึกไม่ค่อยจะดีกับน้ำสียงของเขาเลยนะ บ้านของเวคิน ”เอาละ อีกไม่กี่เดือนข้างหน้าแกก็จะโต อายุแกก็จะเข้า18แล้วนะเวคิน” ภูรี พ่อของเวคินกล่าวขึ้น แววตาสงบนิ่งจ้องมองลูกชายที่นั่งไขว่ห้างท่าทางสง่าราวราชสีห์ เขาภูมิใจในตัวลูกชายคนนี้เสมอ ไม่ว่าจะหน้าตาและท่าทางที่เพียบพร้อมราวกับเกิดมาเพื่อเป็นหัวหน้าแก๊งมาเฟียที่น่าเกรงขามที่สุด ”ครับ” เวคินตอบ ”แกคงรู้นะ” ว่าภาระหน้าที่ที่จะต้องรับต่อจากฉันนะคืออะไร ”ครับ” ”ดี... แกเป็นลูกชายคนเดียวของฉัน ต่อจากนี้แกจะทำตัวเป็นเด็กไม่ได้แล้วนะเว... แกต้องทำตัวเป็นผู้ใหญ่ที่น่าเกรงขาม แม้ว่าตอนนี้คนที่โรงเรียนจะเกรงกลัวแกก็จริง... แต่นั่นมันก็แค่ในโรงเรียน โลกภายนอกที่มีแก๊งมาเฟียอีกร้อยอีกพันแก๊งที่แกร่งแย่งกันใหญ่ แกต้องทำให้คนพวกนั้นนับถือและเกรงกลัวแก... ” ”ครับ ผมรู้” แววตามุ่งมั่นของเวคินทำให้ผู้เป็นพ่อเชื่อใจ ตั้งแต่เด็กแล้ว เขาเป็นความหวังของพ่อมาก และพ่อก็เชื่อว่าเขาจะต้องทำหน้าที่ต่อจากพ่อได้เป็นอย่างดี ”ตอนนี้ทุกๆแก๊งกำลังคอยจับตาแกอยู่ อันตรายจะมาหาแกตอนไหนก็ได้ ในวงการนี้มีทั้งมิตรและศัตรู ฉะนั้นแกจะประมาทไม่ได้แม้แต่นิดเดียว..แม้แต่คนรอบข้างแกก็จะเป็นอันตราย” ”พ่อต้องการจะบอกอะไรผม” เวคินจ้องมองผู้เป็นพ่ออย่างจริงจัง พ่อยิ้มในความฉลาดหลักแหลมของลูกชาย ”ผู้หญิงที่รัก... เป็นจุดอ่อนสำคัญของเหล่าบรรดามาเฟียที่ต้องการใช้เป็นตัวล่อเสืออกจากถ้ำ... แกคงเข้าใจที่พ่อพูดนะ... ถ้าแกผ่านุจุดนี้ไปได้ วันที่แกเติบใหญ่และยืนอยู่ได้ด้วยกำลังของตัวเอง... วันนั้นแกถึงจะปกป้องคนที่แกรักได้” เวคินกลับมาถึงห้องพร้อมทั้งจุดบุหรี่และครุ่นคิดคำพูดของพ่อตลอด มองออกไปยังบ้านตรงข้างเห็นผู้หญิงที่รักกำลังยืนเหม่อ ผมสีดำขลับนุ่มสลวยของเธอทำให้เขาอยากจะสัมผัสมันอีกครั้ง ก่อนที่จะไม่ได้สัมผัส เขาอยากจะเป็นผู้ที่ยิ่งใหญ่เหมือนที่พ่อเขาเป็น เขาอยากจะปกป้องเธอให้ได้ เขาไม่อยากให้เธอได้รับอันตรายเมื่อเดินเคียงข้างเขา แล้วเธอละ จะรู้ไหมว่าถ้าวันนี้ เขาไม่มีเธอเดินเคียงข้างเขาจะทรมานแค่ไหน...คิดหนัก2”มีอะไรเหรอ” ฉันโผล่หน้าเข้ามาหาเวคิน เวคินที่นอนอยู่คว้าฉันเข้ามากอดแน่น ”หายใจไม่ออกนะ” ฉันแหวและพยายามจะดิ้นออกจากอ้อมกอดแข่งแกร่งนั่น ”เชื่อใจฉันรึเปล่า” เวคินถามขึ้น ”ก็ต้องเชื่อสิ” ฉันตอบทั้งๆที่ก็ไม่เข้าใจอะไรมากมายกับคำถามนั้น ”ถ้าวันหนึ่งเธอไม่ได้เดินข้างๆฉันเธอจะทำยังไง ” ”ก็จะมาเผาบ้านนายไง” ”ตลกเหรอ” เวคินเอามือหยิกแก้มฉันเต็มแรง ”เจ็บนะ! ” ”ฮึ่” เวคินกระตุกยิ้ม ”ทำไมถามอะไรแปลกๆ” ”เปล่า... ช่วงนี้เราทะเลาะกันบ่อย” ”จริงๆมันเริ่มมาตั้งแต่นายอายุ14แล้ว” ”คราวนั้นเธอพูดไม่รู้เรื่องเองต่างหากละ” ”นายจะมาหาว่าฉันผิดคนเดียวเลยเหรอ” ”ก็เธอทำตัวเป็นเด็กไม่ยอมโต” ”นายต่างหากละ! ” และเราก็เงียบไปสักพัก ”เพราะว่าเราเป็นแบบนี้ไงเราถึงทะเลาะกันบ่อย” เวคินกล่าวขึ้นพร้อมทั้งจ้องหน้าฉัน แหม อย่างจ้องนานสิฉันก็เขินเป็นนะตาบ้า ”แต่เราก็สัญญาว่าจะไม่เลิกกันไม่ใช่เหรอ เราจะแต่งงานกันไม่ใช่เหรอ” ฉันกล่าวและจ้องเขาอย่างจริงจัง ทำไมฉันรู้สึกว่าคำพูดของฉันทำให้เวคินเศร้า หรือว่าฉันจะคิดไปเอง คนอย่างตานี่นะเหรอจะเศร้า ฟอร์มมากกว่า ”จะรอฉันไหม” ”รออะไร ” ฉันชักสงสัยแล้วนะ ”เปล่า ฉันหมายถึงว่าเธอจะรอฉันโตไหม” ”นี่นายพูดเรื่องลามกกับฉันงั้นเหรอ” ฉันเอาหมอนมาปิดหน้าเวคิน ตาบ้าพูดเรื่องอะไรเนี่ย!!! ”โอ๊ย!!! ” เวคินดิ้นไปมา ”ฉันไม่คุยกับนายแล้ว!! ”ฉันวิ่งอกจากห้องอย่างรวดเร็วทั้งๆที่ในใจเต้นตุบตับๆอย่าไร้การควบคุม ไม่สนใจเหล่าแม่บ้านและบอดีการ์ดที่มองตามอย่างงุนงง
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
0 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
0 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
0 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ