นายคนนี้ผู้ชายของฉันย่ะ!!

ผมลุกขึ้นนั่งบนเตียงและมองออกไปนอกหน้าต่างเห็นคริสตัลวิ่งออกจากบ้านและผมก็ขำกับท่าทางเหมือนเด็กๆของเธอ ผมมองเข้าไปในบ้านของเธอ อยากจะกอดเธอให้นานกว่านี้ แต่ยัยบ้านั่นแหละที่คิดเรื่องลามก ผมไม่ได้หมายความแบบนั้นสักหน่อย ตั้งแต่พรุ่งนี้ไปผมจะกลายเป็นหัวหน้าแก๊งอินทรีย์ (บ้านของคริสตัลมีพี่เพชรดำรงตำแหน่งหัวหน้าแก๊งมังกร)

ผมจะต้องเลิกยุ่งกับคริสตัล คริสตัลจะตกเป็นอันตรายในช่วงนี้ แล้วยัยเด็กดื้อแบบนั้นจะยอมง่ายๆเหรอ ผมไม่อยากบอกให้เธอรู้เรื่องนี้เพราะว่าผมรู้ว่าเธอไม่ยอมแน่ๆที่จะต้องห่างกับผม สู้ทำเมินเฉยไปดีกว่า ก่อนจะตบตาคนอื่นจะต้องตบตาคนรอบข้างให้ได้สะก่อน

ตอนเช้า ฉันแอบมองออกไปนอกบ้าน ไหนว่าเวคินจะมารับไง ไม่เห็นมีวี่แวว

“”รออะไรอยู่ไปเรียนสิ!” ” พี่เพชรกล่าวและเดินมาทางฉัน อีตาพี่คนนี้ไม่มีเรียนรึไงกัน เห็นว่าเป็นหัวหน้าแก๊งรึไงถึงเอาแต่พลาดหาเรื่องคนอื่นไปทั่วนะ

“”เปล่า”” ฉันตอบ

“”ถ้าจะรอไปเวคินอะนะ ฉันเห็นว่าวันนี้มันไปโรงเรียนแล้วแหละ... ไปกับพวกบอดีการ์ดด้วย.. สงสัยว่ากำลังจะกลายเป็นหัวหน้าแก๊ง”” พี่ชายพูดพึมพำ

“”วะว่าไงนะ!” ” ฉันเข้าไปกระชากเสื้อพี่ชายที่กำลังจะเดินขึ้นห้อง

“”อะไรกันเด็กนี่!” ” พี่เพชรแหว

“ ”เมื่อกี้พี่พูดว่าอะไรนะ!” ”

“”ตอนไหนละ””

“”ก็อะไรหัวหน้าแก๊ง””

“”อ้อ ฉันหมายถึง เวคินคงกำลังจะได้รับการแต่งตั้งมั้ง ถึงเวลาแล้วนี่ แกละระวังตัวไว้บ้างเถอะ... ถึงแกจะเป็นน้องสาวฉันแต่ว่าไอหัวหน้าแก๊งอื่นนะมันจ้องจะเล่นงานแกถ้าแกอยู่ใกล้กับเวคิน... ถ้ากำจัดเวคินได้ ตำแหน่งหัวหน้าแก๊งก็จะตกทอดไปยังคนที่กำจัดเวคิน ตอนนี้หมอนั่นกำลังอยู่ในช่วงทดสอบ อะไรที่จะเป็นการล่อเสือออกจากถ้ำได้คนอื่นจะเล็งไว้ โดยเฉพาะผู้หญิงของมัน”” คำพูดของพี่ฉันรู้ทันทีว่าพี่ไม่ได้ล้อเล่น
หมางเมิน
”ฉันไม่ยอมจะแยกจากเวคินหรอก ไม่มีทาง!” ”

“”แต่แกต้องแยก เชื่อพี่สิ... ถ้ามันรักแกจริงมันจะต้องไม่ยุ่งกับแก หรือถ้ามันเป็นต้นเหตุทำให้แกมีอันตราย ฉันจะไปสั่งให้มันเลิกยุ่งกับแกเอง””

“”พี่ห้ามทำแบบนั้นนะ!ฉันรักเวคิน ฉันจะไม่แยกกับเวคิน จะนานเท่าไหร่ฉันก็ไม่ยอมแยกจากเขา””

“”ทนหน่อยสิ ไม่กี่ปีเอง ถ้าถึงวันนั้น วันที่เวคินได้รับการยอมรับแกก็จะได้กลับไปมันแล้ว เว้นแต่ว่าวันนั้นแกจะยังรักมันอยู่รึเปล่า””

“”ไม่กี่ปีเอง!พี่พูดมาได้ยังไง อีกตั้ง2ปีเชียวนะ ใครจะทนได้ 2ปีที่ไม่ได้คุยกัน 2ปีที่แทบจะไม่ได้ไปไหนด้วยกัน แบบนี้มันเท่ากันว่าขี้ขลาดชัดๆ พี่เองก็เหมือนกัน พี่เองก็ขี้ขลาด ฉันรู้นะว่าพี่เสียใจนะถึงไม่อยากจะให้ฉันเข้าใกล้เวคิน เพราะพี่เคยเสียคนที่พี่รักไปใช่ไหมละเสียไปเพราะว่าพี่ต้องห่างกับเขา2ปีใช่ไหมละ”” ฉันพูดทั้งน้ำตาก่อนจะวิ่งออกจากบ้านอย่างโมโห ยังไงฉันก็ไม่ยอมเป็นคนขี้ขลาดหรอก ฉันจะไม่ยอมห่างจากเวคิน ไม่ว่าฉันจะต้องอยู่ในอันตรายยังไงก็ตาม ยังไงเราก็ต้องเดินเคียงข้างกันเสมอ ยังไงฉันก็จะไม่ยอมปล่อยมือจากนายเป็นเวลา2ปีหรอก

โรงเรียน ฉันเดินเข้ามาในโรงเรียนอย่างแปลกใจ ทำไมทุกคนต่างซุบซิบกันเมื่อฉันเดินผ่านนะ พอเข้าไปในห้องเรียนฉันถึงรู้

เวคินแปลกไป เขาไม่ยิ้มให้ฉันเหมือนเคย แต่เขากลับดูเคร่งขรึม น่าเกรงขามยิ่งกล่าวเก่า ไม่เหมือน ไม่เหมือนคนเก่าที่ฉันรักจริงๆด้วย